It had happened again. Dad had shou

It had happened again. Dad had shouted and yelled, thrown things and smashed things up. And then he had quietly cleaned everything away.'

David Yelland is a former editor of the Sun; he is a recovering alcoholic; his wife died of cancer when their son was eight. These bare facts (about which Yelland is publicly candid) elicit conflicting responses, as does this, his first book for children, which is quasi-autobiographical, heartfelt and expiatory. It is, he tells us, "the story of what might have happened to me and my son if I hadn't stopped drinking alcohol."

Ten-year-old Leo Rake lives with his father, a doctor who monsters himself with vodka every night and spends the days in hygienic denial. The room symbolically at the top of the house was the sanctuary of Leo's artistic, loving and now deceased mother. Inside it, Leo knows, is the Memory Box, his mother's bequest to him. It contains mementos of their past and her birthday messages to his future self. His father keeps the room locked. At school, he is picked on by his teacher, Manders, a preening bully with detritus in his beard.


Leo is isolated by – and complicit in – the conspiracy of silence that cloaks his father's problem. Then he is befriended by a new classmate, the gentle but doughty Flora, who understands him because she too has an alcoholic parent. One night, drunk Dr Rake sets fire to the house. Leo fights his way up to his mother's room, forces his way in, and tries in vain to retrieve the Memory Box.

With Flora's adventurous support, Leo recovers from this double catastrophe and achieves a double triumph. Thanks to Leo, the prime minister (a Mr Green) visits the school – where he was himself a victimised pupil – to open the new library; instead of delivering his prepared speech on the economy to the attendant media, he ringingly denounces the ghastly Manders. Dad returns from rehab fresh as a daisy, carrying a new football and a salvaged 18th-birthday card from his mother, the text of which forms the final chapter. From this slender narrative big worthy messages hang as naturally as melons on a gooseberry bush.

The trouble is that Yelland's desire to depict addiction and redemption is so earnest that it drives out plausibility. Leo and Flora do not think, act or speak like 10-year-old children. Often, they mimic unconvincingly the dialogue of an AA meeting or some other therapeutic encounter. The portrait of the mother is a sentimental hagiography. The supporting characters, including the PM and his press secretary (both dilutions from The Thick of It), are barely two-dimensional. Narrative incidents are impossible (ever tried to shake an oak tree?).

