The subdivisions of England consist

The subdivisions of England consist of up to four levels of subnational division controlled through a variety of types of administrative entities created for the purposes of local government. The highest tier of local government were the nine regions of England: North East, North West, Yorkshire and the Humber, East Midlands, West Midlands, East, South East, South West, and London. These were created in 1994 as Government Offices, used by the British Government to deliver a wide range of policies and programmes regionally, but there are no elected bodies at this level, except in London, and in 2011 the regional Government offices were abolished.[110] The same boundaries remain in use for electing Members of the European Parliament on a regional basis.

After devolution began to take place in other parts of the United Kingdom it was planned that referendums for the regions of England would take place for their own elected regional assemblies as a counterweight. London accepted in 1998: the London Assembly was created two years later. However, when the proposal was rejected by the northern England devolution referendums, 2004 in the North East, further referendums were cancelled.[88] The regional assemblies outside London were abolished in 2010, and their functions transferred to respective Regional Development Agencies and a new system of local authority leaders' boards.[111]

Below the regional level, all of England is divided into 48 ceremonial counties.[112] These are used primarily as a geographical frame of reference and have developed gradually since the Middle Ages, with some established as recently as 1974.[113] Each has a Lord Lieutenant and High Sheriff; these posts are used to represent the British monarch locally.[112] Outside Greater London and the Isles of Scilly, England is also divided into 83 metropolitan and non-metropolitan counties; these correspond to areas used for the purposes of local government[114] and may consist of a single district or be divided into several.

