The main ‘local’ accents that you w

The main ‘local’ accents that you will hear in London are quite different from each other. The easiest accent for you to understand, and the accent that many English learners try to learn when speaking English, is actually not a local accent at all. It is Received Pronunciation, or RP, also sometimes called BBC English, or Queen’s English, and it is the Standard British accent. It is the accent you will find if you look up the pronunciation of a word in a dictionary.

For example, an RP speaker would say ‘Can I have a glass of water, please?’. Not many people speak with a pure RP accent these days – not even Prince William! Pure RP can sound rather formal and exclusive.



There are 2 main accents that are native to London now (apart from all the accents from other countries, of course, such as Indian English). The first is the cockney accent, which originated in East London, a predominantly working class area – but in fact it is widely spoken all over London and the south east of England. Visitors to Britain find this accent very hard to understand, because some letters are not pronounced, especially T and H, and some vowel sounds are different.

For example, a cockney speaker would say, ‘Can I have a glass of water, please?’ In this sentence, the red letters are not pronounced at all! The letter T is pronounced as /ʔ/ - this sound is called a ‘glottal stop’. The vowels sounds are also quite different, for example, please with an /əi/ sound, instead of please with an /i:/ sound. Another feature of the cockney accent is that /θ/ is pronounced as /f/. So a cockney speaker says ‘free’ instead of ‘three’.

The second main accent in London was only given a name in 1984. It is called Estuary English, because it is mainly spoken in the areas near the River Thames and its estuary. You can see the Thames Estuary area in the picture. An Estuary English accent has some features of Standard English, or RP, and some features of a cockney accent. This accent is very widely used, especially among people under 60 years old, as people of all social classes mix together much more than they used to.

A person with an Estuary English accent sometimes drops the letter T, or the letter H, for example, but not always. They tend to use mostly RP vowel sounds. For example, they may say ‘Can I have a glass of water, please?’ In this sentence, only the T is dropped, or in other cases it may be pronounced as a /d/ - for example ‘Can I have a glass of water, please?’

