with the bottom-up processes throug

with the bottom-up processes through the responses of
individual trees to environmental settings.
In order to analyze a particular forest succession trajectory, it
is critical to evaluate ecological processes in more detail. For
example, mangrove species adapted to capture photosynthetically
active radiation more effectively will have a competitive
advantage to colonize available, but shaded, space. In
Neotropical mangrove tree species, shade tolerance during
seedling and sapling stage decreases from Rhizophora mangle
and A. germinans to Laguncularia racemosa (Ball, 1980; Roth,
1992). Yet species-specific irradiance-related tolerances currently
have not been evaluated in the field neither in gaps nor
under closed canopy.
Nutrients are another key resource that can define growth
and spatial distribution patterns in mangrove forests (Kristensen
et al., 2008). Neotropical mangrove forests can
immobilize nitrogen (N) as a result of high N demand by
bacteria decomposing leaf litter (Rivera-Monroy et al., 1995;
Rivera-Monroy and Twilley, 1996). This suggests that plant
growth might be critically N-limited, depending on the
magnitudes of N fixation rates. However, essential nutrients
are not necessarily uniformly distributed, and soil fertility can
switch from conditions of N- to P-limitation across narrow
topographic gradients (Feller and McKee, 1999; Feller et al.,
2003a,b). In situ fertilization experiments have shown that
nutrient enrichment reduces the efficiency of within-stand and
within-tree nutrient conservation mechanisms, which influences
species-specific growth rate ratios and, therefore,
competition among trees (Lovelock and Feller, 2003).
Salt-tolerance varies among mangrove species (Scholander
et al., 1962; Ball, 1998, 2002; Krauss et al., 2008) establishing
soil pore water salinity as one of the most critical regulators
influencing the structure of mangrove forests (Cintro´n et al.,
1978; Ball, 1980, 2002; Castaneda-Moya et al., 2006). Studies
show that neotropical R. mangle and L. racemosa have
narrower salt-tolerances than A. germinans because of their
limited ability to balance water and salt uptake. This might be a
reason why, A. germinans is generally dominant in areas where
evaporation exceeds precipitation and soil salinities are
>120 g kg1 (e.g., Cintro´n et al., 1978; Castaneda-Moya
et al., 2006). Despite numerous reports on species-specific
response of propagules to salinity (see e.g., McKee, 1993;
Lopez-Hoffman et al., 2007) there is still insufficient knowledge
supporting a general mathematical description of this
mechanism for propagule establishment up to mature trees
along salinity gradients.
Flooded mangrove soils have reducing conditions depending
on frequency and duration of standing water and the presence of
sulfide. Greenhouse experiments have shown differential
tolerance of mangrove seedlings to flooding demonstrating that
the interaction between salinity and hydroperiod controls
seedling establishment and growth (e.g., Cardona-Olarte et al.,
2006). Elevations in mangroves respond to hydroperiod and
sediment input, along with feedback effects of mangrove trees
that effectively raise the rhizosphere to depths with greater
oxygen content. Also, adult trees of A. germinans and R. mangle
are both capable of oxidizing sulfide around the rhizosphere by
transporting oxygen through roots (McKee et al., 1988). These

