In the discussion about sustainabil

In the discussion about sustainability economics, a limiting environmental boundaries — such as carrying capacity (Wackernagel et al., 2002), safe minimum standard (Ciriacy-Wantrup, 1963) or resilience (Holling, 1973) — is lacking. Baumgärtner and Quaas (2010a) mention in their research field #2 of sustainability economics concepts for such a limiting environmental factor, but do not further specify them: “thresholds, critical loads, tipping points, carrying capacity, and limited
resilience in social, environmental and coupled human–environment systems” (p. 448) are listed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการอภิปรายเกี่ยวกับเศรษฐศาสตร์ความยั่งยืน การจำกัดขอบเขตสิ่งแวดล้อม — เช่นจุ (Wackernagel et al., 2002), ปลอดภัยต่ำมาตรฐาน (Ciriacy-Wantrup, 1963) หรือความยืดหยุ่น (โฮลลิ่ง 1973) — ขาด Baumgärtner และ Quaas (2010a) พูดถึงในการวิจัย #2 ของแนวคิดเศรษฐศาสตร์ความยั่งยืนเช่นข้อจำกัดด้านสิ่งแวดล้อมตัว แต่ไม่ระบุไว้: "ขีดจำกัด โหลดสำคัญ ทิปปิ้งพอยท์ กระเป๋ากำลัง และจำกัดความยืดหยุ่นในระบบบุคคล – สิ่งแวดล้อมทางสังคม สิ่งแวดล้อม และคู่" (p. 448) อยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการอภิปรายเกี่ยวกับเศรษฐศาสตร์การพัฒนาอย่างยั่งยืน, ขอบเขตสิ่งแวดล้อม จำกัด - (. Wackernagel et al, 2002) เช่นแบกความจุมาตรฐานขั้นต่ำที่ปลอดภัย (Ciriacy-Wantrup 1963) หรือความยืดหยุ่น (โฮลลิ่ง, 1973) - ขาด Baumgartner และ Quaas (2010a) พูดถึงในด้านการวิจัยของพวกเขา # 2 แนวความคิดของความยั่งยืนทางด้านเศรษฐกิจเช่นปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมที่ จำกัด แต่ไม่ได้ระบุต่อไปพวกเขา "เกณฑ์โหลดที่สำคัญจุดให้ทิป, ขีดความสามารถและ จำกัด
ความยืดหยุ่นในสังคมสิ่งแวดล้อม และคู่ระบบมนุษย์กับสิ่งแวดล้อม "(พี. 448) มีการระบุไว้