variety. However, at EC of 16 dS m-

variety. However, at EC of 16 dS m-1 seed germination
did not occur for all varieties. The result agreed with the
work of Karim et al. (1992), Khan et al. (1997) that salinity
delays germination processes. Folkard and Wopereis
(2001) reported that salinity delayed germination in rice
with increasing salt stress. In this study, some of the
variety had high FGP but low GE%, which means that
most of the seeds from these varieties might be germinated
after 4 days. The varieties with high GE% value at
specific salinity level obviously would be of higher competitive
advantages than the varieties having lower GE%
value for capturing environmental and edaphic resources.
Plumule and radicle length
Plumule length of all the rice varieties declined in all the
salt treatments relative to the control and with increase in
salinity (Figure 1). However, plumule length reduction
was less than 20% at salt concentration of 4 dS m-1
except for variety BR29 (24% reduction). At salinity level
upto 8 dS m-1, the check variety Pokkali showed better
performance followed by MR211 and MR232 and the
least performance was observed on MR68 and BR29. At
this salt concentration level, plumule length reduction was
around 32 - 40% for the varieties MR211, MR232, MR33,
Pokkali and M52, seven other varieties had 41 - 49%.
With further increase of salinity at 12 dS m-1, the
reduction percentage was 48 - 65%. Although varieties
MR232 and Pokkali had produced significantly higher
plumule length at this salt concentration level compared
to others, it was only 52 and 61% of the control. At 16 dS
m-1, the differences of plumule length of varieties were
obscure due to serious reduction in height including
control variety except IR20, MR211 and MR232.
Reduction of seedling height is a common phenomenon
of many crop plants grown under saline conditions (Javed
and Khan, 1995; Karim et al., 1992; Amin et al., 1996).
Similarly, radical length was also decreased with increased
salinity (Figure 2). Radicle length was more
suppressed than plumule by salinity at each specific salt
concentration level. At all salinity level variety, Pokkali,
MR232 and MR 211 produced significantly higher radical
length compared to other varieties and BR29 produced
lowest radical length. The gradual decrease in root length
with the increase in salinity as observed might be due to
more inhibitory effect of NaCl salt to root growth compared
to that of shoot growth (Rahman et al., 2001).
Plumule and radicle dry weight
Plumule dry weight was inversely related to salt concentration
(Table 4). It was relatively less sensitive to salt
than radical dry weight especially at higher salt
concentrations. On the average, over all cultivars at 4, 8,
12 and 16 dS m-1 salinity, plumule dry weight were
reduced to about 23, 46, 64 and 84%, respectively, of the
control, while radical dry weight were more reduced
about 31, 58, 75 and 88%, respectively, of the control
(Tables 4 and 5). Cultivars also differed in the response
of plumule dry weight to salt concentration. At the lowest
salt concentration (4 dS m-1), the greatest reduction in
plumule dry weight was observed in MR 84 (59%), whilst
in all other varieties, reduction range was 13-34% relative
to the control. At 8 dS m-1, variety difference were pronounced;
IR20, MR33, MR68, MR52 and MR211 had
about 24-40% reductions, five other varieties had 42 -
58% and only two varieties MR84 and BR29 had 68 -
71%. At 12 dS m-1 reduction in plumule dry weight ranged
from 46 - 86%. The smallest reduction was observed in
MR33 and MR211 (about 50%) and the greatest was in
BR29 (about 85%). At 16 dS m-1, reduction was much
higher (69-95%) and all rice varieties were salt susceptible.
