The present perceptual effects can

The present perceptual effects can be interpreted within existing neuro-scientific frameworks, and our results are particularly
interesting from a cognitive neuroscience perspective because they generate testable hypotheses about the underlying
neuronal mechanisms. The illusion of having a body just below the cameras that is directly being touched by the experimenter’s
hand is probably mediated by populations of multisensory neurons in premotor cortex, posterior parietal cortex
and putamen (Petkova et al., 2011). These regions have the capacity to integrate visual, tactile and proprioceptive information
in body part-centered reference frames (Brozzoli, Gentile, Petkova, & Ehrsson, 2011; Graziano, 1999, 2000) and construct
central multisensory representations of one’s limbs and body parts (Ehrsson et al., 2004; Petkova et al., 2011). We
further hypothesize that circuits in the medial temporal lobe and posterior parietal cortex, which are associated with spatial
cognition and spatial navigation (Burgess, 2006; Spiers & Maguire, 2006), might be involved in generating the sense of selflocation
in the environment. This may be supported by areas in the temporo-parietal junction, in particular with respect to
representing the orientation of the body in the gravity field (Blanke et al., 2004; Ionta et al., 2011). Finally, the reduced emotional
responses when the real ‘disowned’ body is physically threatened are probably due to attenuated threat-evoked activation
in the anterior insula and the anterior cingulate cortex (Ehrsson et al., 2007). The activity level in these structures,
which are central for the generation of bodily emotions (Craig, 2002), correlates with the strength of ownership of a body
part that is being physically threatened by a sharp object (Ehrsson et al., 2007). Other non-specific emotional responses associated
with seeing a knife move near a person (e.g., the visual impression of aversive stimuli, empathy, or surprise) cannot
explain our results because these factors were controlled for in the experimental design.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามารถตีความผลกระทบรับรู้อยู่ภายในกรอบทางประสาทวิทยาที่มีอยู่ และผลของเราเป็นอย่างยิ่งที่น่าสนใจจากมุมมองของประสาทการรับรู้เนื่องจากพวกเขาสร้างการทดสอบสมมติฐานเกี่ยวกับต้นแบบกลไกประสาท ภาพลวงตาของร่างกายมีอยู่ใต้กล้องที่มีการสัมผัสโดยตรง โดย experimenter การอาจจะมีการไกล่เกลี่ยมือ โดยประชากรของเซลล์ประสาท multisensory ในเปลือกสมอง คอร์เทกซ์กลีบข้างหลังและ putamen (Petkova et al. 2011) ภูมิภาคเหล่านี้มีความสามารถในการรวมข้อมูลภาพ สัมผัส และอากัปกิริยาในกรอบอ้างอิงที่เป็นศูนย์กลางส่วนร่างกาย (Brozzoli เวอร์จิ้น Petkova, & Ehrsson, 2011 Graziano, 1999, 2000) และสร้างเซ็นทรัล multisensory แทนของแขนขาและส่วนของร่างกาย (Ehrsson et al. 2004 Petkova et al. 2011) เราเพิ่มเติม hypothesize