The speakers in the DailyStep audio lessons generally speak with an accent that is a mixture between Estuary English and RP, though you will also sometimes hear Northern English accents too. I’ll tell you more about Northern English accents in a future blog!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เน้นหลัก 'ท้องถิ่น' ที่คุณจะได้ยินในลอนดอนค่อนข้างแตกต่างกันได้ เน้นง่ายที่สุดสำหรับคุณที่จะเข้าใจ และเน้นที่พยายามเรียนรู้เมื่อพูดภาษาอังกฤษ เรียนภาษาอังกฤษมาก จริง ๆ ไม่ได้สำเนียงท้องถิ่นเลย จะได้รับการออกเสียง หรือ RP นอกจากนี้บางครั้งเรียกว่าบีบีซีอังกฤษ หรือพระราชินีของอังกฤษ และเป็นสำเนียงอังกฤษมาตรฐาน จึงเน้นที่คุณจะค้นหาถ้าคุณค้นหาการออกเสียงคำในพจนานุกรม ตัวอย่าง ลำโพง RP ที่จะบอกว่า "ได้แก้วน้ำ โปรด' หลาย ๆ คนไม่พูด ด้วยสำเนียง RP บริสุทธิ์เหล่านี้วัน – ไม่แม้แต่เจ้าชาย William RP บริสุทธิ์สามารถเสียงค่อนข้างเป็นทางการ และร่วม มีสำเนียงหลัก 2 ที่เป็นพื้นเมืองลอนดอน (ที่แยกจากสำเนียงทั้งหมดจากประเทศอื่น ๆ แน่นอน เช่นอังกฤษอินเดีย) แรกคือ สำเนียง cockney ซึ่งกำเนิดในลอนดอนตะวันออก ทำงานเป็นคลาตั้ง- แต่ในความเป็นจริงมันเป็นอย่างกว้างขวางพูดทั่วลอนดอนและใต้ตะวันออกประเทศอังกฤษ เยือนสหราชอาณาจักรค้นหาสำเนียงนี้ยากต่อเข้าใจ เพราะตัวอักษรบางตัวไม่ออก เสียง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง T และ H และบางเสียงสระแตกต่างกัน ตัวอย่าง ลำโพง cockney ว่า 'ได้แก้วน้ำ โปรด' ในประโยคนี้ ตัวอักษรสีแดงไม่ออกเสียงเลย ตัวอักษร T จะออกเสียงเป็น/ʔ/ - เสียงนี้เรียกว่าการ "กัก" เสียงสระยังค่อนข้างแตกต่างกัน เช่น กรุณา ด้วยเป็นเสียง /əi/ แทนกรุณา ด้วยเป็นเสียง i: / คุณลักษณะอื่นของสำเนียง cockney คือ ว่า /θ/ออกเสียงเป็น /f/ ดังนั้นลำโพง cockney กล่าวว่า 'ฟรี' แทน 'สาม' เน้นหลักที่สองในลอนดอนเท่านั้นได้รับชื่อใน 1984 มันคือห้องอังกฤษ เนื่องจากส่วนใหญ่ได้พูดในพื้นที่ใกล้แม่น้ำเทมส์และห้องของ คุณสามารถดูพื้นที่ห้องเทมส์ในรูปภาพ ห้องภาษาอังกฤษยังคงมีคุณลักษณะบางประการ ของภาษา อังกฤษ RP และคุณลักษณะบางอย่างของสำเนียง cockney สำเนียงนี้อย่างกว้างขวางมากไว้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในคนอายุต่ำกว่า 60 ปี เป็นคนของทุกสังคมผสมกันมากขึ้นกว่าที่เคย บุคคลที่ มีตัวภาษาอังกฤษห้องอักขระเน้นเสียงบางครั้งหยดอักษร T หรือตัวอักษร H ตัวอย่าง แต่ไม่ พวกเขามักจะใช้ส่วนใหญ่เสียงสระ RP ตัวอย่าง พวกเขาอาจพูดว่า "ได้แก้วน้ำ โปรด' ในประโยคนี้ เฉพาะ T หลุด หรือในกรณีอื่นอาจออกเสียงเป็น /d/ - เช่น 'ได้แก้วน้ำ โปรด' ลำโพงในบทเพลง DailyStep โดยทั่วไปพูด ด้วยสำเนียงที่ผสมผสานกันระหว่างห้องอังกฤษและ RP แม้ว่าจะยังบางครั้งได้ยินสำเนียงภาษาอังกฤษเหนือเกินไป ฉันจะบอกคุณเกี่ยวกับสำเนียงภาคเหนือภาษาอังกฤษเพิ่มเติมในบล็อกในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำเนียงหลัก 'ท้องถิ่น' ที่คุณจะได้ยินในลอนดอนจะค่อนข้างแตกต่างจากคนอื่น ๆ สำเนียงง่ายที่สุดสำหรับคุณที่จะเข้าใจและสำเนียงที่เรียนภาษาอังกฤษหลายคนพยายามที่จะเรียนรู้เมื่อพูดภาษาอังกฤษเป็นจริงไม่ได้เป็นสำเนียงท้องถิ่นทั้งหมด