Free Voice: Post-Modern Ethnography

Free Voice: Post-Modern Ethnography

A post-modern ethnography is a cooperatively evolved text
consisting of fragments of discourse intended to evoke in the minds of
both reader and writer an emergent fantasy of a possible world of
commonsense reality, and thus to provoke an aesthetic integration
that will have a therapeutic effect. It is, in a word, poetry—not in its
textual form, but in its return to the original context and function
of poetry, which, by means of its performative break with everyday
speech , evoked memories of the ethos of the community and thereby
provoked hearers to act ethically (cf. Jaeger 1945:3 — 76). Postmodern ethnography attempts to recreate textually this spiral of poetic
and ritual performance; Like them, it defamiliarizes commonsense reality in a bracketed context of performance, evokes a fantasy
whole abducted from fragments, and then returns participants to the world of commonsense—transformed, renewed, and sacralized.
It has the allegorical import, though not the narrative form, of a vision quest
or religious parable. The break with everyday reality is a journey
apart into strange lands with occult practices—into the heart of
darkness—where fragments of the fantastic whirl about in the vortex
of the quester's disoriented consciousness, until, arrived at the maelstrom's center,
he loses consciousness at the very moment of the miraculous,
restorative vision, and then , unconscious, is cast upon to the familiar,
but forever transformed, shores of the commonplace world.
Post-modern ethnography is not a new departure, not another rupture
in the form of discourse of the sort we have come to expect as the norm
of modernist esthetics' scientistic emphasis on experimental novelty,
but a self-conscious return to an earlier and more powerful
notion of the ethical character of all discourse, as captured in the ancient
significance of the family of terms "ethos," "ethnos," "ethics."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสียงฟรี: ชาติพันธุ์วรรณนาโพสต์โมเดิร์นชาติพันธุ์วรรณนาหลังสมัยใหม่เป็นข้อความที่พัฒนาร่วมกันที่ประกอบด้วยชิ้นส่วนของวาทกรรมความตั้งใจที่จะทำให้เกิดในจิตใจของทั้งผู้อ่านและนักเขียนจินตนาการฉุกเฉินของโลกเป็นไปได้ของความเป็นจริง commonsense และทำให้การกระตุ้นความงาม บูรณาการที่จะมีผลการรักษา มันเป็นในคำ, บทกวีของไม่ได้อยู่ในรูปแบบต้นฉบับเดิม แต่ในทางกลับกันในการบริบทเดิมและฟังก์ชั่นของบทกวีซึ่งโดยใช้วิธีการหยุดพักในภาคปฏิบัติกับชีวิตประจำวันการพูดนึกถึงความทรงจำของร๊อคของชุมชนและด้วยเหตุนั้นเยี่ยงอย่างเจ็บใจที่จะทำหน้าที่อย่างมีจริยธรรม (cf Jaeger 1945: 3-76) ชาติพันธุ์ Postmodern พยายามที่จะสร้าง textually เกลียวของบทกวีนี้ประสิทธิภาพการทำงานและพิธีกรรม; เช่นเดียวกับพวกเขาก็เป็นจริง defamiliarizes commonsense ในบริบทวงเล็บของประสิทธิภาพกระตุ้นจินตนาการทั้งลักพาตัวไปจากชิ้นส่วนและจากนั้นกลับเข้าร่วมกับโลกของการ commonsense-เปลี่ยนต่ออายุและ sacralized. แต่ก็มีการนำเข้าเปรียบเทียบแม้ว่าจะไม่ใช่รูปแบบการเล่าเรื่อง ของวิสัยทัศน์ภารกิจหรือคำอุปมาศาสนา แบ่งกับความเป็นจริงในชีวิตประจำวันคือการเดินทางออกจากกันเป็นดินแดนแปลกกับการปฏิบัติเข้าไสยหัวใจของความมืดที่ชิ้นส่วนของวนที่ยอดเยี่ยมเกี่ยวกับในกระแสน้ำวนของสติ disoriented Quester ของจนกระทั่งมาถึงที่ศูนย์น้ำวนของเขาสูญเสียสติที่ ช่วงเวลาที่ดีของปาฏิหาริย์วิสัยทัศน์บูรณะแล้วหมดสติถูกโยนให้ไปที่คุ้นเคยแต่เปลี่ยนตลอดชายฝั่งของโลกธรรมดา. วรรณนาโพสต์โมเดิร์นไม่ได้ออกเดินทางใหม่ไม่แตกร้าวอีกในรูปแบบของวาทกรรม ของการจัดเรียงที่เราได้มาคาดหวังเป็นบรรทัดฐานของสุนทรีย์ศาสตร์สมัยใหม่ 'เน้นความแปลกใหม่ scientistic ในการทดลองแต่ผลตอบแทนประหม่าไปก่อนหน้านี้และมีประสิทธิภาพมากขึ้นในความคิดของตัวละครทางจริยธรรมของวาทกรรมทั้งหมดเป็นบันทึกในสมัยโบราณความสำคัญของ ครอบครัวของคำว่า "ร๊อค", "Ethnos", "จริยธรรม".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสียงฟรี : โพสต์โมเดิร์นชาติพันธุ์วรรณนา

