FCR values of tilapia fry in our st

FCR values of tilapia fry in our study varied between 1.45 and 1.66,
which is in agreement with the results of El-Tawil and Amer (2010), who
reported FCR values of 1.45–1.66 when feeding Nile tilapia with 5%–15%
Ulva sp. meal. Anh et al. (2013) observed FCR values 0.93 to 2.47 in red O.
niloticus on a diet of 0% to 33% Enteromorpha-enriched feed.
Our PER ranged between 2.01 and 2.29, in agreement with Anh et al.
(2013), who noted a similar range of PER (1.83–2.28) in case of the red O.
niloticus on diets with 0% to 33% Enteromorpha-enriched feed.
Replacing fish meal protein with plant protein in fish feed generally
affects the whole-body composition of fish (Shelton 2002). In the present
study, the lipid content of monosex male tilapia fry significantly decreased
with increasing GW level in the diets, similar to the observations of Appler
and Jauncey (1983). Conversely, protein content was highest in fish maintained
at 10% GW and 20% GW in the diets. Protein content was higher in
the common carp at 15% Ulva sp. and the gray mullet at 28% Ulva sp. han
in control fishmeal diets (Diler et al. 2007).
Increasing GW protein from 10% to 50% in the diets reduced feed prices
by 4.43% to 15.74% compared to the 0% GW protein diet. Overall, the best
diet in terms of cost per kg of fish flesh was observed in fish fed the 20%
fishmeal replaced diet.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค่า FCR ของทอดปลานิลในการศึกษาของเราแตกต่างกันระหว่างดาวน์โหลด 1.45 และ 1.66ซึ่งเป็นข้อตกลงกับผลลัพธ์ของ El Tawil และเอเมอร์ (2010), ที่รายงานค่า FCR ของดาวน์โหลด 1.45 – 1.66 เมื่ออาหารนิลกับ 5%-15%Ulva sp.อาหาร อันห์ et al. (2013) สังเกตค่า FCR 0.93-2.47 ในโอสีแดงniloticus ในอาหารของ 0% ถึง 33% ฟีด Enteromorpha อุดมไปด้วยแต่ของเราอยู่ในช่วงระหว่าง 2.01 และ 2.29 ยังคงอันห์ et al(2013), เป็นเหมือนช่วงของต่อ (1.83 – 2.28) ในกรณีที่มีโอสีแดงไว้ที่niloticus ในอาหารด้วย 0% ถึง 33% ฟีด Enteromorpha อุดมไปแทนอาหารปลาโปรตีนพืชโปรตีนในปลาเลี้ยงโดยทั่วไปส่งผลกระทบต่อร่างกายทั้งส่วนประกอบของปลา (เชลตัน 2002) ในปัจจุบันศึกษา เนื้อหาไขมันของทอดปลานิลชาย monosex ลดลงอย่างมีนัยสำคัญมีระดับเพิ่มขึ้น GW ในอาหาร คล้ายกับข้อสังเกตของ Applerและ Jauncey (1983) ในทางกลับกัน โปรตีนสูงที่สุดในการรักษาปลาGW 10% และ 20% GW ในอาหาร โปรตีนสูงกว่าไนที่ 15% Ulva sp.และปลาสีเทาที่ 28% Ulva sp.ฮั่นในการควบคุม fishmeal อาหาร (Diler et al. 2007)เพิ่มโปรตีน GW จาก 10% เป็น 50% ในอาหารลดลงราคาอาหารโดย 4.43% 15.74% เมื่อเทียบกับอาหารโปรตีน GW 0% โดยรวม ดีที่สุดอาหารในต้นทุนต่อกิโลกรัมของเนื้อปลาที่พบในปลาเลี้ยง 20%fishmeal แทนอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค่าของอัตราแลกเนื้อทอดปลานิลในการศึกษาที่แตกต่างกันระหว่าง 1.45 และ 1.66,
ซึ่งอยู่ในข้อตกลงกับผลของ El-ถวิลและอาเมอร์ (2010)
ที่รายงานค่าFCR ของ 1.45-1.66 เมื่อให้อาหารปลานิล 5% -15%
อัลวา เอสพี อาหาร Anh et al, (2013) สังเกต FCR ค่า 0.93-2.47 สีแดง O.
niloticus ในอาหารของ 0% ถึง 33% Enteromorpha ที่อุดมด้วยฟีด.
