Introduction Though few pursuits ar

Introduction


Though few pursuits are as rewarding as being a parent, raising children in the 21st Century is pretty hard work. Today’s children and youth know more than their parents did at the same age, they’re exposed to more information, good and bad, on TV and the internet, and they are more likely to argue with their parents, teachers and other adults. That’s not to say they’re worse than kids used to be. They’re simply different - perhaps a little more sophisticated - and raising them is more complicated.

As well, the world is a different place than the one today’s parents grew up in. Aside from the information revolution, more of the population live in cities now, and those cities are larger, less intimate, and less supportive of families. In fact it often seems that families are viewed by politicians as just another “special interest group”.

As well, neighbours don’t seem to know each other all that well today, since people move around more than they once did. As a result, parents are less likely to live near extended family members, so don’t have family support when child-rearing problems come up. Previous generations of parents had a lot more help, and learned how to handle child-rearing problems partly from the advice and support of their parents, grandparents, extended family and even close friends and neighbours. Few parents have that “village” to help raise their kids today.

The point is that parents should not feel bad if they need to seek help now and then in dealing with the misbehaviour of their children and teens. Whether they read parenting books (there are lots of them out there and many are very good), consult local school support staff, take a parenting course, watch a TV show on parenting or visit a local social service agency for counselling, getting help just makes sense if you feel overwhelmed.

And some of the behaviour that seems overwhelming to parents is often rooted in anger and aggression.


In discussing anger and aggression, it’s important to clarify a couple of things. First of all, anger is an emotion and therefore can’t be directly observed. What can be observed are the physical changes and behaviours that tell us someone is angry. Examples of these signs we can observe include:

Facial expressions and other body language
Changes in complexion such as flushing or blanching (i.e. going white with anger)
Outbursts of yelling and/or swearing
Throwing things
Destroying property
Verbalizing or writing threats
Physical assault (hitting, kicking, biting, etc.)
Fighting
Cruelty to animals
Fire-setting


On the other hand, aggression is a behaviour and can be observed. It can be subtle, such as implied threats (e.g., “You’re going to be sorry.”), or it can be obvious, such as direct challenges to anything from a friend’s opinions to parental authority. It also is a behaviour rooted in the need for “dominance”, that is to be the boss or be in control. Aggression might be directed at getting things others value or simply at demonstrating superiority or power over others.


What’s more, aggression is both an inherited personality trait or tendency, and a learned behaviour that the child can pick up through observing aggressive people, modelling or copying them, and practicing over time. But for aggression to really take hold as a learned behaviour, it also has to have worked to get the child some kind of pay-off or reward such as attention, control of the environment, or power over others. Psychologists refer to these rewards as “reinforcers” because they reinforce or strengthen the behaviour they follow.


