A quantitative trait could be contr

A quantitative trait could be controlled by a few major genes and many polygenes. Distinguishing the effects of major genes from polygenes and/or environments is important for understanding the expression of a major gene in relation to its genetic background, and for predicting the segregation of a cross in breeding. Our objective was to re-analyze the resistance of soybean to agromyzid beanfly by a mixed inheritance model. Number of insects in stem (NIS) was used as an indicator of resistance. The previous result from the segregation ratio of resistance and susceptibility was that resistance was controlled by one dominant gene. The major results from the mixed inheritance model were (1) the inheritance of resistance was controlled by one major gene along with minor genes; (2) Additive and dominance effects of minor genes were generally less than those of the major gene and varied among crosses, indicating different minor gene systems; (3) Heritability was higher for the major gene than for the minor genes; (4) The F2 plants and F2:3 lines were classified into appropriate genotypes according to their posterior probabilities and the critical value to distinguish resistant and susceptible plants was given for NIS based on the classification. These results indicated that mixed major gene and polygene genetic analysis was superior to the frequently used classical Mendelian method.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ติดเชิงปริมาณอาจถูกควบคุม โดยยีนกี่หลักและ polygenes มาก แยกผลกระทบของยีนที่สำคัญจาก polygenes และ/หรือสภาพแวดล้อมเป็นสิ่งสำคัญ สำหรับการทำความเข้าใจเกี่ยวกับค่าของยีนหลักเกี่ยวกับพื้นหลังของพันธุกรรม และคาดการณ์การแบ่งแยกระหว่างในพันธุ์ วัตถุประสงค์ของเราคือการ วิเคราะห์ความต้านทานของถั่วเหลืองเพื่อ agromyzid beanfly รุ่นสืบทอดผสมอีกครั้ง จำนวนแมลงก้าน (นิส) ถูกใช้เป็นตัวบ่งชี้ของความต้านทาน ผลลัพธ์ก่อนหน้าจากการแบ่งแยกอัตราส่วนความต้านทานและภูมิไวรับเป็นที่ต้านทานถูกควบคุม โดยยีนตัวหนึ่ง (1) ได้ผลลัพธ์สำคัญจากรูปแบบสืบทอดผสมต้านที่สืบทอดถูกควบคุม โดยยีนสำคัญหนึ่งกับยีนรอง (2) การบวกและครอบงำลักษณะของยีนรองได้โดยทั่วไปน้อยกว่าของยีนสำคัญ และแตกต่างกันระหว่างการตัด การระบุยีนแตกต่างกันเล็กน้อยระบบ (3) heritability ได้สูงสำหรับยีนสำคัญกว่าสำหรับยีนรอง (4)พืช F2 และบรรทัด F2:3 ได้แบ่งศึกษาจีโนไทป์ที่เหมาะสมตามกิจกรรมหลังของพวกเขา และให้ค่าความสำคัญแยกแยะพืชทน และไวต่อสำหรับนิสตามการจัดประเภท ผลลัพธ์เหล่านี้ระบุว่า ผสมสำคัญยีนและ polygene วิเคราะห์ทางพันธุกรรมเหนือกว่าวิธี Mendelian คลาสสิกที่ใช้บ่อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลักษณะเชิงปริมาณอาจจะมีการควบคุมโดยยีนที่สำคัญบางอย่างและหลาย polygenes ผลกระทบที่แตกต่างของยีนที่สำคัญจาก polygenes และ / หรือสภาพแวดล้อมที่มีความสำคัญสำหรับการทำความเข้าใจการแสดงออกของยีนที่สำคัญในความสัมพันธ์กับพื้นหลังทางพันธุกรรมของตนและการทำนายของการข้ามแยกในการผสมพันธุ์ที่ วัตถุประสงค์ของเราคือการ re-วิเคราะห์ความต้านทานของถั่วเหลือง agromyzid beanfly โดยรูปแบบการถ่ายทอดทางพันธุกรรมผสม จำนวนของแมลงในต้นกำเนิด (NIS) ถูกนำมาใช้เป็นตัวชี้วัดความต้านทาน ผลที่ได้ก่อนหน้านี้จากอัตราการแยกของความต้านทานและความไวต่อความต้านทานคือการที่ถูกควบคุมโดยยีนเด่นหนึ่ง ผลการจากรูปแบบการถ่ายทอดทางพันธุกรรมผสม (1) มรดกของความต้านทานถูกควบคุมโดยยีนที่สำคัญพร้อมกับยีนเล็กน้อย; (2) การบวกและผลกระทบการปกครองของยีนเล็กน้อยโดยทั่วไปน้อยกว่าของยีนที่สำคัญและแตกต่างกันในหมู่ไม้กางเขนแสดงให้เห็นระบบการแสดงออกของยีนที่แตกต่างกันเล็ก ๆ น้อย ๆ ; (3) เป็นพันธุกรรมที่สูงขึ้นสำหรับการแสดงออกของยีนที่สำคัญกว่าสำหรับยีนเล็กน้อย; (4) พืช F2 และ F2: 3 เส้นแบ่งเป็นสายพันธุ์ที่เหมาะสมตามความน่าจะเป็นหลังของพวกเขาและค่าที่สำคัญที่จะแยกแยะพืชทนและความเสี่ยงที่ได้รับสำหรับ NIS ขึ้นอยู่กับการจัดหมวดหมู่ ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่ายีนที่สำคัญผสมและการวิเคราะห์ทางพันธุกรรม polygene ดีกว่าวิธีการที่เมนเดลคลาสสิกที่ใช้บ่อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลักษณะเชิงปริมาณจะถูกควบคุมโดยยีนไม่กี่หลัก และหลาย พอลิยีน . ลักษณะผลของยีนหลักจากพอลิยีนและ / หรือสภาพแวดล้อมเป็นสิ่งสำคัญเพื่อความเข้าใจและการแสดงออกของยีนที่สำคัญในความสัมพันธ์กับภูมิหลังทางพันธุกรรมของมัน และเพื่อทำนายการกระจายตัว ของไม้กางเขนในการผสมพันธุ์มีวัตถุประสงค์เพื่อจะวิเคราะห์ความต้านทานของถั่วเหลือง เพื่อ agromyzid beanfly โดยรูปแบบการผสม จำนวนของแมลงในต้น ( NIS ) ที่ถูกใช้เป็นตัวบ่งชี้ของการต้านทาน ผลจากการก่อนหน้านี้อัตราส่วนของความต้านทาน และกลุ่มที่ต่อต้านถูกควบคุมโดยหนึ่งเด่นยีนผลลัพธ์ที่สำคัญจากมรดกแบบผสม ( 1 ) มรดกของความต้านทานที่ถูกควบคุมโดยยีนด้วยยีนหนึ่งสาขาย่อย ; ( 2 ) สารและการปกครองผลของยีนย่อยโดยทั่วไปน้อยกว่าของยีนหลัก และแตกต่างกันระหว่างคู่ผสม แสดงว่าระบบยีนย่อยที่แตกต่างกัน ( 3 ) การถ่ายทอดทางพันธุกรรมสูงสำหรับ ยีนที่สำคัญกว่าสำหรับยีนรอง( 4 ) F2 พืชและ f2:3 เส้นจำแนกตามพันธุ์ที่เหมาะสมตามความน่าจะเป็นและค่าของการแยกแยะพืชต้านทานและอ่อนแอให้มันขึ้นอยู่กับการจำแนกประเภท ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าผสมหลักยีนและการวิเคราะห์พันธุกรรมพอลิยีนคือ superior คลาสสิกชนิดที่ใช้บ่อยวิธี