In critique, Robert Solow (1956) ar

In critique, Robert Solow (1956) argued that the real-world economy is not on a “knife-edge” (except for the Great Depression). Solow said that there must be some market mechanism that brings an economy back to equilibrium and the warranted growth rate when it deviates from them. Harrod’s model assumed that the labor–capital ratio is constant over time. But “if this assumption is abandoned, the knife-edge notion of unstable balance seems to go with it” (Solow 1956: 65). Solow found this assumption inconsistent with neoclassical economics. When firms have excess capacity (excess investment), they substitute labor for capital—Solow essentially modified the Harrod–Domar model to allow neoclassical factor substitution in production. According to Solow, there can be stable equilibrium growth if the growth model is set up with this correct neoclassical assumption. Solow tried three production functions and picked one (the Cobb–Douglas production function) because it theoretically generated stable equilibrium. Solow argued that there exists a rate of investment—balanced investment—that keeps the growth of the capital stock equal to the growth of the labor force. If actual investment exceeds balanced investment, the amount of capital per worker grows until it reaches a level consistent with full employment—what Solow called the steady-state point. Hence, Solow showed that the neoclassical growth model is stable. It has the self-adjusting mechanism that guarantees a return to equilibrium. Solow’s model was an attack on the Keynesian explanation of unstable economic growth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในคำติชม, โรเบิร์ตโซโลว์ (1956) เป็นที่ถกเถียงกันว่าเศรษฐกิจโลกแห่งความจริงไม่ได้อยู่ใน "มีดขอบ" (ยกเว้นสำหรับภาวะซึมเศร้าที่ดี) โซโลว์กล่าวว่าจะต้องมีกลไกการตลาดบางส่วนที่นำเศรษฐกิจกลับไปสมดุลและอัตราการเจริญเติบโตรับประกันเมื่อมันเบี่ยงเบนไปจากพวกเขา รูปแบบของ Harrod สันนิษฐานว่าอัตราส่วนแรงงานเงินทุนเป็นค่าคงที่เมื่อเวลาผ่านไป แต่ "ถ้าสมมติฐานนี้จะถูกทอดทิ้งความคิดดขอบของความสมดุลที่ไม่แน่นอนดูเหมือนว่าจะไปกับมัน "(โซโลว์ 1956: 65) โซโลว์พบสมมติฐานนี้ไม่สอดคล้องกับเศรษฐศาสตร์นีโอคลาสสิ เมื่อ บริษัท มีกำลังการผลิตส่วนเกิน (การลงทุนส่วนเกิน) พวกเขาใช้แทนแรงงานทุนโซโลว์เป็นหลักมีการปรับเปลี่ยนรูปแบบการ Harrod-DO​​MAR เพื่อให้ทดแทนปัจจัยนีโอคลาสสิในการผลิต ตามโซโลว์,จะมีการเจริญเติบโตที่สมดุลมั่นคงถ้ารูปแบบการเจริญเติบโตที่มีการตั้งค่ากับนีโอคลาสสิสมมติฐานนี้ถูกต้อง โซโลว์พยายามที่สามฟังก์ชั่นการผลิตและการเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง (ฟังก์ชั่นการผลิต Cobb-Douglas) เพราะทฤษฎีที่สร้างความสมดุลมั่นคงโซโลว์ที่ถกเถียงกันอยู่ว่ามีอัตราการลงทุนที่สมดุลการลงทุนที่ช่วยให้การเจริญเติบโตของสต็อกทุนเท่ากับการเจริญเติบโตของกำลังแรงงาน ถ้าการลงทุนที่เกิดขึ้นจริงสูงกว่าการลงทุนที่สมดุลปริมาณของเงินทุนต่อผู้ปฏิบัติงานที่เติบโตขึ้นจนกว่าจะถึงระดับที่สอดคล้องกับการจ้างงานเต็มสิ่งที่เรียกว่าโซโลว์จุดคงที่ ด้วยเหตุนี้โซโลว์แสดงให้เห็นว่ารูปแบบการเจริญเติบโตของนีโอคลาสสิมีเสถียรภาพ มันมีกลไกการปรับตัวเองที่รับประกันกลับไปสมดุล รุ่นโซโลว์คือการโจมตีในคำอธิบายของเคนส์เจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่ไม่แน่นอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในวิจารณ์ โรเบิร์ต Solow (1956) โต้เถียงว่า เศรษฐกิจโลกจริงอยู่ "knife-edge" (ยกเว้นโรคซึมเศร้ามาก) Solow กล่าวว่า ต้องมีบางกลไกตลาดที่นำเศรษฐกิจให้สมดุลและอัตราการเติบโต warranted กลับเมื่อมันแตกต่างจากพวกเขา แบบจำลองของ Harrod สันนิษฐานว่า อัตราส่วน labor–capital เป็นค่าคงที่เวลา แต่ "ถ้าสมมติฐานนี้ถูกยก เลิก ความ knife-edge ของสมดุลไม่เสถียรน่าจะ ไปกับมัน" (Solow 1956:65) Solow พบนี้สอดคล้องกับเศรษฐกิจฟื้นฟูคลาสสิก เมื่อบริษัทมีกำลังการผลิตส่วนเกิน (ส่วนเกินทุน), พวกเขาทดแทนแรงงานในเมืองหลวง — Solow เป็นปรับเปลี่ยนรูปแบบ Harrod–Domar ให้ทดแทนฟื้นฟูคลาสสิกปัจจัยในการผลิต ตาม Solow มีได้เติบโตมีเสถียรภาพสมดุลถ้ามีตั้งค่าแบบจำลองการเจริญเติบโตกับอัสสัมชัญฟื้นฟูคลาสสิกนี้ถูกต้อง Solow พยายามผลิตสามฟังก์ชัน และเลือกหนึ่ง (การ Cobb–Douglas ฟังก์ชันการผลิต) เพราะตามหลักวิชาสร้างสมดุลมั่นคง Solow โต้เถียงว่า มีอัตราของการลงทุนแบบสมดุลการลงทุน — ที่ช่วยให้การเจริญเติบโตของหุ้นทุนเท่ากับการเติบโตของกำลังแรงงาน ถ้าลงทุนจริงเกินสมดุลการลงทุน การเงินต่อผู้ปฏิบัติงานขยายจนกว่าจะถึงระดับที่สอดคล้องกับการจ้างงานเต็มตัวอะไร Solow เรียกจุดท่อน ดังนั้น Solow แสดงให้เห็นว่าแบบจำลองการเจริญเติบโตฟื้นฟูคลาสสิกมีเสถียรภาพ มีกลไกการปรับตนเองที่ทันกลับมาสมดุล แบบจำลองของ Solow อธิบายสำนักเคนส์เสถียรเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของการโจมตีได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการวิจารณ์ Robert Solow ( 1956 )ให้เหตุผลว่าเศรษฐกิจโลกจริงๆที่ไม่มีใน"คมมีดที่"(ยกเว้นสำหรับที่ดีเยี่ยมความตกต่ำที่) Solow กล่าวว่าจะต้องมีกลไกการตลาดที่จะนำระบบเศรษฐกิจกลับมาให้เข้าสู่จุดสมดุลและอัตราการขยายตัวที่รับประกันเมื่อ deviates จากเขา รุ่นของ harrod สันนิษฐานว่าอัตราแรงงาน - เงินทุนที่จะคงที่ในช่วงเวลาหนึ่ง แต่"หากสมมติฐานนี้ถูกทิ้งร้างความคิดคมมีดที่ไม่มั่นคงดูเหมือนว่าจะมีความสมดุลกับ"( Solow 195665 ) Solow พบว่าสมมุติฐานนี้ไม่สอดคล้องกับเศรษฐกิจแบบนีโอคลาสสิค เมื่อบริษัทมีความสามารถในการรองรับมากเกินไป(การลงทุนมากเกินไป)พวกเขาได้ทดแทนแรงงานเพื่อเป็นเงินทุนหมุนเวียนที่ได้รับการแก้ไขโดยสาระแล้ว Solow harrod-domar รุ่นที่จะช่วยให้การทดแทนปัจจัยการผลิตในแบบนีโอคลาสสิก ตาม Solowคุณสามารถมีการขยายตัวเข้าสู่จุดสมดุลที่มี เสถียรภาพ และหากการขยายตัวของรุ่นที่มีการตั้งค่าเพิ่มขึ้นด้วยสมมุติฐานแบบนีโอคลาสสิกที่ถูกต้องนี้ Solow พยายามทำงานและการผลิตทั้งสามไปรับท่านหนึ่ง(ฟังก์ชันการผลิต cobb-douglas )เพราะในทางทฤษฎีสร้างขึ้นเข้าสู่จุดสมดุลที่มี เสถียรภาพSolow ให้เหตุผลว่ามีอัตราของการลงทุนการลงทุนที่มีความสมดุลที่ช่วยให้การเติบโตของทุนเรือนหุ้นที่เท่ากับการขยายตัวของกำลังแรงงาน หากการลงทุนที่แท้จริงมีการลงทุนความสมดุลเงินทุนต่อคนเพิ่มขึ้นจนกว่าจะถึงระดับที่สอดคล้องกับการจ้างงานเต็มที่ - - - อะไร Solow เรียกว่าจุดเชื่อมต่ออย่างต่อเนื่อง - รัฐ ดังนั้นSolow แสดงให้เห็นว่ารูปแบบการเติบโตแบบนีโอคลาสสิคที่มีความมั่นคง มีแบบปรับเปลี่ยนได้ด้วยตัวเองซึ่งเป็นการรับประกันว่าการกลับไปที่ให้เข้าสู่จุดสมดุล รุ่นของ Solow ว่าการโจมตีในคำอธิบายของเคนส์ทิ้งของการขยายตัวทางเศรษฐกิจไม่มั่นคง