My lessons were like that day after

My lessons were like that day after day. Even when I did well I was given more work to do, because the Murdstones did not wish me to sit doing nothing. I became silent, unhappy. My only happiness was a set of books which had belonged to my father. I found them in a room near my own. I had Robinson Crusoe and The Vicar of Wakefield and a book of travels, and many other books. These books were a way of escaping from the unhappiness of my life.
One morning I went into the sitting room with my book. I saw my mother looking anxious. Miss Murdstone was looking firm, and Mr Murdstone had a stick in his hand.
"I tell you, Clara," said Mr Murdstone, "that I have often been beaten myself."
"Yes, of course," said Miss Murdstone.
“Yes, my dear Jane," said my mother, "but do you think that it did Edward good?"
"Do you think that it did Edward harm?" asked Miss Murdstone.
Mr Murdstone looked at me, still holding the stick in his hand. "Now, David," he said, "you must be more careful than usual." And he held up the stick.
Of course I was worse than usual. I began badly and went on worse. I could not remember anything. At last my mother began to cry.
"Clara!" said Miss Murdstone.
"I am not feeling well today," said my mother.
"Clara," said Mr Murdstone, "you are not yet firm enough to bear the trouble this boy has given you today. David, you and I will go upstairs."
As he led me out of the door, my mother ran towards me. Miss Murdstone said, "Clara! Are you a perfect fool?" I heard my mother crying as we went upstairs.
"Oh, Mr Murdstone, sir," I cried, "please don't beat me. I have tried to learn, but I can't learn when you and Miss Murdstone are near."
He took my head under his arm. I bit his hand. Then he beat me as if he would beat me to death. We made a terrible noise. He was beating; I was crying out; and, above the noise of the beating, I heard them running upstairs, and I heard my mother and Peggotty crying. Then he was gone. The door was locked. And I was lying on the floor.
After a time I became quiet. I listened. There was not a sound in the house. I looked at my face in the glass - so red and swollen that it frightened me. I felt bad - as if I had done some terribly bad thing. What would happen to me? Would I be sent to prison?
Then the door opened. Miss Murdstone came in with some bread and milk. She put them down on the table. Then she looked at me firmly, went out, and locked the door again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทเรียนของฉันเป็นเช่นนั้นทุก ๆ วัน แม้เมื่อผมได้เป็นอย่างดี ได้งานทำ เนื่องจากการ Murdstones ไม่ต้องฉันนั่งทำอะไร กลายเป็นเงียบ ไม่มีความสุข ความสุขของฉันเท่านั้นเป็นชุดของหนังสือซึ่งก็เป็นพ่อ พบพวกเขาในห้องใกล้ของตัวเอง ผมโรบินสันครูโซ และตัวแทนเวคไฟล์ และหนังสือเดินทาง และหนังสืออื่น ๆ มากมาย หนังสือเหล่านี้มีวิธีการหนีออกจากความทุกข์ในชีวิตของฉันเช้าวันหนึ่งฉันเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นกับหนังสือของฉัน ผมเห็นแม่กำลังกังวล นางสาว Murdstone กำลังยืนยัน และนาย Murdstone มีไม้ในมือของเขา"ฉันบอกคุณ คลารา กล่าวว่า นาย Murdstone "ที่ผมมีมักจะถูกตีเอง""ใช่ แน่นอน กล่าวว่า นางสาว Murdstone"ใช่ เจนที่รักของฉัน กล่าวว่า แม่ของฉัน "แต่คุณคิดว่า มันไม่เอ็ดเวิร์ดดี ""คุณคิดว่า มันไม่อันตรายเอ็ดเวิร์ด" ถามนางสาว Murdstoneนาย Murdstone มองที่ฉัน ยังคง ถือไม้เท้าในมือของเขา "ตอนนี้ เดวิด เขากล่าวว่า "คุณต้องระวังมากขึ้นกว่าปกติ " และเขาจัดขึ้นติดแน่นอนผมแย่กว่าปกติ ผมเริ่มไม่ดี และก็เลว ฉันไม่สามารถจำอะไร ในที่สุด แม่ของฉันเริ่มที่จะร้องไห้"คลารา" กล่าวว่า นางสาว Murdstone"ฉันไม่รู้สึกดีวันนี้ กล่าวว่า แม่ของฉัน"คลาร่า กล่าวว่า นาย Murdstone "คุณยังไม่ ได้บริษัทพอแบกปัญหาเด็กคนนี้ได้รับจากคุณวันนี้ ดาวิด คุณและฉันจะไปชั้นบน"ขณะที่เขานำฉันออกจากประตู แม่ของฉันวิ่งต่อผม นางสาว Murdstone กล่าวว่า "คลาร่า ท่านเป็นคนโง่สมบูรณ์แบบ" ผมได้ยินแม่ร้องไห้ ตามเราไปชั้นบน"โอ้ นาย Murdstone รัก, " ข้า "กรุณาอย่าชนะฉัน ฉันพยายามที่จะเรียนรู้ แต่ฉันไม่เรียนรู้เมื่อคุณและนางสาว Murdstone อยู่ใกล้"เขาเอาหัวของฉันภายใต้แขนของเขา ฉันบิตมือของเขา แล้ว เขาเอาชนะฉันว่าเขาจะชนะฉันตาย เราทำเสียงดังน่ากลัว เขาก็เต้น ผมร้องไห้ออก และ กว่าเสียงรบกวนของการเต้น ผมได้ยินมาทำชั้นบน และผมได้ยินแม่และร้องไห้ Peggotty ของฉัน แล้ว เขาก็หายไป ประตูถูกล็อค และผมกำลังนอนบนพื้นหลังจากเวลาฉันกลายเป็นเงียบ ฟัง ไม่มีเสียงในบ้าน ผมมองที่ใบหน้าของฉันในกระจก - สีแดง และบวมดังนั้นที่กลัวฉัน ฉันรู้สึกไม่ดี - เป็นถ้าฉันเคยทำบางสิ่งที่ไม่ดีชะมัด จะเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ฉันจะถูกส่งไปจำคุกจากนั้น ประตูเปิด นางสาว Murdstone มาใช้ ด้วยบางขนมปังและนม เธอวางลงได้บนตาราง แล้วเธอมองที่ฉันอย่างมั่นคง ออกไป และล็อคประตูอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทเรียนของฉันเป็นเหมือนวันนั้นหลังจากวันที่ แม้กระทั่งเมื่อฉันได้เป็นอย่างดีผมได้รับงานที่ต้องทำเพราะ Murdstones ไม่อยากให้ฉันไปนั่งทำอะไร ฉันกลายเป็นเงียบไม่มีความสุข ความสุขของฉันเท่านั้นที่เป็นชุดของหนังสือที่ได้เป็นพ่อของฉัน ผมพบว่าพวกเขาในห้องที่อยู่ใกล้ฉันเอง ฉันมีโรบินสันครูโซและพระราชาคณะแห่งเวกและจองการเดินทางและหนังสืออื่น ๆ อีกมากมาย หนังสือเหล่านี้เป็นวิธีการหลีกหนีจากความทุกข์ของชีวิตของฉัน. ที่
เช้าวันหนึ่งฉันเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นที่มีหนังสือของฉัน ผมเห็นแม่ของฉันมองกังวล นางสาว Murdstone กำลังมองหา บริษัท และนาย Murdstone มีติดในมือของเขา.
"ผมบอกคุณคลาร่า" นาย Murdstone กล่าวว่า "ที่ผมได้รับมักจะตีตัวเอง."
"ใช่แน่นอน" มิส Murdstone กล่าวว่า.
" ใช่รักของฉันเจนกล่าวว่า "แม่ของฉัน" แต่คุณคิดว่ามันไม่เอ็ดเวิร์ดดีหรือไม่? "
" คุณคิดว่ามันไม่ได้เอ็ดเวิร์ดอันตราย? "ถามนางสาว Murdstone.
นาย Murdstone มองที่ผมยังคงถือติดในของเขา มือ. "ตอนนี้ดาวิดว่า" เขากล่าวว่า "คุณจะต้องระมัดระวังมากขึ้นกว่าปกติ." และเขาจัดขึ้นติด.
แน่นอนผมได้เลวร้ายยิ่งกว่าปกติ. ผมเริ่มไม่ดีและไปในที่เลวร้ายยิ่ง. ฉันจำไม่ได้ว่าอะไร ในที่สุดแม่ของฉันเริ่มที่จะร้องไห้.
"คลาร่า!" มิส Murdstone กล่าวว่า.
"ผมไม่ได้รู้สึกดีในวันนี้" กล่าวว่าแม่ของฉัน.
"คลาร่า" นาย Murdstone กล่าวว่า "คุณยังไม่ได้ บริษัท พอที่จะแบกรับปัญหาเด็กคนนี้ ได้ให้คุณในวันนี้ เดวิดคุณและฉันจะไปชั้นบน. "
ขณะที่เขาพาฉันออกไปจากประตูแม่ของฉันวิ่งมาหาผม. นางสาว Murdstone กล่าวว่า" คลาร่า! คุณเป็นคนโง่ที่สมบูรณ์แบบ? "ผมได้ยินแม่ของฉันร้องไห้ในขณะที่เราเดินขึ้นบันได.
" โอ้นาย Murdstone ครับ "ฉันร้องไห้" โปรดอย่าตีฉัน ฉันได้พยายามที่จะเรียนรู้ แต่ฉันไม่สามารถเรียนรู้เมื่อคุณและนางสาว Murdstone อยู่ใกล้. "
เขาเอาหัวของฉันภายใต้แขนของเขา. ฉันกัดมือของเขา. แล้วเขาเอาชนะฉันเป็นถ้าเขาจะชนะฉันไปสู่ความตาย. เราทำ เสียงที่น่ากลัวเขาได้รับการตี. ผมก็ร้องไห้ออกมาและเหนือเสียงเต้นที่ฉันได้ยินพวกเขาทำงานชั้นบนและผมได้ยินแม่และ Peggotty ร้องไห้ของฉันแล้วเขาก็หายไปประตูถูกล็อคและผมนอนอยู่... . บนพื้น
... หลังจากที่เวลาผมจะกลายเป็นที่เงียบสงบผมฟังไม่มีเสียงในบ้านผมมองไปที่ใบหน้าของฉันในแก้ว -. เพื่อให้สีแดงและบวมว่ามันกลัวฉันฉันรู้สึกไม่ดี - เช่นถ้าฉันได้ทำ บางสิ่งที่ไม่ดีชะมัด. อะไรจะเกิดขึ้นกับผมหรือเปล่าผมจะส่งไปยังคุก?
