drifters is given by Davis (1991).

drifters is given by Davis (1991). Early examples include
the experiments of Stommel (1949) and Swallow (1955).
Recent drifters make use of SOFAR channels for subsurface
applications (Rossby and Webb, 1970) and satellite
systems such as Advanced Research and Global Observation
Satellite (ARGOS) for near-surface applications. In the
past, the use of Lagrangian drifters had been largely limited
to the deep ocean and large lakes. Some work has been
done over smaller scales, such as, for instance, in coastal
regions (Davis, 1983; List et al., 1990; George and Largier,
1996).
Lagrangian field data of water current systems in the
surf zone are extremely rare but are valuable for understanding
their detailed structure, confirming model
predictions of transient features, and making estimates of
dispersion. The few existing Lagrangian measurements in
the surf and near-shore zone were obtained with the
application of a variety of techniques. Surface floats and
drogued drifters were used by Shepard et al. (1941),
Shepard and Inman (1950), and Sonu (1972) to investigate
rip currents. Positions were obtained by compass fixes from
boats and the shore. Floats were tracked using sequential
aerial photographs taken from a balloon in the experiments
of Sasaki and Horikawa (1975, 1978). The method of Short
and Hogan (1994) used “live” floats, whereby swimmers
floating in rip currents were tracked by theodolite fixes.
This technique was used by Brander and Short (2000) to
investigate the dynamics of a large rip system. Dye has also
been used for flow visualization and measurement of
current speeds (e.g., Sonu, 1972; Brander, 1999).
With rapid advancements in technology, the concept of
Lagrangian measurements underwent significant leaps,
particularly in the realm of surface circulation. Lagrangian
paths can now be directly measured in situ by tracking
neutrally buoyant phosphorescent tracers, although this
technique is limited in scope through restricted spatial and
time scales (Gaskin et al., 2002) and by satellite-tracked
drifters (Gawarkiewicz et al., 2007). Today remote sensing
using satellite-borne sensors as well as fixed platform-based
HF/VHF Doppler radar systems permits collection of nearreal-
time “snapshot pictures” of oceanic surface circulation
over large areas. In terms of monitoring the ever-increasing
menace of oil spills from tankers and oil-drilling platforms,
as well as conducting successful rescue operations, the
capability of modern Lagrangian techniques for all-weather,
near-real-time mapping of oceanic surface circulation is of
immense practical utility.
Ocean surface currents being frequently decoupled
from those at the depths, data from moored current meters
cannot be readily extrapolated to the surface. One of the
best viable methods for quantitative inference of water
currents in the upper few meters of a wave-laden ocean is
the Lagrangian technique. Basically, this technique has
provided an enormous amount of data that have served to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

