An empty room, one pitch dark room,

An empty room, one pitch dark room, thick curtain is blocking the rays of outside sun. There is no slightest light, but it has a stream-clear voice overflowing from the entire room.

“Gently stroke your cheek, my tears, when I raised my head, looked at you, it only your cold iced smile, give me a kiss, it is the first but also the last…”

(Song Lyric)

The song is a like droplets water of dripping lake, thrown the slightest ripple. To appear alike pearl in the jade plate, in the mildest of collision letting people sigh for sweet-sounding.

There is a hint of someone’s figure sitting quietly on the sofa, eyes have similarity alike common wild beast, luminous staring at the occurrence of the song—- high technology of silver ash color audio, as if wanting to steal this simple music through the sound.

“Ling (bell sounds)!” the ring tone of mobile phone suddenly sounded.

The man casually flashing a glance on the side of small table with unstoppable fluorescent light twinkling of mobile phone, he not pick up, but keep on continuing listen to that song music.

But other party seems not to give up, the ring tones nonstop keep on ringing.

The long slender fingers impatience moving, he is pressing on the received button, “said.” Basically this kind of action, he has already feeling so unnecessary.

“Hai! Han, don’t tell me you are being alone in your warm nest? Today is the music award night, if you are interested, I could prepare suite for you.” Ended the phone called, saying lots of bla bla bla.

“……” the man not answered, but his slender finger prepared to press on ended button….

“Wait, don’t turn off, at least I have good intention of concerning about you!” As if already know the next expected action, the other party hurried said.

“……”

“You are listening to that song again.” Asked Sai, the music that heard from the phone, he is perfectly familiar with.

“Ng.” the man appeared lazy to answer.

“I really don’t understand, this song at least you have listened more than thousand times, is it really that good?” a new song that being upload to internet, the lyric, the music, the composer of the song is nobody, moreover the person who sang the song even the surname isn’t clear.

“Very good.”

“If you really think this song really that good…”

“The lyric extremely bad.” The man is frowning.

“Hag?”

“What I want is the voice of this kind of sound. Her voice, could make people to feel the scenery.” His eyes showed a hungry desire, types eyes sight of beast which looking for prey.

From the way of his best friend spoke, Sai could understand one thing for sure, “You have fallen for the voice?”

“You are right, fallen for it, in addition, I have totally madly fallen for it.” He spoke bluntly without euphemism. He lips and tongue warm up, he becomes so excited of the performances.

It hard to chills Sai, usually the things that makes Han fallen won’t have any good ending, this time really don’t know what is going on, “So what will you do for the next?”

“This song, it hard to find the specific source, only can be founded that it was a rounded—H city.” His slender finger stroking his own lips.

“So then?”

“Finding her, Finding this voice, finding till I got tired.”

Amen! Inside his heart, Sai chanting, “Are you thinking to cultivate the person who sang this song until she become popular singer?” After all, this is the first time for Sai to see how Han being fallen so deeply only for someone voice.

“A singer?” That man exposed mocking laugh, “How could you have an idea that I will cultivate this person and makes her become singer?”

“Don’t say you….”

“Sai Ye, I am type of selfish person.” In the faint voice, it surely has hidden an implicit meaning. “So, the thing I like, as long as it belong to me, solely it will do.”

That voice, he wants to solely hear by himself!

Invigorating breeze.

On Sunday morning, the St. Mary’s orphanage exceptionally so lively, it because no him, the reason is one of the music company is holding charity activity, of course in order to increase the company’s image.

Sure, this so called Rainbow record company is only second rank music company in showbiz circle, a few small stars to endorse, but never have any popular star in limelight.

A rare of petite figure busying in crowded orphanage, she is running here and there, extremely busy.

Delicate and pretty face, because of running here and there the face turn into rosy, rounded face, matched with big rounded eyes, and black pony tail hair, it will make people somehow think of some kind of animal.

