It was so terribly cold. Snow was f

It was so terribly cold. Snow was falling, and it was almost dark. Evening came on, the last evening of the year. In the cold and gloom a poor little girl, bareheaded and barefoot, was walking through the streets. Of course when she had left her house she'd had slippers on, but what good had they been? They were very big slippers, way too big for her, for they belonged to her mother. The little girl had lost them running across the road, where two carriages had rattled by terribly fast. One slipper she'd not been able to find again, and a boy had run off with the other, saying he could use it very well as a cradle some day when he had children of his own.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันจึงชะมัดเย็น หิมะกำลังตกและมันเป็นสีเข้มเกือบ เย็นมาในเย็นวันสุดท้ายของปี อยู่ในที่เย็นและความเศร้าโศกสาวน้อยที่น่าสงสารศีรษะและเท้าเปล่าเดินผ่านถนน แน่นอนเมื่อเธอได้ออกจากบ้านของเธอเธอมีรองเท้าแตะ แต่สิ่งที่ดีที่พวกเขาได้รับ? พวกเขาเป็นรองเท้าแตะใหญ่มากวิธีที่มีขนาดใหญ่เกินไปสำหรับเธอเพราะพวกเขาเป็นแม่ของเธอ สาวน้อยได้สูญเสียพวกเขาวิ่งข้ามถนนซึ่งทั้งสองโบกี้ได้ rattled โดยเร็วชะมัด รองเท้าแตะหนึ่งเธอจะไม่สามารถที่จะหาอีกครั้งและเด็กได้วิ่งออกไปกับคนอื่น ๆ เขาบอกว่าเขาสามารถใช้มันได้เป็นอย่างดีในฐานะที่เป็นแหล่งกำเนิดบางวันเมื่อเขามีลูกของตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันหนาวมาก หิมะกำลังตก มันมืดมากเลย ตอนเย็นมาต่อตอนเย็น สุดท้ายของปี ความมืดมนในเย็นและเด็กยากจน bareheaded และเท้าเปล่า เขาเดินผ่านถนน แน่นอน เมื่อเธอได้ทิ้งเธอบ้านเธอมีรองเท้าแตะ แต่สิ่งที่ดีสิ่งที่เกิดขึ้น ? พวกเขามีรองเท้าใหญ่มาก ใหญ่เกินไปสำหรับเธอ เพราะมันเป็นของแม่ของเธอสาวน้อยได้สูญเสียพวกเขาวิ่งข้ามถนน ที่ สอง รถม้ามี rattled โดยโคตรเร็ว หนึ่งเตียง เธอคงไม่ได้พบอีกแล้ว และเด็กชายก็หนีไปกับคนอื่น ว่าเขาสามารถใช้มันได้ดีมาก เป็นอู่ วันหนึ่งเมื่อเขามีเด็กของเขาเอง .