CHAPTER 2Mastro Cherry gives the pi

CHAPTER 2

Mastro Cherry gives the piece of wood to his friend Geppetto, who takes it to make himself a Marionette that will dance, fence, and turn somersaults.
In that very instant, a loud knock sounded on the door. "Come in," said the carpenter, not having an atom of strength left with which to stand up.
At the words, the door opened and a dapper little old man came in. His name was Geppetto, but to the boys of the neighborhood he was Polendina,* on account of the wig he always wore which was just the color of yellow corn.
* Cornmeal mush
Geppetto had a very bad temper. Woe to the one who called him Polendina! He became as wild as a beast and no one could soothe him.
"Good day, Mastro Antonio," said Geppetto. "What are you doing on the floor?"
"I am teaching the ants their A B C's."
"Good luck to you!"
"What brought you here, friend Geppetto?"
"My legs. And it may flatter you to know, Mastro Antonio, that I have come to you to beg for a favor."
"Here I am, at your service," answered the carpenter, raising himself on to his knees.
"This morning a fine idea came to me."
"Let's hear it."
"I thought of making myself a beautiful wooden Marionette. It must be wonderful, one that will be able to dance, fence, and turn somersaults. With it I intend to go around the world, to earn my crust of bread and cup of wine. What do you think of it?"
"Bravo, Polendina!" cried the same tiny voice which came from no one knew where.
On hearing himself called Polendina, Mastro Geppetto turned the color of a red pepper and, facing the carpenter, said to him angrily:
"Why do you insult me?"
"Who is insulting you?"
"You called me Polendina."
"I did not."
"I suppose you think I did! Yet I KNOW it was you."
"No!"
"Yes!"
"No!"
"Yes!"
And growing angrier each moment, they went from words to blows, and finally began to scratch and bite and slap each other.
When the fight was over, Mastro Antonio had Geppetto's yellow wig in his hands and Geppetto found the carpenter's curly wig in his mouth.
"Give me back my wig!" shouted Mastro Antonio in a surly voice.
"You return mine and we'll be friends."
The two little old men, each with his own wig back on his own head, shook hands and swore to be good friends for the rest of their lives.
"Well then, Mastro Geppetto," said the carpenter, to show he bore him no ill will, "what is it you want?"
"I want a piece of wood to make a Marionette. Will you give it to me?"
Mastro Antonio, very glad indeed, went immediately to his bench to get the piece of wood which had frightened him so much. But as he was about to give it to his friend, with a violent jerk it slipped out of his hands and hit against poor Geppetto's thin legs.
"Ah! Is this the gentle way, Mastro Antonio, in which you make your gifts? You have made me almost lame!"
"I swear to you I did not do it!"
"It was I, of course!"
"It's the fault of this piece of wood."
"You're right; but remember you were the one to throw it at my legs."
"I did not throw it!"
"Liar!"
"Geppetto, do not insult me or I shall call you Polendina."
"Idiot."
"Polendina!"
"Donkey!"
"Polendina!"
"Ugly monkey!"
"Polendina!"
On hearing himself called Polendina for the third time, Geppetto lost his head with rage and threw himself upon the carpenter. Then and there they gave each other a sound thrashing.
After this fight, Mastro Antonio had two more scratches on his nose, and Geppetto had two buttons missing from his coat. Thus having settled their accounts, they shook hands and swore to be good friends for the rest of their lives.
Then Geppetto took the fine piece of wood, thanked Mastro Antonio, and limped away toward home.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 2เชอร์รี่ Mastro ให้ชิ้นส่วนของไม้ถึงเพื่อนของเขา Geppetto ใครจะไปทำเองมาริโอเน็ตต์ที่จะเต้น รำ กรอบ และเปิด somersaultsที่ มากทันที เคาะเสียงดังแต่เพียงแห่งประตู "มา กล่าวว่า ช่างไม้ ไม่มีอะตอมของซ้ายแรงที่จะยืนขึ้นที่คำ ประตูเปิด และคนอายุน้อยร้อยมา เขาชื่อ Geppetto แต่เด็กผู้ชายของพื้นที่ใกล้เคียง เขา Polendina, * ในบัญชีวิก เขาเสมอสวมซึ่งเป็นเพียงสีของข้าวโพดสีเหลือง * Cornmeal mushGeppetto มีโทสะมาก Woe หนึ่งที่เรียกว่าเขา Polendina เขากลายเป็นป่าที่เป็นสัตว์ และเขาไม่สามารถบรรเทา"วันดี Mastro Antonio กล่าวว่า Geppetto "จะทำอะไรชั้น""ฉันกำลังสอนมดของ A B C""โชคดีสำหรับคุณ""อะไรมาคุณนี่ เพื่อน Geppetto ? ""ขาของฉัน และมันอาจเลียแข้งเลียขาคุณทราบ Mastro Antonio ที่มากับคุณเพื่อขอให้ชอบ ด้วย ""นี่ฉัน ที่บริการของคุณ ตอบช่างไม้ เลี้ยงตัวเองไปยังหัวเข่าเขา"เช้านี้ความคิดที่ดีมาให้ฉัน""ลองฟังก็""ผมคิดว่า ทำเองมาริโอเน็ตต์สวยงามไม้ ต้องยอดเยี่ยม ที่จะได้เต้นรำ ล้อมรั้ว และเปิด somersaults กับ ที่ผมตั้งใจจะไปทั่วโลก จะได้รับของฉันเปลือกของขนมปังและถ้วยไวน์ คุณคิดว่า ""บรา Polendina " ร้องเสียงเล็ก ๆ เหมือนกันที่มาจากไม่มีใครรู้ที่ไหนได้ยินตัวเองเรียกว่า Polendina, Mastro Geppetto เปิดสีของพริกแดง และ ช่างไม้ หันว่า angrily:"ทำไมทำคุณดูถูกฉัน""ใครจะดูหมิ่นคุณ""คุณเรียกฉัน Polendina""ฉันไม่""ฉันคิดว่า คุณคิดว่า ฉันได้ แต่ฉันรู้ว่า คุณไม่""ไม่""ใช่""ไม่""ใช่"และเติบโต angrier แต่ละช่วงเวลา พวกเขาไปจากคำพัด และสุดท้าย เริ่มรอยขีดข่วน และกัดตบกันเมื่อการต่อสู้ผ่าน Antonio Mastro มีวิกผมสีเหลืองของ Geppetto ในมือของเขา และ Geppetto พบวิกผมหยิกของช่างไม้ในปาก"ให้ฉันกลับวิกผมของฉัน" ตะโกน Mastro Antonio ในเสียง surly"คุณกลับฉัน และเราจะเป็นเพื่อนกัน"ชายทั้งสองน้อยเก่า มีวิกผมของเขากลับหัวของตัวเอง จับมือ และ swore เป็น เพื่อนที่ดีสำหรับส่วนเหลือของชีวิตของพวกเขา"ดีแล้ว Mastro Geppetto กล่าวว่า ช่างไม้ การแสดงเขาเจาะเขาไม่พยาบาท "มันคืออะไรหา""ฉันต้องการชิ้นส่วนของไม้ที่ต้องการมาริโอเน็ตต์ คุณจะให้มันกับฉัน"Mastro Antonio ดีใจมากจริง ๆ ไปทันทีเขาม้าจะได้รับชิ้นส่วนของไม้ที่ได้กลัวเขามาก แต่เป็นเขา เกี่ยวกับให้เพื่อนของเขา กับ jerk รุนแรง มันเล็ดรอดออกจากมือของเขา และตีกับขาบาง Geppetto ไม่ดี"อา นี้เป็นวิธีอ่อนโยน Mastro Antonio ที่คุณทำของขวัญของคุณ คุณทำให้ฉันเกือบง่อย""ฉันขอปฏิญาณคุณฉันไม่ได้""ก็ฉัน แน่นอน""มันเป็นความบกพร่องของชิ้นส่วนของไม้นี้""You're right; but remember you were the one to throw it at my legs.""I did not throw it!""Liar!""Geppetto, do not insult me or I shall call you Polendina.""Idiot.""Polendina!""Donkey!""Polendina!""Ugly monkey!""Polendina!"On hearing himself called Polendina for the third time, Geppetto lost his head with rage and threw himself upon the carpenter. Then and there they gave each other a sound thrashing.After this fight, Mastro Antonio had two more scratches on his nose, and Geppetto had two buttons missing from his coat. Thus having settled their accounts, they shook hands and swore to be good friends for the rest of their lives.Then Geppetto took the fine piece of wood, thanked Mastro Antonio, and limped away toward home.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 2