Tired! Feng Xiao Ling spread wide her hand, wiping the sweat in her forehead, even though said, today is call by the glorified name of making little drop of contribution welfare. But, it has been so busy for more than half day already, finally she understands, today children are harder to handle than what she thought.

Inside St. Maria Orphanage, Feng Xiao Ling is running here and there, very tired even no time to breathing.

“Xiao Ling, at the moment there will be Media coming here, you are responsible to take care of it.” Said Ou Li Ka Boss.

“Alright.” She answered. Ou Li Ka turned and leaving, at this moment, Feng Xiao Ling is surrounding by a group of little boys.

“Big sister, let’s we play baseball!”

“Baseball? I can’t play it.” As the basic, she has poor knowledge of sport, she only know to distinguish the difference between baseball and tennis ball only.

“Don’t be worry, Big sister only needs to pretend, to serve as a stopgap for few people, it will do fine.”

“O, that’s it ah, then… I only can play for a while, Big sister still need to do something later on.”

Therefore, Feng Xiao Ling began her short duration of baseball career.

It really one short moment, not to mention anything, she even never touched the ball, being dumbfounded looking straight on the sinking baseball flew into sky and then flew down to the white villa which has been at the other side of the orphanage.

“OMG, how can the ball hit into there?”

“It doomed, we will be scold till death!”

“Ah, my ball has signed personally by the baseball player and also written names. “The owner who losing the ball is covered the face with tears, as if living like a death, the great human tragedy once again be repeated.

“Big sister… what… what to do?” all the children said to her with “extremely miserable” look.

How could that ball flying such far? “Will it do if we only need to pick it back?” she smiles giving a solution.

All the little boys, they are giving her strange look.

“How it will do!”

“The head of orphanage said we cannot go there.”

“As it said the owner of that villa is someone so scary!”

After Feng Xiao Ling heard it, she stared blankly.

“Hiks… hiks…” The owner of the ball still crying.

“Don’t cry… don’t cry, I will help you to find the ball back.”

“Really?” at the moment the boy’s eyes is shinning.

“… really.” She murmured. Blame of her soft-hearted, especially those children whose using Bambi eyes looked her, at sudden she losing her rationality as if thrown into dust bin.

