Masaccio (Italian: [maˈzattʃo]; Dec

Masaccio (Italian: [maˈzattʃo]; December 21, 1401 – autumn 1428), born Tommaso di Ser Giovanni di Simone, was the first great Italian painter of the Quattrocento period of the Italian Renaissance. According to Vasari, Masaccio was the best painter of his generation because of his skill at recreating lifelike figures and movements as well as a convincing sense of three-dimensionality.[1] Masaccio died at twenty-six and little is known about the exact circumstances of his death.[2]

The name Masaccio is a humorous version of Maso (short for Tommaso), meaning "clumsy" or "messy" Tom. The name may have been created to distinguish him from his principal collaborator, also called Maso, who came to be known as Masolino ("little/delicate Tom").

Despite his brief career, he had a profound influence on other artists. He was one of the first to use linear perspective in his painting, employing techniques such as vanishing point in art for the first time. He also moved away from the International Gothic style and elaborate ornamentation of artists like Gentile da Fabriano to a more naturalistic mode that employed perspective and chiaroscuro for greater realism.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Masaccio (อิตาลี: [maˈzattʃo]; 21 ธันวาคม 1401 – ฤดูใบไม้ร่วง 1428), เกิด Tommaso di Ser Giovanni di Simone ถูกแรกนักอิตาลีดี Quattrocento ระยะเวลาของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลี ตาม Vasari, Masaccio เป็นจิตรกรที่ดีที่สุดของรุ่นเนื่องจากทักษะของเขาที่สร้างตัวเลข lifelike และความเคลื่อนไหว ตลอดจนความน่าเชื่อถือ three-dimensionality[1] Masaccio ตายที่ยี่สิบหก และน้อยเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับสถานการณ์ของตายแน่นอน[2]

ชื่อ Masaccio เป็นรุ่น Maso (สั้นสำหรับ Tommaso), หมายถึง "ป้ำๆ" หรือ "ยุ่ง" ทอมอารมณ์ขัน ชื่ออาจถูกสร้างขึ้นเพื่อแยกเขาจาก collaborator เขาหลัก เรียกว่า Maso ที่จะมาเรียกเป็น Masolino ("เล็ก/ละเอียดอ่อนต้ม") ได้

แม้อาชีพของเขาโดยย่อ เขามีอิทธิพลอย่างลึกซึ้งในการปกครอง เขาเป็นหนึ่งในครั้งแรกที่ใช้มุมมองเชิงเส้นในภาพวาดของเขา ใช้เทคนิคเช่นจุด vanishing ในครั้งแรก เขายังย้ายสไตล์โกธิคนานาชาติและโอบอย่างประณีตของศิลปินเช่น Gentile da Fabriano โหมด naturalistic มากที่มุมมองและ chiaroscuro สำหรับความสมจริงมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาซาชโช่ (อิตาลี: [mazattʃo] 21 ธันวาคม 1401 - ฤดูใบไม้ร่วง 1428) เกิดทอมมาโซดิ Ser จิโอวานนี่ดิ Simone เป็นจิตรกรอิตาเลียนแรกที่ดีของระยะเวลา Quattrocento ของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลี ตามที่วาซารี, มาซาชโช่เป็นจิตรกรที่ดีที่สุดในยุคของเขาเพราะความสามารถของเขาที่สร้างตัวเลขที่สมจริงและการเคลื่อนไหวเช่นเดียวกับความรู้สึกที่น่าเชื่อสามมิติ. [1] ซาชโช่เสียชีวิตที่ยี่สิบหกและเป็นที่รู้จักกันเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับสถานการณ์ที่แท้จริง การตายของเขา. [2] ชื่อมาซาชโช่เป็นรุ่นอารมณ์ขันของ Maso (สั้นสำหรับทอม) ความหมาย "เงอะงะ" หรือ "ยุ่ง" ทอม ชื่ออาจได้รับการสร้างขึ้นเพื่อแยกเขาจากการสมรู้ร่วมคิดที่สำคัญของเขาที่เรียกว่า Maso ที่มาเป็นที่รู้จักในโซลิโน่ ("น้อย / ละเอียดอ่อนทอม") แม้จะมีอาชีพสั้น ๆ ของเขาเขามีอิทธิพลอย่างลึกซึ้งต่อศิลปินคนอื่น ๆ เขาเป็นหนึ่งในคนแรกที่ใช้มุมมองเชิงเส้นในภาพวาดของเขาใช้เทคนิคดังกล่าวเป็นจุดที่หายไปในงานศิลปะเป็นครั้งแรก นอกจากนี้เขายังย้ายออกไปจากสไตล์โกธิคระหว่างประเทศและการตกแต่งอย่างประณีตของศิลปินที่ชอบคริสเตียนดา Fabriano จะยึดโหมดอื่น ๆ ที่ใช้มุมมองและ chiaroscuro สำหรับสมจริงมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาซัชโช ( อิตาลี : [ มาˈ zatt ʃ O ] ; 21 ธันวาคม 1944 –ฤดูใบไม้ร่วง 1428 ) เกิดทอมมาโซ ดิ เซอร์จิโอวานนิ di Simone เป็นครั้งแรกที่ดีอิตาลีจิตรกรของจักรพรรดิคอนสแตนตินที่ระยะเวลาของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลี ตามเส้นมาซาชิโอ , เป็นจิตรกรที่ดีที่สุดในรุ่นของเขา เพราะเขามีฝีมือในการมีชีวิตตัวเลขและความเคลื่อนไหว ตลอดจนความรู้สึกน่าเชื่อถือสาม dimensionality .[ 1 ] มาซาชิโอตายที่ 26 และเป็นที่รู้จักกันเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับสถานการณ์ที่แท้จริงของการเสียชีวิตของเขา [ 2 ]

ชื่อมาซาชิโอเป็นรุ่นอารมณ์ขันของมาโซ ( สั้นสำหรับทอมมาโซ ) ความหมาย " ซุ่มซ่าม " หรือ " ยุ่ง " ทอม ชื่ออาจได้รับการสร้างขึ้นเพื่อแยกเขาจากเกี่ยวกับหลักของเขา เรียกว่ามาโซที่มาเป็นที่รู้จักในฐานะมาโซลีโน ( น้อย " / ละเอียดอ่อนทอม " )

แม้อาชีพสั้น ๆของเขาเขามีอิทธิพลลึกซึ้งในศิลปินอื่น ๆ เขาเป็นคนแรกที่ใช้มุมมองเชิงเส้นในการวาดภาพของเขา การใช้เทคนิค เช่น จุดหายไปในศิลปะเป็นครั้งแรก เขาย้ายออกไปจากนานาชาติสไตล์โกธิคและประดับซับซ้อนของศิลปินเช่นเรซซิ่งลากูนเป็นอีกโหมดด ที่ใช้มุมมองและรำพึงมากกว่าความเป็นจริง