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กับการประมวลผลด้านล่างขึ้นผ่านการตอบสนองของ
ต้นไม้แต่ละการตั้งค่าสิ่งแวดล้อม.
เพื่อวิเคราะห์วิถีสืบทอดป่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งมัน
เป็นสิ่งสำคัญในการประเมินกระบวนการทางนิเวศวิทยาในรายละเอียดเพิ่มเติม สำหรับ
ตัวอย่างเช่นพันธุ์ไม้ชายเลนไปปรับใช้กับการสังเคราะห์แสงจับ
รังสีที่ใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพจะมีการแข่งขันที่
ได้เปรียบในการอพยพไปตั้งถิ่นฐานมี แต่สีเทาพื้นที่ ใน
พันธุ์ไม้ป่าชายเลน Neotropical อดทนร่มเงาในช่วง
ต้นกล้าและขั้นตอนการลดลงจากต้นอ่อนฉีกโกงกาง
และ germinans A. เพื่อ Laguncularia racemosa (บอล, 1980; Roth,
1992) แต่สายพันธุ์เฉพาะความคลาดเคลื่อนรังสีที่เกี่ยวข้องในขณะนี้
ยังไม่ได้รับการประเมินในสนามไม่อยู่ในช่องว่างหรือ
ภายใต้หลังคาปิด.
สารอาหารเป็นอีกทรัพยากรที่สำคัญที่สามารถกำหนดการเจริญเติบโต
และรูปแบบการกระจายเชิงพื้นที่ในป่าโกงกาง (Kristensen
et al., 2008) ป่าชายเลน Neotropical สามารถ
ลื่อไนโตรเจน (N) เป็นผลมาจากความต้องการสูงโดยไม่มี
แบคทีเรียย่อยสลายใบไม้ (ริเวร่า-Monroy et al, 1995;.
ริเวร่า-Monroy และ TWILLEY, 1996) นี้แสดงให้เห็นว่าพืช
เจริญเติบโตอาจจะมีวิกฤต N-จำกัด ขึ้นอยู่กับ
ขนาดของไม่มีอัตราการตรึง แต่สารอาหารที่จำเป็น
ไม่จำเป็นต้องกระจายและอุดมสมบูรณ์ของดินสามารถ
เปลี่ยนจากเงื่อนไขของ N-ที่ P-ข้อ จำกัด ทั่วแคบ
การไล่ระดับสีภูมิประเทศ (ต้นไม้และแมค 1999;. ต้นไม้, et al,
2003A b) ในแหล่งกำเนิดการทดลองการปฏิสนธิได้แสดงให้เห็นว่า
การเพิ่มคุณค่าสารอาหารที่ช่วยลดประสิทธิภาพของภายในขาตั้งและ
ภายในต้นไม้กลไกการอนุรักษ์สารอาหารที่มีอิทธิพลต่อ
สายพันธุ์เฉพาะอัตราส่วนอัตราการเจริญเติบโตและมี
การแข่งขันระหว่างต้นไม้ (Lovelock และต้นไม้, 2003).
เกลืออดทน แตกต่างกันระหว่างพันธุ์ไม้ชายเลน (Scholander
et al, 1962;. บอล, 1998, 2002;. อู et al, 2008) การสร้าง
ความเค็มของดินน้ำรูขุมขนเป็นหนึ่งในหน่วยงานกำกับดูแลที่สำคัญที่สุด
ที่มีผลต่อโครงสร้างของป่าชายเลน (Cintro'n และคณะ ,
1978; บอล, 1980, 2002;. Castaneda-โม et al, 2006) การศึกษา
แสดงให้เห็นว่าฉีกอา neotropical ลิตรและ racemosa มี
ความคลาดเคลื่อนเกลือแคบกว่า germinans A. เพราะพวกเขา
มีความสามารถ จำกัด ในการปรับสมดุลของน้ำและการดูดซึมเกลือ นี่อาจเป็น
เหตุผลที่ว่าทำไม germinans A. โดยทั่วไปเป็นที่โดดเด่นในพื้นที่ที่มี
การระเหยเกินความเค็มฝนและดินเป็น
> 120 กรัมต่อกิโลกรัม 1 (เช่น Cintro'n et al, 1978;. Castaneda-โม?
et al., 2006) . แม้จะมีรายงานหลายสายพันธุ์เฉพาะ
การตอบสนองของ propagules ความเค็ม (ดูเช่นแมค 1993;
. โลเปซฮอฟแมน, et al, 2007) ยังมีความรู้ไม่เพียงพอ
สนับสนุนคำอธิบายทางคณิตศาสตร์ทั่วไปของนี้
กลไกการจัดตั้ง propagule ถึงต้นไม้ใหญ่
พร้อม ไล่ระดับความเค็ม.
น้ำท่วมดินป่าชายเลนได้ลดเงื่อนไขขึ้นอยู่
กับความถี่และระยะเวลาของการยืนน้ำและการปรากฏตัวของ
ซัลไฟด์ การทดลองเรือนกระจกได้แสดงให้เห็นความแตกต่าง
ความอดทนของต้นกล้าโกงกางที่จะแสดงให้เห็นว่าน้ำท่วม
ปฏิสัมพันธ์ระหว่างความเค็มและการควบคุมน้ำใน
ต้นกล้าจัดตั้งและการเจริญเติบโต (เช่น Cardona-Olarte et al.,
2006) เอนไซม์ในป่าโกงกางตอบสนองต่อของน้ำและ
การป้อนข้อมูลตะกอนพร้อมกับผลการตอบรับของต้นไม้ป่าชายเลน
ที่มีประสิทธิภาพเพิ่มบริเวณรากลึกมากขึ้นด้วย
ปริมาณออกซิเจน นอกจากนี้ต้นไม้ผู้ใหญ่ germinans เอและอาร์สับ
มีทั้งความสามารถในการออกซิไดซ์ซัลไฟด์รอบบริเวณรากโดย
การขนส่งออกซิเจนผ่านราก (แมค et al., 1988) เหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ด้วยกระบวนการที่ต้องผ่านการตอบสนองของต้นไม้แต่ละต้นการตั้งค่าสิ่งแวดล้อม
.
เพื่อวิเคราะห์เฉพาะป่าสืบทอดวิถี มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะประเมิน
นิเวศวิทยากระบวนการในรายละเอียดเพิ่มเติม สำหรับ
ตัวอย่างพันธุ์ไม้ป่าชายเลนที่ดัดแปลงให้จับ photosynthetically
งานรังสีได้อย่างมีประสิทธิภาพ จะได้ประโยชน์จากการแข่งขัน
ไปตั้งรกรากที่ใช้ได้ แต่ร่มพื้นที่ พันธุ์ไม้ในป่าชายเลน
Neotropical ความอดทนร่มในระหว่าง
กล้าและระยะต้นอ่อนลดลงจาก ) และ germinans mangle
เพื่อ laguncularia racemosa ( ลูกบอล , 1980 ;
ร็อธ , 1992 ) เผ่าพันธุ์ - เฉพาะค่าความคลาดเคลื่อนดังกล่าว ยังเกี่ยวข้องกับปัจจุบัน
ยังไม่ได้รับการประเมินภาคสนามทั้งในช่องว่างใต้หลังคาปิดหรือ
.
รังเป็นอีกคีย์ทรัพยากรที่สามารถกำหนดการเจริญเติบโต
การกระจายทางพื้นที่ และรูปแบบในป่าชายเลน ( ถือว่า
et al . , 2008 ) ป่าชายเลนสามารถประคอง Neotropical
ไนโตรเจน ( N ) ผลของไนโตรเจนสูงความต้องการโดยแบคทีเรียย่อยสลายซากพืช
ใบ ( ริเวร่า monroy et al . , 1995 ;
. monroy และ twilley , 1996 ) นี้แสดงให้เห็นว่าการเจริญเติบโตของพืช
อาจเป็นช่วง n-limited ขึ้นอยู่กับ
ขนาด N การตรึงอัตรา อย่างไรก็ตามสรุปรัง
เป็นจุดกระจายและความอุดมสมบูรณ์ของดินสามารถเปลี่ยนจากเงื่อนไขของ
-
p-limitation ข้ามภูมิประเทศไล่ ( คนตัดไม้ และแคบ แม็คกี , 1999 ; ผู้ชาย et al . ,
2003a , B ) ในแหล่งกำเนิดการปฏิสนธิการทดลองแสดงให้เห็นว่าการลดประสิทธิภาพของธาตุอาหาร

