The Prince and the Pauper Mark Twain
Conclusion. Justice and retribution.
Page 1 of 2
Table Of Contents: The Prince and the Pauper
Next Page
Previous Chapter
Next Chapter
More Books
More by this Author
When the mysteries were all cleared up, it came out, by confession of Hugh Hendon, that his wife had repudiated Miles by his command, that day at Hendon Hall--a command assisted and supported by the perfectly trustworthy promise that if she did not deny that he was Miles Hendon, and stand firmly to it, he would have her life; whereupon she said, "Take it!"--she did not value it--and she would not repudiate Miles; then the husband said he would spare her life but have Miles assassinated! This was a different matter; so she gave her word and kept it.
Hugh was not prosecuted for his threats or for stealing his brother's estates and title, because the wife and brother would not testify against him--and the former would not have been allowed to do it, even if she had wanted to. Hugh deserted his wife and went over to the continent, where he presently died; and by-and-by the Earl of Kent married his relict. There were grand times and rejoicings at Hendon village when the couple paid their first visit to the Hall.
Tom Canty's father was never heard of again.
The King sought out the farmer who had been branded and sold as a slave, and reclaimed him from his evil life with the Ruffler's gang, and put him in the way of a comfortable livelihood.
He also took that old lawyer out of prison and remitted his fine. He provided good homes for the daughters of the two Baptist women whom he saw burned at the stake, and roundly punished the official who laid the undeserved stripes upon Miles Hendon's back.
Tired of reading? Add this page to your Bookmarks or Favorites and finish it later.
He saved from the gallows the boy who had captured the stray falcon, and also the woman who had stolen a remnant of cloth from a weaver; but he was too late to save the man who had been convicted of killing a deer in the royal forest.
He showed favour to the justice who had pitied him when he was supposed to have stolen a pig, and he had the gratification of seeing him grow in the public esteem and become a great and honoured man.
As long as the King lived he was fond of telling the story of his adventures, all through, from the hour that the sentinel cuffed him away from the palace gate till the final midnight when he deftly mixed himself into a gang of hurrying workmen and so slipped into the Abbey and climbed up and hid himself in the Confessor's tomb, and then slept so long, next day, that he came within one of missing the Coronation altogether. He said that the frequent rehearsing of the precious lesson kept him strong in his purpose to make its teachings yield benefits to his people; and so, whilst his life was spared he should continue to tell the story, and thus keep its sorrowful spectacles fresh in his memory and the springs of pity replenished in his heart.
Miles Hendon and Tom Canty were favourites of the King, all through his brief reign, and his sincere mourners when he died. The good Earl of Kent had too much sense to abuse his peculiar privilege; but he exercised it twice after the instance we have seen of it before he was called from this world--once at the accession of Queen Mary, and once at the accession of Queen Elizabeth. A descendant of his exercised it at the accession of James I. Before this one's son chose to use the privilege, near a quarter of a century had elapsed, and the 'privilege of the Kents' had faded out of most people's memories; so, when the Kent of that day appeared before Charles I. and his court and sat down in the sovereign's presence to assert and perpetuate the right of his house, there was a fine stir indeed! But the matter was soon explained, and the right confirmed. The last Earl of the line fell in the wars of the Commonwealth fighting for the King, and the odd privilege ended with him.
