It was General Zaroff. He made his

It was General Zaroff. He made his way along with his eyes fixed in utmost concentration on the ground before him. He paused, almost beneath the tree, dropped to his knees and studied the ground. Rainsford's impulse was to hurl himself down like a panther, but he saw that the general's right hand held something metallic--a small automatic pistol.
The hunter shook his head several times, as if he were puzzled. Then he straightened up and took from his case one of his black cigarettes; its pungent incenselike smoke floated up to Rainsford's nostrils.
Rainsford held his breath. The general's eyes had left the ground and were traveling inch by inch up the tree. Rainsford froze there, every muscle tensed for a spring. But the sharp eyes of the hunter stopped before they reached the limb where Rainsford lay; a smile spread over his brown face. Very deliberately he blew a smoke ring into the air; then he turned his back on the tree and walked carelessly away, back along the trail he had come. The swish of the underbrush against his hunting boots grew fainter and fainter.
The pent-up air burst hotly from Rainsford's lungs. His first thought made him feel sick and numb. The general could follow a trail through the woods at night; he could follow an extremely difficult trail; he must have uncanny powers; only by the merest chance had the Cossack failed to see his quarry.
Rainsford's second thought was even more terrible. It sent a shudder of cold horror through his whole being. Why had the general smiled? Why had he turned back?
Rainsford did not want to believe what his reason told him was true, but the truth was as evident as the sun that had by now pushed through the morning mists. The general was playing with him! The general was saving him for another day's sport! The Cossack was the cat; he was the mouse. Then it was that Rainsford knew the full meaning of terror.
"I will not lose my nerve. I will not."
He slid down from the tree, and struck off again into the woods. His face was set and he forced the machinery of his mind to function. Three hundred yards from his hiding place he stopped where a huge dead tree leaned precariously on a smaller, living one. Throwing off his sack of food, Rainsford took his knife from its sheath and began to work with all his energy.
The job was finished at last, and he threw himself down behind a fallen log a hundred feet away. He did not have to wait long. The cat was coming again to play with the mouse.
