This story is about John Duncan (fo

This story is about John Duncan (forty-five-year-old man). He was a honest man and he was very poor, too. He and his two children were living in the small, miserable flat. The furniture was 20 years old, the wallpaper and carpets were cheap and dirty. He was a windower, because his wife, Rachel, drowned in the storm. When she had been alive, they used to live in big house in the country, with a large garden. They had everything that they needed. Then they (John and Rachel) had started the boat-building company, but after Rachel died he couldn't work, so the company had closed and he lost everything.

When Mr Duncan got the work in paint factory, they were starting a new life. He and his children: Christine (sixteen-year-old girl) and Andrew (he was thirteen) moved to the new comfortable, house with a large field beside it and it was only half a kilometre from the river, so they bought a boat.

Mr Duncan was a very good biologist and in factory all day he had to test different types of paints. One day he split some of the waste products on his leg and he had to go to the doctor, because in left a red, painful place on his skin.

John Duncan worked with Mary Carter (the chemist, who had discovered new paint for cars). Once he invited her to a meal in the new house, but it wasn't a good meeting. Mary came again and John took them all (his children, too) out in their new boat. Andrew and Christine had started to like her.

In the factory he had to test the waste products on rats. He put it in rats' food or drinking water. Some of them had delivered their babies. But little rats born without eyes, ears or with six legs. John had written a report for his boss- David Wilson, who didn't like it, because John asked for new machines to clean up the waste products before they go into the river. But the machines were too expensive, so they couldn't buy them.

Simon was a Christine's boyfriend, who had written a full-page article every week in the local newspaper about the environment. Mr Duncan didn't like him, but Mary talked with Christine and with John, so they weren't still enemies. Christine and Simon were married on a fine day in June.

During this time the seals from the local river had a strange disease. Seven baby seals found dead and one was born without a tail. John was trying to explain that this disease wasn't because of the waste products from factory. Mary left the factory and moved to Scotland, because she knew that the situation wouldn't be better.

When John had gone to see Mary, Christine and Simon arrived to his house and taken his boat. They met with their friends- Peter and Susan and the all of them sailed upstream, towards the paint factory. They put into the pipe (from the factory) a few paper bags full of cement.

Then the back of sail hit Christine hard on the back of the head, so she felt into the water, but Simon saved her. This adventure was in fact more dangerous, because Christine was pregnant.

Two days latter, the Public Enquiry has begun. Scientists came from London to ask questions about the disease that was killing the seals. Mr Duncan had to tell them that the waste products isn't dangerous (he had to lie, because his boss ordered him that). Then the lawyer told him about Christine's accident and that she drunk a lot of water from the river. Mr Duncan remembered those rat babies with six legs and he started to be frighten about his daughter's baby, so he told the whole truth.