ภายในภายใน ยืน และอนุรักษ์ต้นไม้ สารอาหารกลไกซึ่งอิทธิพล
เผ่าพันธุ์ - เฉพาะอัตราการเจริญเติบโตอัตราส่วนและ , จึง ,
การแข่งขันระหว่างต้นไม้ ( ที่ตั้ง และผู้ชาย , 2003 ) .
ทนเค็มแตกต่างกันระหว่างพันธุ์ไม้ป่าชายเลน ( scholander
et al . , 1962 ; ลูก , 1998 , 2002 ; เคราส์ et al . , 2008 ) การจัดตั้ง
ความเค็มรูขุมขนน้ำดินเป็นหนึ่งในหน่วยงานที่สำคัญที่สุด
มีอิทธิพลต่อ โครงสร้างของป่าชายเลน ( cintro ใหม่ n et al . ,
1978 ; ลูก , 1980 , 2002 ;Castaneda Moya et al . , 2006 ) การศึกษาแสดงให้เห็นว่าทำให้เสียโฉมและ R .
L
racemosa Neotropical มีความคลาดเคลื่อนมากกว่า . germinans แคบเกลือเพราะความสามารถของพวกเขาที่ จำกัด เพื่อปรับสมดุลของน้ำและปริมาณเกลือ
. นี้อาจจะเป็นเหตุผล
, A . germinans ทั่วไปเด่นในพื้นที่ที่
การระเหยเกินฝนและดินมีความเค็ม
> 120 กรัมต่อกิโลกรัม  1 ( เช่น cintro ใหม่ n et al . , 1978 ; Castaneda Moya
et al . , 2006 ) แม้จะมีรายงานจำนวนมากเกี่ยวกับการตอบสนองต่อความเค็มของอาหารเฉพาะ - ขยายพันธุ์
( ดูเช่น แม็คกี , 1993 ;
โลเปซฮอฟแมน et al . , 2007 ) ยังไม่เพียงพอความรู้
สนับสนุนคำอธิบายทางคณิตศาสตร์ทั่วไปนี้
กลไกก่อตั้งขึ้นเป็นส่วนขยายพันธุ์ต้นไม้
ตามความเค็มไล่สี .
น้ำท่วมดินป่าชายเลนมีการลดเงื่อนไขขึ้นอยู่กับ
ความถี่และระยะเวลาของการยืนน้ำและการแสดงตนของ
ซัลไฟด์ โรงเรือนทดลองแสดงความแตกต่าง
ความอดทนของต้นกล้าป่าชายเลนน้ำแสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างความเค็มและ

hydroperiod การควบคุมการงอกและการเจริญเติบโต ( เช่น Cardona
olarte et al . , 2006 ) เอนไซม์ในป่าชายเลนและตอบสนองต่อ hydroperiod
ใส่ตะกอนพร้อมกับข้อเสนอแนะ ผลของไม้ป่าชายเลน
ที่มีประสิทธิภาพเพิ่มรากจะลึกที่มีปริมาณออกซิเจนมากกว่า

นอกจากนี้ ต้นไม้ผู้ใหญ่ของ A และ R .
germinans ผนึกทั้งสามารถออกซิไดซ์ซัลไฟด์รอบรากโดย
การขนส่งออกซิเจนผ่านราก ( แมคกี้ et al . , 1988 ) เหล่านี้