Advertisement

None of this would matter if the story were a Dahlian fable, say, or a dark comedy; but it subverts Yelland's clear intent to write a realistic, issue-driven story. I dare say that none of this will matter to uncynical younger readers responsive to the novel's unrelenting emotiveness. Some – as Yelland hopes – may be helped by it. (He gives the number for Childline in a postscript.) Real teachers will perhaps welcome it. But The Truth About Leo is not, as Penguin claims, "the most anticipated crossover for 2010". Few readers over the age of 15, let alone hard-drinking parents, are likely to find this mix of heartbreak and homily satisfying. A pity, because the effect on children of parental alcoholism is a pressing and growing issue. However, to write about it brilliantly (as Siobhan Dowd did, for instance, in A Swift Pure Cry) you need more than your heart on your sleeve.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันมีเกิดขึ้นได้อีก พ่อตะโกน และ yelled โยนสิ่ง และซึ่งได้ถูกทุบสิ่งค่า แล้ว เขาก็เงียบ ๆ ทำความสะอาดทุกอย่างไป 'David Yelland เป็นโปรแกรมแก้ไขอดีตของดวงอาทิตย์ เขาเป็นแอลกอฮอล์กู้คืน ภรรยาของเขาเสียชีวิตโรคมะเร็งเมื่อบุตรของแปด เปลือยข้อเท็จจริง (เกี่ยวกับ Yelland เป็นสาธารณะมาก) บอกคำตอบขัดแย้งกัน เดียวนี้ หนังสือครั้งแรกของเขาสำหรับเด็ก ซึ่งเป็นกึ่งอัตชีวประวัติ ความจริงใจ และ expiatory เป็น เขาบอก "เรื่องอะไรอาจจะเกิดกับฉันและฉันไม่ได้หยุดดื่มแอลกอฮอล์ด้วย"คราด Leo สิบปีอยู่กับพ่อของเขา แพทย์ที่มอนสเตอร์เองกับวอดก้าทุกคืน และใช้วันในสุขอนามัยปฏิเสธ ห้องพักโดยที่ด้านบนของบ้านถูกแซงของศิลปะ ความรัก และตอนนี้ผู้มารดาของลีโอ ภายใน ลีโอรู้ มีหน่วยความจำกล่อง บีเควสท์ของแม่เขา ประกอบด้วย mementos อดีตของพวกเขาและเธอข้อความวันเกิดของเขาเองในอนาคต พ่อของเขาช่วยให้ห้องที่ถูกล็อค โรงเรียน เขาได้รับใน โดยครู Manders ใหญ่โตกว่า preening กับ detritus ในเคราของเขาลีโอเป็นแยกต่างหาก ด้วย – และ complicit ใน – ความเงียบของการสมคบคิดที่ cloaks ปัญหาของบิดา แล้วเขาเป็น befriended โดยเหล่าใหม่ เบาฟลอร่าแต่ doughty ที่เข้าใจเขา เพราะเธอมีหลักมีแอลกอฮอล์มากเกินไป คืนหนึ่ง คราด Dr เมาชุดไฟไปยังบ้าน ลีโอต่อสู้เขาถึงห้องพักของแม่ของเขา บังคับเขาใน และพยายามดึงหน่วยความจำกล่องเปล่า ๆด้วยการสนับสนุนของฟลอร่าผจญภัย ลีโอกู้จากแผ่นดินไหวคู่นี้ และได้รับชัยชนะคู่ ขอบคุณลีโอ นายกรัฐมนตรี (นายเขียว) เข้าชมโรงเรียน – ที่กำลังตัวเองม่าน victimised – เปิดไลบรารีใหม่ แทนส่งเสียงของเขาเตรียมเศรษฐกิจสื่อผู้ดูแล เขา ringingly denounces Manders ส่วน พ่อกลับจาก rehab สดเป็นดอกเดซี่ ตารางฟุตบอลใหม่และบัตรวันเกิด 18 salvaged จากแม่ของเขา ข้อความที่ใช้บทสุดท้าย จากเล่าเรื่องนี้สเลนเดอร์ใหญ่คุ้มค่าข้อความที่วางตามธรรมชาติเป็นแตงบนบุชกูสเบอร์รีปัญหาคือ Yelland ที่ต้องการวาดยาเสพติด และไถ่ถอนคือเพื่อให้คนได้ความว่า มันขับออกทาง ลีโอและพืชไม่คิด ทำ หรือพูดเหมือนเด็กอายุ 10 ปี มักจะ พวกเขาเลียนแบบ unconvincingly กล่องโต้ตอบการประชุม AA หรือพบอื่นที่รักษา ภาพเหมือนของแม่เป็น hagiography อันอ่อนหวาน สนับสนุนตัว รวมทั้งการ PM และโฆษกของเขา (ทั้ง dilutions จากหนาของมัน), สองแทบไม่ บรรยายเหตุการณ์เป็นไปไม่ได้ (เคยพยายามเขย่าโอ๊ค)โฆษณาเรื่องนี้จะว่าเรื่องราวสนใจ Dahlian พูด หรือ ตลกมืด แต่มัน subverts ของ Yelland เจตนาชัดเจนเขียนเรื่องจริง ขับออก ผมกล้าพูดว่า เรื่องนี้จะว่าการตอบสนองต่อนวนิยายของ unrelenting emotiveness อา uncynical อ่าน บาง – เป็นความหวัง Yelland – อาจจะช่วยโดย (เขาให้หมายเลขสำหรับ Childline ในแบบโพสคริปต์) ครูที่แท้จริงอาจจะต้อนรับมัน แต่ความจริงเกี่ยวกับลีโอไม่ใช่ เป็นเพนกวินร้อง "ไขว้สุดคาดปี 2553" ผู้อ่านน้อยกว่าอายุ 15 นับประสายากดื่มพ่อแม่ มักจะพบการผสมผสานกันของฮาร์ตเบรกโฮเทและ homily ภิรมย์ A สงสาร เนื่องจากมีผลกับเด็กโดยผู้ปกครองติด ปัญหากดปุ่ม และเติบโต อย่างไรก็ตาม เขียนเกี่ยวกับมันเก่ง (เป็น Siobhan Dowd ได้ เช่น ใน A Swift ร้องบริสุทธิ์) ต้องมากกว่าหัวใจของคุณในแขนของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง พ่อได้ตะโกนและตะโกนว่าสิ่งที่โยนและทุบสิ่งขึ้น และจากนั้นเขาได้รับการทำความสะอาดทุกอย่างออกไปอย่างเงียบ ๆ '. เดวิด Yelland เป็นอดีตบรรณาธิการของดวงอาทิตย์; เขาเป็นแอลกอฮอล์ฟื้นตัว; ภรรยาของเขาเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งเมื่อลูกชายของพวกเขาอายุได้แปดขวบ ข้อเท็จจริงเหล่านี้เปลือย (เกี่ยวกับการที่ Yelland เป็นตรงไปตรงมาต่อสาธารณชน) ล้วงเอาการตอบสนองที่ขัดแย้งกันเช่นเดียวกับนี้หนังสือเล่มแรกของเขาสำหรับเด็กซึ่งเป็นกึ่งอัตชีวประวัติจริงใจและล้างบาป มันเป็นเขาบอกเราว่า "เรื่องราวของสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นกับผมและลูกชายของฉันถ้าผมไม่ได้หยุดการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์." สิงห์คราดอาศัยอยู่สิบปีกับพ่อของเขาหมอที่มอนสเตอร์ตัวเองกับวอดก้าทุก กลางคืนและใช้เวลาในการปฏิเสธที่ถูกสุขอนามัย ห้องพักสัญลักษณ์ที่ด้านบนของบ้านเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของลีโอศิลปะของความรักและแม่ที่ล่วงลับไปแล้ว ภายในมัน, ราศีสิงห์รู้ว่าเป็นกล่องความทรงจำ, มรดกของแม่ของเขาไปให้เขา มันมีของที่ระลึกที่ผ่านมาของพวกเขาและข้อความวันเกิดของเธอเพื่ออนาคตของตัวเอง พ่อของเขาช่วยให้ห้องพักที่ถูกล็อค ที่โรงเรียนเขาจะเลือกโดยครูของเขา, Manders, พาล preening กับเศษซากในเคราของเขา. ลีโอจะถูกแยกออกโดย - และซับซ้อนใน - สมรู้ร่วมคิดของความเงียบที่เสื้อคลุมปัญหาของพ่อของเขา แล้วเขาก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นใหม่อ่อนโยน แต่กล้าหาญฟลอราที่เข้าใจเขาเพราะเธอก็มีผู้ปกครองที่มีแอลกอฮอล์ คืนหนึ่งเมาคราดดรชุดไฟบ้าน ราศีสิงห์ต่อสู้ทางของเขาขึ้นไปที่ห้องของแม่บังคับวิธีการของเขาในและพยายามที่ไร้ประโยชน์ที่จะดึงกล่องความทรงจำ. ด้วยการสนับสนุนการผจญภัยของฟลอร่า, ราศีสิงห์ฟื้นจากภัยพิบัติคู่นี้และประสบความสำเร็จในชัยชนะสอง ขอขอบคุณสิงห์นายกรัฐมนตรี (นายสีเขียว) เยี่ยมชมโรงเรียน - ที่เขาเป็นตัวเองตกเป็นเหยื่อนักเรียน - เพื่อเปิดห้องสมุดใหม่; แทนการส่งคำพูดของเขาในการเตรียมความพร้อมทางเศรษฐกิจที่จะสื่อบริวารเขา ringingly denounces Manders น่ากลัว พ่อกลับมาจากสถานบำบัดสดเป็นเดซี่ถือฟุตบอลใหม่และกู้บัตร 18 วันเกิดจากแม่ของเขา, ข้อความของซึ่งเป็นบทสุดท้าย จากการเล่าเรื่องนี้ข้อความเรียวสวยหรูขนาดใหญ่แขวนเป็นธรรมชาติเช่นเดียวแตงโมในพุ่มไม้มะยม. ปัญหาคือว่าความปรารถนาของ Yelland จะพรรณนาติดยาเสพติดและการไถ่ถอนเพื่อให้จริงจังว่ามันไดรฟ์ออกมาเหอะ สิงห์และฟลอร่าไม่คิดว่าการกระทำหรือพูดเหมือนเด็ก 10 ปี บ่อยครั้งที่พวกเขาเลียนแบบ unconvincingly บทสนทนาของการประชุม AA หรือพบการรักษาอื่น ๆ ภาพของแม่เป็นนักบุญซาบซึ้ง สนับสนุนอักขระรวมทั้ง PM และเลขานุการกดของเขา (เจือจางทั้งจากหนาของมัน) เป็นเกือบสองมิติ เหตุการณ์เล่าเรื่องเป็นไปไม่ได้ (เคยพยายามที่จะเขย่าต้นโอ๊ค?). โฆษณาไม่มีการนี้จะสำคัญว่าถ้าเรื่องนี้เป็นนิทาน Dahlian พูดหรือเข้มขัน; แต่มัน subverts เจตนาชัดเจน Yelland ของการเขียนมีเหตุผลเรื่องปัญหาที่ขับเคลื่อนด้วย ผมกล้าพูดว่าจะไม่มีการนี้จะมีความสำคัญต่อผู้อ่านที่มีอายุน้อยกว่า uncynical ตอบสนองต่อการเป็นอารมณ์ยึดมั่นนวนิยาย บาง - ตามที่หวัง Yelland - อาจจะช่วยโดยมัน (เขาให้ตัวเลขสำหรับ Childline ในวรรณกรรม.) ครูจริงบางทีมันจะต้อนรับ แต่ความจริงเกี่ยวกับลีโอไม่ได้เป็นเพนกวินอ้างว่า "ครอสโอเวอร์ที่คาดมากที่สุดในปี 2010" ผู้อ่านไม่กี่ที่มีอายุเกินกว่า 15 นับประสายากดื่มผู้ปกครองมีแนวโน้มที่จะได้พบกับการผสมผสานของความเสียใจและความพึงพอใจเทศนานี้ สงสารเพราะผลกระทบต่อลูกหลานของผู้ปกครองโรคพิษสุราเรื้อรังเป็นปัญหาเร่งด่วนและการเจริญเติบโต แต่จะเขียนเกี่ยวกับมันเก่ง (ตามที่ชีวอน Dowd ได้ตัวอย่างเช่นใน Cry เพียว Swift) คุณต้องการมากกว่าหัวใจของคุณบนแขนเสื้อของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง พ่อตะโกน ตะโกน โยนสิ่งของ ทำลายข้าวของ จากนั้นเค้าก็ค่อยๆทำความสะอาดทุกอย่างค่ะ