mastro เชอร์รี่ให้ไม้กับเพื่อนเขา เก๊บเพ็ตโต ใครใช้มันเพื่อให้ตัวเองเป็นหุ่นกระบอกที่จะเต้น รั้ว และเปิด somersaults .
ในมากทันที เคาะดัง ๆเสียงเคาะประตู " เข้ามา " กล่าวว่า ช่างไม้ ไม่มีอะตอมของแรงที่จะลุกขึ้น
ที่คำพูด ประตูเปิด และ แดปเปอร์ ชายชราร่างเล็กเดินเข้ามา ชื่อของเขาคือเปตโตแต่เด็กของบ้านเขา polendina * เพราะวิกที่เขาสวมอยู่เสมอ ซึ่งเป็นสี เหลือง .
* แป้งข้าวโพดบด
เก๊บเพ็ตโตมีมาก อารมณ์ไม่ดี วิบัติแก่ผู้ที่เรียกเขา polendina ! เขาก็เป็นป่าเป็นสัตว์ และไม่มีใครสามารถปลอบเขา .
" ดีวัน mastro นิโอ กล่าวว่า " จิเปตโต” คุณมาทำอะไรบนพื้น ?
" ผมสอนมดของพวกเขา A B C ."
" ขอให้โชคดี "
" คุณมาทำอะไรที่นี่ เพื่อนจิเปตโต ? "
" ขาฉัน และมันอาจจะง้อคุณรู้ mastro อันโตนิโอ ที่ฉันมาขอร้องให้ช่วย "
" ผมที่บริการของคุณ " ตอบช่างไม้ , เลี้ยงตัวเองในหัวเข่าของเขา .
" เช้านี้ปรับความคิดมาหา "
" ให้ฟัง "
" ฉันคิดว่าทำให้ตัวเองสวยงามไม้หุ่นกระบอก มันคงวิเศษ