INTRODUCTION.For the majority of wo

INTRODUCTION.

For the majority of women with breast cancer, radiation therapy is an essential component of treatment that reduces risk of local recurrence as well as improves breast preservation and survival. However, radiation-induced normal-tissue toxicities are common, complex, and distressing. Acute toxicity develops within days to weeks after treatment affecting over 90% of women who receive breast-cancer radiotherapy.1 Late toxicity may occur months to years later affecting 30% to 40% of postirradiation patients.2, 3, 4, 5, 6 Although not as prevalent as acute, late toxicities are particularly concerning due to their persistent, and often permanent, manifestations.

Radiation Therapy Oncology Group (RTOG) established a late radiation morbidity scoring scheme and categorized late toxicities into two types: skin toxicity and subcutaneous toxicity (Table TABLE I.).7, 8, 9 Based on clinical exam findings, physicians assigned a grade from 0 (absent) to 4 (severe). Skin toxicity is primarily evaluated by visual inspection based on changes in color (usually melanin), while subcutaneous-tissue toxicity is primarily evaluated by palpation. One serious problem of this grading scheme is the inherent subjectivity of qualifying changes as “slight” (grade 1), “moderate” (grade 2), or “marked/severe” (grade 3). Furthermore, such assessments do not provide sufficient information to characterize the pathophysiology of tissue change.

Table 1

Table 1

Radiation Therapy Oncology Group (RTOG) late radiation morbidity scoring scheme.

Due to the limited capabilities of standard toxicity assessments, the natural history and biological mechanisms of radiation toxicities are still not completely understood. One question that remains is whether skin toxicity correlates with subcutaneous-tissue toxicity. To address this, we investigated two objective assessment tools: narrow band spectrophotometry and quantitative ultrasound.

The narrow band spectrophotometer measures skin injury through melanin and erythema indices.10 Pigmentation change is a common side effect of irradiation. Melanin and erythema indices are markers of skin discoloration. Melanin is the major pigment synthesized within membrane-bound melanosomes at the basal layer of the epidermis. Erythema describes redness of the skin resulting from the dilation of capillaries. Erythema may suggest the development of telangiectasias, which is another common radiation toxicity of the skin.

Our quantitative ultrasound technique measures changes in subcutaneous injury through skin thickness and Pearson coefficient.11, 12, 13, 14 Skin thickening is a well-known response to radiation that may be measured by the distance between the radio-frequency (RF) echo from the skin’s surface and from that of the hypodermis. Radiation-induced damage to the basal layer of dermal cells results in a blurred and irregular dermal-hypodermal interface on B-mode ultrasound images. To this end, we calculated the Pearson correlation coefficient of envelop signals of the adjacent scan lines along the dermal-hypodermal interface in order to quantify its integrity. All measurements were validated through comparison with clinical assessment.

In summary, the purposes of this study were: (1) to investigate the combined use of spectrophotometry and quantitative ultrasound for radiation-induced late toxicity assessment; (2) to determine whether radiation-induced skin discoloration may be used as a marker for subcutaneous-tissue fibrosis in breast-cancer radiotherapy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำสำหรับส่วนใหญ่ของผู้หญิงที่มีมะเร็งเต้านม การรักษาด้วยรังสีเป็นส่วนประกอบสำคัญของการรักษาที่ช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดขึ้นในท้องถิ่น ตลอดจนการปรับปรุงอนุรักษ์เต้านมและการอยู่รอด อย่างไรก็ตาม toxicities เนื้อเยื่อปกติทำให้เกิดรังสีคือทั่วไป ซับซ้อน และเศร้า ความเป็นพิษเฉียบพลันพัฒนาภายในวันสัปดาห์หลังจากรักษาผลกว่า 90% ของผู้หญิงที่ได้รับความเป็นพิษปลาย radiotherapy.1 มะเร็งเต้านมอาจเกิดเดือนปีภายหลังผล 30% ถึง 40% ของ postirradiation patients.2, 3, 4, 5, 6 แต่ไม่ได้แพร่หลายเป็นเฉียบพลัน ปลาย toxicities concerning อย่างยิ่งเนื่องจากลักษณะของพวกเขาแบบถาวร และมักจะ ถาวรรังสีบำบัดมะเร็งวิทยากลุ่ม (RTOG) ก่อตั้ง morbidity รังสีปลายที่แผนการให้คะแนน และแบ่ง toxicities ปลายเป็นสองชนิด: ผิวหนังเป็นพิษและความเป็นพิษใต้ (ตารางตารางผม)7, 8, 9 ตามผลการวิจัยทางคลินิกสอบ แพทย์กำหนดเกรดเป็น 0 (ขาด) ถึง 4 (รุนแรง) ส่วนใหญ่มีประเมินความเป็นพิษของผิว โดยตรวจสอบภาพตามการเปลี่ยนแปลงสี (ปกติเมลานิน), ในขณะที่เนื้อเยื่อใต้ส่วนใหญ่มีประเมินความเป็นพิษ โดย palpation ปัญหาร้ายแรงหนึ่งของแผนงานนี้จัดเกรดเป็น subjectivity โดยธรรมชาติของการคัดเลือกการเปลี่ยนแปลงเป็น "เล็กน้อย" (เกรด 1), "ปานกลาง" (ชั้น 2), หรือ "การทำเครื่องหมาย/อย่างรุนแรง" (ชั้น 3) นอกจากนี้ ประเมินผลดังกล่าวไม่ให้ข้อมูลเพียงพอลักษณะ pathophysiology ของการเปลี่ยนแปลงของเนื้อเยื่อตารางที่ 1ตารางที่ 1รังสีบำบัดมะเร็งวิทยากลุ่ม (RTOG) ปลายรังสี morbidity คะแนนโครงร่างเนื่องจากความจำกัดของการประเมินผลความเป็นพิษมาตรฐาน ประวัติศาสตร์ธรรมชาติและกลไกทางชีวภาพของรังสี toxicities จะยังไม่เข้าใจ หนึ่งคำถามที่ยังคงอยู่คือว่าผิวความเป็นพิษคู่กับความเป็นพิษของเนื้อเยื่อใต้ ที่อยู่นี้ เราตรวจสอบเครื่องมือประเมินวัตถุประสงค์ 2: แคบวง spectrophotometry และอัลตร้าซาวด์เชิงปริมาณวัดเครื่องทดสอบกรดด่างวงแคบผิวบาดเจ็บผ่านเมลานิน และ erythema indices.10 ผิวคล้ำเปลี่ยนแปลงจะมีผลข้างเคียงทั่วไปของวิธีการฉายรังสี เครื่องหมายของการเปลี่ยนสีผิวเมลานินและ erythema ดัชนีได้ เมลานินคือ เม็ดสีสำคัญที่สังเคราะห์ melanosomes ผูกกับเมมเบรนที่โรคชั้นของหนังกำพร้าอยู่ภายใน Erythema อธิบายแดงของผิวหนังที่เกิดจาก dilation ของเส้นเลือดฝอย Erythema อาจแนะนำการพัฒนาของ telangiectasias ซึ่งมีความเป็นพิษรังสีทั่วไปอื่นของผิวหนังเทคนิคเชิงปริมาณซาวด์ของเราวัดการเปลี่ยนแปลงในการบาดเจ็บที่ใต้ผิวหนังหนาและ Pearson coefficient.11, 12, 13, 14 ผิวหนาเป็นการตอบสนองที่รู้จักกับรังสีที่อาจวัด โดยระยะห่างระหว่างสะท้อนความถี่วิทยุ (RF) จากพื้นผิวของผิวหนัง และของ hypodermis ยัง ความเสียหายที่เกิดจากรังสีชั้นโรคของเซลล์ผิวหนังที่เกิดการอินเตอร์เฟซประมาณ hypodermal มัว และผิดปกติในรูปภาพ B-โหมดอัลตร้าซาวด์ เพื่อการนี้ เราคำนวณสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สันของสัญญาณ envelop บรรทัดติดกับแกนตามอินเทอร์เฟซประมาณ hypodermal เพื่อกำหนดปริมาณความสมบูรณ์ของ ประเมินทั้งหมดถูกตรวจสอบ โดยเปรียบเทียบกับการประเมินทางคลินิกในสรุป วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้มี: (1) การตรวจสอบการใช้รวม spectrophotometry และอัลตร้าซาวด์เชิงปริมาณสำหรับเกิดรังสีปลายความเป็นพิษประเมิน (2) การกำหนดว่า กระผิวที่เกิดจากรังสีอาจจะใช้เป็นเครื่องหมายสำหรับเนื้อเยื่อใต้ fibrosis ในฉายแสงมะเร็งเต้านม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

INTRODUCTION.

