And Andy stumbled behind him, over

And Andy stumbled behind him, over his feet and over his words. “But Hyung -“
 
“I said it’s fine” Eric once again cut him off. “If it wasn’t, I wouldn’t have offered you. Look, I’ll you to your new room where you can stay.”
 
Andy wanted to protest more, but he didn’t have the energy to do so. And besides, Eric could be very stubborn when he wanted something done his way. Or determined, as Eric preferred to call it. Stubborn sounded to childish, Eric used to complain when Andy joked about his stubborn streak.
 
A weary and sad smile made its way upon Andy’s lips as he allowed Eric to lead him.
 
…No, he didn’t want this. He was causing Eric trouble again. Dammit. Was there anything he could do without screwing up?
 
They travelled the rest of the way in silence. Andy had many thought running in his head. He didn’t know who was targeting him, or why did that person do that.
 
Then, Eric stopped pulling Andy’s arm and Andy realized that they have reached to his new room.
 
“I’ll have the maids deliver your belonging later” Eric said as he turned to face Andy, still keeping a grip on his arm. Andy looked at Eric for a split second before quickly lowering his gaze to the floor.
 
“I’m sorry for the trouble” Andy said with remorse. “ The crew and I will fix everything up in the morning”
 
“It’s okay. Not your fault Andy”
 
“Yes, it is” Andy muttered bitterly under his breath. “ Its always my fault”
 
Eric grabbed Andy by the chin, forcing Andy to look up at him. Eric didn’t say anything and all rational thoughts had fled from Andy’s mind. Although, one thought remained, which wondered if Eric was going to kiss him again?
 