John Duncan had to move to a small flat, because he lost his job and he couldn't afford the payments on his big house. His daughter was going to have a baby soon, so he bought meny toys and baby-clothes. But he didn't give those her, because she didn't want to talk with him. Every morning he rang a hospital, to ask if she was there. When the nurse told him that his daughter is there and the baby is coming, he went out to the shop with flowers. Then he bought some and went to the hospital.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับจอห์นดันแคน (forty-five ปีมนุษย์) เขาเป็นคนซื่อสัตย์ และเขาคนยาก มากเกินไป เขาและลูกที่สองอาศัยอยู่ในแบนเล็ก อนาถ ได้ 20 ปี วอลล์เปเปอร์และพรมสกปรก และประหยัด เขาได้ที่ windower เนื่องจากภรรยาของเขา ราเชล จมท่ามกลางพายุ เมื่อเธอได้มีชีวิตอยู่ พวกเขาใช้ชีวิตในบ้านหลังใหญ่ในประเทศ มีสวนขนาดใหญ่ พวกเขามีทุกอย่างที่พวกเขาต้องการ แล้ว พวกเขา (จอห์นและราเชล) ได้เริ่มสร้างเรือบริษัท แต่หลังจากราเชลตาย เขาไม่ทำ งาน เพื่อให้มีปิดบริษัท และเขาสูญเสียทุกอย่าง เมื่อนายดันแคนได้ทำงานในโรงงานสี พวกเขาได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ เขาและลูก: คริ (หกปีสาว) และแอนดรูว์ (เขาถูก thirteen) ย้ายไปบ้านใหม่สะดวกสบาย มีขนาดใหญ่อยู่ด้านข้าง และมีเพียงครึ่งกิโลเมตรจากแม่น้ำ ดังนั้นพวกเขาซื้อเรือนายดันแคนนักชีววิทยาที่ดีมาก และในโรงงาน ทุกวันเขาต้องทดสอบแตกต่างของสี วันหนึ่งเขาแยกของเสียบนขาของเขา และเขาต้องไปหาหมอ เพราะในซ้ายเจ็บปวด แดงบนผิวหนังของเขาดันแคนจอห์นทำงานกับแมรีคาร์เตอร์ (นักเคมี ผู้ค้นพบสีใหม่สำหรับรถยนต์) เมื่อเขาเชิญเธอไปรับประทานอาหารในบ้านใหม่ แต่มันไม่ได้ประชุมที่ดี แมรี่มาอีก และจอห์นถ่ายทั้งหมด (เด็กของเขา เกินไป) ออกในเรือของพวกเขาใหม่ แอนดรูว์และคริก็เริ่มชอบเธอในโรงงาน เขามีการทดสอบเสียในหนู เขาใส่ไว้ในอาหารหรือน้ำดื่มของหนู บางส่วนของพวกเขาได้ส่งเด็กของพวกเขา แต่หนูน้อยเกิดไม่ มี ตา หู หรือขา 6 จอห์นได้เขียนรายงานสำหรับเขานาย David Wilson ที่ไม่เช่นนั้น เพราะจอห์นขอเครื่องใหม่หมดเสียก่อนที่จะลงในแม่น้ำ แต่เครื่องแพงเกินไป ดังนั้นพวกเขาไม่สามารถซื้อSimon ได้แฟนของคริ ที่ได้เขียนบทความเต็มหน้าทุกสัปดาห์ในหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม นายดันแคนไม่ชอบเขา แต่แมรี่พูดคุย กับคริ และ จอห์น ดังนั้นพวกเขายังคงไม่ศัตรู คริและ Simon ได้แต่งงานวันดีในเดือนมิถุนายน ระหว่างนี้ สัญลักษณ์จากแม่น้ำภายในมีโรคประหลาด สัญลักษณ์เด็กเจ็ดพบตาย และหนึ่งเกิดไม่ มีหาง จอห์นได้พยายามอธิบายว่า โรคนี้ไม่ได้ เพราะของเสียจากโรงงาน แมรี่ออกจากโรงงาน และย้ายไปสก็อตแลนด์ เนื่องจากเธอรู้ว่า สถานการณ์จะไม่ดี เมื่อจอห์นได้ไปดูมารีย์ คริ และ Simon มาถึงบ้านของเขา และนำเรือของเขา