drifters ถูกกำหนด โดย Davis (1991) ตัวอย่างก่อนทดลองของสวอลโล่ (1955) และ Stommel (1949)Drifters ล่าสุดทำให้ใช้ SOFAR ช่องสำหรับ subsurfaceโปรแกรมประยุกต์ (Rossby และเวบบ์ 1970) และดาวเทียมระบบการวิจัยขั้นสูงและการเก็บข้อมูลส่วนกลางสัญญาณดาวเทียม (อาร์) สำหรับการใช้งานใกล้กับพื้นผิว ในในอดีต ใช้ Lagrangian drifters ได้จำกัดมากมหาสมุทรลึกและทะเลสาบขนาดใหญ่ งานบางอย่างได้กว่าขนาดเล็กปรับขนาด เช่น เช่น ในชายฝั่งภูมิภาค (Davis, 1983 รายการ et al., 1990 จอร์จและ Largier1996)ข้อมูลของเขตข้อมูล Lagrangian ของระบบปัจจุบันน้ำในการโซนท่องจะน้อยมาก แต่จะมีคุณค่าสำหรับความเข้าใจโครงสร้างรายละเอียด ยืนยันแบบจำลองคาดคะเนของคุณลักษณะแบบฉับพลัน และการประเมินกระจายตัว วัด Lagrangian อยู่น้อยในท่องและเขตใกล้ชายฝั่งได้รับด้วยการการประยุกต์เทคนิคต่าง ๆ ผิวลอย และdrogued drifters ถูกใช้โดยเพิร์ et al. (1941),เพิร์ และใต้ (1950), และ Sonu (1972) เพื่อตรวจสอบฉีกกระแส ตำแหน่งที่ได้รับมา โดยแก้ไขพาสจากเรือและชายฝั่ง ลอยถูกติดตามโดยใช้ตามลำดับรูปถ่ายทางอากาศจากบอลลูนในการทดลองซะซะกิและโฮริกาว่า (1975, 1978 แชมป์ร่วม) วิธีการระยะสั้นและ Hogan (1994) ใช้ลอย "สด" โดยผู้ลอยอยู่ในกระแส rip ถูกติดตาม โดยแก้ไขกล้องเทคนิคนี้ถูกใช้ โดย Brander และสั้น (2000) เพื่อตรวจสอบของระบบคัดลอกขนาดใหญ่ สีย้อมมีใช้สำหรับการแสดงภาพประกอบเพลงในกระแสและวัดความเร็วในปัจจุบัน (เช่น Sonu, 1972 Brander, 1999)กับก้าวหน้าอย่างรวดเร็วในด้านเทคโนโลยี แนวคิดของวัด Lagrangian ผ่าน leaps ที่สำคัญโดยเฉพาะในขอบเขตของการไหลเวียนของผิว Lagrangianเส้นทางสามารถตอนนี้ตรงวัดใน situ โดยติดตามneutrally buoyant tracers phosphorescent แม้นี้เทคนิคจำกัดอยู่ในขอบเขตผ่านการจำกัดพื้นที่ และเวลาปรับขนาด (Gaskin et al., 2002) และ ติดตามดาวเทียมdrifters (Gawarkiewicz et al., 2007) วันนี้แชมพูใช้เซนเซอร์ที่แบกรับดาวเทียมเป็นถาวรตามแพลตฟอร์มระบบเรดาร์ HF/VHF Doppler อนุญาตให้เรียกเก็บเงิน nearreal-เวลา "ช็อตภาพ" ของการไหลเวียนของพื้นผิวมหาสมุทรบนพื้นที่ขนาดใหญ่ ในการตรวจสอบเคยเพิ่มขึ้นภัยคุกคามต่อน้ำมันกระเซ็นใส่เรือบรรทุกและระบบขุดเจาะน้ำมันและดำเนินการช่วยเหลือที่ประสบความสำเร็จการดำเนินงาน การความสามารถของเทคนิค Lagrangian ทันสมัยสำหรับทุกสภาพอากาศเป็นการแม็ปใกล้--เวลาจริงของการไหลเวียนของพื้นผิวมหาสมุทรโปรแกรมอรรถประโยชน์ปฏิบัติอันยิ่งใหญ่กระแสผิวมหาสมุทรการ decoupled บ่อยจากที่ความลึก ข้อมูลจากท่าเรือประเทศเมตรปัจจุบันไม่ได้พร้อม extrapolated พื้นผิว หนึ่งของการส่วนทำงานได้วิธีการเชิงปริมาณข้อน้ำเป็นกระแสในส่วนบนของทะเลที่คลื่นลาดินไม่กี่เมตรเทคนิค Lagrangian พื้น เทคนิคนี้ได้ให้เป็นข้อมูลที่มีให้บริการจำนวนมหาศาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เร่ร่อนจะได้รับโดยเดวิส (1991) ตัวอย่างต้นรวมถึงการทดลองของ Stommel (1949) และ Swallow (1955). ล่าสุดเร่ร่อนใช้ประโยชน์จากช่อง Sofar ดินสำหรับการใช้งาน(Rossby และเวบบ์, 1970) และดาวเทียมระบบเช่นการวิจัยขั้นสูงและทั่วโลกสังเกตดาวเทียม(ARGOS) สำหรับจา