I think the poet wants to covey us

I think the poet wants to covey us about guilt. The reason why I think that way is in the 3rd paragraph “Forgive me they were delicious so sweet and so cold”. And also, the writer tells us about why did he ate that plums. Or perhaps I can analyze it to another thing that the writer wants to tell us about a man/women who already know that the plums belong to someone else but he or she going to eat it anyway.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมคิดว่า กวีต้องวีย์เราเกี่ยวกับความผิด เหตุผลผมคิดว่า วิธีนี้อยู่ในย่อหน้า 3 " Forgive me ถูกอร่อยหวาน และเย็นดังนั้น" และนอกจากนี้ ผู้เขียนบอกเราเกี่ยวกับเหตุผลที่เขาไม่ได้กินพลัมที่ หรือบางทีฉันสามารถวิเคราะห์ให้ได้อีกสิ่งหนึ่งที่ผู้เขียนต้องการบอกคนเป็นผู้หญิงที่รู้อยู่แล้วว่า พลัมที่เป็นของคนอื่นแต่เขาหรือเธอจะไปกินต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมคิดว่าบทกวีอยากจะ Covey เราเกี่ยวกับความรู้สึกผิด เหตุผลที่ผมคิดว่าวิธีการที่อยู่ในย่อหน้าที่ 3 "ยกโทษให้ฉันพวกเขามีความอร่อยหวานและเย็นเพื่อให้" และยังเป็นนักเขียนบอกเราเกี่ยวกับสาเหตุที่เขาไม่กินที่พลัม หรือบางทีฉันสามารถวิเคราะห์ไปยังอีกสิ่งหนึ่งที่ผู้เขียนต้องการจะบอกเราเกี่ยวกับชายคน / ผู้หญิงที่รู้อยู่แล้วว่าพลัมเป็นของคนอื่น แต่เขาหรือเธอจะกินมันอยู่แล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันคิดว่ากวีต้องการกลุ่มเราเกี่ยวกับความผิด เหตุผลที่ผมคิดแบบนั้นอยู่ในย่อหน้า 3 ให้อภัยมันอร่อยดังนั้นหวานและเย็น " และ ผู้เขียนบอกเราเกี่ยวกับ ทำไมเขาถึงกินพลัม หรือบางทีฉันอาจจะสามารถวิเคราะห์ได้ถึงอีกสิ่งหนึ่งที่นักเขียนต้องการจะบอกเราเรื่องผู้ชาย / ผู้หญิงที่รู้อยู่แล้วว่าลูกพลัมเป็นของคนอื่นแต่เขาหรือเธอจะกินมันอยู่ดี