Minimalism is often considered one

Minimalism is often considered one of the hardest styles to pull off. While I think it isn't necessarily more difficult than any other style or genres, the risk of failing is much greater. When going for a minimalist style a director has very little to fall back on. All parts of the film have to work perfectly together to get the emotions across. When even just one of these elements fails the film crumbles and all that's left is a sense of tediousness and boredom.

Su-ki-da offers the viewer very little in the sense of amusement. Ishikawa follows two characters and their exploration of the feelings they have for each other. The first part of the film tracks them down when they are still in high school, the second part of the film plays 17 years later when they are finally reunited. The focus of the film is very narrow, with very few secondary characters and many of the film's core scenes documenting what happens when the two lovers are together.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศิลปะมักจะถือเป็นหนึ่งในรูปแบบที่ยากที่สุดที่จะดึงออก ในขณะที่ฉันคิดว่ามันไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องยากมากขึ้นกว่ารูปแบบอื่น ๆ หรือประเภทที่มีความเสี่ยงของการล้มเหลวมากขึ้น เมื่อไปสำหรับรูปแบบที่เรียบง่ายกรรมการที่มีน้อยมากที่จะถอยกลับใน ทุกส่วนของภาพยนตร์เรื่องนี้จะต้องทำงานอย่างสมบูรณ์แบบร่วมกันเพื่อรับอารมณ์ความรู้สึกผ่าน เมื่อแม้เพียงหนึ่งในองค์ประกอบเหล่านี้ล้มเหลวในภาพยนตร์เรื่องนี้กอร์กอนและสิ่งที่เหลือคือความรู้สึกของความน่าเบื่อและน่าเบื่อซูกิดาที่มีผู้ชมน้อยมากในความรู้สึกของความสนุก อิชิกาว่าต่อไปนี้ตัวละครทั้งสองและการสำรวจของพวกเขาของความรู้สึกที่พวกเขามีให้กันและกัน ส่วนแรกของภาพยนตร์เรื่องนี้ติดตามพวกเขาลงเมื่อพวกเขายังคงอยู่ในโรงเรียนมัธยมส่วนที่สองของภาพยนตร์เรื่องนี้เล่น 17 ปีต่อมาเมื่อพวกเขาจะรวมตัวกันในที่สุด โฟกัสของภาพยนตร์ที่เป็นที่แคบมากกับตัวละครรองน้อยมากและส่วนมากของหนังเรื่องนี้ฉากหลักของการบันทึกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อทั้งสองคนรักอยู่ด้วยกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศิลปะมักจะถือว่าเป็นหนึ่งในลักษณะที่ยากที่สุดที่จะดึงออก ในขณะที่ฉันคิดว่ามันก็ไม่ได้ยากกว่ารูปแบบอื่นใดหรือประเภทความเสี่ยงของความล้มเหลวเป็นมากขึ้น เมื่อไปสำหรับสไตล์ที่เรียบง่ายเป็นผู้กำกับได้น้อยมากที่จะกลับไป ทุกส่วนของฟิล์มจะต้องร่วมมือกันเพื่อให้ได้อารมณ์ข้ามเมื่อแม้เพียงหนึ่งในองค์ประกอบเหล่านี้ล้มเหลวภาพยนตร์ พังและสิ่งที่เหลือคือความรู้สึกของความน่าเบื่อหน่าย และความเบื่อหน่าย

ซู กิ ดา มีตัวแสดงน้อยมากในความรู้สึกของสวนสนุก อิชิคาว่า ต่อไปนี้สองตัวอักษรและการสำรวจของความรู้สึกที่พวกเขามีกันและกัน ส่วนแรกของภาพยนตร์ติดตามพวกเขาลงเมื่อพวกเขาอยู่ในโรงเรียนมัธยมส่วนที่สองของภาพยนตร์เล่น 17 ปีต่อมาเมื่อพวกเขาในที่สุดก็เจอ โฟกัสฟิล์มแคบมาก มีตัวละครรองน้อยมากและมากมายของภาพยนตร์หลักฉากเอกสารสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคู่รักอยู่ด้วยกัน