Risk aggregation has been a challen

Risk aggregation has been a challenge to risk practitioners for a long time. This was largely
due to the variety of risk measures applied to the different risk silos, and the correlations that
exist between risks. The recent development of a common denominator measure for market,
credit and operational risks enables firms to aggregate their quantifiable risks into a total risk
estimate. The emerging common denominator of quantifiable risks is called Economic (Risk)
Capital.
Economic Capital is the amount of capital that could be used to cover all liabilities in a worst
case scenario – unexpected market, credit, operational and/or insurance loss.7
The conceptual
appeal of Economic Capital methods, as recognised recently by the regulator, is that ‘they can
provide a single metric along which all types of risks can be measured’ (BIS 2003: 6). Even
though there are a number of ways for the calculation of Economic Capital as assumptions
and data used to feed the models may vary from bank to bank all Economic Capital
frameworks are conceptually identical.
The Basel Committee has also legitimised the Economic Capital methodology that in the last
decade has emerged as best practice among practitioners (see for example Marrison 2002).
But the real institutional force behind the spreading of Economic Capital in the industry is the
rating agency community. Banks tailor Economic Capital not to a regulatory standard, but to
the capital adequacy expectations coming from rating agencies. Economic Capital is the
measure of the maximum probable loss that the bank must appear to be able to withstand in
order to justify its target credit rating.
Given that rating agency opinions concern different banks to different extent, Economic
Capital (or its promise) appeals primarily to banks that wish to maintain a high credit rating.
For example, firms rated AA by Standard & Poor’s (S&P) have historically defaulted with a
0.03 per cent probability over a one-year horizon. If a bank aims for an AA credit rating, then
the corresponding capital level (Economic Capital) is the amount required to keep the firm
solvent over a one-year period with 99.97 per cent confidence (Garside & Nakada 1999).
Given the higher confidence level applied, the ‘economic’ capital amount is to be higher than
the regulatory minimum.
Economic Capital, as a measurement tool is, in effect, a restatement of value-at-risk amounts
using a set of parameters that corresponds to a solvency standard (rather than to the regulatory
rules). It can be calculated on market, credit and (measurable) operational risks, with the help
of judgment where data is not sufficient or cannot be simulated (especially in case of
operational risk).
Furthermore, Economic Capital is recognised by the new Basel II framework as a promising
tool for financial institutions to allocate capital internally across the business units. This is
because of the ability of the Economic Capital technique to aggregate risk (measured in risk
silos) in a given subsidiary. While internal capital allocation is a regulatory requirement,doing so via Economic Capital models is not. The Basel Committee sets its use out merely as
an option.
Economic Capital, as the common denominator for the measurable risk types, creates a
consistent and comprehensive framework, or at least the appearance of it, in which risks can
be compared and aggregated, enterprise-wide. Further, risk limits can be set according to the
solvency standards (by second-guessing rating agency expectations), expressed in the form of
Economic Capital. Thus Economic Capital, if applied, can become the new language of risk
limit setting (risk control) too.
The Economic Capital framework gives rise to a new risk management ideal type – Integrated
Risk Management. It is defined here as a risk management approach that applies the
Economic Capital framework for the measurement, comparison, aggregation and control of
risks.
It is not suggested that Integrated Risk Management is a necessary evolutionary step after
Risk Silo Management. For example, the take-up rate of Economic Capital among Swiss
canton-banks is very low and they continue to show little interest in it.8
The explanation lies in
the particular circumstances (historic traditions) of these banks – Swiss canton-banks typically
reserve 200 per cent of the minimum regulatory capital. It is plausible that banks, which by
tradition hold capital levels well above the regulatory minimum, see little benefit from the
fine-tuning of their capital levels via the use of Economic Capital.

Risk aggregation has been a challenge to risk practitioners for a long time. This was largely
due to the variety of risk measures applied to the different risk silos, and the correlations that
exist between risks. The recent development of a common denominator measure for market,
credit and operational risks enables firms to aggregate their quantifiable risks into a total risk
estimate. The emerging common denominator of quantifiable risks is called Economic (Risk)
Capital.
Economic Capital is the amount of capital that could be used to cover all liabilities in a worst
case scenario – unexpected market, credit, operational and/or insurance loss.7
 The conceptual
appeal of Economic Capital methods, as recognised recently by the regulator, is that ‘they can
provide a single metric along which all types of risks can be measured’ (BIS 2003: 6). Even
though there are a number of ways for the calculation of Economic Capital as assumptions
and data used to feed the models may vary from bank to bank all Economic Capital
frameworks are conceptually identical.
