Two experiments were conducted to i

Two experiments were conducted to investigate the potential of water hyacinth (Eicchornia crassipes) in ruminant nutrition in Tanzania. In the first experiment , biomass yield, chemical composition, in vitro dry matter (IVDMD) and organic matter digestibility (IVOMD) and in-sacco degradability of water hyacinth were investigated. In the second experiment water hyacinth was ensiled using 0, 10 and 20% molasses levels as an additive, and subsequently analysed for dry matter (DM), water soluble carbohydrates (WSC), IVDMD and IVOMD.

Biomass yield (ton/ha/year) of water hyacinth was estimated as 322.2 tons (approx. 30.45 tons DM/ha/year at 9%-10% DM content) . Sun drying for 8 hours was adequate to wilt the fresh water hyacinth to a product of 15.35% DM, the chemical composition of which was 18%CP in leaves and in shoots. The whole plant showed significantly (P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทดลองได้ดำเนินการตรวจสอบศักยภาพของตบชวา (Eicchornia ตบชวา) ในแทนซาเนีย ruminant โภชนาการ ในการทดลองครั้งแรก ผลผลิตชีวมวล องค์ประกอบทางเคมี เรื่องแห้งเพาะเลี้ยง (IVDMD) และอินทรีย์ digestibility (IVOMD) และ degradability ใน sacco ของตบชวาถูกตรวจสอบ ในการทดลองที่สอง ตบชวาถูก ensiled ได้ใช้ 0, 10 และกากน้ำตาล 20% ระดับเป็นการการบวก และ analysed ในเวลาต่อมาสำหรับเรื่องแห้ง (DM), คาร์โบไฮเดรตละลายน้ำ (WSC), IVDMD และ IVOMDผลผลิตชีวมวล (ตัน/ฮา/ปี) ของตบชวาถูกประเมินเป็นสูงสุด 322.2 ตัน (ประมาณ 30.45 ตัน DM/ฮา/ปี ที่เนื้อหา DM 9-10%) แดดแห้ง 8 ชั่วโมงไม่เพียงพอสลดตบชวาสดผลิตภัณฑ์ 15.35% DM องค์ประกอบทางเคมีซึ่งมี 18% CP ในใบไม้ และ ในการถ่ายภาพ พบว่าโรงงานทั้งหมดอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.001) ต่ำกว่า DM digestibility (42.32%) เมื่อเทียบกับใบ และหน่อ (58.15 และ 57.03%) ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในเรื่องแห้ง digestibility ถูกสังเกตใบไม้และถ่ายภาพ Degradability อาจถูก 68.09%, 60.82% และ 52.91% ใบ ยอด และโรงงานทั้งหมดตามลำดับ เศษช่วยกันต่อ 44.2% ± 3.11 ในโรงงานทั้งหมด 58.71% ± 6.29 และ 52.41% ±1. 38 ในใบ และยอดตามลำดับ นอกจากนี้กากน้ำตาล 10% หรือ 20% กับไซเลจต่อ WH อย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.001) ปรับปรุง IVOMD 42.15 ไซเลจต่อไม่ถูกรักษาให้ตามลำดับ 54.6% และ 52.76%ในทำนองเดียวกัน degradability DM ใน sacco ถูกพัฒนาจาก 48.53% ในไซเลจต่อไม่ถูกรักษา 54.76% และ 54.55% เนื้อหาโปรตีนหยาบ (CP) ได้อย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.001) ต่ำกว่า 10 และกากน้ำตาล 20% ถือว่าไซเลจต่อ (80.75 และ 77.68 gkg - 1DM ตามลำดับ) เมื่อเปรียบเทียบกับไซเลจต่อไม่ถูกรักษา (97.61 gkg - 1DM.) มันถูกสรุปตบชวาที่สามารถให้ปริมาณอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการมาก ruminants ในโซนเล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองการทดลองได้ดำเนินการตรวจสอบศักยภาพของผักตบชวา (Eicchornia crassipes) ในโภชนาการสัตว์เคี้ยวเอื้องในแทนซาเนีย ในการทดลองครั้งแรกผลผลิตชีวมวลองค์ประกอบทางเคมีในหลอดทดลองวัตถุแห้ง (IVDMD) และการย่อยสารอินทรีย์ (IVOMD) และใน sacco สลายของผักตบชวาถูกตรวจสอบ ในผักตบชวาทดลองที่สองได้รับการหมักโดยใช้ 0, 10 และ 20% ระดับกากน้ำตาลเป็นสารเติมแต่งและการวิเคราะห์ในภายหลังสำหรับวัตถุแห้ง (DM) คาร์โบไฮเดรตที่ละลายน้ำ (WSC) IVDMD และ IVOMD. ผลผลิต (ตัน / ไร่ / ปี ) ของผักตบชวาเป็นที่คาดกันว่าเป็น 322.2 ตัน (ประมาณ. 30.45 ตัน DM / ไร่ / ปีที่ 9% -10% เนื้อหา DM) การอบแห้งอาทิตย์ 8 ชั่วโมงก็เพียงพอที่จะเหี่ยวผักตบชวาสดกับผลิตภัณฑ์ของ 15.35% DM, องค์ประกอบทางเคมีซึ่งเป็น 18% CP ในใบและยอด พืชทั้งแสดงให้เห็นอย่างมีนัยสำคัญ (p <0.001) การย่อย DM ต่ำ (42.32%) เมื่อเทียบกับใบและยอด (58.15 และ 57.03%) ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการย่อยวัตถุแห้งก็สังเกตเห็นระหว่างใบและยอด การย่อยสลายที่อาจเกิดขึ้นเป็น 68.09%, 60.82% และ 52.91% สำหรับใบยอดและโรงงานทั้งหมดตามลำดับ ส่วนที่ย่อยสลายในกระเพาะหมักเป็น 44.2% ± 3.11 ในโรงงานทั้ง 58.71% ± 6.29 และ 52.41 ± 1.38% ในใบและยิงตามลำดับ. เพิ่มขึ้น 10% หรือ 20% กากน้ำตาลเพื่อ WH หมักอย่างมีนัยสำคัญ (p <0.001) เพิ่มขึ้นจาก IVOMD 42.15% ในการหมักได้รับการรักษาตามลำดับ 54.6 และ 52.76% .Likewise ใน sacco สลาย DM ได้รับการปรับปรุงจาก 48.53% ในปีที่จะได้รับการรักษาหมัก 54.76% และ 54.55% โปรตีน (CP) เนื้อหาอย่างมีนัยสำคัญ (p <0.001) ลดลง 10 และ 20% ได้รับการรักษากากน้ำตาลหมัก (80.75 และ 77.68 GKG-1DM ตามลำดับ) เมื่อเทียบกับการหมักได้รับการรักษา (97.61 GKG-1DM.). ก็สรุปได้ว่าผักตบชวา สามารถให้ปริมาณมากของอาหารมีคุณค่าทางโภชนาการเพื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องในเขตทะเลสาบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทดลองที่ 1 ศึกษาศักยภาพของผักตบชวาใน eicchornia ) ในสัตว์เคี้ยวเอื้องโภชนาการในแทนซาเนีย ในการทดลองแรก ปริมาณผลผลิต องค์ประกอบทางเคมี ในหลอดแห้ง ( อัดน้ำมันที่เพิ่มขึ้น ) และความสามารถในการย่อยสารอินทรีย์ ( ivomd ) และโคการสลายตัวของผักตบชวา คือ ในการทดลองใช้ผักตบชวา ensiled 0ระดับ 10 และ 20 % กากน้ำตาลเป็นสารเติมแต่งและต่อมาวิเคราะห์วัตถุแห้ง ( DM ) , คาร์โบไฮเดรตที่ละลายน้ำได้ ( WSC ) อัดน้ำมันที่เพิ่มขึ้น และ ivomd