พวกเขาได้พบกับเพื่อนปีเตอร์และซูซานของพวกเขา และทั้งหมดของพวกเขาแล่นต้นน้ำ ต่อโรงสี พวกเขาใส่ลงไปในท่อ (จากโรงงาน) กี่กระดาษถุงปูนซีเมนต์เต็มแล้ว ด้านหลังของเซลตีคริยากที่ด้านหลังของหัว เธอรู้สึกในน้ำ แต่ Simon บันทึกของเธอ ผจญภัยนี้ได้ในความเป็นจริงอันตรายมากขึ้น เพราะคริตั้งครรภ์สองวันหลัง คำถามสาธารณะได้เริ่มขึ้น นักวิทยาศาสตร์ที่มาจากลอนดอนเพื่อถามคำถามเกี่ยวกับโรคที่ถูกฆ่าตราประทับ นายดันแคนได้บอกพวกเขาว่า ของเสียไม่อันตราย (เขาต้องโกหก เพราะนายสั่งเขาที่) แล้ว ทนายบอกเกี่ยวกับอุบัติเหตุของคริและเมาเธอว่าน้ำจากแม่น้ำ นายดันแคนจำเด็กที่หนู มีหกขา และเขาเริ่มขู่เกี่ยวกับเด็กของลูกสาวของเขา ดังนั้นเขาบอกความจริงทั้งหมดดันแคนจอห์นมีการย้ายไปแบนเล็ก เพราะเขาสูญเสียงานของเขา และเขาไม่สามารถจ่ายชำระเงินในบ้านของเขาใหญ่ ลูกสาวของเขาเกิดขึ้นจะมีลูกเร็ว ๆ นี้ เพื่อซื้อ meny ของเล่นและเสื้อผ้าเด็ก แต่เขาไม่ให้ที่ของเธอ เพราะเธอไม่อยากคุยกับเขา ทุกเช้าเขารางโรงพยาบาล ถามถ้า เธออยู่นั่น เมื่อพยาบาลบอกที่มีลูกสาวของเขา และทารกจะมา เขาไปออกร้านด้วยดอกไม้ แล้วเขาซื้อบางส่วน และไปโรงพยาบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับจอห์นดันแคน (ชายสี่สิบห้าปี) เขาเป็นคนซื่อสัตย์และเขาก็เป็นที่น่าสงสารมากเกินไป เขาและเด็กสองคนของเขาอาศัยอยู่ในขนาดเล็กที่มีความสุขแบน เฟอร์นิเจอร์อายุ 20 ปี, วอลล์เปเปอร์และพรมราคาถูกและสกปรก เขาเป็น windower เพราะภรรยาของเขาราเชลจมอยู่ในพายุ เมื่อเธอได้รับการมีชีวิตอยู่ที่พวกเขาเคยอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ในประเทศที่มีสวนขนาดใหญ่ พวกเขามีทุกอย่างที่พวกเขาต้องการ จากนั้นพวกเขา (จอห์นและราเชล) ได้เริ่มต้น บริษัท เรือสร้าง แต่หลังจากที่ราเชลเสียชีวิตเขาไม่สามารถทำงานเพื่อให้ บริษัท ได้ปิดและเขาสูญเสียทุกอย่าง. เมื่อนายดันแคนมีงานในโรงงานของสีที่พวกเขาได้เริ่มต้นใหม่ ชีวิต. เขาและลูกหลานของเขาคริสติน (สาวสิบหกปี) และแอนดรู (เขาเป็นสิบสาม) ย้ายไปอยู่ที่ใหม่ที่สะดวกสบายบ้านที่มีสนามขนาดใหญ่ด้านข้างและมันเป็นเพียงครึ่งกิโลเมตรจากแม่น้ำเพื่อให้พวกเขาซื้อเรือ . นายดันแคนเป็นนักชีววิทยาที่ดีมากและในโรงงานตลอดทั้งวันเขาจะต้องทดสอบความแตกต่างของสี วันหนึ่งเขาได้แบ่งบางส่วนของผลิตภัณฑ์ของเสียบนขาของเขาและเขาก็จะไปพบแพทย์เพราะในซ้ายสีแดงที่เจ็บปวดบนผิวของเขา. จอห์นดันแคนทำงานร่วมกับแมรี่คาร์เตอร์ (นักเคมีที่ได้ค้นพบสีใหม่สำหรับรถยนต์ ) เมื่อเขาได้รับเชิญเธอไปรับประทานอาหารในบ้านหลังใหม่ แต่มันก็ไม่ได้มีการประชุมที่ดี แมรี่มาอีกครั้งและจอห์นพาพวกเขาทั้งหมด (ลูก ๆ ของเขาด้วย) ออกมาในเรือลำใหม่ของพวกเขา แอนดรูและคริสติก็เริ่มชอบเธอ. ในโรงงานที่เขาจะต้องทดสอบผลิตภัณฑ์ของเสียในหนู เขานำมาใส่ในอาหารหนูหรือน้ำดื่ม บางส่วนของพวกเขาได้ส่งทารกของพวกเขา แต่หนูน้อยเกิดมาไม่มีตาหูหรือหกขา