EXCHANGE RATE POLICYSo far we have

EXCHANGE RATE POLICY
So far we have considered the impact of monetary and fiscal policy, but there is a third policy
that governments can use to stimulate or slow down their economy under fixed exchange rates.
The third policy is a devaluation or revaluation of the currency. This is not to say that the
government allows the exchange rate to change and float freely. A devaluation or revaluation is
simply a statement on the part of the government that instead of holding the price of foreign
currency at exchange rate E0, it will now hold it at exchange rate E1 ≠ E0. It is a policy because
the government changes the peg unilaterally from E0 to E1 for a specific reason.
An increase in the price of foreign currency is called a devaluation (more units of domestic
currency are necessary to buy one foreign currency unit) and a decrease is a revaluation. A
devaluation makes domestic exports more attractive and this is why countries, at times, engage
in competitive devaluations to protect their domestic producers as well as giving their exporters
an edge. In contrast, a corrective devaluation is one that aligns the nominal with the real
exchange rate after periods of high inflation. We consider the economic theory behind these two
forms of devaluation within the framework of the Mundell–Fleming model. We also assume that
the Marshall–Lerner conditions are met: the devaluation results in an improvement in the
balance of trade.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นโยบายอัตราแลกเปลี่ยนจนเราได้พิจารณาผลกระทบของนโยบายการเงิน และบัญชี แต่มีนโยบายสามที่รัฐบาลสามารถใช้กระตุ้น หรือชะลอตัวลงของเศรษฐกิจภายใต้อัตราแลกเปลี่ยนคงที่นโยบายที่สามคือ devaluation หรือประเมินค่าใหม่ตามสกุลเงิน เป็นว่ารัฐบาลช่วยให้อัตราแลกเปลี่ยน และลอยได้อย่างอิสระ Devaluation หรือประเมินเพียงแค่คำสั่งในส่วนของรัฐบาลแทนที่กดราคาของต่างประเทศสกุลเงินอัตราแลกเปลี่ยน E0 มันจะตอนนี้ไว้ที่อัตราแลกเปลี่ยน E1 ≠ E0 มันเป็นนโยบายเพราะรัฐบาลเปลี่ยนการตรึง unilaterally จาก E0 เป็น E1 ด้วยเหตุผลที่เจาะจงเรียกว่าการเพิ่มราคาของสกุลเงินต่างประเทศ devaluation (เพิ่มเติมหน่วยของประเทศสกุลเงินจำเป็นในการซื้อเงินตราต่างประเทศหนึ่งหน่วย) และลดลงเป็นการประเมินค่า Adevaluation ทำให้การส่งออกในประเทศน่าสนใจมากขึ้น และเป็นเหตุให้ประเทศ ตลอดเวลา มีส่วนร่วมในการแข่งขัน devaluations ปกป้องผู้ผลิตภายในประเทศของตนรวมทั้งให้ผู้ส่งออกของพวกเขาขอบใบ ในทางตรงกันข้าม devaluation แก้ไขเป็นหนึ่งให้ว่ายอม มีจริงอัตราแลกเปลี่ยนหลังจากรอบระยะเวลาของอัตราเงินเฟ้อสูง เราพิจารณาทฤษฎีเศรษฐกิจหลังสองรูปแบบของ devaluation ภายใต้กรอบของรูปแบบของ Mundell-เฟลมมิง เรายังสมมุติว่าเป็นไปตามเงื่อนไขมาร์แชลล์ – Lerner: devaluation ที่ผลในการปรับปรุงในการดุลการค้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นโยบายอัตราแลกเปลี่ยน
จนถึงขณะนี้เราได้มีการพิจารณาผลกระทบของนโยบายการเงินและการคลัง แต่มีนโยบายที่สาม
ว่ารัฐบาลสามารถใช้ในการกระตุ้นหรือชะลอเศรษฐกิจของพวกเขาภายใต้อัตราแลกเปลี่ยนคง.
นโยบายที่สามคือการลดค่าเงินหรือการตีราคาของสกุลเงิน นี้ไม่ได้ที่จะบอกว่า
รัฐบาลจะช่วยให้อัตราแลกเปลี่ยนมีการเปลี่ยนแปลงได้และลอยได้อย่างอิสระ การลดค่าเงินหรือการตีราคาเป็น
เพียงแค่คำสั่งในส่วนของรัฐบาลที่แทนการถือราคาของต่างประเทศ
สกุลเงินในอัตราแลกเปลี่ยน E0 มันตอนนี้จะถือไว้ในอัตราแลกเปลี่ยน E1 ≠ E0 มันเป็นเพราะนโยบาย
ของรัฐบาลที่มีการเปลี่ยนแปลงตรึงเพียงฝ่ายเดียวจาก E0 เพื่อ E1 สำหรับเหตุผลที่เฉพาะเจาะจง.