มันเป็นเรื่องที่ได้รับการออกเสียงหรือ RP ยังบางครั้งเรียกว่าบีบีซีอังกฤษหรือสมเด็จพระราชินีอังกฤษและมันเป็นสำเนียงอังกฤษมาตรฐาน มันเป็นสำเนียงที่คุณจะพบว่าคุณมองขึ้นการออกเสียงของคำในพจนานุกรม. ยกตัวอย่างเช่นลำโพง RP จะบอกว่า 'ฉันสามารถมีแก้วน้ำโปรด? หลายคนไม่พูดคุยกับ RP บริสุทธิ์สำเนียงวันนี้ - ไม่ได้เจ้าชายวิลเลียม! RP บริสุทธิ์สามารถเสียงที่ค่อนข้างเป็นทางการและพิเศษ. มี 2 เสียงหลักที่มีถิ่นกำเนิดในกรุงลอนดอนในขณะนี้ (นอกเหนือจากเสียงทั้งหมดจากประเทศอื่น ๆ ของหลักสูตรเช่นอินเดียเป็นภาษาอังกฤษ) แรกคือสำเนียงสกุลซึ่งเกิดขึ้นในลอนดอนตะวันออกมีพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นชนชั้นแรงงาน - แต่ในความเป็นจริงมันเป็นภาษาพูดอย่างกว้างขวางทั่วกรุงลอนดอนและตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศอังกฤษ คนที่เข้ามาในสหราชอาณาจักรพบว่าสำเนียงอย่างนี้ยากที่จะเข้าใจเพราะตัวอักษรบางอย่างจะไม่เด่นชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งทีเอชและบางเสียงสระจะแตกต่างกัน. ตัวอย่างเช่นลำโพงสกุลจะพูดว่า 'ฉันสามารถมีแก้วน้ำ, โปรด? ' ในประโยคนี้ตัวอักษรสีแดงจะไม่เด่นชัดที่ทุกคน! ตัวอักษร T จะออกเสียงเป็น / ʔ / - เสียงนี้เรียกว่า 'สายเสียงหยุด' สระเสียงยังแตกต่างกันมากเช่นโปรดด้วย / əi / เสียงแทนการโปรดกับ / i: / เสียง คุณสมบัติของสำเนียงสกุลก็คือว่า / θ / ออกเสียงเป็น / f / ดังนั้นลำโพงสกุลกล่าวว่า 'ฟรี' แทน 'สาม'. สำเนียงหลักที่สองในกรุงลอนดอนได้รับเพียงชื่อในปี 1984 มันถูกเรียกว่าปากน้ำภาษาอังกฤษเพราะมันเป็นภาษาพูดส่วนใหญ่ในพื้นที่ที่อยู่ใกล้แม่น้ำเทมส์และบริเวณปากแม่น้ำของ คุณสามารถดูพื้นที่แม่น้ำเทมส์ในภาพ ภาษาอังกฤษสำเนียงปากน้ำมีคุณสมบัติบางอย่างของภาษาอังกฤษมาตรฐานหรือ RP และคุณสมบัติบางอย่างของสำเนียงสกุล สำเนียงนี้เป็นอย่างมากใช้กันอย่างแพร่หลายโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่คนอายุต่ำกว่า 60 ปีขณะที่ผู้คนในสังคมทุกชนชั้นผสมกันมากขึ้นกว่าที่พวกเขาใช้ในการ. คนที่มีสำเนียงภาษาอังกฤษปากน้ำบางครั้งลดลงตัวอักษร T หรือตัวอักษร H ยกตัวอย่างเช่น แต่ไม่เสมอไป พวกเขามีแนวโน้มที่จะใช้ส่วนใหญ่เป็นเสียงสระ RP ตัวอย่างเช่นพวกเขาอาจจะพูดว่า 'ฉันสามารถมีแก้วน้ำโปรด? ในประโยคนี้จะมีเพียง T จะลดลงหรือในกรณีอื่น ๆ ก็อาจจะออกเสียงเป็น / d / - ตัวอย่างเช่น 'ฉันสามารถมีแก้วน้ำโปรด? ลำโพงในบทเรียนเสียง DailyStep ทั่วไปพูดด้วยสำเนียง ที่เป็นส่วนผสมระหว่างปากน้ำภาษาอังกฤษและ RP แต่คุณยังจะได้ยินเสียงบางครั้งทางตอนเหนือของอังกฤษมากเกินไป ฉันจะบอกคุณเกี่ยวกับสำเนียงภาษาอังกฤษภาคเหนือในบล็อกในอนาคต!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลัก ' ท้องถิ่น ' เสียงที่คุณจะได้ยินเสียงในลอนดอนจะค่อนข้างแตกต่างจากแต่ละอื่น ๆ สำเนียงที่ง่ายที่สุดสำหรับคุณที่จะเข้าใจ และเน้นที่ผู้เรียนภาษาอังกฤษจำนวนมากพยายามที่จะเรียนรู้เมื่อพูดภาษาอังกฤษไม่ได้เป็นสำเนียงท้องถิ่นทั้งหมด มันได้รับการออกเสียงหรือ RP ยังบางครั้งเรียกว่าบีบีซีภาษาอังกฤษ หรือ ควีนอังกฤษ และเป็นสำเนียงอังกฤษมาตรฐานมันเป็นสำเนียงที่คุณจะพบว่าถ้าคุณดูการออกเสียงของคำ ในพจนานุกรม