“Big sister, you should surely take back that ball.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีห้องพักว่าง ห้องมืดระยะห่างหนึ่ง ม่านหนาบล็อกรังสีของดวงอาทิตย์ภายนอก มีแสงเพียงน้อยนิดไม่ แต่มันมีเสียงลำธารใสเทียบกับจากห้องพักทั้งหมด"เบา ๆ โรคของแก้ม น้ำตาของฉัน เมื่อฉันยกศีรษะ หลอดเลือดสมองมองคุณ มันเพียงน้ำเย็นของเย็นยิ้ม ให้ฉันจูบ มันเป็นแต่แรกยังล่าสุด..."(เพลงลเซียน)เพลงเป็นหยดน้ำของทะเลสาบ โยนระลอกคลื่นน้อยขจี ปรากฏ แผ่นหยก ในการ mildest ของชนซักมุกเหมือน คนถอนหายใจสำหรับหวานหูมีคำแนะนำของรูปนั่งเงียบ ๆ บนโซฟา ตามีความคล้ายคลึงกันทั่วไปเหมือนป่าสัตว์ ลูมินัสจ้องการเกิดขึ้นของเพลง--เทคโนโลยีสูงของเถ้าเงินสีเสียง ถ้าอยากขโมยเพลงนี้ง่าย ๆ ผ่านเสียง"ลิง (เสียงระฆัง) " เสียงแหวนโทรศัพท์เคลื่อนที่อย่างฉับพลันแต่เพียงแห่งนี้คนตั้งใจกระพริบอย่างรวดเร็วด้านของโต๊ะละลานตาแสงฟลูออเรสโจ๊กของโทรศัพท์มือถือขนาดเล็ก เขาไม่รับ แต่ทางต่อฟังเพลงเพลงนั้นแต่อีกฝ่ายดูเหมือนไม่ ยอมแพ้ แหวนโทนสีให้ nonstop บน ringingหงุดหงิดมือสเลนเดอร์ยาวย้าย เขากดปุ่มรับ "กล่าว" โดยทั่วไปการดำเนินการชนิดนี้ เขาได้แล้วรู้สึกไม่จำเป็นดังนั้น"ไฮ หาน อย่าบอกฉันคุณจะอยู่คนเดียวในรังที่อบอุ่นของคุณ วันนี้เป็นคืนรางวัลเพลง สนใจ ฉันสามารถจัดเตรียมห้องสำหรับคุณ" สิ้นสุดเรียกว่า โทรศัพท์พูดของ bla bla bla"..." คนไม่ตอบ แต่นิ้วสเลนเดอร์ของเขาเตรียมที่จะกดปุ่มสิ้นสุด..."รอ ไม่เปิดปิด น้อยมีความตั้งใจดีของเกี่ยวกับเกี่ยวกับคุณ! " ว่าทราบแล้วดำเนินการต่อไปที่คาดไว้ อีกฝ่ายรีบดังกล่าว“……”"คุณกำลังฟังเพลงอีก" ขอทราย เพลงที่ได้ยินจากโทรศัพท์ เขาเป็นสิ่งที่คุ้นเคยกับ"Ng ." ชายคนนั้นปรากฏขี้เกียจตอบ"ฉันจริง ๆ ไม่เข้าใจ เพลงนี้ที่คุณได้ฟังมากกว่าพันครั้ง เป็นมันจริง ๆ ที่ดี? " เพลงใหม่ที่กำลังอัปโหลดไปยังอินเทอร์เน็ต ลเซียน เพลง นักประพันธ์เพลงของใครอยู่ นอกจากนี้บุคคลที่ร้องเพลงแม้แต่นามสกุลไม่ชัดเจน"ดี""ถ้าคุณคิดว่า เพลงนี้ดีที่...""ลเซียนเลวร้ายมากขึ้น" คนเป็น frowning"Hag""สิ่งที่อยากได้เสียงชนิดของเสียงนี้ เสียงของเธอ สามารถทำให้คนรู้สึกฉาก" ตาของเขาแสดงให้เห็นว่าความปรารถนาหิว ชนิดสายตาดวงตาของสัตว์สำหรับกลุ่มเป้าหมายจากวิธีการพูดของเขาเพื่อนสุด ทรายสามารถเข้าใจสิ่งหนึ่งที่แน่นอน "คุณได้ลด ลงสำหรับเสียง""คุณอาจจะขวา ลดลง มัน ฉันมีทั้งหมดนักลดลงก็" เขาพูดตรงไปตรงมาไม่ มีลีลา เขาริมฝีปากและลิ้นอุ่นขึ้น เขาจะตื่นเต้นมากของการแสดงมันยากที่จะหนาวสั่นสาย สิ่งที่ทำให้ฮั่นมักลดลงไม่ได้เลยสิ้น เวลานี้จริง ๆ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น "ดังนั้นคุณจะ ทำอะไรในถัดไปหรือไม่""เพลงนี้ มันยากที่จะระบุแหล่งที่มา การค้นหาเท่านั้นสามารถถูกก่อตั้งขึ้นที่ถูกปัดเศษเป็นตัว H เมืองได้" นิ้วมือสเลนเดอร์ของเขาตบริมฝีปากของเขาเอง"เป็นอย่างนั้น""ค้นหาเธอ หาเสียงนี้ ค้นหาจนผมเหนื่อย"อาเมน ภายในหัวใจของเขา สวดมนต์ ทราย "จะคิดปลูกคนร้องเพลงนี้จนเธอกลายเป็นนักร้องยอดนิยม" หลังจากที่ทุก เป็นครั้งแรกสำหรับทรายเพื่อดูวิธีฮั่นถูกลดลงให้ลึกเพียงสำหรับคนเสียง"เป็นนักร้อง" คนที่สัมผัสเสียดสีหัวเราะ "วิธีอาจมีความคิดว่า ฉันจะปลูกคนนี้ และทำให้เธอกลายเป็น นักร้องไหม""ไม่ว่า คุณ...""