Formulating policies for the touris

Formulating policies for the tourism industry is the usual and conventional role of Southeast Asian government. This traditional focuses need a change because of changing priorities or the materialization of niche consumer interests to facilitate international tourism. Therefore, the task of national governments is to be integrated by not limiting it only by formulating policies for the tourism sector but also providing deliberate facilities to the local enterprises as well as enforcing policies to develop infrastructure in order to assist tourism development. All of these efforts are to be taken for the benefit not just for tourism but for the whole economy. Financing tourism infrastructure through devising feasible and effective options is the last policy issue needed to be linked for greater interest of tourism. There are also some other aspects of policy needed to refocus covering length of stay and repeat visit intention of tourists to extending entrepreneurship development initiatives. Eventually, it is also inevitable to distinguish and devise the appropriate approaches so that the gains from tourism are spread more uniformly throughout the economy.


Essentially, tourism is now considered as an export-oriented international economic activity. The view of Ong Keng Yong, the Secretary-General of ASEAN, is instructive this regard. He emphasized that “Tourism is an important sector of our economies…tourism provides employment, helps to improve the quality of lives and promotes friendship, to create networking and widening of the perspectives among nations. This sector is important not only in generating valuable foreign exchange revenues but also in assisting to showcase the diversity and richness of the various cultures and peoples in Southeast Asia.” This paper thus identifies and analyses some factors of those strategies that are consistent to achieve the long-term sustainable tourism development in the context of Southeast Asian economies. Due diligence is to be paid to these facts due to their importance in organizing, and shaping tourism industry in Southeast Asia in order to realize a coordinated and supportive tourism development policy in practice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำหนดนโยบายสำหรับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวมีบทบาทปกติ และธรรมดาของรัฐเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โฟกัสแบบนี้ต้องมีการเปลี่ยนแปลงเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงระดับความสำคัญหรือ materialization ความสนใจผู้บริโภคเฉพาะกลุ่มเพื่อความสะดวกในการท่องเที่ยวระหว่างประเทศ ดังนั้น ในงานของรัฐบาลแห่งชาติคือการรวม โดยไม่จำกัดเฉพาะโดยการกำหนดนโยบายภาคการท่องเที่ยว แต่ยังให้ความสะดวกสบายในองค์กรท้องถิ่นกระทำ ตลอดจนบังคับใช้นโยบายการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานเพื่อช่วยพัฒนาการท่องเที่ยว ทั้งหมดของความพยายามเหล่านี้จะถูกนำมาเป็นประโยชน์ สำหรับการท่องเที่ยวไม่เพียง แต่เศรษฐกิจทั้ง