เช่น ผู้พูดจะพูด ' RP ขอน้ำซักแก้วได้ไหมค่ะ ' มีไม่กี่คนที่พูดด้วยสำเนียง RP แท้วันเหล่านี้และแม้แต่เจ้าชายวิลเลี่ยม ! บริสุทธิ์ RP สามารถเสียงค่อนข้างเป็นทางการ



และพิเศษมี 2 สำเนียงหลักที่ชาวลอนดอนแล้ว ( นอกจากเสียงจากประเทศอื่น ๆ หลักสูตร เช่น ภาษาอังกฤษอินเดีย ) แรกคือ สำเนียงชั้นต่ำซึ่งมีต้นกำเนิดในลอนดอนตะวันออกส่วนใหญ่เป็นชนชั้นล่าง พื้นที่จำกัด แต่ในความเป็นจริงมันเป็นภาษาพูดอย่างกว้างขวางทั่วลอนดอนและตะวันออกเฉียงใต้ของอังกฤษ ผู้เยี่ยมชมสหราชอาณาจักรค้นหาสำเนียงยากที่จะเข้าใจเพราะตัวอักษรบางตัวไม่เด่นชัด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง T และ H และบางเสียงเสียงสระต่างกัน

เช่น ลำโพงชั้นต่ำจะพูดว่า ' ฉันขอน้ำสักแก้ว ? ในประโยคนี้ ตัวอักษรสีแดงไม่ได้ออกเสียงเลย ตัวอักษร T จะออกเสียงเป็น / ʔ / - เสียงนี้เรียกว่า ' เรียลกัมพูชา ' สระเสียงยังแตกต่างกันมาก ตัวอย่างเช่นกรุณาด้วย / / เสียงเพลงชาติแทนที่จะโปรดด้วย / ผม / เสียง คุณลักษณะของสำเนียงชั้นต่ำนั่น / θ / ออกเสียงเป็น / F / ดังนั้นลำโพงชั้นต่ำ ว่า ' ฟรี ' แทน ' 3 ' .

สำเนียงหลักสองในลอนดอนได้รับเพียงชื่อ ในปี 1984 มันเรียกว่าอ่าวภาษาอังกฤษ เพราะมันเป็นภาษาพูดในพื้นที่ใกล้แม่น้ำเทมส์ที่ปากแม่น้ำคุณสามารถดูเทม ปากน้ำ พื้นที่ในรูปภาพ เป็นภาษาอังกฤษสำเนียงบริเวณมีคุณลักษณะบางอย่างของภาษาอังกฤษมาตรฐานหรือ RP และคุณลักษณะบางอย่างของสำเนียงชั้นต่ำ . สำเนียงนี้มีใช้กันอย่างแพร่หลาย โดยเฉพาะในหมู่คนอายุ 60 ปี เป็นคนของชนชั้นทางสังคมทั้งหมดผสมกันมากขึ้นกว่าที่พวกเขาเคยเป็น

ใครมีปากแม่น้ำสำเนียงอเมริกันบางครั้งหยอดจดหมายทีหรือตัวอักษร H , ตัวอย่างเช่น แต่ไม่เสมอไป พวกเขามักจะใช้วิธี RP เสียงสระ . ตัวอย่างเช่นพวกเขาอาจจะพูดว่า ' ฉันขอน้ำสักแก้ว ? ในประโยคนี้ แต่ไม่หลุด หรือในกรณีอื่น ๆมันอาจจะออกเสียงเป็น / D / - ตัวอย่างเช่นฉันมีน้ำแก้วหนึ่งครับ '

ลำโพงเสียงใน dailystep บทเรียนทั่วไปพูดด้วยสำเนียงภาษาอังกฤษที่เป็นส่วนผสมระหว่างอ่าวและ RP , แม้ว่าคุณจะยังบางครั้งได้ยินสำเนียงภาษาอังกฤษภาคเหนือด้วย ฉันจะบอกคุณเพิ่มเติมเกี่ยวกับภาคเหนือภาษาอังกฤษสำเนียงในบล็อกนี้ !