ทรายเย่ ฉันชนิดของบุคคลที่เห็นแก่ตัว" ในเสียงเบา มันย่อมได้ซ่อนความหมายเป็นนัย "ดังนั้น สิ่งชอบ ตราบใดที่มันเป็นของฉัน แต่เพียงผู้เดียวจะทำ"ว่า เสียง อยากได้ยินเท่านั้นเองสดชื่นสายลมเช้าวันอาทิตย์ พินเซ้นท์แมล้ำให้มีชีวิตชีวา มันเนื่องจากไม่มีเขา เหตุผลคือหนึ่งในบริษัทเพลงถือกุศลกิจกรรม ของหลักสูตรเพื่อเพิ่มภาพลักษณ์ของบริษัทแน่นอน นี้สิ่งที่เรียกว่าเรนโบว์บริษัทเป็นเพียงสองเพลงอันดับบริษัทบันเทิงของวงกลม ดาวเล็กน้อยรับรอง แต่ไม่มีดาวนิยมใด ๆ ใน limelightหาได้ยากของ busying รูปห้องในพินแออัด เธออยู่ที่นี่และมี วุ่นวายละเอียดอ่อน และสวยหน้า เนื่องจากการทำงานที่นี่และมีหน้าเปิดเข้าหน้าโรซี่ มน จับคู่กับตามนใหญ่ ผมหางม้าดำ มันจะทำให้คนที่คิดว่า สัตว์บางชนิดอย่างใดเหนื่อย เฟิงเสี่ยวหลิงแพร่กระจายกว้างมือของเธอ เช็ดเหงื่อหน้าผากของเธอ ในแม้ว่า วันนี้จะเรียกชื่อ glorified ทำน้อยวางจัดสรรสวัสดิการ แต่ แล้วจึงติดมากกว่าครึ่งวันแล้ว ในที่สุด เธอเข้าใจ วันนี้เด็กจะหนักจัดการกว่าสิ่งที่เธอคิดไว้ทำงานภายในเซนต์มาเรียพิน เฟิงเสี่ยวหลิงมาก ความเหนื่อยแม้แต่ไม่มีเวลาหายใจ"เสี่ยวหลิง ในขณะที่จะมีสื่อที่มาที่นี่ คุณจะรับผิดชอบดูแลของมัน" กล่าวว่า Ou Li Ka บอส"ครับ" เธอตอบ Ou Li Ka เปิด และปล่อย ขณะนี้ หลิงเสี่ยวเฟิงเป็นล้อมรอบ ด้วยกลุ่มของเด็กชายตัวเล็ก ๆ"น้องสาวใหญ่ ลองเราเล่นเบสบอล""เบสบอล ผมเล่นไม่" ขั้นพื้นฐาน เธอมีความรู้ดีกีฬา เธอรู้เพื่อแยกความแตกต่างระหว่างเบสบอลและเทนนิสลูกเท่านั้น"ไม่ต้องกังวล น้องสาวใหญ่เพียงต้องการแกล้งทำ เพื่อเป็นการ stopgap สำหรับบางคน จะทำดี""โอ ที่เป็นอา จาก นั้น เท่านั้นสามารถเล่นในขณะ พี่ใหญ่ยังต้องทำงานในภายหลัง"ดังนั้น หลิงเสี่ยวเฟิงเริ่มเธอสั้นของเบสบอลอาชีพIt really one short moment, not to mention anything, she even never touched the ball, being dumbfounded looking straight on the sinking baseball flew into sky and then flew down to the white villa which has been at the other side of the orphanage.“OMG, how can the ball hit into there?”“It doomed, we will be scold till death!”“Ah, my ball has signed personally by the baseball player and also written names. “The owner who losing the ball is covered the face with tears, as if living like a death, the great human tragedy once again be repeated.