การเพิ่มขึ้นของราคาของสกุลเงินต่างประเทศที่เรียกว่าการลดค่าเงิน (หน่วยงานอื่น ๆ ของประเทศ
สกุลเงินที่มีความจำเป็นที่จะซื้อหน่วยเงินตราต่างประเทศ) และการลดลง คือการตีราคา
การลดค่าเงินจะทำให้การส่งออกของประเทศที่น่าสนใจมากขึ้นและนี่คือเหตุผลที่ประเทศในช่วงเวลาที่มีส่วนร่วม
ในการแข่งขันลดค่าเงินเพื่อปกป้องผู้ผลิตในประเทศของพวกเขารวมทั้งให้ผู้ส่งออกของพวกเขา
ขอบ ในทางตรงกันข้ามการลดค่าเงินที่ถูกต้องเป็นสิ่งหนึ่งที่สอดคล้องกับชื่อจริง
ของอัตราแลกเปลี่ยนหลังจากช่วงเวลาของอัตราเงินเฟ้อสูง เราพิจารณาทฤษฎีทางเศรษฐกิจที่อยู่เบื้องหลังทั้งสอง
รูปแบบของการลดค่าเงินอยู่ในกรอบของรูปแบบ Mundell-เฟลมมิ่ง นอกจากนี้เรายังคิดว่า
เงื่อนไขมาร์แชลล์เลิร์นเนอนี้: ผลการลดค่าเงินในการปรับปรุงใน
สมดุลของการค้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นโยบายอัตราแลก
จนเราได้พิจารณาผลกระทบของนโยบายการเงินและการคลัง แต่ไม่มีนโยบายที่สาม
ที่รัฐบาลสามารถใช้เพื่อกระตุ้น หรือชะลอตัวลง เศรษฐกิจของตนภายใต้อัตราแลกเปลี่ยนคงที่ .
นโยบายที่สามคือการลดค่าเงิน หรือการตีราคาสกุลเงิน นี้ไม่ได้ที่จะกล่าวว่า
รัฐบาลช่วยให้อัตราแลกเปลี่ยนมีการเปลี่ยนแปลง และลอยได้อย่างอิสระการลดค่าเงิน หรือการตีราคาเป็น
เพียงงบในส่วนของรัฐบาลนั้นแทนที่จะถือราคาของเงินตราต่างประเทศที่ E0
อัตราแลกเปลี่ยน จะเก็บที่อัตราแลกเปลี่ยน 1 ≠ E0 . มันเป็นนโยบายของรัฐบาล เพราะการเปลี่ยนแปลง
หมุดฝ่ายเดียวจาก E0 กับ E1 สำหรับเหตุผลที่เฉพาะเจาะจง .
เพิ่มขึ้นในราคาของสกุลเงินต่างประเทศ เรียกว่า การลดค่าเงิน ( หน่วยของสกุลเงินในประเทศ
จำเป็นที่จะซื้อหนึ่งหน่วยสกุลเงินต่างประเทศ ) และการลดลงคือการตีราคา . การลดค่าเงิน ทำให้การส่งออกในประเทศเป็น
น่าสนใจมากขึ้น และนี่คือเหตุผลที่ประเทศ , ในเวลาที่ , มีส่วนร่วมในการแข่งขันลดค่าเงิน
เพื่อปกป้องผู้ผลิตในประเทศของตนเอง ตลอดจนให้ผู้ส่งออกของพวกเขา
ขอบ ในทางตรงกันข้ามการลดค่าเงินเป็นหนึ่งในการแก้ไขที่สอดคล้องกับอัตราแลกเปลี่ยนที่แท้จริง
หลังจากรอบระยะเวลาของอัตราเงินเฟ้อสูง เราพิจารณาทางเศรษฐกิจทฤษฎีที่อยู่เบื้องหลังเหล่านี้สองรูปแบบของการลดค่า
ภายในกรอบของแบบจำลองมันเดล - เฟลมมิ่ง เรายังคิดว่า
มาร์แชล – เลิร์นเนอร์เงื่อนไขตรง : การส่งผลในการปรับปรุงใน
สมดุลของการค้า