yelland เดวิดเป็นอดีตบรรณาธิการของดวงอาทิตย์ เขาคือการกู้คืนที่มีแอลกอฮอล์ ; ภรรยาของเขาเสียชีวิตลงด้วยโรคมะเร็งเมื่อลูกชายอายุแปดขวบ ข้อเท็จจริงเปลือยเหล่านี้ ( ซึ่งเป็น yelland อย่างเปิดเผยตรงไปตรงมา ) กระตุ้นการตอบสนองที่ขัดแย้งกัน เช่น ทำ หนังสือเล่มแรกของเขาสำหรับเด็กซึ่งเป็นกึ่งอัตชีวประวัติ , จริงใจ และ expiatory . มันคือ เค้าบอกเราว่า " ในเรื่องของสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นกับผม และลูกชายของฉัน ถ้าฉันไม่ห้ามดื่มสุรา . . "

สิบปี ลีโอ คราด อาศัยอยู่กับพ่อ เป็นหมอที่มอนสเตอร์ของตัวเองกับวอดก้าทุกคืน และใช้จ่ายวันในสุขอนามัยและการปฏิเสธ ห้องพักสัญลักษณ์ที่ด้านบนของบ้านคือวิหารของลีโอ เป็นศิลปะรัก และ ตอนนี้เสียชีวิตไปแล้ว แม่ ภายใน ลีโอ รู้ เป็นหน่วยความจำที่กล่อง แม่ของเขา มรดกของเขา มันมีความทรงจำในอดีตของตนเอง และวันเกิดของข้อความเพื่ออนาคตของเขา พ่ออยู่ในห้องขัง ที่โรงเรียน เขาถูกเลือกโดยครูของเขา แมนเดิร์ส , วพาลกับ detritus ในเครา