Following the trail with the sureness of a bloodhound came General Zaroff. Nothing escaped those searching black eyes, no crushed blade of grass, no bent twig, no mark, no matter how faint, in the moss. So intent was the Cossack on his stalking that he was upon the thing Rainsford had made before he saw it. His foot touched the protruding bough that was the trigger. Even as he touched it, the general sensed his danger and leaped back with the agility of an ape. But he was not quite quick enough; the dead tree, delicately adjusted to rest on the cut living one, crashed down and struck the general a glancing blow on the shoulder as it fell; but for his alertness, he must have been smashed beneath it. He staggered, but he did not fall; nor did he drop his revolver. He stood there, rubbing his injured shoulder, and Rainsford, with fear again gripping his heart, heard the general's mocking laugh ring through the jungle.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก็ทั่วไป Zaroff เขาทำทางของเขาพร้อมกับดวงตาของเขาที่คงความเข้มข้นสูงสุดก่อนที่เขาจะ เขาหยุดชั่ว คราว เกือบใต้ต้นไม้ คุกเข่าลง และพื้นดินศึกษา แรงกระตุ้นของ Rainsford ก็ทุ่มตัวเองเช่นเป็นเสือดำ แต่เขาเห็นว่า มือขวาของถือสิ่งโลหะ - ปืนพกอัตโนมัติขนาดเล็กฮันเตอร์ส่ายศีรษะของเขาหลายครั้ง เป็นถ้าเขาก็งง เขายืดให้ตรงขึ้น แล้วจากกรณีของเขาหนึ่งมวนสีดำของเขา ควันของ incenselike ฉุนลอยถึงจมูกของ RainsfordRainsford ถือลมหายใจของเขา ตาของเหลือพื้นดิน และได้เดินทางนิ้วโดยนิ้วขึ้นต้นไม้ Rainsford froze กล้ามเนื้อทุก tensed สำหรับฤดูใบไม้ผลิ แต่สายตาคมของฮันเตอร์หยุดก่อนเข้าขาที่วาง Rainsford รอยยิ้มประดับบนใบหน้าของเขาสีน้ำตาล จงใจเขา blew แหวนควันในอากาศ จากนั้นเขาหันหลังให้กับต้นไม้ และเดินไปลวก ๆ กลับมาตามทางที่เขาได้มา สวิชของกเพื่อกับรองเท้าของเขาล่าสัตว์เติบโตหวังที่รำไร และหวังที่รำไรอากาศถูกกักระเบิดกรอบจากปอดของ Rainsford ความคิดแรกของเขาทำให้เขารู้สึกป่วย และอาการ ทั่วไปสามารถปฏิบัติตามเส้นทางในป่าเวลากลางคืน เขาสามารถปฏิบัติตามแนวทางการยาก ต้องมีพลังแปลก โดยเฉพาะโอกาสที่ตัวตนแท้ Cossack ล้มเหลวที่จะเห็นเหมืองของเขาความคิดที่สองของ Rainsford ยิ่งน่ากลัวมาก มันส่งรื่นรมย์สั่นสยองเย็นผ่านทั้งหมดของเขา ทำไมมียิ้มทั่วไป ทำไมมีเขาหันกลับมาRainsford ไม่อยากเชื่อสิ่งที่เหตุผลของเขาบอกเขาจริง แต่ความจริงเป็น evident เป็นอาทิตย์ที่มีตอนนี้ดันผ่านหมอกตอนเช้า ทั่วไปเล่นกับเขา ทั่วไปที่กำลังบันทึกเขาอีกวันกีฬา Cossack ถูกแมว เขาเป็นเมาส์ แล้ว ก็ที่ Rainsford รู้ความหมายเต็มของความหวาดกลัว"ฉันจะไม่สูญเสียเส้นประสาทของฉัน จะ"เขาฝ่อลงจากต้นไม้ และหลงออกอีกครั้งเข้าไปในป่า ตั้งใบหน้าของเขา และเขาบังคับของจิตใจของเขาให้ทำงาน ห่างจากสถานที่หลบซ่อนของเขาเขาหยุดต้นไม้ใหญ่ตายสามร้อยเมตรเองหมิ่นเหม่ที่มีขนาดเล็ก ห้องนั่งเล่น ปิดเขากระสอบอาหาร การขว้างปา Rainsford เอามีดของเขาจากฝักของมัน และเริ่มการทำงาน ด้วยพลังงานทั้งหมดของเขางานเสร็จสิ้นในที่สุด และเขาโยนตัวเองลงหลังล็อกร่วงร้อยฟุตห่าง เขาไม่จำเป็นต้องรอนาน แมวก็มาอีกครั้งในการเล่น ด้วยเมาส์ต่อเส้นทางกับ sureness ของบลัดฮาวด์มา Zaroff ทั่วไป ไม่มีอะไรหนีผู้ตาดำ ไม่ใบหญ้าบด กิ่งไม้ไม่งอ เครื่อง หมายไม่ ไม่ว่าจางวิธี ในมอ ดังนั้นเจตนาเป็น Cossack บนเขาที่เขาเป็นตามสิ่ง Rainsford การคุกคามได้ทำก่อนที่เขาเห็น เท้าของเขาสัมผัสให้เลือกพอควรยื่นออกที่ทริกเกอร์ แม้ในขณะที่เขาสัมผัสมัน ทั่วไปรู้สึกอันตรายของเขา และ leaped กลับมาพร้อมกับความคล่องตัวเป็นลิง แต่เขาไม่ได้ค่อนข้างรวดเร็วเพียงพอ ต้นไม้ตาย