จอห์นได้เขียนรายงานสำหรับ boss- เดวิดวิลสันที่ไม่ชอบมันเพราะจอห์นถามหาเครื่องใหม่ที่จะทำความสะอาดเสียก่อนที่จะไปลงไปในแม่น้ำ แต่เครื่องที่มีราคาแพงเกินไปดังนั้นพวกเขาไม่สามารถซื้อได้. ไซมอนเป็นแฟนของคริสตินของผู้เขียนบทความเต็มหน้าทุกสัปดาห์ในหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นเกี่ยวกับสภาพแวดล้อม นายดันแคนไม่ชอบเขา แต่แมรี่พูดคุยกับคริสตินจอห์นและเพื่อให้พวกเขาไม่ได้ยังคงศัตรู คริสตินและไซมอนทั้งคู่แต่งงานกันในวันที่ดีในเดือนมิถุนายน. ในช่วงเวลานี้แมวน้ำจากแม่น้ำท้องถิ่นมีโรคแปลก ๆ เจ็ดลูกแมวน้ำพบศพและอีกคนหนึ่งเกิดมาไม่มีหาง จอห์นได้พยายามที่จะอธิบายว่าโรคนี้ไม่ได้เพราะของเสียจากโรงงาน แมรี่ออกจากโรงงานและย้ายไปสก็อตเพราะเธอรู้ว่าสถานการณ์จะไม่ดีกว่า. เมื่อจอห์นได้ไปเห็นแมรี่คริสตินและไซมอนมาถึงที่บ้านของเขาและนำเรือของเขา พวกเขาได้พบกับเพื่อนของพวกเขาและปีเตอร์ซูซานและทั้งหมดของพวกเขาแล่นทวนน้ำไปทางโรงงานสี พวกเขาใส่ลงไปในท่อ (จากโรงงาน) ถุงกระดาษไม่กี่เต็มปูนซีเมนต์. แล้วด้านหลังของเรือตีคริสตินอย่างหนักในด้านหลังของศีรษะเพื่อให้เธอรู้สึกลงไปในน้ำ แต่ไซมอนช่วยเธอ การผจญภัยนี้ในความเป็นจริงที่เป็นอันตรายมากขึ้นเพราะคริสตินกำลังตั้งท้อง. สองวันหลังการสอบถามข้อมูลสาธารณะได้เริ่ม นักวิทยาศาสตร์มาจากลอนดอนที่จะถามคำถามเกี่ยวกับโรคที่ถูกฆ่าแมวน้ำ นายดันแคนต้องบอกพวกเขาว่าของเสียที่ไม่ได้เป็นอันตราย (เขาจะต้องโกหกเพราะเจ้านายของเขาสั่งให้เขาว่า) จากนั้นทนายความบอกเขาเกี่ยวกับการเกิดอุบัติเหตุของคริสตินและบอกว่าเธอดื่มน้ำมาก ๆ จากแม่น้ำ นายดันแคนจำทารกหนูผู้ที่มีหกขาและเขาเริ่มที่จะได้รับการขู่เกี่ยวกับทารกของลูกสาวของเขาดังนั้นเขาจึงบอกความจริงทั้งหมด. จอห์นดันแคนต้องย้ายไปแบนขนาดเล็กเพราะเขาสูญเสียงานของเขาและเขาไม่สามารถจ่ายชำระเงิน ในบ้านหลังใหญ่ของเขา ลูกสาวของเขากำลังจะมีลูกเร็ว ๆ นี้ดังนั้นเขาซื้อของเล่น meny และทารกเสื้อผ้า แต่เขาไม่ได้ให้ผู้ที่เธอเพราะเธอไม่ต้องการที่จะพูดคุยกับเขา ทุกเช้าเขารังโรงพยาบาลที่จะถามว่าเธออยู่ที่นั่น เมื่อพยาบาลเขาบอกว่าลูกสาวของเขามีและลูกน้อยที่กำลังจะมาเขาก็ออกไปที่ร้านด้วยดอกไม้ จากนั้นเขาก็ซื้อบางอย่างและไปโรงพยาบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับจอห์นดันแคน ( สี่สิบห้าปีเก่าชาย ) เขาเป็นคนซื่อสัตย์และเขาก็น่าสงสารมากด้วย เขาและเด็กสองคนของเขาอาศัยอยู่ในแฟลต เศร้าเล็กๆ เฟอร์นิเจอร์เป็น 20 ปีเก่า , วอลล์เปเปอร์และพรมราคาถูก และสกปรก เขาเป็น windower เพราะภรรยาของเขา เรเชล จมอยู่ในพายุ ตอนที่แม่ยังอยู่ พวกเขาเคยอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ในประเทศด้วยสวนขนาดใหญ่ พวกเขามีทุกอย่างที่พวกเขาต้องการ แล้วพวกเขา ( จอห์นและราเชล ) ได้เริ่มการก่อสร้างเรือ บริษัท แต่หลังจากที่ราเชลตายเขาไม่สามารถทำงานได้ ดังนั้น บริษัท ได้ปิดและเขาสูญเสียทุกอย่าง

