As I pondered upon how there wouldn

As I pondered upon how there wouldn’t be such a chance again
even until the last day of SAO as we walked on for about 5 minutes, on
the right side of the street, I could see a somewhat large restaurant.
“Over here?”
Asuna looked at the shop with a relieved, as well as suspicious
expression, and I nodded to her.
“That’s right. I recommend the fish here over the meat.”
I pushed open the swing door and held it, and the rapier user just
looked nonchalant as she walked in.
The voice of the NPC waitress welcomed us in, and as we started
to move around in this somewhat crowded shop, I could still feel
several stares being shot at us. The mental fatigue on me was starting
to weigh a lot more than the happiness in my heart. It’s not easy being
stared at like this every day.
However, Asuna was unaffected as she passed through the center
of the shop, and immediately headed for the table deep inside, beside
the window. I awkwardly pulled out the chair, upon which she sat
down in a fluid manner.
Somehow, it appears that the one being treated was forced into
the role of an escort, but I still sat down in front of her. There’s still the
fact that I could feast without holding back, so I ordered the appetizer
with a wine, the main course and even the dessert, all in plentiful
amounts, before heaving a sigh.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นผม pondered เมื่อไรจะไม่มีโอกาสดังกล่าวอีกครั้งแม้จนถึงวันสุดท้ายของเสาเราเดินบนประมาณ 5 นาที ในด้านขวาของถนน ฉันสามารถเห็นร้านค่อนข้างใหญ่"มากกว่าที่นี่"ดูที่ร้าน กับ เบา และสงสัย Asunaนิพจน์ และพยักหน้าให้เธอกัน"ถูกต้อง ผมแนะนำปลาที่นี่มากกว่าเนื้องาน"ผมผลักเปิดประตูสวิง และจัดมัน เรเปียร์ผู้ใช้เพียงดูไม่ไยดีเป็นเธอเดินในเสียงของ NPC พนักงานต้อนรับเราใน และเราเริ่มต้นเพื่อย้ายไปรอบ ๆ ในร้านนี้ค่อนข้างแออัด อาจยังรู้สึกstares หลายที่ถูกยิงที่เรา เริ่มต้นของความเมื่อยล้าจิตใจกับฉันชั่งมากมากกว่าความสุขในหัวใจของฉัน ไม่ใช่เรื่องง่ายเป็นจ้องไปที่เช่นนี้ทุกวันอย่างไรก็ตาม Asuna ถูกยกเป็นเธอผ่านตัวร้าน และทันทีหัวสำหรับตารางภายในลึก ข้างหน้าต่าง ผมดึงออกเก้าอี้ ซึ่งเธอนั่งเก้ ๆลงในรูปของเหลวอย่างใด จะปรากฏที่หนึ่งได้รับการรักษาถูกบังคับเป็นบทบาทของพิทักษ์ แต่ยังคงนั่งลงตรงหน้า มีการยังความจริงที่ว่าฉันสามารถลิ้มลองโดยไม่ต้องถือกลับไป ดังนั้นผมสั่งจานไวน์ หลักสูตรหลัก และแม้ ขนม ในมากมายเงิน ก่อน heaving แยกกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่ผมครุ่นคิดอยู่กับว่าจะไม่เป็นเช่นโอกาสอีกครั้ง
จนถึงวันสุดท้ายของการอบในขณะที่เราเดินบนประมาณ 5 นาทีบน
ด้านขวาของถนนที่ฉันจะได้เห็นร้านอาหารขนาดใหญ่ค่อนข้าง.
"กว่าที่นี่? "
Asuna มองที่ร้านค้าที่มีโล่งใจเช่นเดียวกับที่น่าสงสัย
การแสดงออกและผมพยักหน้าให้เธอ.
"ที่เหมาะสม ผมขอแนะนำให้ปลาที่นี่กว่าเนื้อ. "
ฉันผลักเปิดประตูแกว่งและถือมันและใช้ดาบเพียงแค่
มองไม่ไยดีขณะที่เธอเดินเข้ามาใน.
เสียงของพนักงานเสิร์ฟ NPC ต้อนรับเราในและในขณะที่เราเริ่มต้น
ที่จะย้ายไปรอบ ๆ ใน ร้านค่อนข้างแออัดนี้ผมยังคงรู้สึก
จ้องหลายถูกยิงที่พวกเรา ความเมื่อยล้าทางจิตใจกับฉันก็เริ่ม
จะมีน้ำหนักมากขึ้นกว่าความสุขในหัวใจของฉัน มันไม่ง่ายที่จะถูก
จ้องที่เช่นนี้ทุกวัน.
แต่อาสึนะเป็นได้รับผลกระทบในขณะที่เธอเดินผ่านศูนย์
ของร้านค้าและมุ่งหน้าไปทันทีสำหรับตารางลึก ๆ ข้างในข้าง
หน้าต่าง ผมดึงออกมาอย่างเชื่องช้าเก้าอี้ตามที่เธอนั่ง
ลงในลักษณะของเหลว.
อย่างใดก็ปรากฏว่าหนึ่งในการรับการรักษาที่ถูกบังคับให้เป็น
บทบาทของการคุ้มกัน แต่ฉันยังคงนั่งอยู่ตรงหน้าเธอ ยังคงเป็น
ความจริงที่ว่าฉันจะได้อิ่มอร่อยโดยไม่ต้องถือกลับดังนั้นฉันสั่งอาหารเรียกน้ำย่อย
กับไวน์, อาหารจานหลักและแม้กระทั่งขนมทั้งหมดในที่อุดมสมบูรณ์
จำนวนเงินก่อนที่จะถอนหายใจสั่นเทา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขณะที่ผมครุ่นคิดตามวิธีการที่คงไม่มีโอกาสอีกแล้ว
จนถึงวันสุดท้ายของ อบต. ที่เราเดินไปประมาณ 5 นาที บน
ด้านขวาของถนน จะเห็นร้านอาหารที่ค่อนข้างใหญ่ .
" ที่นี่ "
ซึนะ มองไปที่ร้านด้วยความโล่งใจ ตลอดจนน่าสงสัย
การแสดงออก ผมพยักหน้าให้เธอ
" ใช่แล้ว ผมขอแนะนำปลาที่นี่มากกว่าเนื้อ "
.ฉันผลักประตูสวิง และกอดมัน และดาบที่ใช้
ดูไม่แยแสขณะที่เธอเดินเข้ามาใน .
เสียงของ NPC สาวเสริฟต้อนรับเราอยู่ และเมื่อเราเริ่มที่จะย้ายไปรอบ ๆในนี้
ร้านค่อนข้างแออัด ผมยังคงรู้สึก
จ้องหลายถูกยิงมาที่เรา ความเหนื่อยล้าจิตใจฉันเริ่ม
หนักมากกว่าความสุขในหัวใจ มันไม่ง่ายเลยที่จะ
จ้องแบบนี้ทุกวัน .
แต่ซึนะ ถูกผลกระทบ ขณะที่เธอเดินผ่านศูนย์
ของร้าน และทันทีมุ่งหน้าไปยังโต๊ะด้านในลึก ข้าง
หน้าต่าง ฉันเก้ๆกังๆดึงเก้าอี้ที่เธอนั่ง

ลงในลักษณะของเหลว ดูเหมือนว่าคนที่ถูกกระทำถูกบังคับ
บทบาทการ คุ้มกัน แต่ฉันก็ยังนั่งอยู่ตรงหน้าเธอ ยังมี
ความเป็นจริงที่ฉันสามารถฉลองได้โดยไม่ต้องถือกลับ ก็เลยสั่งจาน
กับไวน์ , หลักสูตรหลักและของหวาน ทั้งหมดมากมาย
ยอดเงิน ก่อนส่งสัญญาณทอดถอนใจ