Politicization of economic activity

Politicization of economic activity

Studying the influence of institutions on corruption leads to the examination of government’s role in the
process. On a macroeconomic level, political intervention leads to a transformation of firms’ institutional con-
text. The role for governments is to create the right institutions, to set up the rules of the game and to
ensure that the rules of the game are respected. Some authors have described the phenomena of the politicization of economic activity, defined as a situation in which politicians and bureaucrats intervene in firms to exercise of control over them (Johnson et al., 1998). However, the government could restrict itself to providing public goods, such as
regulation and law enforcement and leave, at the same time, most allocation decisions to the private sector (Frye and Shleifer, 1997). State intervention could be therefore a positive factor in fighting corruption. On a micro-economic level, governments can be interventionist in a way that is not very well organized and can have a large number of bureaucrats pursuing their own agendas, such as asking for bribes. Authors named this type of government intervention: the grabbing-hand model (Frye and Shleifer, 1997; Shleifer and Vhisny, 1993). As a matter of fact, government intervention designed to correct market failure requires the use of bureaucrats to make decisions but may create opportunities for these bureaucrats to be corrupt and demand bribes themselves (Acemoglu and Verdier, 2000).
In emerging economies, the first period of liberalization of the economy is characterized by an increase
of competition and the improvement of the institutional framework. This could lead to an increase of politicization of economic activity. The politicization of the economy could be necessary to make sure that the rules of the game are respected. As a matter of fact, government intervention in financial institutions decisions could be done to make sure that these firms respect the rules of the new system. For example, financial oligopolies in former communist countries
may try to secure their economic rents through unfair business practices (such as corruption). The state reactions could be to promulgate and enforce new laws, but also to control financial institutions’ decisions in order to avoid the creation of unlawful cartels. Another case may arise, the tendency of financial institutions to build new monopolies through mergers and acquisitions and use corruption in order to ‘‘safeguard’’ such monopolistic situations. The government may refuse the constitution of new trusts within emerging countries, thereby interfering at that
point in their private decisions. Therefore, to fight corruption the state may have to intervene in financial
institutions decisions.Our last hypothesis is therefore:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Politicization ของกิจกรรมทางเศรษฐกิจศึกษาอิทธิพลของสถาบันในการทุจริตนำไปสู่การตรวจสอบบทบาทของรัฐบาลในการกระบวนการ ในระดับเศรษฐกิจมหภาค การแทรกแซงทางการเมืองที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของบริษัทสถาบันคอน-ข้อความ บทบาทสำหรับรัฐบาลคือการ สร้างสถาบันที่เหมาะสม การตั้งค่ากฎ ของเกม และการให้แน่ใจว่า จะยอมรับกฎของเกม บางอย่างผู้เขียนได้อธิบายปรากฏการณ์ของ politicization ของกิจกรรมทางเศรษฐกิจ กำหนดเป็นสถานการณ์ที่นักการเมืองและ bureaucrats การแทรกแซงในบริษัทเพื่อการออกกำลังกายการควบคุมพวกเขา (Johnson และ al., 1998) อย่างไรก็ตาม รัฐบาลไม่จำกัดตัวเองเพื่อให้สินค้าสาธารณะ เช่นระเบียบและกฎหมายบังคับใช้และปล่อยให้ พร้อมกัน ส่วนใหญ่ตัดสินใจปันส่วนกับภาคเอกชน (Frye และ Shleifer, 1997) แทรกแซงของรัฐไม่ได้ดังนั้นปัจจัยบวกในการต่อต้านการทุจริต ในระดับไมโครเศรษฐกิจ รัฐบาลสามารถ interventionist ในเป็นทางนั่นคือไม่ดีเป็นระเบียบ และได้ bureaucrats ใฝ่หาวาระตน เช่นขอสินบนจำนวนมาก เขียนชื่อชนิดนี้แทรกแซงของรัฐบาล: แบบมือโลภ (Frye และ Shleifer, 1997 Shleifer และ Vhisny, 1993) เป็นแท้ แทรกแซงของรัฐบาลที่ออกแบบมาเพื่อแก้ไขความล้มเหลวของตลาดต้องใช้ bureaucrats การตัดสินใจ แต่อาจสร้างโอกาสสำหรับ bureaucrats เหล่านี้หาย และความต้องสินบนเอง (Acemoglu และ Verdier, 2000)In emerging economies, the first period of liberalization of the economy is characterized by an increaseof competition and the improvement of the institutional framework. This could lead to an increase of politicization of economic activity. The politicization of the economy could be necessary to make sure that the rules of the game are respected. As a matter of fact, government intervention in financial institutions decisions could be done to make sure that these firms respect the rules of the new system. For example, financial oligopolies in former communist countriesmay try to secure their economic rents through unfair business practices (such as corruption). The state reactions could be to promulgate and enforce new laws, but also to control financial institutions’ decisions in order to avoid the creation of unlawful cartels. Another case may arise, the tendency of financial institutions to build new monopolies through mergers and acquisitions and use corruption in order to ‘‘safeguard’’ such monopolistic situations. The government may refuse the constitution of new trusts within emerging countries, thereby interfering at thatpoint in their private decisions. Therefore, to fight corruption the state may have to intervene in financialinstitutions decisions.Our last hypothesis is therefore:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเมืองของกิจกรรมทางเศรษฐกิจการศึกษาอิทธิพลของสถาบันเกี่ยวกับการทุจริตจะนำไปสู่การตรวจสอบบทบาทของรัฐบาลในกระบวนการ ในระดับเศรษฐกิจมหภาคการแทรกแซงทางการเมืองที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของ บริษัท 'อย่างต่อสถาบันข้อความ บทบาทของรัฐบาลคือการสร้างสถาบันที่เหมาะสมในการตั้งค่ากฎของเกมและเพื่อให้แน่ใจว่ากฎของเกมได้รับการยอมรับ นักเขียนบางคนได้อธิบายปรากฏการณ์ทางการเมืองของกิจกรรมทางเศรษฐกิจหมายถึงสถานการณ์ที่นักการเมืองและข้าราชการแทรกแซงใน บริษัท เพื่อการออกกำลังกายของการควบคุมพวกเขา (จอห์นสัน et al., 1998) อย่างไรก็ตามรัฐบาลจะ จำกัด ตัวเองเพื่อให้สินค้าสาธารณะเช่นกฎระเบียบและการบังคับใช้กฎหมายและออกในเวลาเดียวกันการตัดสินใจการจัดสรรมากที่สุดเพื่อให้ภาคเอกชน (ฟรายและ Shleifer, 1997) การแทรกแซงของรัฐจึงอาจจะเป็นปัจจัยบวกในการต่อสู้กับการทุจริต ในระดับไมโครเศรษฐกิจรัฐบาลสามารถแทรกแซงในทางที่ไม่ได้จัดเป็นอย่างดีและสามารถมีจำนวนมากของข้าราชการใฝ่วาระของตัวเองเช่นขอสินบน ผู้เขียนตั้งชื่อประเภทของการแทรกแซงของรัฐบาลนี้: รูปแบบโลภมือ (ฟรายและ Shleifer 1997; Shleifer และ Vhisny, 1993) เป็นเรื่องของความเป็นจริงการแทรกแซงของรัฐบาลได้รับการออกแบบเพื่อแก้ไขความล้มเหลวของตลาดต้องใช้ข้าราชการในการตัดสินใจ แต่อาจสร้างโอกาสให้ข้าราชการเหล่านี้จะสินบนทุจริตและความต้องการของตัวเอง (Acemoglu และ Verdier, 2000). ในประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่ช่วงแรก ของการเปิดเสรีทางเศรษฐกิจที่โดดเด่นด้วยการเพิ่มขึ้นของการแข่งขันและการพัฒนาของสถาบัน