ประณีตปรับที่เหลือในการตัดชีวิตหนึ่ง crashed ลง และหลงทั่วไปชก glancing บนไหล่เป็นมันตก แต่การเตรียมพร้อมของเขา เขาต้องมีการถูกทุบภายใต้นั้น ท่าน แต่เขาไม่ได้ อยู่ หรือเขาไม่วางปืนของเขา ยืน ถูไหล่ของเขาได้รับบาดเจ็บ และ Rainsford กลัวอีก จับหัวใจของเขา ได้ยินของ mocking หัวเราะแหวนผ่านป่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันคือ Zaroff ทั่วไป เขาทำให้ทางของเขาพร้อมกับดวงตาของเขาคงที่ในความเข้มข้นสูงสุดบนพื้นก่อนที่เขา เขาหยุดไปเกือบใต้ต้นไม้ลดลงไปที่หัวเข่าของเขา และ เรียน พื้นดิน เรนส์เฟิร์ดเป็นแรงกระตุ้นเพื่อเหวี่ยงตัวลงเหมือนเสือ แต่เขาเห็นมือข้างขวาของทั่วไปที่จัดขึ้นอย่างโลหะ -- ขนาดเล็กอัตโนมัติ ปืนพกพรานส่ายหน้าหลายครั้ง ราวกับว่าเขากำลังสับสน แล้วเขาก็ลุกขึ้น และเอาจากกรณีหนึ่งของบุหรี่สีดำ ควันของมัน incenselike ฉุนลอยถึงเรนส์เฟิร์ดของรูจมูก .เรนส์เฟิร์ดกลั้นหายใจ สายตาของแม่ทัพออกจากพื้นดินและเดินทางนิ้วโดยนิ้วขึ้นต้นไม้ เรนส์เฟิร์ดแช่แข็งนั้น กล้ามเนื้อทุกมัดเกร็งสำหรับฤดูใบไม้ผลิ แต่สายตาคมของนักล่าหยุดลงก่อนที่จะถึงกิ่งที่เรนส์เฟิร์ดวาง ; รอยยิ้มกระจายทั่วใบหน้าสีน้ำตาลของเขา อย่างจงใจก็แหวนควันในอากาศแล้ว เขาหันหลังให้ต้นไม้และเดินอย่างสบายใจไป กลับตามทางที่เขามา การหวดของนเดอร์บรัชกับรองเท้าล่าสัตว์ของเขาเติบโตและนั้นนั้น .ที่ติดอยู่กับเครื่องระเบิดอย่างรุนแรงจากเรนส์เฟิร์ดของปอด ความคิดแรกของเขา ทำให้เขารู้สึกป่วยและชา โดยทั่วไปตามเส้นทางผ่านป่าในเวลากลางคืน เขาจะได้ตามเส้นทางที่ยาก เขาต้องมีพลังลึกลับ ; โดยเฉพาะโอกาส merest มี Cossack ล้มเหลวที่จะเห็นเหยื่อของเขาเรนส์เฟิร์ดคิดที่สองยังน่ากลัวกว่ามาก มันส่งสั่นหนาว สยองขวัญ ผ่านทั้งเรื่องของเขา ทำไมท่านถึงยิ้ม ทำไมเขากลับมา ?เรนส์เฟิร์ด ไม่อยากจะเชื่อ ว่าเหตุผลของเขาบอกว่ามันเป็นจริง แต่ความจริงก็ปรากฏชัดเมื่ออาทิตย์ที่แล้วผลักผ่านตอนเช้าหมอก . โดยทั่วไปคือการเล่นกับเขา โดยทั่วไป คือ ช่วยเขาในอีกวันกีฬา ! เป็นแมวที่ Cossack ; เขาเป็นเมาส์ แล้วมันว่า เรนส์เฟิร์ดรู้ว่าความหมายเต็มรูปแบบของความหวาดกลัว" ผมจะไม่สูญเสียประสาทของฉัน ผมจะไม่เขาลื่นลงจากต้นไม้ และหลงไปในป่า ใบหน้าของเขาถูกตั้งค่าและเขาบังคับเครื่องจักรของความคิดของเขาทำงาน สามร้อยหลาจากที่ซ่อนของเขา เขาหยุดที่ต้นไม้ใหญ่ที่ตายแล้วมาอย่างน่ากลัวในขนาดเล็ก อาศัยอยู่คนเดียว โยนปิดกระสอบอาหารของเขา เรนส์เฟิร์ดเอามีดจากฝักและเริ่มต้นทำงานกับพลังงานทั้งหมดของเขางานเสร็จในที่สุดและเขาโยนตัวเองลงหลังลดลงบันทึกเป็นร้อยฟุต เขาไม่ต้องคอยนาน แมวมาอีกแล้ว เล่นกับเมาส์ต่อไปนี้เส้นทางกับความมั่นใจของสุนัขมา Zaroff ทั่วไป ไม่มีอะไรหนีค้นหาตาสีดำ ไม่ขยี้ใบหญ้า ไม่งอ กิ่ง ไม่มีมาร์ค ไม่ว่าจะเป็นลม ในมอสส์ ดังนั้น เจตนาเป็น Cossack ของเขาตามที่เขาอยู่กับสิ่งเรนส์เฟิร์ดได้ก่อนที่เขาจะเห็น เท้าของเขาแตะที่ยื่นกิ่งก้านที่ถูกเรียก แม้ในขณะที่เขาสัมผัสมัน ทั่วไปรู้สึกอันตรายของเขา และกระโดดกลับกับความคล่องตัวของลิง แต่เขาก็ไม่เร็วพอ ต้นไม้ตาย ประณีตปรับที่เหลือตัดชีวิตหนึ่ง ล้มลง และหลงทั่วไปเสียหลักบนไหล่มันลดลง แต่ความตื่นตัวของเขา เขาต้องถูกทุบใต้มัน เขาซวนเซ แต่เขาไม่ล้ม หรือเขาวางปืนของเขา เขายืนอยู่ตรงนั้น ลูบไหล่บาดเจ็บของเขาและเรนส์เฟิร์ด , ด้วยความกลัวจับหัวใจของเขาอีกครั้ง ได้ยินท่านนายพลก็หัวเราะ เยาะเย้ย แหวนผ่านป่า