Aggression is usually an easily observed characteristic of the child that parents and teachers will be well aware of.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำ แม้ว่าบางชั้นเป็นรางวัลเป็น หลัก เลี้ยงดูเด็กในศตวรรษที่ 21 เป็นงานท่องเที่ยว ปัจจุบันเด็กและเยาวชนรู้มากกว่าพ่อแม่ได้ในอายุเดียวกัน พวกเขากำลังสัมผัสกับข้อมูลเพิ่มเติม ดี และทีวีและอินเทอร์เน็ต และมีแนวโน้มที่จะโต้เถียงกับพ่อแม่ ครู และผู้ใหญ่อื่น ๆ คือไม่ว่า พวกเขากำลังเลวร้ายยิ่งกว่าเด็กที่ใช้เพื่อให้ จะแตกต่างกันเพียง- ทีน้อยมาก ซับซ้อน - และเพิ่มพวกเขามีความซับซ้อนมากขึ้นเช่น โลกเป็นแตกต่างกว่าพ่อแม่วันนี้หนึ่งเติบโตมาใน นอกจากการปฏิวัติข้อมูล ของประชากรที่อาศัยอยู่ในเมืองขณะนี้ และเมืองเหล่านั้นมีขนาดใหญ่ อย่างน้อย และน้อยสนับสนุนครอบครัว ในความเป็นจริงมันมักจะดูเหมือนว่า ครอบครัวดู โดยนักการเมืองเป็นเพียง "ดอกเบี้ยพิเศษกลุ่มอื่น" เช่น ใส่ดูเหมือนจะ รู้จักกันดีที่วันนี้ เพราะคนย้ายมากกว่าหนึ่งครั้งไม่ ดังนั้น ผู้ปกครองมีแนวโน้มอยู่ใกล้ครอบครัวขยายสมาชิก จึงไม่มีการสนับสนุนครอบครัวเมื่อแม่เด็กปัญหามา รุ่นก่อนหน้าของผู้ปกครองมีความช่วยเหลือมากขึ้น และเรียนรู้วิธีการจัดการกับปัญหาที่แม่เด็กบางส่วนจากคำแนะนำและการสนับสนุน ของพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย ครอบครัวขยาย และเพื่อนสนิทแม้แต่ประเทศเพื่อนบ้าน พ่อแม่ไม่ได้ว่า "หมู่บ้าน" เพื่อช่วยยกระดับของเด็กวันนี้ จุดอยู่ที่ผู้ปกครองควรไม่รู้สึกไม่ดีถ้าพวกเขาต้องการความช่วยเหลือในการจัดการกับ misbehaviour ของเด็กวัยรุ่นตอนนี้แล้ว ว่าจะอ่านหนังสือไป (มีจำนวนมากของพวกเขาออกมี และหลายจะดีมาก), ปรึกษาพนักงานสนับสนุนโรงเรียนท้องถิ่น นำหลักสูตรไป ดูทีวีบนไป หรือไปบริการสังคมภายในหน่วยงานการให้คำปรึกษา การรับวิธีใช้เพียงแค่ทำให้รู้สึกถ้าคุณรู้สึกว่าจม และบางพฤติกรรมที่กระทำกับผู้ปกครองมักจะมีรากในความโกรธและการรุกราน การพูดถึงเรื่องความโกรธและรุกราน จะต้องชี้แจงสองสิ่ง ครั้งแรกของทั้งหมด ความโกรธเป็นอารมณ์ และดังนั้นจึง ไม่สามารถโดยตรงสังเกต อะไรจะสังเกตได้จากมีการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพและวิญญาณที่บอกเราเป็นคนโกรธ ตัวอย่างของอาการเหล่านี้เราสามารถสังเกตได้แก่: หน้านิพจน์และภาษาร่างกายอื่น ๆการเปลี่ยนแปลงในผิวเช่นลบ หรือ blanching (เช่นไปขาว ด้วยความโกรธOutbursts ตะโกน และ/หรือด่าทอการสบถขว้างปาสิ่งทำลายทรัพย์สินVerbalizing หรือเขียนคุกคามการโจมตีทางกายภาพ (ตี เตะ เสียดสี ฯลฯ)การต่อสู้โหดร้ายกับสัตว์การตั้งค่าไฟ On the other hand, aggression is a behaviour and can be observed. It can be subtle, such as implied threats (e.g., “You’re going to be sorry.”), or it can be obvious, such as direct challenges to anything from a friend’s opinions to parental authority. It also is a behaviour rooted in the need for “dominance”, that is to be the boss or be in control. Aggression might be directed at getting things others value or simply at demonstrating superiority or power over others. What’s more, aggression is both an inherited personality trait or tendency, and a learned behaviour that the child can pick up through observing aggressive people, modelling or copying them, and practicing over time. But for aggression to really take hold as a learned behaviour, it also has to have worked to get the child some kind of pay-off or reward such as attention, control of the environment, or power over others. Psychologists refer to these rewards as “reinforcers” because they reinforce or strengthen the behaviour they follow. Aggression is usually an easily observed characteristic of the child that parents and teachers will be well aware of.