จากนั้นประตูเปิด. นางสาว Murdstone มาด้วยขนมปังและนม. เธอใส่พวกเขาลงบนโต๊ะ. จากนั้นเธอก็มองมาที่ผมอย่างมั่นคงออกไป และล็อคประตูอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทเรียนของฉันอย่างนี้ทุกวัน แม้เมื่อฉันทำฉันได้รับการทำงานมากขึ้นที่จะทำ เพราะ murdstones ไม่ต้องการให้ฉันนั่งทำอะไร ผมก็เงียบ ไม่มีความสุข ความสุขเดียวของฉันคือชุดของหนังสือซึ่งเคยเป็นของพ่อฉัน ฉันพบมันในห้องใกล้ๆ ของฉันเอง ผมมีโรบินสันครูโซและผู้แทนของเวคฟิล และหนังสือเดินทาง และหนังสืออื่น ๆ อีกมากมาย หนังสือเหล่านี้เป็นทางหนีจากความทุกข์ของชีวิตเช้าวันหนึ่ง ฉันเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น กับหนังสือของผม ฉันเห็นแม่กำลังกังวล นางสาว murdstone มองหา บริษัท และนาย murdstone มีไม้ในมือของเขา" ผมบอกคุณ , คลาร่า , " นาย murdstone " ที่ผมมักจะถูกทำร้ายตัวเอง "" ใช่แน่นอน " บอกว่าคุณ murdstone ." ใช่ เจนที่รัก " แม่ของฉัน " แต่ คุณคิดอย่างนั้นเอ็ดเวิร์ด ดี" คุณคิดว่ามันไม่เวิร์ด อันตราย ? ถามคุณ murdstone .นาย murdstone มองผมยังถือไม้เท้าในมือของเขา ตอนนี้ เดวิด " เขากล่าว " คุณต้องระวังมากกว่าปกติ และเขาจับติดแน่นอนฉันก็รุนแรงกว่าปกติ ผมเริ่มเลว และก็เลวลง ผมไม่สามารถจำอะไรได้เลย ในที่สุด แม่ก็เริ่มร้องไห้" คลาร่า " บอกว่าคิดถึง murdstone ." วันนี้ผมไม่ค่อยสบาย กล่าวว่า แม่ของฉัน" คลาร่า " กล่าวว่า นาย murdstone , " คุณยังไม่มั่นคงพอที่จะแบกปัญหาเด็กนี้มีให้คุณในวันนี้ เดวิด ฉันจะขึ้นไปข้างบน”เมื่อเขาพาฉันออกมาจากประตู แม่ก็วิ่งมาหาฉัน นางสาว murdstone กล่าวว่า " คลาร่า ! คุณเป็นคนโง่ที่สมบูรณ์แบบ ? ผมได้ยินแม่ร้องไห้เหมือนเราขึ้นไปข้างบน" โอ้ คุณ murdstone ครับ " ฉันร้อง " กรุณาอย่าตีผม ฉันได้พยายามที่จะเรียนรู้ แต่ฉันไม่สามารถเรียนรู้เมื่อคุณและคุณ murdstone อยู่ใกล้ " .เขาจับหัวของฉันภายใต้แขนของเขา ฉันกัดมือ แล้วเขาก็ทำร้ายฉัน ถ้าเขาจะตีผมให้ตาย เราทำเสียงน่ากลัว เขาเต้น ฉันก็ร้องไห้ออกมา และ เหนือเสียงของการเต้น ฉันได้ยินพวกเขาวิ่งขึ้นไปชั้นบน ฉันได้ยินแม่และ peggotty ร้องไห้ แล้วเขาก็หายไป ประตูถูกล็อค และฉันก็นอนอยู่ที่พื้นหลังจากนั้นผมก็เงียบ ฉันฟัง ไม่มีเสียงในบ้าน ผมมองหน้าในกระจก - แดงและบวม มันทำให้ชั้นกลัว ฉันรู้สึกไม่ดี ถ้าฉันทำบางอย่างที่โคตรแย่ จะเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ? ผมถูกส่งเข้าคุกแล้วประตูก็เปิดออก นางสาว murdstone เข้ามาพร้อมกับขนมปังและนม เธอวางมันลงบนโต๊ะ แล้วเธอก็มองฉันอย่างแน่นหนา ออกไป และล็อคประตูอีกครั้ง