การใช้งานบนพื้นผิว ในอดีตที่ผ่านมาการใช้เร่ร่อนลากรองจ์ที่ได้รับส่วนใหญ่ จำกัด ทะเลลึกและทะเลสาบขนาดใหญ่ บางงานที่ได้รับการทำผ่านเครื่องชั่งขนาดเล็กเช่นเช่นในชายฝั่งภูมิภาค(เดวิส, 1983; รายชื่อ, et al, 1990;. จอร์จและ Largier, 1996). ข้อมูลภาคสนามลากรองจ์น้ำระบบปัจจุบันในโซนท่องเป็นอย่างมากที่หายาก แต่มีคุณค่าสำหรับการทำความเข้าใจรายละเอียดโครงสร้างของพวกเขายืนยันรูปแบบการคาดการณ์ของคุณสมบัติชั่วคราวและทำให้ประมาณการของการกระจายตัว ไม่กี่วัดที่มีอยู่ในลากรองจ์คลื่นและเขตใกล้ชายฝั่งที่ได้รับกับการประยุกต์ใช้ความหลากหลายของเทคนิค ลอยพื้นผิวและเร่ร่อน drogued ถูกนำมาใช้โดยเชพเพิร์ตอัล (1941) Shepard และ Inman (1950) และ Sonu (1972) ในการตรวจสอบกระแสฉีก ตําแหน่งที่ได้รับการแก้ไขโดยเข็มทิศจากเรือและชายฝั่ง ลอยถูกติดตามโดยใช้ลำดับภาพถ่ายทางอากาศที่นำมาจากบอลลูนในการทดลองของซาซากิและHorikawa (1975, 1978) วิธีการสั้นและโฮแกน (1994) ที่ใช้ "ชีวิต" ลอยโดยนักว่ายน้ำที่ลอยอยู่ในกระแสฉีกถูกติดตามโดยการแก้ไขกล้องสำรวจ. เทคนิคนี้ถูกใช้โดยแบรนเดอและสั้น (2000) เพื่อตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงของระบบการตัดที่มีขนาดใหญ่ ย้อมยังได้ถูกนำมาใช้สำหรับการแสดงการไหลและการวัดความเร็วในปัจจุบัน(เช่น Sonu 1972; แบรนเดอ, 1999). ที่มีความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วในเทคโนโลยีแนวคิดของการวัดลากรองจ์ได้รับการกระโดดอย่างมีนัยสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในขอบเขตของการไหลเวียนของพื้นผิว ลากรองจ์เส้นทางในขณะนี้สามารถวัดได้โดยตรงในแหล่งกำเนิดโดยการติดตามลอยตัวกลางสืบหาเรืองแสงแม้ว่านี้เทคนิคจำกัด อยู่ในขอบเขตผ่านการ จำกัด พื้นที่และเครื่องชั่งน้ำหนักเวลา(Gaskin et al., 2002) และดาวเทียมติดตามเร่ร่อน(Gawarkiewicz et al., 2007 ) วันนี้การสำรวจระยะไกลโดยใช้เซ็นเซอร์ดาวเทียมเป็นพาหะเช่นเดียวกับการใช้แพลตฟอร์มคงHF / VHF ระบบเรดาร์ดอปเลอร์ช่วยให้คอลเลกชันของ nearreal- เวลา "ภาพภาพรวม" ของการไหลเวียนพื้นผิวมหาสมุทรมากกว่าพื้นที่ขนาดใหญ่ ในแง่ของการตรวจสอบที่เพิ่มมากขึ้นการคุกคามของการรั่วไหลของน้ำมันจากเรือบรรทุกน้ำมันและแพลตฟอร์มน้ำมันการขุดเจาะเช่นเดียวกับการดำเนินการดำเนินการช่วยเหลือที่ประสบความสำเร็จในความสามารถของเทคนิคการลากรองจ์ที่ทันสมัยสำหรับทุกสภาพอากาศใกล้เวลาจริงการทำแผนที่ของการไหลเวียนพื้นผิวมหาสมุทรคือของยูทิลิตี้การปฏิบัติอันยิ่งใหญ่. กระแสพื้นผิวมหาสมุทรถูกแยกบ่อยจากผู้ที่มีความลึกข้อมูลจากปัจจุบันเมตรจอดอยู่ไม่สามารถคาดเดาได้อย่างง่ายดายไปยังพื้นผิว หนึ่งในวิธีที่ดีที่สุดที่ทำงานได้สำหรับการอนุมานเชิงปริมาณของน้ำกระแสในไม่กี่เมตรบนของมหาสมุทรคลื่นที่รับภาระเป็นเทคนิคลากรองจ์ โดยทั่วไปเทคนิคนี้ได้ให้ข้อมูลจำนวนมหาศาลที่ได้ทำหน้าที่ในการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เร่ร่อนให้โดยเดวิส ( 1991 ) ตัวอย่างแรกรวม
การทดลอง stommel ( 1949 ) และกลืน ( 1955 ) .
ล่าสุดเร่ร่อนให้ใช้ช่องทางสำหรับการใช้งานระดับวิทยฐานะ
( รอสบี้เวบบ์และ 1970 ) และระบบโทรทัศน์ เช่น งานวิจัยขั้นสูงและ