In this study, at all salinity levels, plumule dry weight
of MR211 was significantly less affected and was comHakim
et al. 1915

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต่าง ๆ อย่างไรก็ตาม ที่ EC ของการงอกเมล็ด m 1 16 dS
ไม่ได้เกิดขึ้นสำหรับทุกพันธุ์ไม่ ผลตกลงกับ
งานของ Karim et al. (1992), al. et Khan (1997) ที่เค็ม
เลื่อนกระบวนการงอก Folkard และ Wopereis
(2001) รายงานว่า เค็มล่าช้าการงอกในข้าว
ด้วยความเครียดเกลือเพิ่ม ในการศึกษานี้ บาง
หลากหลายมี FGP สูงแต่ต่ำ GE % ซึ่งหมายความ ว่า
เมล็ดพันธุ์จากสายพันธุ์เหล่านี้ส่วนใหญ่อาจจะ germinated
หลังจาก 4 วัน พันธุ์กับค่า% GE สูงที่
ขาวสามารถระบุชัดจะเป็นของสูงแข่งขัน
ข้อดีกว่าพันธุ์ที่มีต่ำกว่า GE %
ค่าการจับภาพสิ่งแวดล้อม และ edaphic ทรัพยากร
Plumule และ radicle ยาว
Plumule ความยาวของสายพันธุ์ข้าวทั้งหมดปฏิเสธทั้งหมด
เกลือบำบัดสัมพันธ์ กับตัวควบคุม และเพิ่ม
เค็ม (รูปที่ 1) อย่างไรก็ตาม plumule ยาวลด
น้อยกว่า 20% ที่ความเข้มข้นเกลือของ 4 dS m-1
ยกเว้นต่าง ๆ BR29 (ลด 24%) ที่ขาวสามารถ
พบหลากหลายเครื่อง Pokkali สำหรับ 8 dS m-1 ดี
ประสิทธิภาพตาม MR211 และ MR232 และ
ประสิทธิภาพน้อยถูกพบใน MR68 และ BR29 ใน
ถูกลดความยาว plumule ระดับนี้ความเข้มข้นเกลือ
ประมาณ 32-40% สำหรับพันธุ์ MR211, MR232, MR33,
Pokkali และ M52, 41 - 49%.
With เพิ่มเติมของเค็ม 12 dS m-1 มีเจ็ดสายพันธุ์อื่น ๆ
48-65% ถูกลดเปอร์เซ็นต์ ถึงแม้ว่าพันธุ์
MR232 และ Pokkali ได้ผลิตอย่างมีนัยสำคัญสูง
plumule นี้ความเข้มข้นเกลือเปรียบเทียบระดับความยาว
ผู้อื่น มันเป็นเพียง 52 และ 61% ของตัวควบคุม ที่ 16 dS
m-1 ความแตกต่างของความยาว plumule พันธุ์ได้
ปิดบังเนื่องจากลดอย่างจริงจังรวมทั้งความสูง
ควบคุมต่าง ๆ ยกเว้น IR20, MR211 และ MR232.
ลดความสูงแหล่งเป็นปรากฏการณ์ทั่วไป
ของพืชจำนวนมากที่เติบโตขึ้นภายใต้เงื่อนไข saline (Javed
และ Khan, 1995 Karim et al., 1992 เสื้อผ้าของ et al., 1996) .
ในทำนองเดียวกัน ระยะรุนแรงลดลงยังมีเพิ่ม
เค็ม (รูปที่ 2) Radicle มีเพิ่มเติม
ถูกระงับ โดยที่แต่ละเฉพาะเกลือเค็มกว่า plumule
สมาธิ ที่ทั้งหมดเค็มระดับต่าง ๆ Pokkali,
MR232 และนาย 211 ผลิตรัศมีอย่างมีนัยสำคัญ
ผลิตเปรียบเทียบกับพันธุ์อื่น ๆ และ BR29 ความยาว
ความยาวต่ำสุดที่รุนแรง ความยาวรากลดลงสมดุล
มีเพิ่มเค็มตามสังเกตอาจเนื่อง
ผลเพิ่มเติมลิปกลอสไขของเกลือ NaCl เพื่อเปรียบเทียบการเติบโตราก
ที่ยิงเจริญเติบโต (Rahman และ al., 2001) .
