Once upon a time, there was a littl

Once upon a time, there was a little girl who lived in a village near the forest. Whenever she went out, the little girl wore a red riding cloak, so everyone in the village called her Little Red Riding Hood.
One morning, Little Red Riding Hood asked her mother if she could go to visit her grandmother as it had been awhile since they'd seen each other.
"That's a good idea," her mother said. So they packed a nice basket for Little Red Riding Hood to take to her grandmother.
When the basket was ready, the little girl put on her red cloak and kissed her mother goodbye.
"Remember, go straight to Grandma's house," her mother cautioned. "Don't dawdle along the way and please don't talk to strangers! The woods are dangerous."
"Don't worry, mommy," said Little Red Riding Hood, "I'll be careful."
But when Little Red Riding Hood noticed some lovely flowers in the woods, she forgot her promise to her mother. She picked a few, watched the butterflies flit about for awhile, listened to the frogs croaking and then picked a few more.
Little Red Riding Hood was enjoying the warm summer day so much, that she didn't notice a dark shadow approaching out of the forest behind her...

Suddenly, the wolf appeared beside her.
"What are you doing out here, little girl?" the wolf asked in a voice as friendly as he could muster.
"I'm on my way to see my Grandma who lives through the forest, near the brook," Little Red Riding Hood replied.
Then she realized how late she was and quickly excused herself, rushing down the path to her Grandma's house.
The wolf, in the meantime, took a shortcut...
Permalink Reply by อรนัย รักในหลวง on April 13, 2010 at 11:36am
The wolf, a little out of breath from running, arrived at Grandma's and knocked lightly at the door. "Oh thank goodness dear! Come in, come in! I was worried sick that something had happened to you in the forest," said Grandma thinking that the knock was her granddaughter.
The wolf let himself in. Poor Granny did not have time to say another word, before the wolf gobbled her up!
The wolf let out a satisfied burp, and then poked through Granny's wardrobe to find a nightgown that he liked. He added a frilly sleeping cap, and for good measure, dabbed some of Granny's perfume behind his pointy ears. A few minutes later, Red Riding Hood knocked on the door. The wolf jumped into bed and pulled the covers over his nose. "Who is it?" he called in a cackly voice.
"It's me, Little Red Riding Hood."
"Oh how lovely! Do come in, my dear," croaked the wolf.
When Little Red Riding Hood entered the little cottage, she could scarcely recognize her Grandmother. "Grandmother! Your voice sounds so odd. Is something the matter?" she asked.
"Oh, I just have touch of a cold," squeaked the wolf adding a cough at the end to prove the point.
"But Grandmother! What big ears you have," said Little Red Riding Hood as she edged closer to the bed.
"The better to hear you with, my dear," replied the wolf.
"But Grandmother! What big eyes you have," said Little Red Riding Hood.
"The better to see you with, my dear," replied the wolf.
"But Grandmother! What big teeth you have," said Little Red Riding Hood her voice quivering slightly.
"The better to eat you with, my dear," roared the wolf and he leapt out of the bed and began to chase the little girl.
Almost too late, Little Red Riding Hood realized that the person in the bed was not her Grandmother, but a hungry wolf. She ran across the room and through the door, shouting, "Help! Wolf!" as loudly as she could.
A woodsman who was chopping logs nearby heard her cry and ran towards the cottage as fast as he could.
He grabbed the wolf and made him spit out the poor Grandmother who was a bit frazzled by the whole experience, but still in one piece.
"Oh Grandma, I was so scared!" sobbed Little Red Riding Hood, "I'll never speak to strangers or dawdle in the forest again." "There, there, child. You've learned an important lesson. Thank goodness you shouted loud enough for this kind woodsman to hear you!"
The woodsman knocked out the wolf and carried him deep into the forest where he wouldn't bother people any longer.
Little Red Riding Hood and her Grandmother had a nice lunch and a long chat

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งมีสาวน้อยที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่อยู่ใกล้ป่า เมื่อใดก็ตามที่เธอก็ออกไปสาวน้อยสวมเสื้อคลุมสีแดงขี่เพื่อให้ทุกคนในหมู่บ้านเรียกเธอว่าหนูน้อยหมวกแดง.
เช้าวันหนึ่งหนูน้อยหมวกแดงถามแม่ของเธอว่าเธอจะไปเยี่ยมคุณยายของเธอในฐานะที่เคยเป็นมาเดี๋ยวตั้งแต่ พวกเขาต้องการเห็นแต่ละอื่น ๆ .