“Big sister… what… what to do?” all the children said to her with “extremely miserable” look.How could that ball flying such far? “Will it do if we only need to pick it back?” she smiles giving a solution.All the little boys, they are giving her strange look.“How it will do!”“The head of orphanage said we cannot go there.”“As it said the owner of that villa is someone so scary!”After Feng Xiao Ling heard it, she stared blankly.“Hiks… hiks…” The owner of the ball still crying.“Don’t cry… don’t cry, I will help you to find the ball back.”“Really?” at the moment the boy’s eyes is shinning.“… really.” She murmured. Blame of her soft-hearted, especially those children whose using Bambi eyes looked her, at sudden she losing her rationality as if thrown into dust bin.“Big sister, you should surely take back that ball.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห้องพักที่ว่างเปล่าซึ่งเป็นหนึ่งในสนามที่ห้องมืด, ผ้าม่านหนาคือการปิดกั้นรังสีของดวงอาทิตย์ออกไปข้างนอก ไม่มีแสงน้อย แต่ก็มีกระแสเสียงที่ชัดเจนล้นมาจากห้องพักทั้งหมด. "จังหวะเบา ๆ ที่แก้มของคุณน้ำตาของฉันเมื่อผมยกหัวของฉันมองไปที่คุณก็เพียงรอยยิ้มของคุณเย็นเย็นให้ฉันจูบ มันเป็นครั้งแรกที่ผ่านมา แต่ยัง ... " (เพลงเนื้อเพลง) เพลงที่เป็นเหมือนหยดน้ำหยดของทะเลสาบโยนกระเพื่อมน้อย จะปรากฏมุกเหมือนกันในแผ่นหยกในภาพได้ชัดเจนจากการปะทะกันให้คนถอนหายใจสำหรับหวานเสียง. มีคำใบ้ของร่างของใครบางคนนั่งอยู่อย่างเงียบ ๆ บนโซฟาเป็นตามีความคล้ายคลึงกันเหมือนสัตว์ป่าที่พบบ่อย, การส่องสว่างที่จ้องมองที่เกิดขึ้นของ song-- เทคโนโลยีชั้นสูงของเสียงเถ้าสีเงินเช่นถ้าต้องการที่จะขโมยเพลงที่เรียบง่ายนี้ผ่านเสียง. "หลิง (เสียงระฆัง)!" เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือก็ฟัง. คนลวกกระพริบอย่างรวดเร็วในด้านของ ตารางขนาดเล็กที่มีไฟเรืองแสงวิบวับผ่านพ้นของโทรศัพท์มือถือที่เขาไม่ได้รับ แต่ให้ดำเนินการต่อฟังเพลงเพลงที่. แต่อีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่ให้ขึ้น, เสียงเรียกเข้าดุ๊กดิ๊กเก็บในเสียง. นิ้วมือเรียวยาวอดทนย้าย เขาจะกดที่ปุ่มรับ "กล่าวว่า." โดยทั่วไปชนิดของการกระทำนี้เขามีอยู่แล้วความรู้สึกที่ไม่จำเป็นเพื่อให้. "ไห่! ฮันไม่ได้บอกนะว่าคุณจะอยู่คนเดียวในรังที่อบอุ่นของคุณ? วันนี้เป็นคืนที่ได้รับรางวัลเพลงถ้าคุณมีความสนใจฉันจะเตรียมชุดสำหรับคุณ. "สิ้นสุดวันที่โทรศัพท์เรียกว่าจำนวนมาก bla bla bla. "...... " คนไม่ตอบ แต่นิ้วเรียวของเขาเตรียมที่จะกดสิ้นสุดวันที่ ปุ่ม ... . "รอไม่ได้ปิดอย่างน้อยฉันมีความตั้งใจที่ดีของเกี่ยวกับเกี่ยวกับคุณ!" ในขณะที่ถ้ารู้อยู่แล้วว่าการดำเนินการคาดว่าต่อไปอีกฝ่ายรีบกล่าวว่า. "...... " "คุณกำลังฟังเพลงที่อีกครั้ง ". ถามไทรเพลงที่ได้ยินจากโทรศัพท์ของเขาเป็นอย่างดีคุ้นเคยกับ. "อึ้ง." คนที่ปรากฏตัวขี้เกียจที่จะตอบ. "ผมไม่เข้าใจเพลงนี้อย่างน้อยคุณได้ฟังมากกว่าพันครั้ง