Plumule และ radicle แห้งน้ำหนัก
Plumule น้ำหนักแห้งมี inversely ที่เกี่ยวข้องกับความเข้มข้นเกลือ
(Table 4) ก็ค่อนข้างน้อยความไวต่อเกลือ
กว่าน้ำหนักแห้งรุนแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกลือสูง
ความเข้มข้น โดยเฉลี่ย กว่าทุกพันธุ์ที่ 4, 8,
12 และ 16 dS m 1 เค็ม น้ำหนักแห้ง plumule ถูก
ลดลง 23, 46, 64 และ 84% ตามลำดับ ของ
ควบคุม ในขณะที่น้ำหนักแห้งรุนแรงได้ลดลงมาก
31, 58, 75 และ 88% ตามลำดับ ของการควบคุม
(ตารางที่ 4 และ 5) พันธุ์ยังแตกต่างในการตอบสนอง
ของ plumule แห้งน้ำหนักเกลือความเข้มข้น ที่ต่ำสุด
เกลือเข้มข้น (4 dS m-1), ลดมากที่สุดใน
plumule น้ำหนักแห้งถูกสังเกตใน 84 นาย (59%), ในขณะที่
ในพันธุ์อื่น ๆ ทั้งหมด ช่วงลดได้ 13-34% ญาติ
ไปยังตัวควบคุม 8 dS m-1 ความแตกต่างหลากหลายถูกออกเสียง;
IR20, MR33, MR68, MR52 และ MR211
ประมาณ 24-40% ลด ห้าสายพันธุ์อื่นมีราคา 42-
58% และเพียงสองสายพันธุ์ MR84 และ BR29 68-
71% 12 dS m-1 ลด plumule แห้งอยู่ในช่วงน้ำหนัก
จาก 46-86% ลดน้อยที่สุดที่พบใน
MR33 และ MR211 (ประมาณ 50%) และยิ่งใหญ่อยู่ใน
BR29 (ประมาณ 85%) M 16 dS-1 ลดถูกมาก
สูง (69-95%) และพันธุ์ข้าวทั้งหมดถูกเกลือไวต่อ.
ในการศึกษานี้ ในทุกระดับเค็ม plumule แห้งน้ำหนัก
ของ MR211 ถูกมากน้อยได้รับผลกระทบ และถูก comHakim
et al. 1915

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความหลากหลาย อย่างไรก็ตามใน EC จาก 16 dS เมตร-1 การงอกของเมล็ด
ไม่ได้เกิดขึ้นสำหรับพันธุ์ทั้งหมด ผลที่ได้เห็นด้วยกับ
การทำงานของคาริมเอตอัล (1992), และอัลข่าน (1997) ความเค็มที่
ล่าช้ากระบวนการงอก folkard และ Wopereis
(2001) รายงานว่าความเค็มความล่าช้าในการงอกข้าว
เพิ่มความเครียดเกลือ ในการศึกษานี้คือบางส่วนของ
ความหลากหลายมี FGP สูงต่ำ แต่ GE% ซึ่งหมายความว่า
ส่วนใหญ่ของเมล็ดพันธุ์จากพันธุ์เหล่านี้อาจจะมีการงอก
หลังจาก 4 วัน พันธุ์ที่มีมูลค่า GE% ในระดับสูงที่
ระดับความเค็มเฉพาะที่เห็นได้ชัดจะมีการแข่งขันที่สูงขึ้น
ได้เปรียบกว่าพันธุ์ที่มี% ต่ำ GE
ค่าสำหรับการจับทรัพยากรสิ่งแวดล้อมและเกี่ยวกับดิน
ขนนกขนหนึ่งและระยะเวลาใน RADICLE
ระยะเวลาขนนกขนหนึ่งของพันธุ์ข้าวที่ลดลงในทุก
วิธีการรักษาเกลือ เมื่อเทียบกับการควบคุมและการเพิ่มขึ้นของ
ความเค็ม (รูปที่ 1) อย่างไรก็ตามการลดระยะเวลาในขนนกขนหนึ่ง
คือน้อยกว่า 20% ที่มีความเข้มข้นของเกลือจาก 4 dS-1 เมตร
ยกเว้นสำหรับความหลากหลาย BR29 (ลด 24%) ที่ระดับความเค็ม
