CASE SUMMARYBurger King previously

CASE SUMMARY
Burger King previously known as insta-burger king, currently was the second largest hamburger franchise chain in the world after Mc Donald. This fast food chain was established by Keith Kramer and Matthew burns on 1953. In 1955, after facing financial difficulty this company was sold to Miami based franchised and being renamed Burger King by its new owner called James Mclamore and David Edgerton. In 1989, this company bought by diego a British Spirit company. Under Diego management BK has fall off in the business because of poor performance. To avoid from further loses, Diego has sell it to a partnership private equity firm led by TPG capital in 2002.
As per June 2010, it is recorded that Burger king has 12 174 outlets in 76 countries, which is 66 percent of them are in the US and 90 percent are privately owned and operated worldwide. Burger King is the second largest chain of hamburger fast food restaurants in terms of global locations, behind industry bellwether McDonald’s. Based on resourced, company income was generated mainly from three sources that is retail sales at company owned restaurant, royalty payment from sales and fee from franchises and also property income from restaurant leases to franchisees. Management has used a business strategy that can help boost sales and production performance and investing on promoting the brand. The company also specifically plan on growing its chain and focus on international expansions. Expansions are done only at selected market for example countries that has potential on positive growth and attractive new market for instants the middle east or Asia markets.
According to industry analysis, burger king’s share price had fallen by half from 2008 to 2010, this is according to them burger king is having significant management problem. In this study case we will recommend several strategic management in other to solve its problem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สรุปกรณีเบอร์เกอร์คิง insta เบอร์เกอร์คิง ที่รู้จักกันในปัจจุบันเดิมโซ่แฟรนไชส์แฮมเบอร์เกอร์ที่ใหญ่เป็นอันดับสองในโลกหลังจากแมคโดนัลด์ ห่วงโซ่อาหารอย่างรวดเร็วนี้ก่อตั้งขึ้น โดย Keith เครเมอร์ และแมทธิวไหม้ใน 1953 ในปี 1955 หลังจากเผชิญความยากลำบากทางการเงิน บริษัทนี้ขายให้คะแนนไมไชส์ และถูกเปลี่ยนชื่อเบอร์เกอร์คิง โดยเจ้าของใหม่ที่เรียกว่า Mclamore เจมส์และดาวิด Edgerton ในปี 1989 บริษัทนี้ซื้อ โดย diego บริษัทอังกฤษวิญญาณ ภายใต้ดิเอโก จัดการ BK ได้ตกปิดในธุรกิจเนื่องจากประสิทธิภาพต่ำ เพื่อหลีกเลี่ยงจากการสูญเสีย ดิเอโกมีขายให้ความร่วมมือบริษัทเอกชนนำ โดยทุนทีพีจีใน 2002ขณะที่ต่อ 2553 มิถุนายน มีบันทึกว่า เบอร์เกอร์คิงมีร้าน 12 174 ใน 76 ประเทศ ซึ่งเป็น 66 เปอร์เซ็นต์ของพวกเขาอยู่ในสหรัฐอเมริกา และ 90 เปอร์เซ็นต์มีเอกชนเป็นเจ้าของ และดำเนินการทั่วโลก เบอร์เกอร์คิงเป็นโซ่ใหญ่อันดับสองของร้านอาหารจานด่วนแฮมเบอร์เกอร์ในแง่ของสถานทั่วโลก เบื้องหลังอุตสาหกรรม bellwether แมคโดนัลด์ อิงจากทรัพยากร บริษัทรับสร้างจากสามแหล่งที่ขายปลีกที่บริษัทเป็นเจ้าของร้านอาหาร ชำระเงินค่าลิขสิทธิ์จากการขายและค่าธรรมเนียมจากธุรกิจแฟรนไชส์ และพร็อพเช่าร้านแฟรนไชส์ ผู้บริหารได้ใช้กลยุทธ์ทางธุรกิจที่สามารถช่วยเพิ่มยอดขาย และประสิทธิภาพการผลิต และการลงทุนส่งเสริมแบรนด์ บริษัทยังโดยเฉพาะวางแผนห่วงโซ่และโฟกัสการเติบโตในต่างประเทศขยาย ขยายจะทำเฉพาะที่เลือกตลาดตัวอย่างเช่นประเทศที่มีศักยภาพขยายตัวเป็นบวก และตลาดใหม่ที่น่าสนใจสำหรับบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปตะวันออกกลาง หรือตลาดเอเชียตามการวิเคราะห์อุตสาหกรรม เบอร์เกอร์คิงราคาหุ้นได้ลดลงครึ่งหนึ่งจาก 2008 กับ 2010 นี่คือตามให้เบอร์เกอร์คิงมีปัญหาสำคัญ ในกรณีศึกษานี้ เราจะแนะนำการจัดการเชิงกลยุทธ์ต่าง ๆ ในการแก้ปัญหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรณีสรุป
เบอร์เกอร์คิงที่รู้จักกันก่อนหน้านี้เป็น Insta-Burger King, ขณะนี้เป็นห่วงโซ่แฮมเบอร์เกอร์แฟรนไชส์ที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับสองในโลกหลังจากที่ Mc Donald ห่วงโซ่อาหารอย่างรวดเร็วนี้ก่อตั้งขึ้นโดยคี ธ และแมทธิวเครเมอไหม้ในปี 1953 ในปี 1955 หลังจากที่หันหน้าไปทางความยากลำบากทางการเงินของ บริษัท นี้ถูกขายให้กับไมอามี่ตามแฟรนไชส์และถูกเปลี่ยนชื่อเป็นเบอร์เกอร์คิงโดยเจ้าของใหม่ที่เรียกว่าเจมส์ McLamore และเดวิดเอ็ดเกอร์ตัน ในปี 1989 บริษัท นี้ซื้อมาโดยดิเอโก บริษัท วิญญาณอังกฤษ ภายใต้การบริหารดิเอโก BK ได้หลุดออกมาในธุรกิจเพราะประสิทธิภาพที่ดี เพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียจากการต่อไป, ดิเอโกได้ขายมันจะเป็นหุ้นส่วน บริษัท ภาคเอกชนนำโดย TPG ทุนในปี 2002
ตามเดือนมิถุนายน 2010 จะมีการบันทึกไว้ว่าเบอร์เกอร์คิงมี 12 174 สาขาใน 76 ประเทศซึ่งคิดเป็นร้อยละ 66 ของพวกเขาใน สหรัฐอเมริกาและร้อยละ 90 มีเอกชนเป็นเจ้าของและดำเนินการทั่วโลก เบอร์เกอร์คิงเป็นห่วงโซ่ใหญ่เป็นอันดับสองของแฮมเบอร์เกอร์ร้านอาหารจานด่วนในแง่ของสถานที่ทั่วโลกหลังอุตสาหกรรม Bellwether โดนัลด์ ขึ้นอยู่กับทรัพยากรรายได้ บริษัท ที่ถูกสร้างขึ้นส่วนใหญ่มาจากสามแหล่งที่มาที่มียอดค้าปลีกที่ร้านอาหารเจ้าของ บริษัท การชำระเงินค่าภาคหลวงจากการขายและค่าบริการจากแฟรนไชส์และยังมีรายได้จากการให้เช่าอสังหาริมทรัพย์ร้านอาหารแฟรนไชส์ ฝ่ายบริหารได้ใช้กลยุทธ์ทางธุรกิจที่สามารถช่วยเพิ่มยอดขายและประสิทธิภาพการผลิตและการลงทุนในการส่งเสริมแบรนด์ นอกจากนี้ บริษัท ยังวางแผนโดยเฉพาะการเติบโตของห่วงโซ่และมุ่งเน้นไปที่การขยายต่างประเทศ การขยายกำลังทำเฉพาะที่ตลาดเลือกสำหรับประเทศตัวอย่างที่มีศักยภาพในการเจริญเติบโตในเชิงบวกและตลาดใหม่ที่น่าสนใจสำหรับ instants ตะวันออกกลางหรือตลาดเอเชีย.
ตามการวิเคราะห์อุตสาหกรรมราคาหุ้นเบอร์เกอร์คิงได้ลดลงครึ่งหนึ่ง 2008-2010 นี้เป็นไปตาม ให้กับพวกเขาเบอร์เกอร์คิงมีปัญหาการจัดการอย่างมีนัยสำคัญ ในกรณีที่การศึกษาครั้งนี้เราจะมาแนะนำการจัดการเชิงกลยุทธ์ในหลายอื่น ๆ ในการแก้ปัญหาของ