.ลีโอจะแยกด้วย ) และมีส่วนรู้เห็นในแผนการแห่งความเงียบที่ cloaks และพ่อของเขามีปัญหา แล้วเขาเป็น befriended โดยเพื่อนร่วมชั้นใหม่ อ่อนโยนแต่กล้าหาญฟลอร่า , ที่เข้าใจเขา เพราะเขาก็มีผู้ปกครองที่มีแอลกอฮอล์ คืนหนึ่งเมาดร คราดจะจุดไฟเผาบ้าน ลีโอต่อสู้ทางของเขาขึ้นไปที่ห้องของแม่ของเขา บังคับทางของเขา และพยายามในไร้สาระเพื่อดึงความทรงจำ

กล่อง .ด้วยการสนับสนุนหวาดเสียวของพืช ลีโอ กู้คืนจากภัยพิบัติสองครั้งนี้และบรรลุชัยชนะสองครั้ง ขอบคุณ ลีโอ นายกรัฐมนตรี ( นายเขียว ) เยี่ยมชมโรงเรียน และที่เขาตัวเองตกเป็นเหยื่อนักเรียน–เปิดห้องสมุดใหม่ แทนที่จะช่วยเค้าเตรียมงาน เศรษฐกิจ สื่อธุรกิจ เขา ringingly ผิดกฎหมายแมนเดิร์สน่ากลัวมากพ่อกลับมาจากสถานบำบัดสดเป็นเดซี่ สะพายฟุตบอลใหม่และแก้ไข 18 การ์ดวันเกิดจากแม่ของเขา และข้อความของรูปแบบซึ่งบทสุดท้าย เรื่องเล่าจากเรียวใหญ่สมควรข้อความแขวนเป็นตามธรรมชาติเช่นแตงบนฮาร์ดแวร์กราฟิก

ปัญหาคือว่าต้องการ yelland เพื่อพรรณนาและการไถ่ถอนการติดเพื่อให้ห่างไกลที่ไดรฟ์ออกเหอะ .สิงห์และพฤกษาไม่คิด ทำ หรือพูดเหมือนอายุ 10 ขวบเด็ก บ่อยครั้งที่พวกเขาเลียนแบบ unconvincingly บทสนทนาของการประชุม AA หรืออื่น ๆบาง ผู้พบ ภาพวาดของแม่เป็นจักรพรรดิถังจงจงซาบซึ้ง สนับสนุนอักขระ ทั้ง PM และเลขานุการกด ( ทั้งเจือจางจากความหนาของมัน ) แทบสองมิติเรื่องเล่าเหตุการณ์จะเป็นไปไม่ได้ ( เคยพยายามเขย่าต้นโอ๊ก ? )

-

ไม่มีนี้จะขึ้น ถ้าเรื่องเป็น dahlian นิทาน พูด หรือตลกมืด แต่มัน subverts yelland ชัดเจนตั้งใจที่จะเขียนมีเหตุผลออกขับเคลื่อนเรื่องราว ผมกล้าพูดเลยว่า เรื่องนี้จะต้อง uncynical น้องผู้อ่านตอบสนองของนวนิยายยึดมั่น emotiveness .บางส่วน ) เป็น yelland ความหวัง–อาจจะช่วยโดย . ( เขาให้เบอร์ CHILDLINE ในปัจฉิมลิขิต ) ครูที่แท้จริงอาจยินดีต้อนรับ แต่ความจริงเกี่ยวกับลีโอไม่ได้เป็นเพนกวินที่อ้างว่า " ครอสโอเวอร์ที่คาดการณ์ไว้มากที่สุดสำหรับปี 2010 " ผู้อ่านน้อยอายุ 15 ให้คนเดียวยากดื่มพ่อแม่มีแนวโน้มที่จะพบการผสมผสานของความผิดหวัง และโอวาทที่น่าพอใจ สงสารเนื่องจากผลของเด็กกับผู้ปกครองโรคพิษสุราเรื้อรังคือการกดและเติบโต ปัญหา แต่ที่จะเขียนเกี่ยวกับมันเก่ง ( เป็นชิบอน ดาวน์ได้ ตัวอย่างเช่น ใน Swift เพียวร้องไห้ ) คุณต้องมากกว่าหัวใจของคุณบนแขนของคุณ