For the majority of women with breast cancer, radiation therapy is an essential component of treatment that reduces risk of local recurrence as well as improves breast preservation and survival. However, radiation-induced normal-tissue toxicities are common, complex, and distressing. Acute toxicity develops within days to weeks after treatment affecting over 90% of women who receive breast-cancer radiotherapy.1 Late toxicity may occur months to years later affecting 30% to 40% of postirradiation patients.2, 3, 4, 5, 6 Although not as prevalent as acute, late toxicities are particularly concerning due to their persistent, and often permanent, manifestations.

Radiation Therapy Oncology Group (RTOG) established a late radiation morbidity scoring scheme and categorized late toxicities into two types: skin toxicity and subcutaneous toxicity (Table TABLE I.).7, 8, 9 Based on clinical exam findings, physicians assigned a grade from 0 (absent) to 4 (severe). Skin toxicity is primarily evaluated by visual inspection based on changes in color (usually melanin), while subcutaneous-tissue toxicity is primarily evaluated by palpation. One serious problem of this grading scheme is the inherent subjectivity of qualifying changes as “slight” (grade 1), “moderate” (grade 2), or “marked/severe” (grade 3). Furthermore,การประเมินดังกล่าวไม่ได้ให้ข้อมูลที่เพียงพอเพื่ออธิบายพยาธิสรีรวิทยาของการเปลี่ยนแปลงเนื้อเยื่อ

ตารางที่ 1 ตารางที่ 1



รังสีรักษามะเร็งกลุ่ม ( rtog ) สายรังสีการให้คะแนนโครงการ

เนื่องจากความสามารถที่จำกัดของการประเมินความเป็นพิษมาตรฐาน ประวัติศาสตร์ธรรมชาติและกลไกทางชีวภาพของความเป็นพิษรังสียังไม่ค่อยเข้าใจ . One question that remains is whether skin toxicity correlates with subcutaneous-tissue toxicity. To address this, we investigated two objective assessment tools: narrow band spectrophotometry and quantitative ultrasound.

The narrow band spectrophotometer measures skin injury through melanin and erythema indices.10 Pigmentation change is a common side effect of irradiation. Melanin and erythema indices are markers of skin discoloration. Melanin is the major pigment synthesized within membrane-bound melanosomes at the basal layer of the epidermis. Erythema describes redness of the skin resulting from the dilation of capillaries. Erythema may suggest the development of telangiectasias, which is another common radiation toxicity of the skin.

มาตรการการเปลี่ยนแปลงในเชิงเทคนิคของเราที่มีความหนาผิวบาดเจ็บผ่าน Pearson coefficient.11 , 12 , 13 , 14 ผิวหนังหนาคือการตอบสนองที่รู้จักกันดีกับรังสีที่อาจจะวัดจากระยะห่างระหว่างความถี่วิทยุ ( RF ) สะท้อนจากพื้นผิวของผิวหนัง และจากที่ของ hypodermis . Radiation-induced damage to the basal layer of dermal cells results in a blurred and irregular dermal-hypodermal interface on B-mode ultrasound images. To this end, we calculated the Pearson correlation coefficient of envelop signals of the adjacent scan lines along the dermal-hypodermal interface in order to quantify its integrity. All measurements were validated through comparison with clinical assessment.

In summary, the purposes of this study were: (1) to investigate the combined use of spectrophotometry and quantitative ultrasound for radiation-induced late toxicity assessment; (2) to determine whether radiation-induced skin discoloration may be used as a marker for subcutaneous-tissue fibrosis in breast-cancer radiotherapy.