Well, Andy wasn’t going to be disappointed if Eric did that. But Andy quickly scolded himself for being selfish again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และ Andy stumbled หลังเขา เท้า และ เหนือคำพูดของเขา "แต่ Hyung-" "ฉันกล่าวว่า ไม่เป็นไร" Eric ครั้งตัดเขา "ถ้ามันไม่ได้ ฉันจะไม่มีให้คุณ ดู ฉันจะคุณกับห้องพักใหม่ที่คุณสามารถอยู่" Andy อยากประท้วงมากขึ้น แต่ไม่ได้มีพลังงานดังกล่าว และนอกจาก Eric อาจดิ้นรนเมื่อเขาต้องการบางสิ่งบางอย่างที่เขาทำ หรือ กำหนด เป็น Eric ต้องเรียก ปากแข็งแต่เพียงแห่งการพูดแบบเด็ก Eric ใช้บ่นเมื่อ Andy พูดติดตลกเกี่ยวกับริ้วเขาปากแข็ง รอยยิ้มอ่อนเปลี้ย และเศร้าทำทางตามริมฝีปากของ Andy เขาอนุญาต Eric นำเขา … ไม่ เขาไม่ต้องการ เขาถูกทำให้ Eric ปัญหาอีกครั้ง กับ การ มีอะไรสามารถไม่ screwing ค่า พวกเขาเดินทางไปส่วนเหลือของแบบในความเงียบ Andy มีหลายความคิดในหัวของเขา ไม่ทราบที่ถูกกำหนดเป้าหมายเขา หรือไม่ว่าทำไมที่ แล้ว Eric หยุดดึงแขนของ Andy และ Andy รู้ว่า พวกเขามาถึงห้องของเขาใหม่ "ฉันจะให้แม่บ้านจัดส่งของคุณในภายหลัง" Eric กล่าวขณะที่เขาหันไปหน้า Andy ยังคง รักษากำบนแขนของเขา Andy มอง Eric สำหรับแยกที่สองก่อนที่จะลดสายตาของเขาในพื้นที่อย่างรวดเร็ว "ฉันขออภัยในปัญหา" Andy กล่าว ด้วยเลือดเย็น "เรือและจะแก้ไขทุกอย่างขึ้นในตอนเช้า" "ก็ไม่เป็นไร ไม่ของคุณบกพร่อง Andy" "ใช่ มันเป็น" Andy muttered พิรี้พิไรภายใต้ลมหายใจของเขา "เป็นความผิดของฉันเสมอ" Eric คว้า Andy โดยคาง Andy เงยที่เขาบังคับให้ Eric ไม่ได้พูดอะไรและความคิดเชือดทั้งหมดได้หลบหนีไปจากจิตใจของ Andy แม้ว่า คิดว่าหนึ่งยังคง ซึ่งสงสัยว่า ถ้า Eric กำลังจะจูบเขาอีก ดี Andy ไม่ได้ไปไม่ผิดหวังถ้า Eric ไม่ว่า แต่ Andy ได้อย่างรวดเร็ว scolded ตัวเองสำหรับการเห็นแก่ตัวอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และแอนดี้สะดุดหลังเขากว่าเท้าของเขาและมากกว่าคำพูดของเขา "แต่พี่ -" "ผมว่ามันเป็นเรื่องดี" เอริคตัดอีกครั้งเขาออก "ถ้ามันไม่ได้ผมจะไม่ได้นำเสนอให้คุณ ดูฉันจะให้คุณห้องใหม่ของคุณที่คุณสามารถอยู่. " แอนดี้อยากจะประท้วงมากขึ้น แต่เขาไม่ได้มีพลังงานที่จะทำเช่นนั้น และนอกจากนี้เอริคอาจจะปากแข็งมากเมื่อเขาต้องการสิ่งที่ทำทางของเขา หรือกำหนดเป็นเอริคต้องการที่จะเรียกมันว่า ปากแข็งฟังจะหน่อมแน้ม, เอริคที่ใช้ในการบ่นเมื่อแอนดี้พูดติดตลกเกี่ยวกับแนวปากแข็งของเขา. รอยยิ้มเบื่อและเศร้าทำทางอยู่บนริมฝีปากของแอนดี้ในขณะที่เขาได้รับอนุญาตให้เอริคที่จะนำเขา. ... ไม่มีเขาไม่อยากให้เรื่องนี้ เขาเป็นคนที่ทำให้เกิดปัญหาเอริคอีกครั้ง ซ มีอะไรที่เขาสามารถทำได้โดยไม่ต้องกวดขันขึ้น? พวกเขาเดินทางตลอดทางที่เหลืออยู่ในความเงียบ แอนดี้มีความคิดในการทำงานหลายอย่างในหัวของเขา เขาไม่ทราบว่าผู้ที่ได้รับการกำหนดเป้าหมายเขาหรือทำไมคนที่ทำ. แล้วเอริคหยุดดึงแขนของแอนดี้และแอนดี้ตระหนักว่าพวกเขาได้มาถึงยังห้องพักใหม่ของเขา. "ฉันจะต้องส่งมอบเป็นสาวใช้ของคุณในภายหลัง" เอริค กล่าวว่าในขณะที่เขาหันหน้าแอนดี้ยังคงรักษาจับบนแขนของเขา แอนดี้มองไปที่เอริคสำหรับแยกที่สองได้อย่างรวดเร็วก่อนที่จะลดสายตาของเขาไปกองกับพื้น. "ฉันขอโทษสำหรับปัญหา" แอนดี้กล่าวด้วยความสำนึกผิด "ลูกเรือและฉันจะแก้ไขทุกอย่างขึ้นในตอนเช้า" "มันโอเค ไม่ใช่ความผิดของคุณแอนดี้ " "ใช่มันคือ" แอนดี้พึมพำขมขื่นภายใต้ลมหายใจของเขา "ความผิดของฉันเสมอของ" เอริคแอนดี้คว้าคางโดยบังคับให้แอนดี้ที่จะมองขึ้นไปที่เขา เอริคไม่ได้พูดอะไรที่มีเหตุผลและความคิดทุกคนจะได้หนีออกมาจากใจของแอนดี้ แม้ว่าความคิดหนึ่งที่ยังคงอยู่ซึ่งสงสัยว่าเอริคกำลังจะจูบเขาอีกครั้งหรือไม่ดีแอนดี้จะไม่ผิดหวังถ้าเอริคได้ที่ แต่แอนดี้ได้อย่างรวดเร็วดุตัวเองว่าเป็นคนเห็นแก่ตัวอีกครั้ง
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และแอนดี้สะดุดหลังเขา กว่าเท้าของเขา และคำพูดของเขา " แต่พี่ครับ "

