During the 1980s, the Japanese main

During the 1980s, the Japanese main bank system was viewed as an ideal corporate governance model. Such bank-reliant firms had few conflicts among creditors, large stockholders, and management, as they were all linked by a single entity, the main bank. Because the bank had dual stakes as both a creditor and equity holder, they were well know as active monitors of the Japanese firm. As a result, these firms were able to maintain high debt levels and had little need to maintain liquid financial slack.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในช่วงทศวรรษที่ 1980 ระบบธนาคารญี่ปุ่นหลักที่ดูเป็นแบบจำลองดาวกำกับ บริษัทดังกล่าวธนาคารพึ่งมีน้อยความขัดแย้งระหว่างเจ้าหนี้ stockholders ขนาดใหญ่ และการ จัดการ ตามที่พวกเขาได้ทั้งหมดเชื่อมโยง โดยหน่วยเดียว ธนาคารหลัก เนื่องจากธนาคารที่มีเงินเดิมพันสองเป็นทั้งเจ้าหนี้และผู้ถือหุ้น ดีจะได้รู้เป็นจอภาพที่ใช้งานอยู่ของบริษัทญี่ปุ่น เป็นผล บริษัทเหล่านี้สามารถรักษาระดับหนี้ที่สูง และมีน้อยต้องรักษาเวลาเผื่อการเงินสภาพคล่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงปี 1980 ระบบธนาคารหลักของญี่ปุ่นถูกมองว่าเป็นรูปแบบของการกำกับดูแลกิจการที่ดี บริษัท ธนาคารพึ่งดังกล่าวมีความขัดแย้งในหมู่ไม่กี่เจ้าหนี้ผู้ถือหุ้นใหญ่และการบริหารจัดการที่พวกเขาทั้งหมดเชื่อมโยงโดยองค์กรเดียวที่ธนาคารหลัก เนื่องจากธนาคารมีเงินเดิมพันคู่เป็นทั้งเจ้าหนี้และผู้ถือหุ้นที่พวกเขารู้ดีจอใช้งานเป็นของ บริษัท ญี่ปุ่น เป็นผลให้ บริษัท เหล่านี้มีความสามารถในการรักษาระดับหนี้สูงและมีความต้องการน้อยในการรักษาหย่อนการเงินมีสภาพคล่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงทศวรรษที่ 1980 ญี่ปุ่น ระบบธนาคารหลักถูกมองว่าเป็นรูปแบบองค์กรที่เหมาะสม เช่น ธนาคาร บริษัท มีไม่กี่หลัก ความขัดแย้งระหว่างเจ้าหนี้ ผู้ถือหุ้นใหญ่ และการจัดการที่พวกเขาทั้งหมดที่เชื่อมโยงโดยองค์กรเดียว ธนาคารหลัก เนื่องจากธนาคารมีคู่เดิมพันที่เป็นทั้งเจ้าหนี้ และผู้ถือหุ้นที่พวกเขารู้จัก งานตรวจสอบของ บริษัท ญี่ปุ่น ผลบริษัทเหล่านี้สามารถรักษาระดับหนี้สูง และมีเพียงเล็กน้อยที่ต้องรักษาหย่อนการเงินเหลว