มันเป็นสิ่งที่ดีจริงๆที่? "เพลงใหม่ที่ถูกอัปโหลดไปยังอินเทอร์เน็ตเนื้อเพลงเพลงนักแต่งเพลงของเพลงใครยิ่งไปกว่านั้นคนที่ร้องเพลงแม้นามสกุลไม่ชัดเจน. "ดีมาก " "ถ้าคุณคิดว่าเพลงนี้ดีจริงๆว่า ... " "เพลงที่ไม่ดีอย่างมาก." คนเป็นมุ่ย. "แม่มด?" "สิ่งที่ผมต้องการคือเสียงของชนิดของเสียง เสียงของเธออาจทำให้คนที่จะรู้สึกทิวทัศน์. "ดวงตาของเขาแสดงให้เห็นถึงความปรารถนาที่หิวชนิดสายตาสายตาของสัตว์ร้ายที่มองหาเหยื่อ. จากวิธีการของเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาพูดไทรสามารถเข้าใจสิ่งหนึ่งเพื่อตรวจสอบว่า "คุณได้ลดลง สำหรับเสียงได้หรือไม่ " "คุณมีสิทธิที่ลดลงสำหรับมันในนอกจากนี้ผมได้ลดลงอย่างบ้าคลั่งโดยสิ้นเชิงสำหรับมัน." เขาพูดตรงไปตรงมาโดยไม่ใช้ถ้อยคำ ริมฝีปากและลิ้นของเขาอุ่นขึ้นเขาจะกลายเป็นตื่นเต้นมากของการแสดง. มันยากที่จะหนาวทรายมักจะสิ่งที่ทำให้ฮันลดลงจะไม่ได้มีตอนจบที่ดีใด ๆ เวลาจริงๆไม่ทราบว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ "ดังนั้น คุณจะทำอะไรต่อไป? " "เพลงนี้มันยากที่จะหาแหล่งที่มาโดยเฉพาะเท่านั้นที่สามารถได้รับการก่อตั้งขึ้นว่ามันเป็นเมืองที่โค้งมน-H." นิ้วเรียวของเขาลูบริมฝีปากของเขาเอง. "ดังนั้นแล้ว?" "หา เธอหาเสียงนี้หาจนผมเบื่อ. " สาธุ! ภายในหัวใจของเขาทรายสวดมนต์ "คุณคิดที่จะปลูกฝังคนที่ร้องเพลงนี้จนเธอกลายเป็นนักร้องยอดนิยม?" หลังจากทั้งหมดนี้เป็นครั้งแรกสำหรับสายที่จะดูว่าฮันถูกลดลงให้ลึกเพียงเสียงใครบางคน. " นักร้อง? "นั่นคือคนที่หัวเราะเยาะเย้ยสัมผัส" วิธีที่คุณสามารถมีความคิดว่าฉันจะปลูกฝังคนนี้และทำให้เธอกลายเป็นนักร้อง? " "ไม่ว่าคุณ ... ." "เจ้าไทรผมประเภทของบุคคลที่เห็นแก่ตัว "ในเสียงลมมันก็มีความหมายที่ซ่อนอยู่โดยปริยาย "ดังนั้นสิ่งที่ผมชอบตราบใดที่มันเป็นของฉัน แต่เพียงผู้เดียวที่จะทำ." เสียงที่เขาต้องการที่จะได้ยิน แต่เพียงผู้เดียวด้วยตัวเอง! สายลมแบบอย่าง. ในเช้าวันอาทิตย์ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเซนต์แมรีที่มีชีวิตชีวาเป็นพิเศษเพื่อให้มัน เพราะไม่มีเขาเหตุผลที่เป็นหนึ่งใน บริษัท เพลงถือเป็นกิจกรรมการกุศลของหลักสูตรเพื่อเพิ่มภาพของ บริษัท . แน่นอนว่านี้เรียกว่า บริษัท แผ่นเสียงสายรุ้งเพื่อให้เป็นอันดับที่สองเท่านั้น บริษัท เพลงในวงกลมวงการบันเทิง, ดาวเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะ รับรอง แต่ไม่เคยมีดาวใด ๆ ที่เป็นที่นิยมในไฟแก็ซ. หายากของร่างเล็กกระทัดรัด busying ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่แออัดเธอทำงานที่นี่และมียุ่งมาก. ใบหน้าที่ละเอียดอ่อนและสวยเพราะของการทำงานที่นี่และมีใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีดอกกุหลาบใบหน้ากลม จับคู่กับดวงตากลมขนาดใหญ่และผมหางม้าสีดำก็จะทำให้คนใดคิดว่าชนิดของสัตว์บาง. เบื่อ! ฮเสี่ยวหลิงกระจายกว้างมือของเธอเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของเธอกล่าวว่าถึงแม้ว่าในวันนี้คือการเรียกร้องโดยชื่อสรรเสริญในการทำลดลงเพียงเล็กน้อยของผลงานสวัสดิการ แต่จะได้รับจึงไม่ว่างมานานกว่าครึ่งวันแล้วในที่สุดเธอเข้าใจเด็กในวันนี้ยากที่จะจัดการกว่าสิ่งที่เธอคิด. ภายในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเซนต์มาเรียฮเสี่ยวหลิงกำลังทำงานอยู่ที่นี่และมีเหนื่อยมากแม้กระทั่งเวลาที่จะไม่มี หายใจ. "เสี่ยวหลิงในขณะนี้จะมีสื่อมาที่นี่คุณมีความรับผิดชอบในการดูแลของมัน." กล่าวว่าอูลีกาบอส. "เอาล่ะ." เธอตอบ อูลีกาหันออกในขณะนี้ฮเสี่ยวหลิงถูกล้อมรอบด้วยกลุ่มของชายน้อย. "น้องสาวของบิ๊กให้เราเล่นเบสบอล!" "เบสบอล? ฉันไม่สามารถเล่นมัน. "ในฐานะที่เป็นพื้นฐานที่เธอมีความรู้ที่ดีของกีฬาที่เธอเพียงรู้ที่จะแยกแยะความแตกต่างระหว่างเบสบอลและลูกเทนนิสเพียง. "ไม่ต้องกังวลน้องสาวบิ๊กเพียงต้องการที่จะหลอกเพื่อทำหน้าที่เป็น ชั่วคราวสำหรับคนไม่กี่คนก็จะทำอะไรได้ดี. " "โอที่มันอาแล้ว ... ฉันสามารถเล่นได้เฉพาะในขณะที่น้องสาวของบิ๊กยังคงต้องทำอะไรบางอย่างในภายหลัง." ดังนั้นฮเสี่ยวหลิงเริ่มระยะเวลาสั้น ๆ ของเธอ เบสบอลอาชีพ. จริงๆมันสั้นช่วงเวลาหนึ่งที่ไม่พูดถึงอะไรที่เธอยังไม่เคยสัมผัสบอลเป็นตะลึงมองตรงเบสบอลจมบินสู่ท้องฟ้าและจากนั้นก็บินลงไปที่บ้านหลังสีขาวที่ได้รับอยู่ในด้านอื่น ๆ ของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า . "OMG วิธีที่สามารถบอลเข้าตีที่นั่น?" "มันถึงวาระที่เราจะด่าว่าจนตาย!" "โอ้ลูกของฉันเองได้ลงนามโดยผู้เล่นเบสบอลและยังเขียนชื่อ "เจ้าของที่สูญเสียลูกที่ปกคลุมใบหน้าด้วยน้ำตาราวกับว่าชีวิตเหมือนตายโศกนาฏกรรมของมนุษย์ที่ดีอีกครั้งทำซ้ำ. "น้องสาวของบิ๊ก ... ... สิ่งที่จะทำอย่างไร?" เด็กทุกคนพูดกับเธอด้วย "อย่างมาก อนาถ "ดู. วิธีการได้ลูกที่บินดังกล่าวห่างไกล? "มันจะทำอย่างไรถ้าเราจะต้องรับมันกลับมา?" เธอยิ้มให้การแก้ปัญหา. ทั้งหมดเด็กชายเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกเขาจะให้ดูแปลก ๆ ของเธอ. "วิธีการที่จะทำ!" "หัวของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ากล่าวว่าเราไม่สามารถไปที่นั่น " "ก็กล่าวว่าในฐานะที่เป็นเจ้าของบ้านหลังที่เป็นคนที่น่ากลัวมาก!" หลังจากที่ฮเสี่ยวหลิงได้ยินมันเธอจ้อง blankly. "Hiks ... hiks ... " เจ้าของลูกยังคงร้องไห้. "อย่าร้องไห้ ... ทำไม่ได้ ร้องไห้ผมจะช่วยให้คุณหาลูกกลับ. " "จริงเหรอ?" ในขณะที่ตาของเด็กที่มีการแผ้ว. "จริงๆ ... ." เธอบ่น โทษของนุ่มใจของเธอโดยเฉพาะเด็กผู้ที่มีการใช้สายตามองแบมบี้ของเธอที่เธอสูญเสียฉับพลันเหตุผลของเธอเช่นถ้าโยนลงไปในถังเก็บฝุ่น. "น้องสาวของบิ๊กคุณก็ควรจะกลับไปที่ลูก."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ห้องว่างหนึ่งห้องมืด ผ้าม่านหนากั้นรังสีของแสงแดดภายนอก ไม่มีแสงเลยแม้แต่น้อย แต่มันมีกระแสที่ชัดเจนเสียงล้น จากทั้งห้อง