PER ของเราอยู่ระหว่าง 2.01 และ 2.29 ในข้อตกลงกับ Anh et al.
(2013) ที่ตั้งข้อสังเกต ช่วงที่คล้ายกันของต่อ (1.83-2.28) ในกรณีของสีแดง O.
niloticus ในอาหารที่มี 0% ถึง 33% Enteromorpha ที่อุดมด้วยอาหาร.
เปลี่ยนโปรตีนปลาอาหารที่มีโปรตีนจากพืชในอาหารปลาโดยทั่วไปมีผลต่อองค์ประกอบทั้งร่างกายของปลา ( เชลตัน 2002)
ในปัจจุบันการศึกษาเนื้อหาของไขมัน monosex ชายทอดปลานิลอย่างมีนัยสำคัญลดลงด้วยการเพิ่มระดับGW ในอาหารที่คล้ายกับข้อสังเกตของ Appler และ Jauncey (1983) ตรงกันข้ามมีปริมาณโปรตีนสูงที่สุดในปลาเก็บรักษาไว้ที่ 10% GW และ 20% GW ในอาหาร ปริมาณโปรตีนสูงในปลาคาร์พร่วมกันที่ 15% อัลวาเอสพี และกระบอกสีเทาที่ 28% อัลวาเอสพี ฮันในการควบคุมอาหารปลาป่น (Diler et al. 2007). การเพิ่มโปรตีน GW จาก 10% เป็น 50% ในอาหารลดราคาอาหารสัตว์จาก4.43% เป็น 15.74% เมื่อเทียบกับ 0% GW อาหารที่มีโปรตีน โดยรวมที่ดีที่สุดอาหารในแง่ของค่าใช้จ่ายต่อกิโลกรัมของเนื้อปลาพบว่าในปลาที่ได้รับ 20% ปลาป่นแทนที่อาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่า FCR ของปลานิลทอดในการศึกษาของเราที่แตกต่างกันระหว่าง 1.45 และ 1.66
, ซึ่งสอดคล้องกับผลของเอลและ tawil AMER ( 2010 ) ที่รายงานว่าค่า FCR
1.45 – 1.66 เมื่อให้อาหารปลานิลด้วย 5 % - 15 %
3 ใบนะคะ แอง et al . ( 2013 ) พบว่าค่า FCR 0.93 ถึง 2.47 ใน o .
สีแดง niloticus ในอาหารจาก 0% ถึง 33% เทอโรมอร์ฟาอุดมอาหาร
ของเราต่ออยู่ระหว่าง 2.01 2.29 และ ,ในข้อตกลงกับแอง et al .
( 2013 ) ที่กล่าวไว้คล้ายกัน ช่วงต่อ ( 1.83 ( 2.28 ) กรณีแดง o .
niloticus ในระดับ 0% ถึง 33% เทอโรมอร์ฟาอุดมอาหารแทนปลาป่นโปรตีน
ด้วยโปรตีนพืชในเลี้ยงปลาโดยทั่วไป
มีผลต่อองค์ประกอบร่างกายของปลา เชลตัน 2002 ) ในการศึกษา
, ปริมาณไขมันของปลานิลทอดลดลง
monosex ชายด้วยการเพิ่มระดับ GW ในอาหารที่มีตัวอย่างและ APPLER
jauncey ( 1983 ) ในทางกลับกัน ปริมาณโปรตีนมากที่สุดในปลารักษา
ที่ 10% และ 20% GW GW ในอาหาร ปริมาณโปรตีนมากกว่า
ปลาไน 15% อัลวา sp . และปลากระบอกเทาที่ 28% อัลวา sp . ฮัน
ในปลาป่น ( อาหารควบคุมโดย et al .
2007 )เพิ่มโปรตีน GW จาก 10% ถึง 50% ในอาหารลดลง โดยราคาอาหาร 15.74 4.43 %
% เมื่อเทียบกับ 0% จากโปรตีนในอาหาร โดยรวม , อาหารที่ดีที่สุด
ในแง่ของต้นทุนต่อกิโลกรัมของเนื้อปลา พบว่าปลาที่ได้รับ 20 %
ป่นแทนอาหาร