ต่อผลผลิต ( ตัน / เฮกแตร์ / ปี ) ของผักตบชวาซึ่งเป็น 322.2 ตัน ( 1 ตัน / ไร่ / ปี จำนวนผู้ป่วยที่ 9% - เนื้อหา DM 10% ) ตากแดดนาน 8 ชั่วโมงก็เพียงพอจะใช้ผักตบชวาสด กับผลิตภัณฑ์ของ 15.35 % เบาหวาน ,องค์ประกอบทางเคมีของโปรตีน 18 % ซึ่งในใบและยอด โรงงานทั้งหมดมีความแตกต่างทางสถิติ ( P < 0.001 ) ลดเบาหวานได้ ( 42.32 % ) เมื่อเทียบกับใบและหน่อ ( ดิวซ์ และ 57.03 % ) ไม่มีความแตกต่างในการย่อยได้ของวัตถุแห้งพบว่าระหว่างใบและยอด ศักยภาพการสลายตัวคือ 68.09 % , 60.82 % และ 52.91 % ใบ ยอด และโรงงานทั้งหมด ตามลำดับอาหารย่อยสลายเศษเป็น 44.2 % ± 3.11 ในโรงงานทั้งหมด และ 52.41 58.71 % ± 6.29 % ± 1.38 ในใบและยอด ตามลำดับ

เพิ่ม 10% หรือ 20% และกากน้ำตาลเพื่อหมักอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.001 ) เพิ่มขึ้นจากร้อยละ 42.15 ivomd ดิบหมักไปตามลำดับ และ 52.76 54.6 ตามลำดับ อนึ่งใน Sacco DM การสลายตัวคือเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 48.53 และหมักเพื่อ 54.76 และร้อยละ 54.55 %มีโปรตีน ( CP ) เนื้อหาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.001 ) น้อยกว่า 10 และ 20 % กากน้ำตาลหมัก ( และถือว่าเป็นงาน 77.68 gkg-1dm ตามลำดับ ) เมื่อเปรียบเทียบกับดิบอาหารสัตว์ ( 97.61 gkg-1dm . )

สรุปได้ว่าผักตบชวาสามารถให้ปริมาณขนาดใหญ่ของอาหารเพื่อโภชนาการสัตว์เคี้ยวเอื้องในเลคโซน