What then about culture and securit

What then about culture and security? These two things tend to flow together. While a global world would be free to manage resources globally, culture would thrive locally. We would have to give up avocados in February because the way in which we ship them across the world is no longer sustainable. Communities would become locally sustainable. While the internet would give us the power to connect to the entire world for information and communication, we would need to give up some of the things we have gotten used to. Farmland and water resources at the local level would have to be protected. Las Vegas is not a twenty-first century city. Our resources are extremely finite and we can no longer act like they will go forever. Soon, only the self-sufficient will survive, which will relight the flame of community that we have lost in the independence of the twentieth century. As communities depend on themselves alone for sustainability, we could see organization and community at the micro level explode just as it has at the macro-level.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แล้วเกี่ยวกับวัฒนธรรมความปลอดภัยคืออะไร สองสิ่งเหล่านี้มีแนวโน้มการ ไหลเข้าด้วยกัน ในขณะที่โลกจะสามารถจัดการทรัพยากรทั่วโลก วัฒนธรรมจะเจริญเติบโตภายใน เราจะต้องให้ค่าอะโวคาโดในเดือนกุมภาพันธ์เนื่องจากวิธีการที่เราจัดส่งสินค้าทั่วโลกจะไม่ยั่งยืน ชุมชนอาจจะเป็นท้องถิ่นอย่างยั่งยืน อินเทอร์เน็ตจะช่วยให้เราสามารถเชื่อมต่อกับโลกทั้งหมดและการสื่อสาร เราจะต้องให้ค่าสิ่งที่เราเคย ทรัพยากรน้ำและการเกษตรในระดับท้องถิ่นจะต้องได้รับการป้องกัน ลาสเวกัสเป็นเมืองที่ศตวรรษที่ไม่ ทรัพยากรเรามีจำกัดมาก และเราไม่สามารถกระทำเช่นพวกเขาไปตลอดกาล เร็ว ๆ นี้ เพียงนี้ความพอเพียงจะอยู่รอด ซึ่งจะ relight เปลวไฟของชุมชนที่เราหายไปในความเป็นอิสระของศตวรรษยี่สิบ เป็นชุมชนพึ่งตนเองคนเดียวเพื่อความยั่งยืน เราได้เห็นองค์กร และชุมชนในระดับไมโครระเบิดนี้ได้ดับ-

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แล้วอะไรเกี่ยวกับวัฒนธรรมและความปลอดภัย? สองสิ่งนี้มีแนวโน้มที่จะไหลมารวมกัน ในขณะที่โลกทั่วโลกจะเป็นอิสระในการบริหารจัดการทรัพยากรทั่วโลกวัฒนธรรมจะเจริญเติบโตในประเทศ เราจะต้องให้ขึ้นอะโวคาโดในเดือนกุมภาพันธ์เพราะวิธีการที่เราจัดส่งให้ทั่วโลกจะไม่มีอีกต่อไปอย่างยั่งยืน จะกลายเป็นชุมชนที่ยั่งยืนในประเทศ ในขณะที่อินเทอร์เน็ตจะให้เรามีอำนาจในการเชื่อมต่อให้คนทั้งโลกสำหรับข้อมูลและการสื่อสารที่เราจะต้องให้ขึ้นบางส่วนของสิ่งที่เรามีอากาศที่ใช้ในการ ทรัพยากรเกษตรและน้ำในระดับท้องถิ่นจะต้องได้รับการคุ้มครอง ลาสเวกัไม่ได้เป็นเมืองศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด ทรัพยากรของเรามี จำกัด มากและเราไม่สามารถทำหน้าที่เหมือนพวกเขาจะไปตลอดกาล เร็ว ๆ นี้เท่านั้นที่พอเพียงจะอยู่รอดซึ่งจะ relight เปลวชุมชนที่เราได้หายไปในความเป็นอิสระของศตวรรษที่ยี่สิบที่ ในฐานะที่เป็นชุมชนขึ้นอยู่กับตัวเองเพียงอย่างเดียวสำหรับการพัฒนาอย่างยั่งยืนเราจะได้เห็นองค์กรและชุมชนที่มีระดับจุลภาคระเบิดเช่นเดียวกับที่มีในระดับมหภาค