" ค่อยๆ ลูบแก้มของเธอ น้ำตาของฉัน เมื่อฉันเงยหน้ามองที่คุณ มันแค่น้ำแข็งเย็นยิ้ม จูบผม มันเป็นครั้งแรก แต่สุดท้าย . . . . . . . "

( เนื้อเพลง )

เพลงที่เป็นเหมือนหยดน้ำหยดทะเลสาบ โยนตัวน้อย ปรากฏเหมือนไข่มุกในจานหยก , mildest ของการชนกันของผู้คนถอนหายใจหวานหู

มีคำใบ้ของคนรูปนั่งอยู่เงียบๆบนโซฟา ดวงตามีความเหมือนร่วมกันเหมือนสัตว์ร้าย , เรืองแสงจ้องการเกิดของเพลง -- เทคโนโลยีสูงสีเงินขี้เถ้าสีเสียงถ้าอยากจะขโมยเพลงง่ายผ่านเสียง

" หลิง ( เสียงระฆัง ) " เสียงมือถือก็ฟัง

ผู้ชายก็กระพริบ เหลือบมองด้านข้างของตารางขนาดเล็กที่มีแววแสงที่เรืองแสงของโทรศัพท์มือถือ เขาไม่รับ แต่ต่อไป ฟังเพลง เพลง

แต่อีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่ยอมแพ้เสียงเรียกเข้ายังดังไม่หยุดเลย

นิ้วเรียวยาวใจร้อนย้าย เขาจะกดที่ปุ่มรับ กล่าวว่า โดยทั่วไปชนิดของการกระทำ เขาก็รู้สึกว่าไม่จำเป็น

" ครับ ฮัน อย่าบอกนะว่าเธอจะอยู่คนเดียวในรังที่อบอุ่นของคุณ วันนี้มีรางวัลดนตรีกลางคืน ถ้าคุณสนใจ ผมจะได้เตรียมแต่งงานกับนาย " ก็โทรศัพท์เรียก