ไม่เกิน 8 เมตร dS-1, ความหลากหลายการตรวจสอบพบ Pokkali ดีกว่า
ผลการดำเนินงานตาม MR211 และ MR232 และ
ผลการดำเนินงานอย่างน้อยก็สังเกตเห็นใน MR68 และ BR29 ตอน
นี้ระดับความเข้มข้นของเกลือในการลดระยะเวลาในขนนกขนหนึ่งเป็น
รอบ 32-40% สำหรับพันธุ์ MR211, MR232, MR33,
Pokkali และ M52 เจ็ดพันธุ์อื่น ๆ มี 41-49%
เพิ่มขึ้นต่อไปของความเค็มที่ 12 dS เมตร-1
ลดลงร้อยละเป็น 48-65% แม้ว่าพันธุ์
MR232 Pokkali และมีการผลิตที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ
ระยะเวลาขนนกขนหนึ่งที่ระดับความเข้มข้นนี้เกลือเมื่อเทียบ
กับคนอื่นมันก็เป็นเพียง 52 และ 61% ของการควบคุม เมื่อ 16 dS
เมตร-1 ความแตกต่างของความยาวขนนกขนหนึ่งของพันธุ์ที่ถูก
ปิดบังเนื่องจากการลดลงอย่างรุนแรงในความสูงรวมทั้ง
ความหลากหลายควบคุมยกเว้น IR20, MR211 MR232 และ
การลดลงของความสูงของต้นกล้าเป็นปรากฏการณ์ที่พบบ่อย
ของพืชที่ปลูกเป็นจำนวนมากภายใต้เงื่อนไขน้ำเกลือ (เว็ด
และข่าน 1995;. คาริมเอตอัล, 1992;. อามินและคณะ, 1996)
ในทำนองเดียวกันความยาวรุนแรงก็ลดลงด้วยการเพิ่ม
ความเค็ม (รูปที่ 2) ระยะเวลา RADICLE ถูกเพิ่มเติม
ระงับกว่าขนนกขนหนึ่งโดยที่ความเค็มของเกลือแต่ละเฉพาะ
ระดับความเข้มข้น ในทุกความหลากหลายระดับความเค็ม Pokkali,
MR232 และ MR 211 การผลิตที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
เมื่อเทียบกับระยะเวลาในพันธุ์อื่น ๆ และ BR29 ผลิต
ระยะเวลารุนแรงต่ำสุด ค่อยๆลดลงในความยาวราก
กับการเพิ่มขึ้นในความเค็มเป็นข้อสังเกตอาจจะเป็นเพราะ
ผลยับยั้งมากขึ้นของเกลือโซเดียมคลอไรด์รากเจริญเติบโตเมื่อเทียบ
กับที่ของการเจริญเติบโตยิง (เราะห์มานและคณะ. 2001)
และขนนกขนหนึ่ง RADICLE น้ำหนักแห้ง
ขนนกขนหนึ่งน้ำหนักแห้ง ที่เกี่ยวข้องกับการแปรผกผันกับความเข้มข้นของเกลือ
(ตารางที่ 4) มันเป็นค่อนข้างน้อยไวต่อเกลือ
กว่าน้ำหนักแห้งรุนแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกลือสูงกว่า
ความเข้มข้น โดยเฉลี่ยกว่าสายพันธุ์ทั้งหมดที่ 4, 8,
12 และ 16 dS-1 เมตรความเค็มน้ำหนักแห้งขนนกขนหนึ่งถูก
ลดลงไปประมาณ 23, 46, 64 และ 84% ตามลำดับของ
การควบคุมในขณะที่น้ำหนักแห้งลดลงรุนแรงมากขึ้น
ประมาณ 31, 58, 75 และ 88% ตามลำดับจากการควบคุม
(ตารางที่ 4 และ 5) พันธุ์ยังแตกต่างในการตอบสนอง
ของน้ำหนักแห้งขนนกขนหนึ่งกับความเข้มข้นของเกลือ ที่ต่ำสุดที่
ความเข้มข้นของเกลือ (4 dS เมตร-1) ที่ลดลงมากที่สุดใน
น้ำหนักแห้งขนนกขนหนึ่งได้รับการตั้งข้อสังเกตใน MR 84 (59%) ในขณะที่