แบบ post-modern ชาติพันธุ์วรรณนาคือร่วมกันพัฒนาข้อความ
ประกอบด้วยชิ้นส่วนของวาทกรรมตั้งใจที่จะให้เกิดในจิตใจของผู้อ่านและนักเขียนแฟนตาซี
ทั้งสองมีการอุบัติของโลกที่เป็นไปได้ของ
จริงจริงและดังนั้นจึงมีความงามรวม
ซึ่งจะได้ผลในการรักษา มันคือ คํา กลอน ไม่ใช่ในรูปแบบของ
ข้อความแต่มันกลับสู่บริบทเดิม และฟังก์ชัน
ของบทกวี ซึ่ง หมายความว่า มีแบ่ง performative ทุกวัน
การพูดปลุกความทรงจำของ ethos ของชุมชน และเพื่อให้ผู้ได้ฟังได้
แสดงจริยธรรม ( CF . Jaeger 1945:3 - 76 ) โพสต์โมเดิร์นชาติพันธุ์วรรณนาความพยายามที่จะสร้าง Textually นี้เกลียวของบทกวี
และการปฏิบัติพิธีกรรม เหมือนพวกเขามัน defamiliarizes commonsense ความเป็นจริงในบริบทของการทำงานในวงเล็บ , กระตุ้นจินตนาการ
ทั้งหมดถูกลักพาตัวจากเศษแล้วส่งกลับผู้เข้าร่วมโลกของ commonsense เปลี่ยนต่ออายุและ sacralized .
มันมีการนําเปรียบเทียบ แต่ไม่ได้บรรยายรูปแบบของวิสัยทัศน์เควส
หรืออุปมาศาสนา แบ่งกับความเป็นจริงทุกวันคือการเดินทาง
นอกจากในดินแดนแปลกกับไสยการปฏิบัติเข้าไปในหัวใจของความมืดที่ของชิ้นส่วนหมุน

ยอดเยี่ยมในน้ำวนของผู้ค้นหาสับสน สติ จนมาถึงที่ศูนย์ของมหาภัย ,
เขาสูญเสียสติในช่วงเวลาหนึ่งของอัศจรรย์
วิสัยทัศน์บูรณะแล้ว สติ คือ ขว้างที่คุ้นเคย
แต่เปลี่ยนไปตลอดกาลชายฝั่งของโลกทั่วไป .
โพสต์ชาติพันธุ์วรรณนาสมัยใหม่ไม่ใช่ออกเดินทางใหม่ ไม่ใช่แตก
ในรูปแบบของวาทกรรมของพวกเราได้กลายมาเป็นบรรทัดฐานของ 0
' สมัยใหม่เน้น scientistic ทดลองสิ่งแปลกใหม่
แต่กลับประหม่าให้เร็วและมีประสิทธิภาพมากกว่าความคิดของตัวละครจริยธรรม
ทั้งหมดของวาทกรรมที่ถูกจับในสมัยโบราณ
ความสำคัญของครอบครัวในแง่ " โทส " , " ethnos " จริยธรรม "