สังเกตโลกผ่านดาวเทียม ( กรีก ) สำหรับการใช้งานใกล้พื้นผิว ใน
ที่ผ่านมาใช้ระบบเร่ร่อนได้รับส่วนใหญ่
จำกัดกับมหาสมุทรและทะเลสาบขนาดใหญ่ บางงานได้
ทําผ่านเครื่องชั่งขนาดเล็กอย่างเช่นในภูมิภาคชายฝั่ง
( Davis , 1983 ; รายการ et al . , 1990 ; จอร์จและ largier

, 1996 ) ระบบข้อมูลในเขตข้อมูลของระบบปัจจุบันน้ำใน
ท่องโซนจะหายากมาก แต่จะมีคุณค่าสำหรับความเข้าใจ
รายละเอียดโครงสร้างพวกเขายืนยันโมเดล
คาดคะเนลักษณะชั่วคราวและการประมาณการของ
กระจาย มีอยู่ไม่กี่วัดในลากรางเจียน
ท่องและใกล้เขตชายฝั่งได้
ใช้ความหลากหลายของเทคนิค ลอยบนพื้นผิวและ
drogued เร่ร่อนถูกใช้โดย Shepard et al . ( 1941 ) ,
Shepard และอินเมิน ( 1950 ) และ sonu ( 1972 ) ศึกษา
กระแสริป ตำแหน่งที่ได้รับการแก้ไขโดยเข็มทิศจาก
เรือและบนฝั่งลอยเป็นลำดับ
ติดตามการใช้ภาพถ่ายทางอากาศจากบอลลูนในการทดลอง
ของซาซากิและโฮริกาวะ ( 1975 , 1978 ) วิธีสั้น
โฮแกน ( 1994 ) และใช้ " ชีวิต " ลอยตัว ซึ่งลอยอยู่ในกระแสฉีกเป็นนักว่ายน้ำ

ติดตามโดยซ่อมกล้องสำรวจ เทคนิคนี้ถูกใช้โดยตราประทับ และสั้น ( 2000 )

ศึกษาพลวัตของระบบตัดขนาดใหญ่ ย้อมได้
การใช้และการวัดความเร็วการไหล
ในปัจจุบัน ( เช่น sonu , 1972 ; ตราประทับ , 1999 ) .
อย่างรวดเร็วก้าวหน้าในเทคโนโลยี แนวคิดของการวัดระบบรับ leaps

ที่สำคัญ โดยเฉพาะในขอบเขตของการไหลเวียนของพื้นผิว ลากรางเจียน
เส้นทาง สามารถวัดโดยตรงใน situ โดยติดตาม
ลอยตัวกลางเรืองแสงที่ตามมา แม้ว่านี้
เทคนิคจำกัดอยู่ในขอบเขตจำกัด และผ่านพื้นที่
ชั่งเวลา ( กัสคิ่น et al . , 2002 ) โดยดาวเทียมติดตาม
เร่ร่อน ( gawarkiewicz et al . , 2007 ) วันนี้ใช้ดาวเทียมระยะไกล
งเซ็นเซอร์ รวมทั้งแก้ไขฐาน HF / VHF ระบบเรดาร์ Doppler
-
เวลา nearreal ให้คอลเลกชันของ " ภาพ " ภาพรวมของการไหลเวียนของพื้นผิวมหาสมุทร
มากกว่าพื้นที่ขนาดใหญ่ในแง่ของการตรวจสอบที่เพิ่มมากขึ้น การคุกคามของน้ำมันที่รั่วไหลจากเรือบรรทุก

และแพลตฟอร์มเจาะน้ำมัน รวมทั้งการทำวิจัยปฏิบัติการกู้ภัยสำเร็จ
ความสามารถของเทคนิคระบบที่ทันสมัยสำหรับทุกสภาพอากาศ
ใกล้เวลาจริง , แผนที่พื้นผิวมหาสมุทรไหลเวียนของยูทิลิตี้จริง

ผิวมหาสมุทรเวิ้งว้าง กระแสถูกบ่อยแบบ
จากที่ ทะเลข้อมูลจาก moored ปัจจุบันเมตร
ไม่สามารถพร้อมคาดกับพื้นผิวของ หนึ่งในวิธีที่ดีที่สุดสำหรับการอนุมานเชิงปริมาณได้

ของกระแสน้ำในไม่กี่เมตร ส่วนบนของคลื่นหนัก มหาสมุทร
เทคนิคระบบ . โดยทั่วไปเทคนิคนี้มี
ให้มหาศาลของข้อมูลที่ได้รับมา