Consistent with the assumption that

Consistent with the assumption that attributions about the causes of
events are often self-serving, individuals tended to attribute the cause of
the divorce more often to their former spouses than to themselves—a finding
noted in one prior study (Gray & Silver, 1990). We also found that
causal attributions were associated with adjustment to divorce, although
not always in the manner anticipated. Curiously, individuals who blamed
themselves for the divorce reported the strongest attachment to their exspouses.
Accepting primary responsibility for the disruption of a marriage
is likely to engender feelings of guilt and remorse. These individuals may
be preoccupied with their former spouses and even hold lingering fantasies
of reconciliation (“Take me back”). However, although we expected
only a moderate level of coping among those in the blame-relationship
category, these individuals had the most positive general adjustment, the
lowest level of attachment to former spouses, and experienced increases
(rather than decreases) in their appraisals of life. Moreover, although we
assumed that blaming external factors (or the former spouse)would facilitate
adjustment, these individuals had the lowest level of adjustment and a
relatively high level of attachment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สอดคล้องกับสมมติฐานที่ attributions เกี่ยวกับสาเหตุของเหตุการณ์มัก serving ด้วยตนเอง มีแนวโน้มที่บุคคลจะ แสดงสาเหตุของหย่ากับคู่สมรสเดิมมากกว่าเพื่อตัวเองมากขึ้นเช่นการค้นหาตั้งข้อสังเกตในการศึกษาก่อนหน้านี้หนึ่ง (สีเทาและสีเงิน 1990) เรายังพบว่าattributions สาเหตุเกี่ยวข้องกับการปรับปรุงการหย่า แม้ว่าในลักษณะที่คาดไม่ Curiously ผู้ที่ตำหนิตัวเองในศาลรายงานเอกสารแนบใน exspouses ของพวกเขาแข็งแกร่งรับผิดชอบหลักทรัพยการสมรสมีแนวโน้มที่จะ engender ความรู้สึกผิดและไม่ต้อง บุคคลเหล่านี้อาจจะมัวแต่คู่สมรสเดิม และแม้แต่ค้าง fantasies ลิงเกอร์ริงการ์กระทบยอด ("นำฉันกลับ") อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเราคาดหวังเฉพาะระดับปานกลางของเผชิญอยู่ในความสัมพันธ์ตำหนิประเภท บุคคลเหล่านี้มีราคาที่สุดทั่วไปการปรับเพิ่ม การระดับต่ำสุดของสิ่งที่แนบมา กับคู่ สมรสเดิม และมีประสบการณ์เพิ่มขึ้น(แทนที่จะลดลง) ในการประเมินผลของชีวิต ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าเราสันนิษฐานว่า blaming ปัจจัยภายนอก (หรือคู่สมรสเดิม) จะช่วยปรับปรุง บุคคลเหล่านี้มีราคาระดับต่ำสุดของการปรับปรุงและระดับค่อนข้างสูงของสิ่งที่แนบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สอดคล้องกับสมมติฐานที่อนุมานเกี่ยวกับสาเหตุของ
เหตุการณ์มักจะให้ตัวเอง บุคคลมีแนวโน้มที่จะคุณลักษณะสาเหตุของการหย่าร้างบ่อย
ของอดีตคู่สมรสมากกว่าที่จะ themselves-a หา
ตั้งข้อสังเกตในการศึกษาก่อน ( เงิน , &สีเทาปี 1990 ) นอกจากนี้เรายังพบว่า มีความสัมพันธ์กับสาเหตุ

การหย่า ถึงแม้ว่าไม่เสมอในลักษณะที่คาดการณ์ไว้ ซอกแซก , บุคคลที่กล่าวหา
ตัวเองสำหรับการหย่าร้างรายงานสิ่งที่แนบที่แข็งแกร่งเพื่อ exspouses .
ยอมรับความรับผิดชอบหลักสำหรับการหยุดชะงักของการแต่งงาน
น่าจะบังเกิดความรู้สึกของความผิดและสำนึกผิด บุคคลเหล่านี้อาจจะหมกมุ่นกับอดีตคู่สมรสของพวกเขา

และถือของจินตนาการปรองดอง ( " พาฉันกลับ " ) อย่างไรก็ตาม แม้เราจะคาดว่า
เพียงระดับความเครียดของผู้ที่อยู่ในโทษความสัมพันธ์
ประเภท บุคคลเหล่านี้มีการปรับทั่วไปเป็นบวกมากที่สุด ระดับต่ำสุดของคู่สมรส
ยึดติดกับอดีตและมีประสบการณ์เพิ่มขึ้น
( แทนที่จะลดลง ) ในการประเมินผลของชีวิต นอกจากนี้ แม้ว่าเรา
สันนิษฐานว่า โทษปัจจัยภายนอก ( หรือคู่สมรสอดีต ) จะอำนวยความสะดวก
ปรับบุคคลเหล่านี้ยังมีระดับต่ำสุดของการปรับตัวและ
ระดับค่อนข้างสูงของสิ่งที่แนบมา