Irafan, a 69-year-old immigrant fro

Irafan, a 69-year-old immigrant from Iran, is brought to the emergency room at St. Vincent's Medical Center (a private urban hospital) after coughing up blood. He presents with severe coughing, fatigue, chest pain, shortness of breath, and headaches. After stabilizing Mr. Tabrizi, the emergency room team admits him to the hospital, where he is given (over the course of a few days) a thorough workup, including chest x-rays, CT scans, mediastinascopy, and a PET scan.

At the start of the visit, the nurses attempt to gather a detailed health history; but this proves difficult, since Mr. Tabrizi speaks almost no English. He does speak fluent Farsi, but there are no Farsi-speaking medical personnel readily available. However, Mr. Tabrizi is accompanied on-and-off by his adult son, who is reasonably fluent in both English and Farsi. He is also accompanied intermittently by his wife, who speaks only Farsi. (The wife makes it a point of regularly offering prayers for her husband's health.) The nurses attempt to gather a health history whenever the son is present, which is not always easy, since his visits are unpredictable. Even when his son is present to help translate, Mr. Tabrizi seems extremely uncomfortable offering up any detailed information about his own or his family's health history, causing high levels of frustration among the medical staff.

Additionally, Mr. Tabrizi appears extremely reluctant to eat whatever food is offered him in the hospital. This is most pronounced when he is alone-if neither his son nor his wife is present at a mealtime. On the second day of his stay, his son explains to the flustered nurses that Mr. Tabrizi is fearful that the hospital food may contain hidden pork by-products. Since he is a devout Muslim, he feels it is safest to refuse the food altogether unless he is absolutely certain. Although the son has attempted to persuade Mr. Tabrizi that he (as a sick person) must eat, Mr. Tabrizi apparently is determined to eat as little as possible. The chief nurse curtly replies that, while religious belief is important, Mr. Tabrizi needs to keep his strength up if he hopes ever to go home; thus he will need to nourish himself by eating more. She says that she will "see what we can do" about ensuring that there is no pork used in the hospital's food preparation. The son thanks her for her help. From then on he and his mother attempt to bring outside food to Mr. Tabrizi whenever they visit.

After almost three days in the hospital, the results of the various scans are in; and the attending physician, Dr. Looke, sits down with Mr. Tabrizi to discuss his situation. His son and wife are also present. Dr. Looke first offers a handshake to Mr. Tabrizi's son. He inquires explicitly about the extent of his English skills and asks if the son would be willing to translate what he is about to say to Mr. Tabrizi. He agrees, while Mr. Tabrizi and his wife sit by. The doctor then gazes directly into Mr. Tabrizi's eyes and tells him that he has extensive small cell lung cancer.

After a moment of stunned silence, the son turns to his father and tells him in Farsi that the doctor believes that he is very sick, with some "growths" in his body. Dr. Looke goes on to say that Mr. Tabrizi most likely does not have long to live. The doctor holds up two fingers (at which point the patient grows increasingly alarmed and agitated), describing that there are basically "two possible treatments" available for this cancer: chemotherapy and radiation; Dr. Looke strongly prefers beginning with the first (chemotherapy). In spite of Mr. Tabrizi's alarm and confused expression, the doctor presses on that, given the apparently advanced stage of the disease, even chemotherapy would be very unlikely to provide a complete cure, but it could provide some relief and lengthen the remainder of his life. The son, again silent for several moments, then turns to his father and also holds up two fingers. He tells him that the doctor says he must do two things to care for himself: eat well and get more rest. He also relays that his father could take some "strong medicines" which would most likely help him to get better. Mr. Tabrizi looks extremely uncomfortable but says nothing.

After a few more moments, Mr. Tabrizi, somewhat confused, asks (via his son) what the "strong medicines" would consist of. The doctor replies by describing (in some detail) what the course of chemotherapy would look like-how often it would be administered and that the treatments would last for several weeks. He also describes that it may produce severe side effects such as nausea, vomiting, increased fatigue, and elevated risk of infection. In spite of his hesitations, the son attempts to translate the bare outlines of this information (leaving out the term "chemotherapy"), at which point Mr. Tabrizi declares flat-out that he doesn't want any such cumbersome treatments; they would compromise his relationships with his family and friends and pla

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Irafan ผู้อพยพ 69 ปีจากอิหร่าน จะมาถึงห้องฉุกเฉินที่ศูนย์การแพทย์เซนต์วินเซนต์ (เมืองโรงพยาบาลเอกชน) หลังไอเลือด เขานำเสนอกับไอรุนแรง อ่อนเพลีย เจ็บหน้าอก หายใจลำบาก และปวดหัว หลังจากนาย Tabrizi เสถียรภาพ ทีมงานห้องฉุกเฉินยอมรับเขาไปโรงพยาบาล ที่เขากำหนด (ช่วงเวลาไม่กี่วัน) ตัวอย่างละเอียดทั่ว รังสีเอกซ์อก สแกน CT, mediastinascopy และการสแกนของสัตว์เริ่มต้นชม พยาบาลพยายามรวบรวมประวัติโดยละเอียดสุขภาพ แต่นี้พิสูจน์ยาก ตั้งแต่นาย Tabrizi พูดภาษาอังกฤษแทบไม่ เขาพูดภาษาฟาร์ซี แต่มีไม่มีบุคลากรทางการแพทย์ที่พูดภาษาฟาร์ซีที่พร้อมใช้งาน อย่างไรก็ตาม นาย Tabrizi มาพร้อมกับเปิด และปิด โดยผู้ใหญ่บุตร ผู้ชำนาญพอสมควรในภาษาอังกฤษและภาษาฟาร์ เขายังมาพร้อมกับเป็นระยะ ๆ โดยภรรยาของเขา ที่พูดภาษาฟาร์ซีเท่านั้น (ภรรยาทำให้จุดของการสวดเป็นประจำเพื่อสุขภาพของสามี) พยาบาลพยายามที่รวบรวมประวัติสุขภาพเมื่อบุตรอยู่ปัจจุบัน ซึ่งไม่ง่ายเสมอ เนื่องจากเขาเข้าไม่แน่นอน แม้ว่าบุตรจะอยู่ช่วยแปล นาย Tabrizi น่า อึดอัดมากเสนอข้อมูลรายละเอียดเกี่ยวกับตัวเขาเองหรือประวัติสุขภาพของครอบครัว ก่อให้เกิดความยุ่งยากในหมู่พนักงานทางการแพทย์ในระดับสูงAdditionally, Mr. Tabrizi appears extremely reluctant to eat whatever food is offered him in the hospital. This is most pronounced when he is alone-if neither his son nor his wife is present at a mealtime. On the second day of his stay, his son explains to the flustered nurses that Mr. Tabrizi is fearful that the hospital food may contain hidden pork by-products. Since he is a devout Muslim, he feels it is safest to refuse the food altogether unless he is absolutely certain. Although the son has attempted to persuade Mr. Tabrizi that he (as a sick person) must eat, Mr. Tabrizi apparently is determined to eat as little as possible. The chief nurse curtly replies that, while religious belief is important, Mr. Tabrizi needs to keep his strength up if he hopes ever to go home; thus he will need to nourish himself by eating more. She says that she will "see what we can do" about ensuring that there is no pork used in the hospital's food preparation. The son thanks her for her help. From then on he and his mother attempt to bring outside food to Mr. Tabrizi whenever they visit.After almost three days in the hospital, the results of the various scans are in; and the attending physician, Dr. Looke, sits down with Mr. Tabrizi to discuss his situation. His son and wife are also present. Dr. Looke first offers a handshake to Mr. Tabrizi's son. He inquires explicitly about the extent of his English skills and asks if the son would be willing to translate what he is about to say to Mr. Tabrizi. He agrees, while Mr. Tabrizi and his wife sit by. The doctor then gazes directly into Mr. Tabrizi's eyes and tells him that he has extensive small cell lung cancer.หลังจากช่วงเวลาของเดือน บุตรชายเป็นพ่อของเขา และบอกเขาในฟาร์ซีแพทย์เชื่อว่า เขามีอาการป่วยมาก มีบาง "เจริญเติบโต" ในร่างกายของเขา ดร. Looke ไปเพื่อบอกว่า นาย Tabrizi มักไม่ยาวต้องมีชีวิตอยู่ หมอถือสองนิ้ว (ซึ่งในขณะผู้ป่วยเติบโตมากขึ้นตกใจ และไม่สบายใจ), อธิบายว่า โดยทั่วไปมี "สองรักษาเป็นไปได้" สำหรับโรคมะเร็งนี้: รังสี ดร. Looke ขอชอบเริ่มแรก (เคมีบำบัด) แม้นาย Tabrizi ปลุกและนิพจน์สับสน หมอกดลงบนที่ รับขั้นสูงในเห็นได้ชัดของการเกิดโรค เคมีบำบัดแม้จะยากมากที่จะให้การรักษาสมบูรณ์ แต่มันสามารถให้บรรเทาบาง และยาวส่วนที่เหลือของชีวิตของเขา บุตร เงียบอีกครั้งสำหรับหลายครู่ แล้ว เป็นพ่อของเขา และยัง ถือสองนิ้ว เขาบอกเขาว่า ที่แพทย์กล่าวว่า เขาต้องทำสองสิ่งในการดูแลตัวเอง: กินดี และพักผ่อนเพิ่มเติม นอกจากนี้เขายังถ่ายทอดว่า บิดาอาจใช้ยาบางตัว"แข็งแรง" ซึ่งมักจะช่วยให้เขาได้รับดีกว่า นาย Tabrizi ดูอึดอัดมาก แต่ว่า ไม่มีอะไรหลังจากเพิ่มเติมครู่ นาย Tabrizi ค่อนข้างสับสน ถาม (ผ่านบุตร) อะไร "ยาแรง" จะประกอบด้วย คุณหมอตอบกลับ โดยอธิบายในรายละเอียดบาง) อะไรของเคมีบำบัดจะมีลักษณะเหมือนวิธีมักจะมีการบริหารจัดการ และให้ การรักษาจะนานหลายสัปดาห์ เขาอธิบายว่า มันอาจก่อให้เกิดผลข้างเคียงที่รุนแรงเช่นคลื่นไส้ อาเจียน ความเมื่อยล้าเพิ่มขึ้น และความเสี่ยงสูงต่อการติดเชื้อ ทั้ง ๆ ที่ มีของเขา hesitations บุตรพยายามแปลเค้าร่างเปลือยของข้อมูลนี้ (เอาคำว่า "เคมีบำบัด"), ซึ่งจุดนาย Tabrizi ประกาศว่า เขาไม่ต้องการบำบัดดังกล่าวยุ่งยาก flat-out พวกเขาจะประนีประนอมความสัมพันธ์ของเขากับครอบครัว และเพื่อนของเขา และปลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