อยู่ในสายพันธุ์อื่น ๆ ทั้งหมดในช่วงที่ลดลงเป็น 13-34% เมื่อเทียบ
กับการควบคุม ที่ 8 dS เมตร-1 ความแตกต่างหลากหลายได้ชัด;
IR20, MR33, MR68, MR52 และ MR211 มี
ประมาณ 24-40% ลดลงห้าพันธุ์อื่น ๆ ได้ 42 -
58% และมีเพียงสองพันธุ์ MR84 และ BR29 มี 68 -
71% 12 เมตร dS-1 ลดน้ำหนักแห้งขนนกขนหนึ่งอยู่ระหว่าง
46-86% การลดลงของขนาดเล็กได้รับการตั้งข้อสังเกตใน
MR33 และ MR211 (ประมาณ 50%) และที่ยิ่งใหญ่ที่สุดใน
BR29 (ประมาณ 85%) เมื่อ 16 เมตร dS-1 ลดได้มาก
ขึ้น (69-95%) และพันธุ์ข้าวทุกคนไวต่อเกลือ
ในการศึกษานี้ในทุกระดับความเค็มน้ำหนักแห้งขนนกขนหนึ่ง
ของ MR211 อย่างมีนัยสำคัญได้รับผลกระทบน้อยและเป็น comHakim
ตอัล 1915

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความหลากหลาย อย่างไรก็ตาม กกต. 16 DS m-1 เมล็ด
ไม่ได้เกิดขึ้นทุกพันธุ์ " เห็นด้วยกับ
งานของคาริม et al . ( 1992 ) , ข่าน et al . ( 1997 ) ที่ความเค็ม
ความล่าช้าการกระบวนการ และ folkard wopereis
( 2001 ) ได้รายงานว่า ความเค็มในข้าวงอกช้า
เพิ่มความเครียดเกลือ ในการศึกษานี้ บางส่วนของความหลากหลายมีสูง แต่ %
fgp GE ต่ำซึ่งหมายความว่า
ที่สุดของเมล็ดพันธุ์เหล่านี้อาจจะงอก
หลังจาก 4 วัน นานาด้วยค่า GE % สูง
ระดับความเค็มเฉพาะเห็นได้ชัดจะสูงกว่าการแข่งขัน
ข้อดีกว่าพันธุ์มีมูลค่า GE %
ลดการจับครั้งนี้สิ่งแวดล้อมและทรัพยากร และรากยาว
.
plumule plumule ความยาวของพันธุ์ข้าวทั้งหมดลดลงในทั้งหมด
เกลือรักษาสัมพันธ์กับการควบคุมและเพิ่มความเค็มด้วย
( รูปที่ 1 ) อย่างไรก็ตาม การลด plumule ความยาวน้อยกว่า 20
% ที่ความเข้มข้นของเกลือ 4 DS m-1
นอกจากความหลากหลาย br29 ( ลด 20% ) ที่ระดับความเค็มของดินไม่เกิน 8 DS
M - 1 , พันธุ์พอคคาลีแสดงประสิทธิภาพที่ดีขึ้น
ตามมาด้วย และ mr211 mr232 และ
การแสดงอย่างน้อยถูกพบบน mr68 และ br29 . ที่
เกลือนี้ระดับความเข้มข้น ลดความยาว plumule คือ
รอบ 32 - 40 % สำหรับพันธุ์ mr211 mr232 mr33
, , , และพันธุ์พอคคาลี m52 เจ็ดพันธุ์อื่น ๆมี 41 - 49 ล้านบาท ปรับเพิ่มความเค็มด้วย

ที่ 12 DS M - 1 , ลดลงร้อยละ 48 - 65% ถึงแม้ว่าพันธุ์พอคคาลี mr232
และได้ผลิตสูงกว่า
plumule ความยาวที่ระดับ ความเข้มข้นของเกลือเมื่อเทียบ
เพื่อผู้อื่นมันเป็นเพียง 52 และ 61% ของการควบคุม ที่ 16 DS
M - 1 , ความแตกต่างของความยาว plumule ของพันธุ์
ปิดบังเนื่องจากการลดลงมากในความสูงรวมทั้ง
ควบคุมต่าง ๆยกเว้น ir20 mr211 , และ mr232 .
