The increasing amount of Municipal

The increasing amount of Municipal Solid Waste (MSW) with
increasing populations in developing countries has become a
potential threat to the environment, to society, and to economic
losses (Shekdar, 2009). Similar to other developing countries,
most of the MSW in Indonesia is dumped in landfill sites without
any treatment (Aye and Widjaya, 2006). This open dumping
system has caused serious negative environmental impacts including
groundwater and river water contamination by leachate from
dumping sites, a human health threat from vector-borne disease,
and methane gas generation that contributes to global warming
(Christia and Thomas, 2010). Consequently, the Indonesian Government
issued Waste Management Law No. 18 in 2008, which
stipulates that local governments must stop to use open dumping
sites that do not have a liner system in place within 5 years after
the enactment of this law. However, the extent of law enforcement
varies by region, especially in rural areas where waste management
is still inadequate (Meidiana and Gamse, 2010). Furthermore,
∗ Corresponding author. Tel.: [phone]; fax: [phone].
E-mail address: [e-mail] (T. Sekito).
in areas with poor waste management services due to low capacity
and limited resources, MSW is dumped along the road side and
into rivers, which causes water contamination (Uiterkamp et al.,
2011). Financial constraints within the solid waste management
service sector also poses a serious problem. For example, Semarang
City, Indonesia, 83% of the annual budget (for solid waste management
services) is spent on waste collection costs including labor,
vehicle operation and maintenance in 2009 (data obtained from
Cleansing Department of Semarang City Profile 2009). Therefore,
local governments are generally unable to financially support the
improvement of MSW treatment methods to provide a more environmentally
friendly alternative.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำนวนเพิ่มขึ้นของเทศบาลไม้ขยะ (MSW) ด้วยการเพิ่มประชากรในประเทศกำลังพัฒนากลายเป็นภัยคุกคามที่อาจเกิดต่อสิ่งแวดล้อม สังคม และทางเศรษฐกิจขาดทุน (Shekdar, 2009) คล้ายกับประเทศกำลังพัฒนาอื่น ๆส่วนใหญ่ของ MSW ในอินโดนีเซียถูกถ่ายโอนในไซต์ฝังกลบโดยไม่ต้องรักษาใด ๆ (เอและ Widjaya, 2006) นี้เปิดทุ่มตลาดระบบที่เกิดร้ายแรงต่อสิ่งแวดล้อมผลกระทบทางลบรวมทั้งปนเปื้อนน้ำบาดาลและน้ำจากกองขยะมูลฝอยจากเว็บไซต์ การคุกคามสุขภาพของมนุษย์จากโรคติดต่อจากเวกเตอร์ การทุ่มตลาดและการสร้างก๊าซมีเทนซึ่งก่อให้เกิดภาวะโลกร้อน(Christia และโทมัส 2010) ดังนั้น รัฐบาลอินโดนีเซียพ.