To live is to act, and our actions

To live is to act, and our actions can have either harmful or beneficial consequences for oneself and others. Buddhist ethics is concerned with the principles and practices that help one to act in ways that help rather than harm. The core ethical code of Buddhism is known as the five precepts, and these are the distillation of its ethical principles. The precepts are not rules or commandments, but ‘principles of training’, which are undertaken freely and need to be put into practice with intelligence and sensitivity. The Buddhist tradition acknowledges that life is complex and throws up many difficulties, and it does not suggest that there is a single course of action that will be right in all circumstances. Indeed, rather than speaking of actions being right or wrong, Buddhism speaks of the being skilful (kusala) or unskilful (akusala).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชีวิตคือการ ทำหน้าที่ และการกระทำของเราสามารถมีผลกระทบที่เป็นอันตราย หรือเป็นประโยชน์สำหรับตนเองและผู้อื่น พุทธจริยธรรมเกี่ยวข้องกับหลักการและแนวทางปฏิบัติที่ช่วยให้การดำเนินการในวิธีที่ช่วย แทนที่เป็นอันตรายต่อ จรรยาบรรณหลักของพระพุทธศาสนาเรียกว่าศีลห้า และนี่คือกลั่นของหลักจริยธรรม ศีลไม่ใช่กฎ หรือบัญญัติ แต่ "หลักการของการฝึกอบรม" ซึ่งจะดำเนินการได้อย่างอิสระ และจำเป็นต้องย้ายสู่การปฏิบัติ ด้วยปัญญาและความไวในการ ประเพณีพุทธศาสนายอมรับว่า ที่ ชีวิตมีความซับซ้อน และพ่นค่าความยากลำบากมาก และไม่ได้แนะนำว่า มีหลักสูตรเดียวของการดำเนินการที่จะอยู่ในสถานการณ์ที่ทั้งหมด แน่นอน แทนที่จะพูดการกระทำที่ถูก หรือผิด พระพุทธศาสนาพูดกำลังเชี่ยว (kusala) หรือ unskilful (akusala)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จะมีชีวิตอยู่คือการทำหน้าที่และการกระทำของเราสามารถมีทั้งผลกระทบที่เป็นอันตรายหรือเป็นประโยชน์สำหรับตนเองและผู้อื่น พุทธจริยธรรมมีความกังวลเกี่ยวกับหลักการและแนวทางปฏิบัติที่ช่วยหนึ่งที่จะทำหน้าที่ในรูปแบบที่ช่วยให้มากกว่าที่เป็นอันตราย รหัสจริยธรรมหลักของพุทธศาสนาที่เรียกว่าศีลห้าและเหล่านี้เป็นกลั่นของหลักการทางจริยธรรมของ ศีลไม่ได้หรือกฎบัญญัติ แต่หลักการของการฝึกอบรมซึ่งจะดำเนินการอย่างเป็นอิสระและจะต้องนำไปปฏิบัติด้วยปัญญาและความไว พุทธประเพณียอมรับว่าชีวิตมีความซับซ้อนและพ่นขึ้นความยากลำบากมากและมันก็ไม่ได้แสดงให้เห็นว่ามีเป็นหลักสูตรเดียวของการกระทำที่จะได้รับสิทธิในทุกสถานการณ์ อันที่จริงมากกว่าการพูดของการกระทำเป็นถูกหรือผิดพุทธศาสนาพูดถึงเป็นฝีมือ (kusala) หรือชำนาญ (akusala)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การมีชีวิตอยู่ คือการกระทำและการกระทำของเราก็มีเหมือนกันที่เป็นอันตรายหรือเป็นประโยชน์กับตนเองและผู้อื่น พุทธจริยธรรมที่เกี่ยวข้องกับหลักการและการปฏิบัติที่ช่วยให้หนึ่งที่จะทำในทางที่ช่วยให้มากกว่าที่อันตราย หลักจริยธรรมรหัสของพระพุทธศาสนา เรียกว่า เบญจศีล และเหล่านี้คือการกลั่นของหลักการทางจริยธรรมของ ศีลเป็นกฎหรือคำสั่งแต่หลักการของการฝึก ซึ่งจะดำเนินการอย่างอิสระ และต้องนำสู่การปฏิบัติด้วยปัญญาและความไว พุทธประเพณี ยอมรับว่าชีวิตที่ซับซ้อนและโยนขึ้นลำบากมาก และไม่แนะนำให้มีหลักสูตรเดียวของการกระทำที่จะอยู่ใน ทุกสถานการณ์ แน่นอน มากกว่าการพูดการกระทำของถูก หรือ ผิดพระพุทธศาสนากล่าวถึงการจัดเจน ( กุศล ) หรือมืออ่อน (
akusala )