ลดความสูงของต้นกล้าเป็นปรากฏการณ์ทั่วไป
หลายพืชพืชที่ปลูกภายใต้สภาพดินเค็ม ( จาเวด
และ Khan , 1995 ; คาริม et al . , 1992 ; อามิน et al . , 1996 ) .
ในทํานองเดียวกันความยาวราก และลดลงเพิ่มขึ้น
ความเค็ม ( รูปที่ 2 ) ความยาวรากมากขึ้นกว่า plumule โดยความเค็ม
ปราบที่แต่ละระดับความเข้มข้นเกลือ
. ที่ทั้งหมดระดับความเค็มของดินพันธุ์พอคคาลี ,
mr232 และนาย 211 ผลิตสูงกว่าเมื่อเทียบกับพันธุ์อื่น ๆความยาวราก

และที่รุนแรง br29 สุดความยาว การลดลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปใน
ความยาวรากด้วยการเพิ่มความเค็ม เท่าที่สังเกตอาจจะเนื่องจากผลยับยั้งมากกว่าเกลือเกลือเพื่อการเจริญเติบโตของรากเมื่อเทียบ
ที่การยิง ( Rahman et al . , 2001 ) และน้ำหนักรากแห้ง

plumule plumule น้ำหนักแห้งเป็นตรงกันข้ามที่เกี่ยวข้องกับความเข้มข้นของเกลือ
( ตารางที่ 4 ) มันค่อนข้างน้อยไวต่อเกลือ
กว่ารากน้ำหนักแห้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสูงกว่าเกลือ
เข้มข้น โดยเฉลี่ย ,กว่าทุกสายพันธุ์ที่ 4 , 8 , 12 และ 16
DS m-1 ความเค็ม น้ำหนักแห้ง ( plumule
ลดลงประมาณ 23 , 46 , 64 และ 84% ตามลำดับของ
การควบคุมในขณะที่น้ำหนักแห้งรากมากขึ้นลด
ประมาณ 31 , 58 , 75 และ 88% ตามลำดับของการควบคุม
( ตารางที่ 4 และ 5 ) พันธุ์ยังแตกต่างกันในการตอบสนอง
ของน้ำหนักแห้ง plumule กับความเข้มข้นของเกลือ ที่ความเข้มข้นของเกลือน
( 4 DS m-1 )การลดลงมากที่สุดในน้ำหนักแห้ง
plumule พบว่านาย 84 ( 59% ) , ในขณะที่
ในพันธุ์อื่น ๆทั้งหมด ลดช่วง 13-34
% เทียบกับการควบคุม ที่ 8 DS m-1 ความแตกต่าง ความหลากหลายแตกต่างกัน ;
ir20 mr33 mr68 , , , และมี mr52 mr211
เกี่ยวกับ 24-40 % จำนวน 5 พันธุ์อื่น ๆ มี 42 -
58% และเพียงสองสายพันธุ์ และมี mr84 br29 68 -
71%ที่ 12 DS m-1 ลดน้ำหนักแห้งมีค่า
plumule จาก 46 - 86 % การลดโปรตีนและเล็กที่สุด
mr33 mr211 ( ประมาณ 50% ) และยิ่งใหญ่ที่สุดใน
br29 ( ประมาณ 85% ) ที่ 16 DS m-1 ลดมาก
สูงกว่า ( 69-95 % ) และพันธุ์ข้าวและเกลือที่อ่อนแอ .
ในการศึกษาทุกระดับความเค็ม plumule ของน้ำหนักแห้ง
mr211 อย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าผลกระทบและ comhakim
et al . 1915