ศ.2551 ของเสียการจัดการกฎหมายฉบับที่ 18 ที่กำหนดว่า รัฐต้องหยุดการใช้ทุ่มตลาดเปิดเว็บไซต์ที่ไม่มีระบบซับในภายใน 5 ปีหลังราชกำหนดกฎหมายนี้ อย่างไรก็ตาม ขอบเขตของกฎหมายแตกต่างกันตามภูมิภาค โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชนบทการจัดการของเสียที่จะยังไม่เพียงพอ (Meidiana และ Gamse, 2010) นอกจากนี้ผู้ได่∗ โทร: + 81 985 58 7335 โทรสาร: + 81 985 7344 58ที่อยู่อีเมล์: [e-mail] (T. Sekito)ในพื้นที่ที่มีการบริการจัดการขยะที่ดีเนื่องจากกำลังการผลิตต่ำและทรัพยากรที่จำกัด MSW ถูกทิ้งตามข้างถนน และลงในแม่น้ำ ซึ่งทำให้น้ำปนเปื้อน (Uiterkamp et al.,2011) ด้วยข้อจำกัดทางการเงินในการจัดการขยะนอกจากนี้ภาคบริการยังทำให้เกิดปัญหาร้ายแรง ตัวอย่างเช่น เซมารังเมือง อินโดนีเซีย 83% ของงบประมาณประจำปี (สำหรับการจัดการขยะบริการ) ถูกใช้ในคอลเลกชันเสียต้นทุนรวมทั้งแรงงานการทำงานและการบำรุงรักษาในปี 2552 (ข้อมูลที่ได้จากทำความสะอาดแผนกเซมารังเมืองโปรไฟล์ 2009) ดังนั้นรัฐบาลท้องถิ่นจะสามารถสนับสนุนทางการเงินปรับปรุงวิธีการบำบัดขยะให้มากขึ้นกับสิ่งแวดล้อมทางเลือกที่เป็นมิตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำนวนเงินที่เพิ่มขึ้นของขยะมูลฝอยเทศบาล (ขยะ) ที่มีการ
เพิ่มขึ้นของประชากรในประเทศกำลังพัฒนาได้กลายเป็น
ภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้นกับสิ่งแวดล้อมให้กับสังคมและเศรษฐกิจ
การสูญเสีย (Shekdar 2009) คล้ายกับประเทศกำลังพัฒนาอื่น ๆ
ส่วนใหญ่ของขยะในอินโดนีเซียถูกทิ้งในหลุมฝังกลบเว็บไซต์โดยไม่ต้อง
รักษาใด ๆ (Aye และ Widjaya 2006) การทุ่มตลาดนี้เปิด
ระบบได้ก่อให้เกิดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมอย่างรุนแรงเชิงลบรวมทั้ง
น้ำใต้ดินและการปนเปื้อนน้ำในแม่น้ำโดยน้ำชะขยะจาก
เว็บไซต์ทุ่มตลาดเป็นภัยคุกคามต่อสุขภาพของมนุษย์จากโรคพาหะ,
และการสร้างก๊าซมีเทนที่ก่อให้เกิดภาวะโลกร้อน
(Christia และโทมัส, 2010) ดังนั้นรัฐบาลอินโดนีเซีย
ออกกฎหมายการจัดการของเสียฉบับที่ 18 ในปี 2008 ซึ่ง
ระบุว่ารัฐบาลท้องถิ่นจะต้องหยุดการใช้ทุ่มตลาดเปิด
เว็บไซต์ที่ไม่ได้มีระบบซับในสถานที่ภายใน 5 ปีหลังจาก
การตรากฎหมายของกฎหมายนี้ แต่ขอบเขตของการบังคับใช้กฎหมาย
แตกต่างกันไปตามภูมิภาคโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชนบทที่การจัดการของเสีย
ก็ยังคงไม่เพียงพอ (Meidiana และ Gamse 2010) นอกจากนี้
* ผู้รับผิดชอบ Tel .: [phone]; โทรสาร: 81 985 58 7344.
E-mail Address:. [e-mail] ( T. Sekito)
ในพื้นที่ที่มีการบริการการจัดการของเสียที่ไม่ดีเนื่องจากกำลังการผลิตต่ำ
และทรัพยากร จำกัด , ขยะทิ้งตาม ด้านถนนและ
ลงในแม่น้ำซึ่งเป็นสาเหตุของการปนเปื้อนน้ำ (Uiterkamp et al.,
2011) ข้อ จำกัด ทางการเงินในการจัดการขยะมูลฝอย
ภาคบริการยัง poses เป็นปัญหาร้ายแรง ยกตัวอย่างเช่นเซมารัง
ซิตี, อินโดนีเซีย 83% ของงบประมาณประจำปี (สำหรับการจัดการขยะมูลฝอย
Services) คือการใช้จ่ายค่าใช้จ่ายในการจัดเก็บขยะรวมทั้งแรงงาน
ดำเนินงานยานพาหนะและการบำรุงรักษาในปี 2009 (ข้อมูลที่ได้รับจากการ
ทำความสะอาดผิวหน้ากรมเซมารังซิตี้โปรไฟล์ 2009) ดังนั้น
รัฐบาลท้องถิ่นโดยทั่วไปจะไม่สามารถให้การสนับสนุนทางการเงิน
การปรับปรุงวิธีการรักษาขยะเพื่อให้เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมมากขึ้น
ทางเลือกที่เป็นมิตร