เมื่อนายดันแคนได้ทำงานในโรงงานผลิตสี พวกเขาเริ่มต้นชีวิตใหม่ เขาและเด็กของเขาคริสติน ( สิบหกปีเก่าสาว ) และ แอนดรู ( เขาอายุสิบสาม ) ย้ายไปอยู่ที่ใหม่สบาย บ้านที่มีขนาดใหญ่ด้านข้าง และมันเป็นเพียงครึ่งกิโลเมตรจากแม่น้ำเพื่อให้พวกเขาซื้อเรือ

นายดันแคนเป็นอย่างดีนักชีววิทยาและในโรงงานทั้งวันเขาต้องทดสอบชนิดต่างๆ สีสี วันหนึ่งเขาแบ่งบางส่วนของผลิตภัณฑ์ของเสียที่ขาของเขา และเขาต้องไปหาหมอเพราะด้านซ้ายเป็นสีแดง ที่เจ็บปวดบนผิวของเขา จอห์นดันแคน

ทำงานกับแมรี่คาร์เตอร์ ( นักเคมี ผู้ที่ได้ค้นพบสีใหม่สำหรับรถยนต์ ) เมื่อเขาชวนเธอไปกินข้าวในบ้านใหม่ แต่ไม่ใช่การประชุมที่ดี แมรี่มาอีกครั้งและจอห์น เอาไปหมดเลย ( เด็กด้วย ) ออกมาในเรือของพวกเขาใหม่ แอนดรูและคริสก็เริ่มชอบเธอ

ในโรงงาน เขาต้องทดสอบผลิตภัณฑ์ของเสียในหนู เขาใส่มันในหนู อาหารหรือน้ำดื่ม บางส่วนของพวกเขาได้ส่งลูกๆ ของพวกเขา แต่หนูเล็ก ไม่มีตา หู หรือ มี 6 ขา จอห์นได้เขียนรายงานให้เจ้านายของเขา - เดวิด วิลสัน ที่ไม่ชอบ เพราะ จอห์น ขอเครื่องใหม่ในการทำความสะอาดของเสียก่อนที่พวกเขาไปในแม่น้ำแต่เครื่องมันแพง จึงไม่ได้ซื้อ

ไซมอนเป็นคริสตีน เป็นแฟน ที่เคยเขียนบทความเต็มหน้าทุกสัปดาห์ในหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น เกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม นายดันแคน ไม่ได้ชอบเขา แต่แมรี่พูดกับคริสทีน และจอห์น ดังนั้นพวกเขาไม่ได้ยังศัตรู คริสติน และ ไซมอน แต่งงานกันในวันดีๆ ในเดือนมิถุนายน

ในช่วงเวลานี้ ซีลจากแม่น้ำท้องถิ่น เป็นโรคประหลาด พบศพทารกเจ็ดดวงหนึ่งเกิดมาไม่มีหาง จอห์นได้พยายามที่จะอธิบายว่าโรคนี้ไม่ได้เพราะของเสียจากโรงงาน แมรี่ออกจากโรงงานและย้ายไปอยู่ที่สกอตแลนด์ เพราะเธอรู้ว่า สถานการณ์คงจะดีขึ้น

เมื่อจอห์น ได้ไปเห็นแมรี่คริสตินและไซม่อนมาถึงที่บ้านของเขา และนำเรือของเขา พวกเขาได้พบกับเพื่อนของปีเตอร์และซูซานและทั้งหมดของพวกเขาแล่นขึ้นสู่โรงงานอุตสาหกรรมผลิตสี พวกเขาใส่ลงไปในท่อ ( จากโรงงาน ) ไม่กี่ถุงกระดาษที่เต็มไปด้วยปูนซีเมนต์

แล้วกลับแล่นตีคริสตินอย่างหนักในด้านหลังของหัว เขาก็ลงไปในน้ำ แต่ไซมอน ช่วยชีวิตเธอการผจญภัยนี้คือในความเป็นจริงยิ่งอันตราย เพราะคริสตินท้อง

วันที่สองหลัง สอบถามประชาชนได้เริ่มขึ้นแล้ว นักวิทยาศาสตร์ที่มาจากลอนดอนเพื่อถามคำถามเกี่ยวกับโรคที่ฆ่าแมวน้ำ นายดันแคนได้บอกกับพวกเขาว่า ของเสียไม่อันตราย ( เขาต้องโกหก เพราะเจ้านายของเขาสั่งให้เขา )แล้วทนายบอกเค้าเกี่ยวกับอุบัติเหตุของคริสตินและว่าเธอดื่มมากของน้ำจากแม่น้ำ นายดันแคนจำพวกหนูทารก 6 ขา และเขาเริ่มจะกลัวเรื่องลูกของลูกสาว เขาจึงบอกความจริงทั้งหมด

จอห์นดันแคน ต้องย้ายไปอยู่แฟลตเล็กๆ เพราะเขาสูญเสียงานของเขา และเขาไม่สามารถจ่ายได้ในบ้านหลังใหญ่ของเขาลูกสาวของเขากำลังจะมีลูกแล้ว เขาซื้อ meny ของเล่นและเสื้อผ้าเด็ก แต่เขาไม่ได้ให้พวกเธอ เพราะ เธอไม่อยากพูดกับเขา ทุกๆ เช้าเขาโทรมาหาโรงพยาบาล ถามว่าเธออยู่ตรงนั้น เมื่อพยาบาลบอกเค้าว่าลูกสาวของเขาและมีเด็กมาเขาก็ออกไปร้านกับดอกไม้ แล้วเขาซื้อและไปโรงพยาบาล