irafan , 69 ปี ผู้อพยพเก่าจากอิหร่าน จะมาถึงห้องฉุกเฉิน ณศูนย์การแพทย์เซนต์วินเซนต์ ( โรงพยาบาลเมืองส่วนบุคคล ) หลังจากไอออกมาเป็นเลือด เขาแสดงกับไออย่างรุนแรง เหนื่อย เจ็บหน้าอก หายใจเหนื่อย และปวดหัว หลังจากการรักษาเสถียรภาพ นาย tabrizi ทีมห้องฉุกเฉินยอมรับเขาไปโรงพยาบาลที่เขาให้ ( มากกว่าหลักสูตรของไม่กี่วัน ) ตรวจสอบอย่างละเอียด รวมทั้งเอ็กซเรย์ทรวงอกสแกน CT mediastinascopy และ PET Scanที่เริ่มต้นของการเข้าเยี่ยมชม พยาบาลพยายามที่จะรวบรวมรายละเอียดประวัติสุขภาพ แต่นี้พิสูจน์ยาก เพราะคุณ tabrizi พูดเกือบจะพูดอังกฤษไม่ได้ เขาพูดภาษาไทยได้คล่อง แต่ไม่มีภาษาไทย พูด บุคลากรทางการแพทย์ พร้อมใช้งาน อย่างไรก็ตาม นาย tabrizi พร้อม เปิด และ ปิด โดยลูกชายของผู้ใหญ่ที่สมเหตุสมผลได้คล่องทั้งภาษาอังกฤษและภาษาไทย . เขายังตามมาเป็นระยะ โดยภรรยาของเขา ที่พูดเพียง Farsi ( ภรรยาทำให้จุดของการหมั่นบูชาสวดมนต์สำหรับสุขภาพ ของสามี ) พยาบาลพยายามที่จะรวบรวมประวัติสุขภาพเมื่อใดก็ตามที่ลูกอยู่ ซึ่งไม่ได้ง่ายเสมอ เนื่องจากเข้าชมของเขาได้ แม้ว่าลูกชายของเขาเป็นปัจจุบันจะช่วยแปล คุณ tabrizi ดูอึดอัดมาก เสนอข้อมูลรายละเอียดใด ๆเกี่ยวกับตัวเองหรือประวัติสุขภาพของครอบครัวของเขา ทำให้ระดับของเสียงระหว่างเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์นอกจากนี้ นาย tabrizi ปรากฏมากลังเลที่จะกินอะไรเป็นอาหารให้เขาได้ ในโรงพยาบาล นี้เป็นเด่นชัดมากที่สุดเมื่อเขาอยู่คนเดียวถ้าทั้งลูกชายและภรรยาของเขาอยู่ที่ mealtime . ในวันที่สองของการพักของเขา ลูกชายของเขาอธิบายให้งง พยาบาลที่คุณ tabrizi กลัวว่าอาหารที่โรงพยาบาล อาจมีผลพลอยได้ หมูซ่อนอยู่ เพราะเขาคือมุสลิมเคร่งศาสนา เขารู้สึกว่ามันปลอดภัยที่จะปฏิเสธอาหารทั้งหมด ถ้าเขาเป็นอย่างแน่นอน แม้ว่าลูกชาย ได้พยายามที่จะชักชวนให้คุณ tabrizi ว่าเขา ( เหมือนคนไม่สบายต้องกิน คุณ tabrizi เห็นได้ชัดว่ามุ่งมั่นที่จะกินน้อยได้ตามที่เป็นไปได้ หัวหน้าพยาบาลอย่างหยาบๆ ตอบว่า ในขณะที่ความเชื่อทางศาสนาที่สำคัญ คุณ tabrizi ความต้องการที่จะให้ความแข็งแรงของเขา ถ้าเขาหวังจะกลับบ้าน ดังนั้นเขาจะต้องเลี้ยงเอง โดยการกินมากขึ้น เธอบอกว่าเธอจะ " เห็นสิ่งที่เราสามารถทำเกี่ยวกับการรับประกันที่ไม่มีหมูที่ใช้ในการเตรียมอาหารของโรงพยาบาล ลูกต้องให้เธอช่วย