"นั่นเป็นความคิดที่ดี" แม่ของเธอกล่าวว่า ดังนั้นพวกเขาจึงบรรจุตะกร้าที่ดีสำหรับหนูน้อยหมวกแดงเพื่อนำไปคุณยายของเธอ.
เมื่อตะกร้าพร้อม, สาวน้อยใส่ในเสื้อคลุมสีแดงของเธอและจูบแม่ของเธอลา.
"จำไว้ตรงไปที่บ้านของคุณยาย" แม่ของเธอเตือน . "อย่าอืดอาดไปพร้อมกันและโปรดอย่าพูดคุยกับคนแปลกหน้า! ป่าเป็นอันตราย."
"ไม่ต้องห่วงแม่กล่าวว่า" หนูน้อยหมวกแดง "ฉันจะต้องระวัง."
แต่เมื่อสีแดงเล็ก ๆ ขี่เก๋งสังเกตเห็นบางอย่างที่น่ารักดอกไม้ในป่าที่เธอลืมสัญญาของเธอกับแม่ของเธอ เธอเลือกไม่กี่ดูผีเสื้อโผเกี่ยวกับสำหรับประเดี๋ยวฟังกบบ่นแล้วเลือกอีกไม่กี่.
หนูน้อยหมวกแดงกำลังมีความสุขในวันฤดูร้อนที่อบอุ่นมากว่าเธอไม่ได้สังเกตเห็นเงาดำเดินเข้ามาใกล้จาก ป่าที่อยู่เบื้องหลังของเธอ ... ทันใดนั้นหมาป่าปรากฏข้างๆเธอ. "สิ่งที่คุณกำลังทำอยู่ออกจากที่นี่สาวน้อย" หมาป่าถามด้วยเสียงที่เป็นมิตรในขณะที่เขาสามารถรวบรวม. "ฉันในทางของฉันที่จะเห็นคุณยายของฉันที่มีชีวิตอยู่ผ่านป่าใกล้กับลำธาร" หนูน้อยหมวกแดงตอบ. จากนั้นเธอก็รู้ว่าเธอเป็นปลายและรวดเร็ว ยกเว้นตัวเองวิ่งไปตามเส้นทางที่บ้านของเธอยาย. หมาป่าในขณะเดียวกันเอาทางลัด ... Permalink ตอบกลับโดยอรนัยรักในหลวงที่ 13 เมษายน 2010 เวลา 11:36 หมาป่าน้อยออกจากลมหายใจจาก วิ่งมาถึงที่คุณยายและเคาะเบา ๆ ที่ประตู "โอ้ขอบคุณที่รักความดีมาในมาในฉันเป็นห่วงอาการป่วยว่าสิ่งที่ได้เกิดขึ้นกับคุณในป่า" ยายคิดว่าเคาะเป็นหลานสาวของเธอ. กล่าวว่าหมาป่าปล่อยให้ตัวเองอยู่ใน. น่าสงสารยายไม่ได้มีเวลาที่จะ พูดคำอื่นก่อนหมาป่า gobbled เธอขึ้น! หมาป่าให้ออกเรอพอใจแล้วแหย่ผ่านตู้เสื้อผ้าของคุณยายที่จะหาชุดราตรีที่เขาชอบ เขาเสริมฝากระโปรงนอนหลับและการวัดที่ดี, dabbed บางส่วนของน้ำหอมยายหลังหูของเขาแหลม ไม่กี่นาทีต่อมาหมวกแดงเคาะประตู หมาป่ากระโดดลงไปในเตียงและดึงผ้าห่มมากกว่าจมูกของเขา "มันเป็นใคร?" ที่เขาเรียกว่าในเสียง cackly. "มันเป็นผมหนูน้อยหมวกแดง." "โอ้วิธีการที่น่ารัก! อย่ามารักฉัน" croaked หมาป่า. เมื่อหนูน้อยหมวกแดงเข้ามาในกระท่อมเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอแทบจะไม่สามารถรับรู้คุณยายของเธอ . "ยาย! เสียงของคุณเพื่อให้เสียงที่แปลก. เป็นสิ่งที่ว่าได้หรือไม่" เธอถาม. "โอ้ฉันเพียงแค่ต้องสัมผัสความหนาวเย็น" แหลมหมาป่าเพิ่มไอในตอนท้ายเพื่อพิสูจน์จุด. "แต่ยายอะไรหูขนาดใหญ่ที่คุณมี" หนูน้อยหมวกแดงขณะที่เธอขยับใกล้ชิดกับกล่าวว่า เตียง. "ดีกว่าที่จะได้ยินคุณกับที่รักของฉัน" ตอบหมาป่า. "แต่ยายอะไรดวงตาขนาดใหญ่ที่คุณมี" หนูน้อยหมวกแดงกล่าวว่า. "ดีกว่าที่จะเห็นคุณกับที่รักของฉัน" ตอบ หมาป่า. "แต่ยายอะไรฟันขนาดใหญ่ที่คุณมี" หนูน้อยหมวกแดงเสียงของเธอสั่นเล็กน้อย. กล่าวว่า"ดีกว่าที่จะกินคุณกับที่รักของฉัน" หมาป่าคำรามและเขากระโดดออกจากเตียงและเริ่มที่จะไล่ล่า สาวน้อย. เกือบสายเกินไปหนูน้อยหมวกแดงรู้ว่าคนที่อยู่บนเตียงไม่ได้เป็นคุณยายของเธอ แต่หมาป่าหิว เธอวิ่งไปทั่วห้องและผ่านประตูตะโกน "ช่วยด้วย! หมาป่า!" เป็นเสียงดังที่เธอได้. พรานที่ถูกบันทึกสับใกล้เคียงได้ยินเสียงร้องของเธอและวิ่งไปที่กระท่อมให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้. เขาคว้าหมาป่าและทำให้เขาคายยายยากจนที่เป็นบิต frazzled จากประสบการณ์ทั้งหมด แต่ ยังคงอยู่ในชิ้นเดียว. "โอ้คุณยายผมกลัวมาก!" สะอื้นหนูน้อยหมวกแดง "ผมจะไม่พูดคุยกับคนแปลกหน้าหรืออืดอาดในป่าอีกครั้ง". "มีมีเด็ก. คุณได้เรียนรู้บทเรียนที่สำคัญ. ขอบคุณพระเจ้าที่คุณตะโกนดังพอสำหรับพรานชนิดนี้ที่จะได้ยินคุณ!" พรานหมาป่าเคาะออกมาและพาเขาเข้าไปในป่าลึกที่เขาจะไม่รำคาญคน ได้อีกต่อไป. หนูน้อยหมวกแดงและคุณยายของเธอมีอาหารกลางวันที่ดีและการสนทนายาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งมีสาวน้อยที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่อยู่ใกล้ป่า เมื่อใดก็ตามที่เธอออกไป สาวน้อยที่สวมเสื้อคลุมสีแดงขี่ เพื่อให้ทุกคนในบ้านเรียกเธอว่าหนูน้อยหมวกแดง .
เช้าวันหนึ่ง หนูน้อยหมวกแดงถามแม่ของเธอว่า เธออาจจะไปเยี่ยมคุณยายของเธอมันก็นานแล้วที่พวกเขาเคยเห็นแต่ละอื่น ๆ .
" นั่นเป็นความคิดที่ดี " แม่ของเธอกล่าวว่าดังนั้นพวกเขาจึงจัดตระกร้าน่ารักหนูน้อยหมวกแดงให้คุณยายของเธอ
เมื่อตะกร้าพร้อม สาวน้อยที่ใส่เสื้อคลุมสีแดงของเธอและจูบแม่ของเธอค่ะ .
" จำไว้ ตรงไปบ้านคุณยาย " แม่เตือน " อย่ามัวอืดอาดตลอดทาง และก็ไม่พูดกับคนแปลกหน้า ป่าอันตราย "
" ไม่ต้องห่วงแม่ " กล่าวว่าสีแดงเล็ก ๆขี่เครื่องดูดควัน" ผมจะระวัง "
แต่เมื่อหนูน้อยหมวกแดงสังเกตเห็นบางอย่างที่น่ารักดอกไม้ในป่า เธอจะลืมสัญญากับแม่ของเธอ เธอเลือก ไม่กี่ ดูผีเสื้อโฉบ สักพัก ฟังเสียงกบร้อง กบ แล้ว เลือกอีก
หนูน้อยหมวกแดงกำลังเพลิดเพลินกับวันฤดูร้อนอบอุ่นมาก เธอไม่ได้สังเกตเห็นเงามืดใกล้ออกจากป่าข้างหลังเธอ. . . . . . .

จู่ๆหมาป่าปรากฏตัวขึ้นข้างๆเธอ .
" คุณมาทำอะไรที่นี่จ๊ะ ? " หมาป่าถามด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร เขาสามารถรวบรวม .
" ฉันกำลังจะไปหาคุณยายที่อาศัยอยู่ในป่า ใกล้ลำธาร หนูน้อยหมวกแดงตอบ .