There are six metropolitan counties based on the most heavily urbanised areas, which do not have county councils.[114] In these areas the principal authorities are the councils of the subdivisions, the metropolitan boroughs. Elsewhere, 27 non-metropolitan "shire" counties have a county council and are divided into districts, each with a district council. They are typically, though not always, found in more rural areas. The remaining non-metropolitan counties are of a single district and usually correspond to large towns or sparsely populated counties; they are known as unitary authorities. Greater London has a different system for local government, with 32 London boroughs, plus the City of London covering a small area at the core governed by the City of London Corporation.[115] At the most localised level, much of England is divided into civil parishes with councils; they do not exist in Greater London.[116]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขตการปกครองของอังกฤษประกอบด้วยถึงสี่ระดับของการแบ่ง subnational ควบคุมผ่านความหลากหลายของประเภทของหน่วยงานการบริหารสร้างขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ของรัฐบาลท้องถิ่น ระดับสูงสุดของรัฐบาลท้องถิ่นเป็นเก้าภูมิภาคของอังกฤษ: ภาคตะวันออกเฉียงเหนือนอร์ทเวสต์ยอร์คและซังกะตาย, อีสต์มิดแลนด์, เวสต์มิดแลนด์ตะวันออก, ตะวันออกเฉียงใต้, ทิศตะวันตกเฉียงใต้และลอนดอน เหล่านี้ถูกสร้างขึ้นในปี 1994 เป็นหน่วยงานภาครัฐที่ใช้โดยรัฐบาลอังกฤษในการส่งมอบความหลากหลายของนโยบายและโครงการในระดับภูมิภาค แต่ไม่มีหน่วยงานได้รับการเลือกตั้งในระดับนี้ยกเว้นในกรุงลอนดอนและในปี 2011 สำนักงานรัฐบาลในภูมิภาคถูกยกเลิก. [ 110] ขอบเขตเดียวกันยังคงอยู่ในการใช้งานสำหรับการเลือกตั้งสมาชิกรัฐสภายุโรปในแต่ละภูมิภาค. หลังจากที่รับผิดชอบเริ่มที่จะใช้สถานที่ในส่วนอื่น ๆ ของสหราชอาณาจักรมันก็วางแผนว่าประชามติสำหรับภูมิภาคของประเทศอังกฤษจะใช้สถานที่ของตัวเองได้รับการเลือกตั้ง ประกอบภูมิภาคถ่วง ลอนดอนได้รับการยอมรับในปี 1998: ชุดลอนดอนถูกสร้างขึ้นสองปีต่อมา แต่เมื่อข้อเสนอถูกปฏิเสธโดยรับผิดชอบภาคเหนือของอังกฤษประชามติปี 2004 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, การทำประชามติต่อไปถูกยกเลิก. [88] ประกอบภูมิภาคนอกกรุงลอนดอนถูกยกเลิกในปี 2010 และฟังก์ชั่นของพวกเขาถ่ายโอนไปยังหน่วยงานการพัฒนาในภูมิภาคของตนและใหม่ ระบบการทำงานของบอร์ดผู้นำมีอำนาจในท้องถิ่น '. [111] ด้านล่างระดับภูมิภาคทั้งหมดของประเทศอังกฤษแบ่งออกเป็น 48 มณฑลพระราชพิธี. [112] เหล่านี้จะใช้เป็นหลักเป็นกรอบทางภูมิศาสตร์ของการอ้างอิงและได้มีการพัฒนาค่อยๆตั้งแต่ยุคกลางมีบาง จัดตั้งขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ปี 1974 [113] แต่ละคนมีรองอธิบดีและสูงนายอำเภอ; โพสต์เหล่านี้จะใช้เพื่อเป็นตัวแทนของพระมหากษัตริย์ในประเทศอังกฤษ [112] นอกมหานครลอนดอนและเกาะซิลลี่อังกฤษนอกจากนี้ยังแบ่งออกเป็น 83 จังหวัดปริมณฑลและไม่ใช่ปริมณฑล. เหล่านี้สอดคล้องกับพื้นที่ที่ใช้สำหรับวัตถุประสงค์ของรัฐบาลท้องถิ่น [114] และอาจประกอบด้วยเขตเดียวหรือแบ่งออกเป็นหลาย. มีหกจังหวัดปริมณฑลขึ้นอยู่กับพื้นที่ทำให้มีลักษณะเป็นอย่างมากส่วนใหญ่ที่ไม่ได้มีเขตเทศบาล. [114] ในพื้นที่เหล่านี้หน่วยงานหลักที่มีคณะกรรมการเขตการปกครองที่มหานครนิวยอร์ก อื่น ๆ ที่ไม่ใช่ 27 มหานคร "ไชร์" มณฑลมีสภามณฑลและมีการแบ่งออกเป็นเขตแต่ละคนมีสภาตำบล พวกเขามักจะมี แต่ไม่เคยพบในพื้นที่ชนบท ส่วนที่เหลืออีกจังหวัดที่ไม่ใช่ปริมณฑลเป็นอำเภอเดียวและมักจะสอดคล้องกับเมืองขนาดใหญ่หรือมณฑลที่มีประชากรเบาบาง; พวกเขาเป็นที่รู้จักกันเป็นเจ้าหน้าที่รวม มหานครลอนดอนมีระบบแตกต่างกันสำหรับรัฐบาลท้องถิ่น 32 เมืองลอนดอนบวกกรุงลอนดอนครอบคลุมพื้นที่ขนาดเล็กที่หลักหน่วยงานที่เมืองลอนดอนคอร์ปอเรชั่น. [115] ในระดับที่มีการแปลมากที่สุดมากของประเทศอังกฤษแบ่งออกเป็น ตำบลกับเทศบาล; พวกเขาไม่ได้อยู่ในมหานครลอนดอน. [116]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเขตการปกครองของประเทศอังกฤษประกอบด้วยถึง 4 ระดับ ( subnational ควบคุมผ่านความหลากหลายของประเภทของหน่วยงานที่สร้างขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ในการบริหารปกครองท้องถิ่น อันดับสูงสุดของรัฐบาลท้องถิ่นมีเก้าภูมิภาคของประเทศอังกฤษ : อีสาน เหนือ ตะวันตก ภาคกลาง ตะวันออกมิดเวสต์มิดแลนด์ตะวันออก ใต้ ตะวันออก ตะวันตก ใต้ และลอนดอนเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นในปี 1994 เป็นสถานที่ราชการที่ใช้โดยรัฐบาลอังกฤษเพื่อให้ช่วงกว้างของนโยบายและโครงการในระดับภูมิภาค แต่ไม่มีการเลือกตั้งในระดับนี้ ยกเว้นในลอนดอนและใน 2011 หน่วยงานราชการในภูมิภาคยกเลิก [ 110 ] ขอบเขตเดียวกันยังคงใช้สำหรับการเลือกตั้งสมาชิกของรัฐสภา ยุโรปในภูมิภาค .