จากนั้นเขาและแม่ของเขาพยายามที่จะเอาอาหารข้างนอก คุณ tabrizi เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาเข้าชมหลังจากเกือบ 3 วันในโรงพยาบาล ผลของการสแกนต่างๆอยู่ และแพทย์ ดร. looke แล้วนั่งลงกับคุณ tabrizi เพื่อหารือเกี่ยวกับสถานการณ์ของเขา ลูกชายและภรรยายังเป็นปัจจุบัน ดร. looke ก่อนให้จับมือกับนาย tabrizi ลูกชาย เขาสอบถามให้ชัดเจนเกี่ยวกับขอบเขตของทักษะภาษาอังกฤษของเขาและถามว่าลูกชายจะแปลสิ่งที่เขากำลังจะพูดกับคุณ tabrizi . เขาเห็นด้วย ขณะที่นาย tabrizi และภรรยาของเขานั่งโดย คุณหมอ แล้วสายการบินโดยตรงคุณ tabrizi ตาและบอกเขาว่าเขามีหลากหลายขนาดเล็กเซลล์มะเร็งปอดหลังจากช่วงเวลาแห่งความเงียบ ลูกชายกลายเป็นพ่อของเขาและบอกเขาว่าในภาษาอังกฤษว่าหมอเชื่อว่าเขาป่วยมาก กับ " เจริญ " ในร่างกายของเขา ดร. looke กล่าวต่อไปว่า นาย tabrizi ส่วนใหญ่ไม่ได้นานอยู่ หมอชูขึ้นสองนิ้ว ( ซึ่งเป็นจุดที่คนไข้เติบโตมากขึ้นกลัวและตื่นเต้น ) อธิบายว่าโดยทั่วไปมี " สองที่เป็นไปได้การรักษา " ของโรคมะเร็งนี้ : เคมีบำบัดและการฉายรังสี ; ดร. looke ขอชอบต้นแรก ( chemotherapy ) ทั้งๆที่คุณ tabrizi ปลุกและสับสนนิพจน์ หมอ กด ที่ ได้รับขั้นสูงเห็นได้ชัดของโรคแม้เคมีบำบัดจะยากมากที่จะให้การรักษาที่สมบูรณ์ แต่อาจให้ผ่อนคลายและยืดส่วนที่เหลือของชีวิตของเขา ลูกชายเงียบไปอีกครั้ง หลายช่วงเวลาแล้วเปลี่ยนเป็นพ่อของเขา และยังชูสองนิ้ว เขาบอกเขาว่าหมอบอกว่าเขาต้องทำสองสิ่งเพื่อดูแลตัวเอง กินข้าวและพักผ่อนมากขึ้น เขายังถ่ายทอดว่าพ่อของเขาจะใช้ " ยาแรง " ซึ่งส่วนใหญ่จะช่วยให้เขาดีขึ้น นาย tabrizi ดูอึดอัดมาก แต่กล่าวว่าไม่มีอะไรหลังจากไม่กี่นาที คุณ tabrizi ค่อนข้างสับสน ถาม ( ผ่านลูกชายของเขา ) ว่า " ยา " ที่แข็งแกร่งจะประกอบด้วย . หมอตอบโดยอธิบายในรายละเอียดบางอย่าง ) สิ่งที่หลักสูตรเคมีบำบัดจะดูบ่อยก็จะสมบูรณ์ และการรักษาจะใช้เวลานานหลายสัปดาห์ เขายังอธิบายว่ามันอาจผลิตรุนแรงผลข้างเคียงเช่นคลื่นไส้ , อาเจียน , เพิ่มความเมื่อยล้าและความเสี่ยงสูงของการติดเชื้อ ทั้งๆที่มีความลังเลของเขา ลูกชายพยายามแปลร่างเปลือยของข้อมูลนี้ ( ออกจากคำว่า " รักษา " ) , จุดที่คุณ tabrizi ประกาศแบนออกว่าเขาไม่ได้ต้องการการรักษาใด ๆที่ยุ่งยากเช่น ; พวกเขาจะประนีประนอมความสัมพันธ์ของเขากับครอบครัวและเพื่อนและปลา