จัดหาเงินทุนโครงสร้างพื้นฐานการท่องเที่ยวผ่านการทบทวนเลือกกระทำ และมีผลบังคับใช้เป็นปัญหานโยบายครั้งสุดท้ายที่จำเป็นในการเชื่อมโยงสำหรับความสนใจของการท่องเที่ยว ยังมีบางแง่มุมของนโยบายต้องละแวกครอบคลุมระยะเวลาการ และทำซ้ำชมความตั้งใจของนักท่องเที่ยวเพื่อขยายโครงการพัฒนาผู้ประกอบการ ในที่สุด ก็ยังหลีกเลี่ยงไม่ได้ จะแยกวิธีการที่เหมาะสมเพื่อให้กำไรจากการท่องเที่ยวมีแพร่กระจายมากขึ้นอย่างสม่ำเสมอตลอดทั้งเศรษฐกิจ หลัก ท่องเที่ยวตอนนี้ถือว่าเป็นการส่งออกนานาชาติกิจกรรมทางเศรษฐกิจ มุมมองของอ๋ององ Yong เลขาธิการอาเซียน เป็น instructive เรื่องนี้ เขาเน้นย้ำว่า "การท่องเที่ยวเป็นภาคสำคัญของประเทศของเรา...การท่องเที่ยวให้การจ้างงาน ช่วยปรับปรุงคุณภาพชีวิต และส่งเสริมมิตรภาพ การสร้างเครือข่าย และการขยับมุมมองระหว่างประเทศ ภาคนี้ความสำคัญไม่เพียงแต่ ในการแลกเปลี่ยนคุณค่าสร้างรายได้แต่ยัง ในช่วยแสดงความหลากหลายและความร่ำรวยของวัฒนธรรมต่าง ๆ และคนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้" กระดาษนี้ดังนั้นในการระบุ และวิเคราะห์ปัจจัยของกลยุทธ์เหล่านั้นให้สอดคล้องการพัฒนาท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนระยะยาวในบริบทของเศรษฐกิจเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ครบกำหนดเบี้ยขยันจะต้องชำระกับข้อเท็จจริงเหล่านี้เนื่องจากความสำคัญในการจัดระเบียบ และการสร้างอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เพื่อให้ทราบถึงนโยบายการพัฒนาประสานงาน และสนับสนุนในการปฏิบัติงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กำหนดนโยบายสำหรับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเป็นบทบาทตามปกติและธรรมดาของรัฐบาลเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ นี้จะเน้นแบบดั้งเดิมจำเป็นต้องมีการเปลี่ยนแปลงเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงลำดับความสำคัญหรือเป็นตัวเป็นตนของผลประโยชน์เฉพาะกลุ่มผู้บริโภคที่จะอำนวยความสะดวกในการท่องเที่ยวระหว่างประเทศ ดังนั้นการทำงานของรัฐบาลแห่งชาติที่จะบูรณาการโดยไม่ จำกัด เพียงโดยการกำหนดนโยบายสำหรับภาคการท่องเที่ยว แต่ยังให้บริการสิ่งอำนวยความสะดวกโดยเจตนาที่จะองค์กรท้องถิ่นเช่นเดียวกับการบังคับใช้นโยบายในการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานเพื่อช่วยพัฒนาการท่องเที่ยว ทั้งหมดของความพยายามเหล่านี้จะต้องดำเนินการเพื่อประโยชน์ไม่เพียง แต่สำหรับการท่องเที่ยว แต่สำหรับเศรษฐกิจทั้ง การจัดหาเงินทุนโครงสร้างพื้นฐานการท่องเที่ยวผ่านการณ์ตัวเลือกที่เป็นไปได้และมีประสิทธิภาพเป็นปัญหานโยบายที่ผ่านมาจะต้องมีการเชื่อมโยงที่ให้ความสนใจมากขึ้นของการท่องเที่ยว นอกจากนี้ยังมีบางแง่มุมอื่น ๆ ของนโยบายที่จำเป็นในการพุ่งความสนใจไปที่ครอบคลุมระยะเวลาในการเข้าพักและเยี่ยมชมซ้ำตั้งใจของนักท่องเที่ยวที่จะขยายการริเริ่มการพัฒนาผู้ประกอบการ ในที่สุดมันก็ยังเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงที่จะแยกแยะและประดิษฐ์แนวทางที่เหมาะสมเพื่อให้กำไรจากการท่องเที่ยวที่มีการแพร่กระจายมากขึ้นอย่างสม่ำเสมอทั่วเศรษฐกิจ. เป็นหลัก, การท่องเที่ยวขณะนี้ถือว่าเป็นกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่เน้นการส่งออกต่างประเทศ มุมมองขององค์ Keng ยงเลขาธิการอาเซียนเป็นบทเรียนเรื่องนี้ เขาย้ำว่า "การท่องเที่ยวเป็นภาคที่สำคัญของเศรษฐกิจของเรา ... การท่องเที่ยวให้การจ้างงาน, ช่วยในการปรับปรุงคุณภาพชีวิตและส่งเสริมมิตรภาพเพื่อสร้างเครือข่ายและการขยับขยายของมุมมองในหมู่ประชาชาติ ภาคนี้เป็นสิ่งสำคัญที่ไม่เพียง แต่ในการสร้างรายได้จากการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศที่มีคุณค่า แต่ยังอยู่ในการให้ความช่วยเหลือในการแสดงความหลากหลายและความอุดมสมบูรณ์ของวัฒนธรรมที่หลากหลายและประชาชนในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. "บทความนี้จึงระบุและวิเคราะห์ปัจจัยของกลยุทธ์ผู้ที่มีความสอดคล้องกันเพื่อให้บรรลุบาง การพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในระยะยาวในบริบทของประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เนื่องจากความขยันที่จะต้องจ่ายให้กับข้อเท็จจริงเหล่านี้เนื่องจากความสำคัญของพวกเขาในการจัดระเบียบและการสร้างอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เพื่อให้ตระหนักถึงนโยบายการพัฒนาการท่องเที่ยวการประสานงานและให้การสนับสนุนในการปฏิบัติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การกำหนดนโยบายอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเป็นบทบาทปกติ และปกติของรัฐบาลในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ นี้แบบดั้งเดิม เน้นต้องเปลี่ยนเพราะการเปลี่ยนลำดับความสำคัญหรือเด่นในโพรงเพื่อให้ผู้บริโภคสนใจการท่องเที่ยวระหว่างประเทศ ดังนั้น งานของรัฐบาลคือการบูรณาการ โดยไม่ จำกัด เพียงโดยการวางนโยบายสำหรับภาคการท่องเที่ยว แต่ยัง ให้พิจารณาเครื่องเพื่อองค์กรท้องถิ่นรวมทั้งบังคับใช้นโยบายพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน เพื่อช่วยในการพัฒนาการท่องเที่ยว ทั้งหมดของความพยายามเหล่านี้จะได้รับเพื่อประโยชน์ไม่เพียง แต่สำหรับการท่องเที่ยว แต่สำหรับเศรษฐกิจทั้ง จัดหาโครงสร้างพื้นฐานการท่องเที่ยวผ่านการเป็นไปได้และมีประสิทธิภาพตัวเลือกคือ สุดท้ายปัญหานโยบายต้องเชื่อมโยงมากขึ้นที่น่าสนใจของการท่องเที่ยว นอกจากนี้ยังมีบางแง่มุมอื่น ๆของนโยบายที่จำเป็นเพื่อความครอบคลุมความยาวของการเข้าพักและทำซ้ำเข้าชมความตั้งใจของนักท่องเที่ยวขยายโครงการพัฒนาผู้ประกอบการ ในที่สุด มันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะแยกแยะ และประดิษฐ์วิธีที่เหมาะสมเพื่อให้กำไรจากการท่องเที่ยวจะแพร่กระจายมากขึ้นอย่างสม่ำเสมอตลอดเศรษฐกิจเป็นหลัก , การท่องเที่ยวขณะนี้ถือว่าเป็นกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่มุ่งเน้นการส่งออกระหว่างประเทศ . มุมมองของออง เค็ง ยอง เลขาธิการอาเซียน ก็ให้ความรู้เรื่องนี้ เขาเน้นว่า " การท่องเที่ยวเป็นภาคสำคัญของเศรษฐกิจ . . . . . . . ของเราการท่องเที่ยวมีการจ้างงาน ช่วยปรับปรุงคุณภาพของชีวิต และส่งเสริมมิตรภาพ เพื่อสร้างเครือข่าย และการขยายของมุมมองของสหประชาชาติ ภาคนี้เป็นสิ่งสำคัญไม่เพียง แต่ในการสร้างรายได้เงินตราต่างประเทศที่มีคุณค่าแต่ยังช่วยแสดงถึงความหลากหลายและความอุดมสมบูรณ์ของวัฒนธรรมต่าง ๆและประชาชนในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ " กระดาษนี้จึงระบุและวิเคราะห์ปัจจัยบางอย่างของกลยุทธ์ที่สอดคล้องกันเพื่อให้บรรลุในระยะยาวการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในบริบทของประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ . ขยันเนื่องจากเป็นต้องจ่ายเพื่อข้อเท็จจริงเหล่านี้เนื่องจากความสำคัญของพวกเขาในการจัดระเบียบ และการสร้างอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เพื่อให้ตระหนักถึงการประสานงานและสนับสนุนนโยบายการพัฒนาการท่องเที่ยวในการปฏิบัติ