ที่วงจรในสมองกลีบขมับด้านและคอร์เทกซ์กลีบข้างหลัง ซึ่งเกี่ยวข้องกับอวกาศความรู้ความเข้าใจและการนำทางปริภูมิ (Burgess, 2006 Spiers & เฟ่นแม็คไกวร์ 2006), อาจมีส่วนร่วมในการสร้างความรู้สึกของ selflocationในสภาพแวดล้อม นี้อาจได้รับการสนับสนุน โดยในการเชื่อมต่อ temporo ข้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแสดงการวางแนวของร่างกายในแรงโน้มถ่วง (Blanke et al. 2004 Ionta et al. 2011) ในที่สุด ลดอารมณ์ตอบเมื่อตัวจริง 'เหล่า' ถูกคุกคามทางกายภาพอาจจะเป็นเนื่องจากใช้งานคาม evoked attenuatedใน insula ด้านหน้าและด้านหน้า cingulate คอร์เทกซ์ (Ehrsson et al. 2007) ระดับกิจกรรมในโครงสร้างเหล่านี้ซึ่งเป็นศูนย์กลางสำหรับการสร้างอารมณ์ทางร่างกาย (Craig, 2002), มีความสัมพันธ์กับความแรงของเจ้าของร่างกายส่วนที่จะถูกคุกคาม โดยวัตถุคมชัด (Ehrsson et al. 2007) อื่น ๆ ไม่ใช่เฉพาะตอบสนองทางอารมณ์เกี่ยวข้องไม่สามารถมองเห็น การย้ายมีดใกล้บุคคล (เช่น การภาพประทับใจของสิ่งเร้า aversive เอาใจใส่ หรือแปลกใจ)อธิบายผลของเราเนื่องจากปัจจัยเหล่านี้ถูกควบคุมการออกแบบการทดลอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกระทบการรับรู้ในปัจจุบันสามารถตีความได้ภายในกรอบของระบบประสาททางวิทยาศาสตร์ที่มีอยู่และผลของเราโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ที่น่าสนใจจากมุมมองของประสาทเพราะพวกเขาสร้างทดสอบสมมติฐานเกี่ยวกับพื้นฐาน
กลไกประสาท ภาพลวงตาของการมีร่างกายที่อยู่ด้านล่างของกล้องที่ถูกสัมผัสโดยตรงโดยทดลองของที่
มืออาจจะเป็นสื่อกลางโดยประชากรของเซลล์ประสาทใน multisensory premotor นอกเยื่อหุ้มสมองข้างขม่อมหลัง
และ putamen (Petkova et al. 2011) ภูมิภาคเหล่านี้มีความสามารถที่จะบูรณาการภาพสัมผัสและข้อมูล proprioceptive
ในร่างกายกรอบอ้างอิงส่วนหนึ่งเป็นศูนย์กลาง (Brozzoli, คริสเตียน Petkova และ Ehrsson 2011; Graziano 1999, 2000) และสร้าง
การแสดง multisensory กลางของแขนขาหนึ่งและส่วนต่างๆของร่างกาย ( Ehrsson et al, 2004;.. Petkova et al, 2011) เรา
ต่อไปตั้งสมมติฐานว่าวงจรในตรงกลางกลีบขมับเยื่อหุ้มสมองและหลังขม่อมซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับอวกาศ
ความรู้ความเข้าใจและระบบนำทางเชิงพื้นที่ (ประชากร 2006 Spiers & แมกไกวร์, 2006) อาจจะมีส่วนร่วมในการสร้างความรู้สึกของความ selflocation
ในสภาพแวดล้อม นี้อาจได้รับการสนับสนุนโดยพื้นที่ในชุม temporo ขม่อมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการ
เป็นตัวแทนของการวางแนวของร่างกายในด้านแรงโน้มถ่วง (Blanke et al, 2004;.. Ionta et al, 2011) สุดท้ายลดอารมณ์
การตอบสนองเมื่อจริง 'ปฏิเสธ' ร่างกายจะถูกคุกคามทางร่างกายอาจจะเนื่องมาจากการเปิดใช้งานลดภัยคุกคามที่ปรากฏ
ในหน้า Insula และเยื่อหุ้มสมองด้านหน้า cingulate (Ehrsson et al., 2007) ระดับกิจกรรมในโครงสร้างเหล่านี้
ซึ่งเป็นศูนย์กลางในการสร้างอารมณ์ทางร่างกาย (เครก, 2002) ที่มีความสัมพันธ์กับความแข็งแรงของความเป็นเจ้าของของร่างกาย
ส่วนหนึ่งที่จะถูกคุกคามทางร่างกายโดยวัตถุมีคม (Ehrsson et al., 2007) ตอบสนองทางอารมณ์อื่น ๆ ที่ไม่ใช่เฉพาะที่เกี่ยวข้อง
กับการมองเห็นการย้ายมีดที่อยู่ใกล้กับคน (เช่นการแสดงผลภาพของสิ่งเร้า aversive เอาใจใส่หรือแปลกใจ) ไม่สามารถ
อธิบายผลของเราเพราะปัจจัยเหล่านี้ถูกควบคุมอยู่ในการออกแบบการทดลอง