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำแม้ว่าการแสวงหาความรู้ไม่กี่เป็นรางวัลในฐานะที่เป็นพ่อแม่เลี้ยงดูเด็กในศตวรรษที่ 21 เป็นงานที่ยาก เด็กในวันนี้และเยาวชนรู้มากกว่าที่พ่อแม่ของพวกเขาได้ในวัยเดียวกันที่พวกเขากำลังเผชิญกับข้อมูลเพิ่มเติมดีและไม่ดีในทีวีและอินเทอร์เน็ตและพวกเขามีแนวโน้มที่จะเถียงกับพ่อแม่ครูและผู้ใหญ่คนอื่น ๆ ที่ไม่ได้บอกว่าพวกเขากำลังเลวร้ายยิ่งกว่าเด็กที่เคยเป็น พวกเขาเพียงแค่แตกต่างกัน - อาจจะเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีความซับซ้อนมากขึ้น -. และยกให้พวกเขามีความซับซ้อนมากขึ้น. รวมทั้งโลกเป็นสถานที่ที่แตกต่างจากพ่อแม่ในวันนี้เติบโตขึ้นมาในนอกเหนือจากการปฏิวัติข้อมูลที่มากขึ้นของประชากรที่อาศัยอยู่ในเมือง ในขณะนี้และเมืองเหล่านั้นมีขนาดใหญ่ที่ใกล้ชิดน้อยลงและให้การสนับสนุนน้อยของครอบครัว ในความเป็นจริงมันมักจะดูเหมือนว่าครอบครัวจะถูกมองโดยนักการเมืองเป็นเพียงอีกหนึ่ง "กลุ่มผลประโยชน์พิเศษ". เช่นเดียวกับเพื่อนบ้านไม่ได้ดูเหมือนจะรู้ว่าแต่ละอื่น ๆ ทั้งหมดที่ดีในวันนี้เนื่องจากคนย้ายไปรอบ ๆ มากขึ้นกว่าที่พวกเขาเคยทำ เป็นผลให้พ่อแม่มีโอกาสน้อยที่อาศัยอยู่ใกล้ขยายสมาชิกในครอบครัวจึงไม่ได้รับการสนับสนุนเมื่อมีปัญหาครอบครัวเลี้ยงดูมา รุ่นก่อนหน้าของพ่อแม่ที่มีมากขึ้นความช่วยเหลือและเรียนรู้วิธีการที่จะจัดการกับปัญหาเด็กที่เลี้ยงส่วนหนึ่งมาจากคำแนะนำและการสนับสนุนของพ่อแม่ปู่ย่าตายายครอบครัวขยายและแม้กระทั่งเพื่อนสนิทและเพื่อนบ้าน พ่อแม่ผู้ปกครองเพียงไม่กี่คนที่ "หมู่บ้าน" ที่จะช่วยสร้างเด็กของพวกเขาในวันนี้. ประเด็นก็คือว่าพ่อแม่ไม่ควรจะรู้สึกไม่ดีถ้าพวกเขาต้องการที่จะขอความช่วยเหลือขณะนี้แล้วในการจัดการกับพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของเด็กและวัยรุ่นของพวกเขา ไม่ว่าพวกเขาอ่านหนังสือการเลี้ยงดู (มีจำนวนมากของพวกเขาออกมีจำนวนมากและดีมาก) ปรึกษาพนักงานให้ความช่วยเหลือโรงเรียนในท้องถิ่นใช้หลักสูตรการอบรมเลี้ยงดูชมรายการโทรทัศน์ในการเลี้ยงดูหรือเยี่ยมชมหน่วยงานบริการสังคมในท้องถิ่นสำหรับการให้คำปรึกษาที่ได้รับความช่วยเหลือเพียง ทำให้รู้สึกว่าคุณรู้สึกจม. และบางส่วนของพฤติกรรมที่ดูเหมือนว่าครอบงำกับพ่อแม่เป็นรากฐานมักจะอยู่ในความโกรธและความก้าวร้าว. ในการอภิปรายเรื่องความโกรธและความก้าวร้าวมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะชี้แจงสองสิ่ง แรกของทุกความโกรธเป็นอารมณ์ความรู้สึกและดังนั้นจึงไม่สามารถสังเกตได้โดยตรง สิ่งที่สามารถสังเกตการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพและพฤติกรรมที่มีคนบอกเราโกรธ ตัวอย่างของอาการเหล่านี้เราสามารถสังเกตรวมถึงการแสดงออกทางสีหน้าและภาษาอื่น ๆ ของร่างกายการเปลี่ยนแปลงในผิวเช่นการล้างหรือลวก (เช่นสีขาวไปด้วยความโกรธ) ระเบิดตะโกนและ / หรือสาบานสิ่งที่ขว้างปาทำลายทรัพย์สินverbalizing หรือเขียนภัยคุกคามการโจมตีทางกายภาพ (กดปุ่ม เตะกัด ฯลฯ ) ต่อสู้ทารุณกรรมสัตว์การตั้งค่าไฟในทางตรงกันข้ามรุกรานเป็นพฤติกรรมและสามารถสังเกตได้ มันอาจจะเป็นที่ลึกซึ้งเช่นภัยคุกคามโดยนัย (เช่น "คุณจะต้องเสียใจ.") หรืออาจจะเห็นได้ชัดเช่นความท้าทายโดยตรงกับอะไรจากความคิดเห็นของเพื่อนผู้มีอำนาจของผู้ปกครอง นอกจากนี้ยังเป็นพฤติกรรมที่ฝังรากอยู่ในความต้องการสำหรับ "การปกครอง" ที่เป็นที่จะเป็นเจ้านายหรืออยู่ในการควบคุม การรุกรานอาจจะมีผู้กำกับที่ได้รับคนอื่น ๆ สิ่งที่มีค่าหรือเพียงแค่ที่แสดงให้เห็นถึงความเหนือกว่าหรืออำนาจมากกว่าคนอื่น ๆ . มีอะไรมากกว่าที่ก้าวร้าวมีทั้งลักษณะบุคลิกภาพสืบทอดหรือแนวโน้มและพฤติกรรมการเรียนรู้ที่เด็กสามารถรับผ่านการสังเกตคนก้าวร้าวการสร้างแบบจำลองหรือการคัดลอก พวกเขาและการฝึกซ้อมในช่วงเวลา แต่สำหรับการรุกรานจริงๆจะถือเป็นพฤติกรรมการเรียนรู้ก็ยังมีที่ได้ทำงานเพื่อให้ได้เด็กที่ชนิดของการจ่ายออกบางส่วนหรือรางวัลเช่นความสนใจในการควบคุมของสภาพแวดล้อมหรืออำนาจเหนือคนอื่น ๆ นักจิตวิทยาหมายถึงผลตอบแทนเหล่านี้เป็น "reinforcers" เพราะพวกเขาเสริมสร้างหรือเสริมสร้างพฤติกรรมที่พวกเขาปฏิบัติตาม. ก้าวร้าวมักจะเป็นลักษณะที่สังเกตได้ง่ายของเด็กที่ผู้ปกครองและครูจะตระหนักดีถึง