“Leave?” The light in Lan Xueruo’s

“Leave?” The light in Lan Xueruo’s eyes stirred, and she hurriedly grabbed onto Yun Che’s hand. “Where are you going? Why do you have to leave?”

Yun Che took Lan Xueruo’s small hand and held it, and said gently, “Senior sister, do you remember the things I told you that night? I said that I would give you a shoulder that you can lean on and rely on, and that I would take on that unimaginable heavy burden in your stead… It’s just that, even if I have the resolution to do so, with the way I am now, I am still too weak; I basically do not possess that sort of shoulder. The things you’re bearing, I don’t even have the strength to get involved in them. If I were to step into these matters with the way I am now, not only will I not be able to take them on for you, I will also become your burden and a source of your worries. I might even become your weakness.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เก็บ" ไฟในดวงตา Lan Xueruo กวน และเธอรีบคว้ามือยุน Che ไว้ "จะไปไหน ทำไมต้องปล่อยให้"ยุน Che เอา Lan Xueruo มือขนาดเล็ก และจัดมัน และพูดเบา ๆ "น้องสาวอาวุโส คุณจำสิ่งที่ผมบอกคุณคืน ผมบอกว่า ผมจะให้คุณไหล่ที่คุณสามารถพึ่งพา และพึ่ง และที่ ผมจะนำภาระที่เป็นไปไม่ในสถานที่ของคุณ... มันเป็นเพียงที่ ได้ความละเอียดที่จะทำดังนั้น ด้วยวิธีที่ตอนนี้ฉัน ฉันยังอ่อนเกินไป ฉันโดยทั่วไปไม่มีที่จัดเรียงของไหล่ สิ่งที่คุณกำลังแบก ฉันแม้จะไม่มีแรงจะเกี่ยวข้อง ถ้าเข้าเรื่องเหล่านี้กับตอนนี้ ฉันจะไม่เพียงแต่ฉันไม่สามารถรับพวกเขาสำหรับคุณ ฉันจะกลายเป็นภาระของคุณและแหล่งที่มาของความกังวลของคุณ ผมอาจจะเป็นจุดอ่อนของคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ปล่อย?" ไฟในดวงตาของลาน Xueruo ของกวนและเธอรีบคว้าบนมือ Yun เจ๊ "คุณกำลังจะไปไหน? ทำไมคุณต้องออกจาก? " ยุนเจ๊เอามือเล็ก ๆ ลาน Xueruo และถือมันไว้และพูดเบา ๆ " น้องสาวอาวุโสคุณจำสิ่งที่ผมบอกคุณในคืนนั้น? ผมบอกว่าผมจะให้คุณไหล่ที่คุณสามารถพึ่งพาและพึ่งพาและที่ฉันจะใช้เวลาในการที่ภาระหนักเป็นไปไม่ได้ในสถานที่ของคุณ ... มันเป็นเพียงว่าแม้ว่าผมจะมีความละเอียดในการทำเช่นนั้นด้วยวิธีการที่ฉัน ผมตอนนี้ผมยังคงอ่อนแอเกินไป ฉันเป็นพื้นไม่ได้มีการจัดเรียงของที่ไหล่ สิ่งที่คุณกำลังแบกผมไม่ได้มีความแข็งแรงที่จะได้มีส่วนร่วมในพวกเขา ถ้าฉันจะก้าวเข้ามาในเรื่องเหล่านี้ด้วยวิธีการที่ตอนนี้ฉันไม่เพียง แต่เราจะไม่สามารถที่จะพาพวกเขาไปสำหรับคุณฉันยังจะกลายเป็นภาระและแหล่งที่มาของความกังวลของคุณของคุณ ผมก็อาจจะกลายเป็นจุดอ่อนของคุณ. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ไป " แสงของ LAN xueruo ตากวน เธอรีบคว้าไว้ ยุนเชอมือ " เธอจะไปไหน ? ทำไมคุณต้องไป ? "ยุนเช จับมือเล็กของ LAN xueruo และถือมัน และพูดเบา ๆ " ศิษย์พี่ จำสิ่งที่ฉันบอกคุณคืนนั้น ฉันบอกว่าฉันจะให้ไหล่เธอสามารถพึ่งพิงและพึ่งพาได้ และที่ผมจะใช้ในที่ที่คาดไม่ถึงหนักแทน . . . . . . . ของคุณมันก็แค่ แม้ว่าผมจะละเอียดให้กับทางผม ตอนนี้ผมยังคงอ่อนแอเกินไป ฉันโดยทั่วไปไม่ มีการเรียงลำดับของไหล่ สิ่งที่คุณกำลังแบก ผมไม่มีแรงที่จะมีส่วนร่วมในพวกเขา ถ้าฉันก้าวเข้าไปในเรื่องเหล่านี้กับทางผมตอนนี้ ผมจะไม่เพียงไม่สามารถใช้พวกเขาสำหรับคุณ ฉันก็จะกลายเป็นภาระ และแหล่งที่มาของความกังวลของคุณ ผมอาจเป็นจุดอ่อนของคุณ