หลังจากการเริ่มเกิดขึ้นในส่วนอื่น ๆของสหราชอาณาจักร จึงได้วางแผนว่า ประชามติในภูมิภาคของประเทศอังกฤษจะใช้สถานที่สำหรับการเลือกตั้งแคว้นประกอบเป็นของตัวเองเลย . ลอนดอนเป็นที่ยอมรับในปี 1998 : การประชุมที่ลอนดอนถูกสร้างขึ้นสองปีต่อมา อย่างไรก็ตาม เมื่อข้อเสนอที่ถูกปฏิเสธโดยทางตอนเหนือของอังกฤษการประชามติ 2547 ในตะวันออกเหนือประชามติต่อไปถูกยกเลิก [ 88 ] ภูมิภาคประกอบนอกลอนดอนถูกยกเลิกในปี 2553 และการทำงานของพวกเขาย้ายไปยังหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในการพัฒนาภูมิภาคและระบบใหม่ของบอร์ดของผู้นำท้องถิ่น [ 111 ]

ด้านล่างระดับภูมิภาคทั้งหมดของประเทศอังกฤษแบ่งเป็น 48 มณฑลพระราชพิธี[ 112 ] เหล่านี้จะถูกใช้เป็นหลักเป็นกรอบอ้างอิงทางภูมิศาสตร์ และค่อยๆพัฒนามาตั้งแต่ยุคกลาง กับก่อตั้งขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ ปี 1974 [ 113 ] แต่ละคนมีผู้หมวดลอร์ด และนายอำเภอสูง โพสต์เหล่านี้จะใช้เป็นตัวแทนของพระมหากษัตริย์อังกฤษในประเทศ [ 112 ] นอกลอนดอนคอร์นวอลล์และ ,อังกฤษยังแบ่งออกเป็น 83 กรุงเทพมหานคร และไม่สอดคล้องกับพื้นที่เขตกรุงเทพมหานคร เหล่านี้ใช้เพื่อวัตถุประสงค์ของรัฐบาลท้องถิ่น [ 114 ] และอาจประกอบด้วยเขตเดียว หรือแบ่งเป็นหลาย ๆ

มี 6 เขตมณฑลตามอย่างมาก urbanised พื้นที่ ซึ่งไม่ได้มีคณะกรรมการเคาน์ตี้[ 114 ] ในพื้นที่เหล่านี้หน่วยงานหลักเป็นศาลของมณฑล , เมืองกรุงเทพมหานคร ที่อื่น ๆ , 27 ไม่ใช่มหานคร " ไซร์ " มณฑลมีสภาเขต และแบ่งเขต แต่ละเขตเทศบาล พวกเขามักจะ แต่ไม่มักจะพบในชนบทมากขึ้นที่เหลือไม่สังกัดมณฑลในเขตเดียว และมักจะสอดคล้องกับเมืองใหญ่ที่มีประชากรเบาบางมณฑล พวกเขาเป็นที่รู้จักกันเป็นหน่วยงานแบ่งออกเป็น ลอนดอนมีระบบที่แตกต่างกันสำหรับรัฐบาลท้องถิ่นกับ 32 boroughs ลอนดอนและกรุงลอนดอนครอบคลุมพื้นที่ขนาดเล็กที่หลักปกครองโดยเมืองลอนดอน Corporation [ 115 ] อย่างมากก็แค่ระดับมากของประเทศอังกฤษแบ่งออกเป็นตำบลแพ่งกับคณะกรรมการ ; พวกเขาไม่ได้อยู่ในลอนดอน [ 116 ]