The doi moi or “Renovation” program

The doi moi or “Renovation” programme of political and economic reforms was
introduced by the Vietnamese Congress in 1986. This policy decentralised aspects of
governance and planning and streamlined the government bureaucracy. Reforms were
enacted to promote the private sector as an economic driver, and to permit state and
privately-owned industries to trade directly in foreign and international markets. Doi moi
has been extremely successful in transforming Vietnam from a stagnant, unstable,
centrally planned Soviet-style economy to a dynamic and quickly growing marketoriented
economy grounded in a socialist society (Kokko, 1998, p. 2). Events such as the
end of the US trade embargo on Vietnam in 1994 and Vietnam’s 1995 entry into
ASEAN, as well as Vietnam’s admission into the World Trade Organization (WTO) at
the beginning of 2007, indicate an increasing re-integration of Vietnam into international
capitalist markets. The United Nations World Tourism Organization (UNWTO) and the
United Nations Development Programme (UNDP) have been involved in assisting
Vietnam in developing a tourism policy and a tourism master plan to impose some
organisation on this still-emerging market, as well as helping to draft the country’s first
ever tourism law.
Before the open door policy doi moi, the Vietnamese government had
monopolised all tourism sectors. In 1987, one year after doi moi, the state issued the Law
on Foreign Investment, which encouraged foreign direct investment in Vietnam,
especially in the tourism industry. Parallel to the rush of foreign investment that
followed, private enterprises also increased in number, leading to the end of the

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แลัดอยหรือ "การปรับปรุง" โปรแกรมของการปฏิรูปทางการเมืองและเศรษฐกิจได้รับการ
แนะนำให้รู้จักกับสภาคองเกรสของเวียดนามในปี 1986 นโยบายนี้กระจายแง่มุมของ
การกำกับดูแลและการวางแผนและการปรับปรุงระบบราชการ การปฏิรูปที่ถูก
ตราขึ้นเพื่อส่งเสริมให้ภาคเอกชนเป็นคนขับเศรษฐกิจและเพื่อเปิดโอกาสให้รัฐและ
อุตสาหกรรมเอกชนที่เป็นเจ้าของเพื่อการค้าโดยตรงในตลาดต่างประเทศและต่างประเทศ ดอยแลั
ได้รับความสำเร็จอย่างมากในการเปลี่ยนจากเวียดนามนิ่งไม่แน่นอน
การวางแผนจากส่วนกลางเศรษฐกิจของสหภาพโซเวียตสไตล์แบบไดนามิกและการเติบโตอย่างรวดเร็ว marketoriented
เศรษฐกิจเหตุผลในสังคมสังคมนิยม (Kokko 1998 พี. 2) เหตุการณ์เช่น
ในตอนท้ายของการคว่ำบาตรการค้าสหรัฐในเวียดนามในปี 1994 และเวียดนาม 1995 เข้าสู่
อาเซียนเช่นเดียวกับการรับเข้าของเวียดนามเข้าสู่องค์การการค้าโลก (WTO) ที่
จุดเริ่มต้นของปี 2007 บ่งชี้ถึงการรวมกลุ่มใหม่ที่เพิ่มขึ้นของเวียดนามเป็นสากล
ตลาดทุนนิยม องค์การสหประชาชาติการท่องเที่ยวโลก (UNWTO) และ
โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (UNDP) ได้มีส่วนร่วมในการช่วยเหลือ
เวียดนามในการพัฒนานโยบายการท่องเที่ยวและแผนแม่บทการท่องเที่ยวที่จะกำหนดบาง
องค์กรในตลาดนี้ยังคงเกิดขึ้นใหม่เช่นเดียวกับการช่วย ร่างแรกของประเทศ
ที่เคยกฎหมายท่องเที่ยว.
ก่อนที่จะมีนโยบายเปิดประตูแลัดอยรัฐบาลเวียดนามได้
ผูกขาดภาคการท่องเที่ยวทั้งหมด ในปี 1987 หนึ่งปีหลังจากแลัดอยรัฐออกกฎหมาย
เกี่ยวกับการลงทุนในต่างประเทศซึ่งได้รับการสนับสนุนการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในเวียดนาม
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ขนานไปกับการวิ่งของการลงทุนต่างประเทศที่
ตามองค์กรเอกชนที่เพิ่มขึ้นในจำนวนที่นำไปสู่การสิ้นสุดของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดอยมอยหรือ " ปรับปรุง " โปรแกรมของการปฏิรูปทางการเมืองและเศรษฐกิจ
แนะนำโดยรัฐสภาเวียดนามในปี 1986 นี้ decentralised นโยบายด้านธรรมาภิบาลและการวางแผน
และมีประสิทธิภาพ รัฐบาล ข้าราชการ การปฏิรูป คือ
ตราขึ้นเพื่อส่งเสริมให้ภาคเอกชนเป็นโปรแกรมควบคุมเศรษฐกิจ และเพื่อให้รัฐและ
เป็นเจ้าของอุตสาหกรรมการค้าโดยตรงในตลาดต่างประเทศและระหว่างประเทศ โด๋ยเม้ย
ได้รับความสำเร็จอย่างมากในการเปลี่ยนเวียดนามจากนิ่ง , ไม่มั่นคง ,
ส่วนกลางเศรษฐกิจวางแผนสไตล์โซเวียตเป็นแบบไดนามิกและเติบโตอย่างรวดเร็ว marketoriented
เศรษฐกิจกักบริเวณในสังคมสังคมนิยม ( kokko , 2541 , หน้า 2 ) เหตุการณ์เช่น
ปลายเราค้าห้ามในเวียดนามในปี 1994 และ 1995 เข้าเวียดนาม
อาเซียน รวมทั้งเวียดนามที่เข้าไปในองค์การการค้าโลก ( WTO )
เริ่มต้นปี 2007 ระบุว่า การบูรณาการของเวียดนามในตลาดทุนนิยมกลับต่างประเทศ

สหประชาชาติองค์การการท่องเที่ยวโลก ( UNWTO ) และ
โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ ( UNDP ) ได้มีส่วนร่วมในการช่วยเหลือ
เวียดนามในการพัฒนานโยบายการท่องเที่ยวและการท่องเที่ยวแผนแม่บทที่จะกำหนดบาง
องค์กรเกี่ยวกับนี้ยังตลาดเกิดใหม่ รวมทั้งช่วยในการร่างครั้งแรกของประเทศ

เคยท่องเที่ยวกฎหมาย ก่อนเปิดประตูนโยบายโด๋ยเม้ย รัฐบาลเวียดนามได้
monopolised ภาคการท่องเที่ยวทั้งหมด ในปี 1987 , หนึ่งปีหลังจากดอยกระผมรัฐออกกฎหมาย
ในการลงทุนต่างประเทศ ซึ่งสนับสนุนการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในเวียดนาม
โดยเฉพาะในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ขนานกับความเร่งรีบของการลงทุนจากต่างประเทศที่
ตามวิสาหกิจเอกชนเพิ่มขึ้นในตัวเลขา ปลาย