ซึ่งอาจนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของการเมืองของกิจกรรมทางเศรษฐกิจ การเมืองของเศรษฐกิจอาจจะเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อให้แน่ใจว่ากฎของเกมได้รับการยอมรับ เป็นเรื่องของความเป็นจริงการแทรกแซงของรัฐบาลในการตัดสินใจของสถาบันการเงินที่สามารถทำได้เพื่อให้แน่ใจว่า บริษัท เหล่านี้เคารพกฎกติกาของระบบใหม่ ตัวอย่างเช่น oligopolies การเงินในประเทศคอมมิวนิสต์ในอดีตอาจพยายามที่จะรักษาความปลอดภัยของค่าเช่าทางเศรษฐกิจของพวกเขาผ่านการดำเนินธุรกิจที่ไม่เป็นธรรม (เช่นความเสียหาย) ปฏิกิริยาของรัฐอาจจะต้องตราและบังคับใช้กฎหมายใหม่ แต่ยังรวมถึงการควบคุมการตัดสินใจของสถาบันการเงินในการสั่งซื้อเพื่อหลีกเลี่ยงการสร้างแก๊งค้าที่ผิดกฎหมาย อีกกรณีหนึ่งอาจเกิดขึ้นแนวโน้มของสถาบันการเงินที่จะสร้างการผูกขาดใหม่ผ่านการควบรวมและการเข้าซื้อกิจการและใช้การทุจริตเพื่อ '' ป้องกัน '' สถานการณ์ผูกขาดดังกล่าว รัฐบาลอาจปฏิเสธรัฐธรรมนูญของเจ้าใหม่ภายในประเทศเกิดใหม่จึงรบกวนที่ว่าจุดในการตัดสินใจส่วนตัวของพวกเขา ดังนั้นการต่อสู้กับการทุจริตของรัฐอาจจะต้องเข้ามาแทรกแซงทางการเงินสถาบัน decisions.Our สมมติฐานที่ผ่านมาดังนั้นจึงเป็นเรื่อง:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อภิปรายเรื่องการเมืองของกิจกรรมทางเศรษฐกิจ

ศึกษาอิทธิพลของสถาบันการทุจริตนำไปสู่การตรวจสอบบทบาทของรัฐบาลใน
กระบวนการ ในระดับเศรษฐกิจมหภาค การแทรกแซงทางการเมืองที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของบริษัทสถาบันคอน -
ข้อความ บทบาทของรัฐบาลคือการสร้างสถาบันที่เหมาะสม , การตั้งค่ากฎของเกมและ

ให้แน่ใจว่า กฎของเกมคือการเคารพ บางคนเขียนได้อธิบายปรากฏการณ์ของการอภิปรายเรื่องการเมืองของกิจกรรมทางเศรษฐกิจ หมายถึง สถานการณ์ที่นักการเมืองและข้าราชการแทรกแซง ใน บริษัท ที่จะใช้ควบคุมได้ ( จอห์นสัน et al . , 1998 ) อย่างไรก็ตาม รัฐบาลอาจจะ จำกัด ตัวเองเพื่อให้สินค้าสาธารณะ เช่น
การควบคุมและการบังคับใช้กฎหมาย แล้วก็จะไปใน เวลาเดียวกัน การตัดสินใจส่วนใหญ่จัดสรรให้ภาคเอกชน ( ฟราย และ shleifer , 1997 ) การแทรกแซงของรัฐได้จึงเป็นปัจจัยบวกในการต่อสู้กับการทุจริต ในระดับเศรษฐกิจจุลภาค รัฐบาลสามารถ interventionist ในทางที่ไม่จัดเป็นอย่างดีและสามารถมีจำนวนมากของข้าราชการตามวาระของตนเอง เช่น ถามเพื่อรับสินบนเขียนชื่อของการแทรกแซงของรัฐบาลประเภทนี้ : คว้านางแบบมือ ( ฟราย และ shleifer , 1997 ; shleifer และ vhisny , 1993 ) เป็นเรื่องของความเป็นจริง , การแทรกแซงของรัฐบาลที่ออกแบบมาเพื่อแก้ไขความล้มเหลวของตลาดต้องใช้ข้าราชการ ในการตัดสินใจ แต่อาจสร้างโอกาสให้ข้าราชการเหล่านี้จะเสียหายและเรียกร้องสินบนตัวเอง ( และ acemoglu
เวอร์ดีเออร์ , 2000 )ในประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่ ในช่วงแรกของการเปิดเสรีเศรษฐกิจเป็นลักษณะโดยการเพิ่ม
ของการแข่งขันและปรับปรุงกรอบสถาบัน นี้อาจนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของการอภิปรายเรื่องการเมืองของกิจกรรมทางเศรษฐกิจ การอภิปรายเรื่องการเมืองของเศรษฐกิจอาจจำเป็นเพื่อให้แน่ใจว่า กฎของเกมคือการเคารพ เป็นเรื่องของความเป็นจริงการแทรกแซงของรัฐบาลในการตัดสินใจของสถาบันการเงินอาจจะทำเพื่อให้แน่ใจว่า บริษัท เหล่านี้ เคารพกฎกติกาของระบบใหม่ ตัวอย่างเช่นสิ่งการเงินในประเทศอดีตคอมมิวนิสต์
อาจพยายามที่จะรักษาความปลอดภัยค่าเช่าทางเศรษฐกิจของพวกเขาผ่านการปฏิบัติทางธุรกิจที่ไม่เป็นธรรม เช่น การทุจริต ) รัฐปฏิกิริยา อาจจะประกาศใช้ และบังคับใช้กฎหมายใหม่แต่ยังควบคุมการตัดสินใจของสถาบันการเงินเพื่อหลีกเลี่ยงการผิดกฎหมายค้า . กรณีอื่นอาจเกิดขึ้น แนวโน้มของสถาบันการเงินเพื่อสร้างการผูกขาดใหม่ผ่านการควบรวมกิจการและใช้ทุจริตในการ ' 'safeguard ' ' นั้นมีสถานการณ์ รัฐบาลอาจปฏิเสธรัฐธรรมนูญของทรัสต์ใหม่ในประเทศใหม่จึงรบกวนที่จุด
ในการตัดสินใจส่วนตัวของพวกเขา ดังนั้น การต่อสู้กับการทุจริต รัฐอาจจะต้องเข้ามาแทรกแซงทางการเงิน
สถาบันการตัดสินใจ สมมติฐานสุดท้ายของเรา ดังนั้น :