" เหรอ ฉันบอกว่าไม่เป็นไร " เอริคอีกครั้งตัดเขาออก " ถ้าไม่ใช่ ฉันไม่ได้ให้คุณ ฟังนะ ผมจะให้คุณห้องใหม่ของคุณที่คุณได้อยู่เหรอ "

แอนดี้อยากประท้วง แต่เขาไม่มีแรงที่จะทำเช่นนั้น และอีกอย่าง อีริคอาจจะดื้อมาก เมื่อเขาอยากทำอะไรเขาหรือกำหนดเป็น อีริค ที่ต้องการเรียก ปากแข็ง เป่า หน่อมแน้ม อีริคเคยบ่นเมื่อแอนดี้ติดตลกเกี่ยวกับแนวปากแข็งของเขารึเปล่า

เป็นเบื่อและเศร้ายิ้มได้มาเมื่อแอนดี้ ริมฝีปากเขาอนุญาตให้เอริคที่จะนำเขา รึเปล่า

. . . . . . . ไม่ เขาไม่ได้ต้องการแบบนี้ เขาสร้างปัญหาเอริคอีก โธ่ . . . . มีอะไรที่เขาสามารถทำได้โดยไม่ต้องเปลี่ยนเมื่อไหร่ ?

ทำไมพวกเขาเดินทาง เส้นทางที่เหลืออยู่ในความเงียบ แอนดี้ มีความคิดมากมายวิ่งเข้ามาในหัวของเขา เขาไม่ได้รู้ว่าใครคือเป้าหมายที่เขา หรือทำไมเค้าถึงทำแบบนั้น รึเปล่า

แล้ว เอริคหยุดดึงแขนแอนดี้แอนดี้และตระหนักว่าพวกเขามีถึงห้องใหม่ รึเปล่า

" ฉันจะมีแม่บ้านส่งเป็นสมาชิกของคุณในภายหลัง " เอริคพูดเมื่อเขาหันไปมองหน้าแอนดี้ ยัง การรักษาจุดบนแขนของเขาแอนดี้มองอีริค เสี้ยววินาทีก่อนที่จะรีบลดของเขามองไปยังพื้น รึเปล่า

" ผมขอโทษสำหรับปัญหา " แอนดี้กล่าวด้วยความรู้สึกผิด " ลูกเรือและฉันจะแก้ไขทุกอย่างตอนเช้ารึเปล่า

" " ไม่เป็นไร ไม่ใช่ความผิดของคุณแอนดี้ " รึเปล่า

" ครับ มันคือ " แอนดี้ พึมพำอย่างขมขื่นภายใต้ลมหายใจของเขา " มันมักจะผิดรึเปล่า

" เอริคคว้าแอนดี้โดยคางบังคับ แอนดี้มองเขาเอริคไม่ได้พูดอะไร และความคิดที่มีเหตุผลทั้งหมดได้หลบหนีจากแอนดี้ จิตใจ อย่างไรก็ตาม คิดว่ายังคงซึ่งสงสัยว่าเอริคกำลังจะจูบเขาอีกครั้ง

ดีมั้ย แอนดี้ไม่ได้จะผิดหวังถ้าเอริคนั้น แต่แอนดี้รีบด่าตัวเองเห็นแก่ตัวอีก