แล้วแม่ก็คิดได้ว่าดึกแค่ไหนเธออย่างรวดเร็วและยกเว้นตัวเอง วิ่งลงทางเดินไปที่บ้านคุณยาย .
หมาป่าในเวลานี้เอาทางลัด . . . . . . .
ของกินอรนัยรักในหลวงเมื่อ เมษายน 13 , 2010 ที่ 11:36am
หมาป่าน้อยเหนื่อยที่วิ่งมาถึงที่คุณยายและเคาะเบาๆที่ประตู " โอ้ขอบคุณพระเจ้าที่รัก ! เข้ามา เข้ามา ผมเป็นห่วงว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอในป่า กล่าวว่า คุณยายคิดที่เคาะเป็นหลานสาวของเธอ
หมาป่าให้กับตัวเองคุณยายจนไม่ได้มีเวลาที่จะได้พูดคำอื่น ก่อนที่หมาป่า gobbled ขึ้นเธอ
หมาป่าให้พอใจ เรอ แล้วจิ้มผ่านตู้เสื้อผ้าของคุณยาย เพื่อหาชุดนอนที่เขาชอบ เขาใส่หมวกครุยนอน และสำหรับวัดดี บางส่วนของน้ำหอมหลังลูบหน้ายายแหลม หูของเขา ไม่กี่นาทีต่อมา หนูน้อยหมวกแดงเคาะประตูหมาป่ากระโดดลงเตียงแล้วดึงผ้าห่มที่ผ่านจมูกของเขา มันเป็นใคร ? " เขาเรียกเสียง cackly .
" ฉันเอง หนูน้อยหมวกแดง "
" โอ้วิธีการที่น่ารัก ! เข้ามาสิ , ที่รัก , " ตายหมาป่า .
เมื่อหนูน้อยหมวกแดงเข้าไปในกระท่อมเล็ก ๆน้อย ๆ เธอแทบจำคุณยายของเธอ . " คุณย่า ! เสียงของเธอฟังดูแปลก มีอะไรเหรอ ? " เธอถาม .
" โอ้ฉันเพิ่งได้สัมผัสเย็น " แหลมหมาป่าเพิ่มไอที่สิ้นสุดเพื่อพิสูจน์จุด .
" แต่คุณยาย ! คุณช่างมีหูที่ใหญ่จังเลย " กล่าวว่าหนูน้อยหมวกแดงเป็นเธอขอบชิดกับเตียง .
" ดีกว่าที่จะได้ยินคุณ , ที่รักของฉัน , " หมาป่าตอบ .
" แต่คุณยาย ! ตาเธอช่างใหญ่เหลือเกิน " หนูน้อยหมวกแดง .
" ดีกว่าที่จะเห็นคุณ , ที่รักของฉัน , " หมาป่าตอบ .
" แต่คุณยาย ! ทำไมนายมีฟันใหญ่ กล่าวว่า หนูน้อยหมวกแดง เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย
" ดีกว่าที่จะกินคุณ , ที่รักของฉัน , " คำรามหมาป่า เขากระโจนออกมาจากเตียงแล้วเริ่มไล่เด็ก
เกือบสายเกินไป หนูน้อยหมวกแดงก็ตระหนักได้ว่า คนที่นอนอยู่บนเตียง ไม่ใช่ยาย แต่หิวหมาป่า เธอวิ่งไปทั่วห้อง และผ่านประตู เสียงตะโกน" ช่วยด้วย ! ! ! ! หมาป่า ! เป็นเสียงดังขณะที่เธอสามารถ เป็นคนตัดไม้ที่ถูกตัด
บันทึกใกล้เคียงได้ยินเสียงร้องของเธอ และวิ่งไปที่กระท่อมให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาสามารถ
เขาจับหมาป่าให้เค้าคายจนคุณยายผู้บิต frazzled จากประสบการณ์ทั้งหมด แต่ในหนึ่งชิ้น .
" โอย่า ผมคือ กลัว ! " สะอื้นสีแดงเล็ก ๆขี่เครื่องดูดควัน" ผมจะไม่พูดกับคนแปลกหน้า หรือความล่าช้าในป่าอีก " " มี มี เด็ก คุณได้เรียนรู้บทเรียนที่สำคัญ ขอบคุณพระเจ้า เธอตะโกนดังพอสำหรับชนิดนี้คนตัดไม้ที่จะได้ยินคุณ !
คนตัดไม้ล้มหมาป่าและแบกเขาเข้าไปในป่าลึกที่เขาจะไม่รบกวนคนอีกต่อไป
หนูน้อยหมวกแดงกับคุณยายของเธอได้รับประทานอาหารที่ดีและ
แชทยาว