เจ้าชายและยาจก Twain ที่ทำเครื่องหมายสรุป ความยุติธรรมและลงโทษ หน้า 1 ของ 2สารบัญ: เจ้าชายและยาจกหน้าถัดไปบทก่อนหน้านี้บทถัดไปหนังสือเพิ่มเติมเพิ่มเติม โดยผู้เขียนคนนี้เมื่อลึกลับที่ทั้งหมดได้ถูกล้างค่า มา โดยการสารภาพของฮิวจ์ Hendon ว่า ภรรยาของเขาได้ repudiated ไมล์ โดยคำสั่งของเขา วันที่ Hendon ฮอลล์ - คำสั่งที่รับความช่วยเหลือ และสนับสนุน โดยสัญญาว่าจะเชื่อถืออย่างที่ว่า ถ้าเธอไม่ไม่ปฏิเสธว่า เป็น Hendon ไมล์ และยืนได้อย่างมั่นคง เขาจะมีชีวิต whereupon เธอบอก "เถิด" -เธอไม่ได้ค่า-- และเธอจะไม่ repudiate ไมล์ จากนั้น สามีว่า เขาจะอะไหล่ชีวิตของเธอ แต่ได้ไมล์ถูกลอบปลงพระชนม์ นี้เป็นเรื่องที่แตกต่างกัน เธอให้คำของเธอ และเก็บมันฮิวจ์ไม่ต้อง การคุกคามของเขา หรือขโมยของน้องนิคมและชื่อ เนื่องจากภรรยาและน้องชายจะไม่ปรักปรำเธอ และเดิมจะไม่มีได้รับอนุญาตทำ ถ้าเธอมีอยาก ฮิวจ์ร้างภรรยาของเขา และไปทั่วทวีป ที่เขาปัจจุบันตาย และ by-and-by เอิร์ลแห่งเคนต์แต่งงาน relict ของเขา มีเวลาแกรนด์ และ rejoicings วิ Hendon เมื่อคู่จ่ายครั้งแรกของพวกเขาไปที่ศาลาTom Canty พ่อไม่เคยได้ยินอีกพระมหากษัตริย์ขอออกเกษตรกรที่มีตราสินค้า และขายเป็นทาส คืนเขาจากชีวิตชั่วร้ายกับแก๊งของ Ruffler และแมวทางดำรงชีวิตที่สะดวกสบายนอกจากนี้เขายังเอาทนายเก่าที่ออกจากคุก และชำระค่าปรับของเขา พ่อบ้านที่ดีสำหรับลูกสาวของผู้หญิงสองแบปติสต์ที่เขาเห็นเขียนเงินเดิมพัน และลงโทษเป็นผู้วางลาย undeserved ตามหลังไมล์ Hendon roundly เหนื่อยอ่าน หน้านี้เพิ่มคั่นหน้าเว็บหรือรายการโปรดของคุณ และเสร็จสิ้นเขาบันทึกจากการแขวนคอนักโทษชายที่จับเหยี่ยวหลงทาง และหญิงที่มีขโมยสติผ้าจากช่างทอผ้า แต่คงไม่สายเกินไปต้องคนที่มีประวัติฆ่ากวางในป่ารอยัลเขาพบโปรดปรานไปที่มีจำเลย pitied เขาเมื่อเขาควรจะมีขโมยหมู และเขาพึงพอใจเห็นเขาเติบโตในต้นทุนสาธารณะ และเป็นคนดี และรับการยกย่องตราบใดที่พระมหากษัตริย์อยู่ เขาแอบบอกเรื่องราวของการผจญภัยของเขา ทั้งหมดที่ผ่าน จากชั่วโมงที่ว่า ยามที่ cuffed เขาออกประตูพระราชวังจนถึงเที่ยงคืนสุดท้ายเมื่อเขา deftly ผสมเองในแก๊งของ hurrying สบู่ และดังเล็ดรอดเข้าแอบปีนขึ้น และซ่อนตัวในสุสานของธรรมสักขี แล้ว นอนนาน วัน ที่พระองค์หนึ่งพิธีที่ขาดหายไปทั้งหมด เขากล่าวว่า ที่มักทำการทดสอบบทเรียนล้ำค่าเก็บเขาแข็งแรงในจุดประสงค์ของเขาให้ผลประโยชน์ตอบแทนเจ้า นิพพาน และดังนั้น ในขณะช่วยชีวิต เขาควรแจ้งเรื่อง และทำ ให้กรอบแว่นของอกตรมสดในหน่วยความจำของเขาและสปริงของเติมในหัวใจสงสารMiles Hendon and Tom Canty were favourites of the King, all through his brief reign, and his sincere mourners when he died. The good Earl of Kent had too much sense to abuse his peculiar privilege; but he exercised it twice after the instance we have seen of it before he was called from this world--once at the accession of Queen Mary, and once at the accession of Queen Elizabeth. A descendant of his exercised it at the accession of James I. Before this one's son chose to use the privilege, near a quarter of a century had elapsed, and the 'privilege of the Kents' had faded out of most people's memories; so, when the Kent of that day appeared before Charles I. and his court and sat down in the sovereign's presence to assert and perpetuate the right of his house, there was a fine stir indeed! But the matter was soon explained, and the right confirmed. The last Earl of the line fell in the wars of the Commonwealth fighting for the King, and the odd privilege ended with him.
การแปล กรุณารอสักครู่..