The Basel Committee has also legitimised the Economic Capital methodology that in the last
decade has emerged as best practice among practitioners (see for example Marrison 2002).
But the real institutional force behind the spreading of Economic Capital in the industry is the
rating agency community. Banks tailor Economic Capital not to a regulatory standard, but to
the capital adequacy expectations coming from rating agencies. Economic Capital is the
measure of the maximum probable loss that the bank must appear to be able to withstand in
order to justify its target credit rating.
Given that rating agency opinions concern different banks to different extent, Economic
Capital (or its promise) appeals primarily to banks that wish to maintain a high credit rating.
For example, firms rated AA by Standard & Poor’s (S&P) have historically defaulted with a
0.03 per cent probability over a one-year horizon. If a bank aims for an AA credit rating, then
the corresponding capital level (Economic Capital) is the amount required to keep the firm
solvent over a one-year period with 99.97 per cent confidence (Garside & Nakada 1999).
Given the higher confidence level applied, the ‘economic’ capital amount is to be higher than
the regulatory minimum.
Economic Capital, as a measurement tool is, in effect, a restatement of value-at-risk amounts
using a set of parameters that corresponds to a solvency standard (rather than to the regulatory
rules). It can be calculated on market, credit and (measurable) operational risks, with the help
of judgment where data is not sufficient or cannot be simulated (especially in case of
operational risk).
Furthermore, Economic Capital is recognised by the new Basel II framework as a promising
tool for financial institutions to allocate capital internally across the business units. This is
because of the ability of the Economic Capital technique to aggregate risk (measured in risk
silos) in a given subsidiary. While internal capital allocation is a regulatory requirement,doing so via Economic Capital models is not. The Basel Committee sets its use out merely as
an option.
Economic Capital, as the common denominator for the measurable risk types, creates a
consistent and comprehensive framework, or at least the appearance of it, in which risks can
be compared and aggregated, enterprise-wide. Further, risk limits can be set according to the
solvency standards (by second-guessing rating agency expectations), expressed in the form of
Economic Capital. Thus Economic Capital, if applied, can become the new language of risk
limit setting (risk control) too.
The Economic Capital framework gives rise to a new risk management ideal type – Integrated
Risk Management. It is defined here as a risk management approach that applies the
Economic Capital framework for the measurement, comparison, aggregation and control of
risks.
It is not suggested that Integrated Risk Management is a necessary evolutionary step after
Risk Silo Management. For example, the take-up rate of Economic Capital among Swiss
canton-banks is very low and they continue to show little interest in it.8
 The explanation lies in
the particular circumstances (historic traditions) of these banks – Swiss canton-banks typically
reserve 200 per cent of the minimum regulatory capital. It is plausible that banks, which by
tradition hold capital levels well above the regulatory minimum, see little benefit from the
fine-tuning of their capital levels via the use of Economic Capital.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ความเสี่ยงรวมแล้วท้าทายผู้เสี่ยงเป็นเวลานาน นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากความหลากหลายของมาตรการความเสี่ยงใช้ไซโลความเสี่ยงแตกต่างกัน และความสัมพันธ์ในที่อยู่ระหว่างความเสี่ยง การพัฒนาล่าสุดวัดโทนสำหรับตลาดเครดิตและความเสี่ยงในการดำเนินงานช่วยให้บริษัทสามารถรวมความเสี่ยงการวัดปริมาณได้เป็นความเสี่ยงรวมการประเมิน โทนเกิดความเสี่ยงที่วัดปริมาณได้คือเศรษฐกิจ (ความเสี่ยง)ทุนทุนทางเศรษฐกิจเป็นจำนวนเงินทุนที่สามารถใช้เพื่อครอบคลุมหนี้สินทั้งหมดในตัวร้ายสถานการณ์กรณี – ตลาดคาด สินเชื่อ ปฏิบัติ และ/หรือประกัน loss.7 ในแนวคิดอุทธรณ์วิธีทุนทางเศรษฐกิจ เป็นที่รับการยอมรับเมื่อเร็ว ๆ นี้โดยควบคุม ว่า ' พวกเขาสามารถมีการวัดเดียวตามที่สามารถประเมินความเสี่ยงทุกชนิด ' (BIS 2003:6) แม้แม้ว่า มีหลายวิธีในการคำนวณทุนทางเศรษฐกิจเป็นสมมติฐานและข้อมูลที่ใช้ในการดึงข้อมูลรูปแบบอาจแตกต่างกันไปในแต่ละธนาคารทุนทางเศรษฐกิจทั้งหมดกรอบทางแนวคิดเหมือนกันกรรมการบาเซิลยังได้ legitimised ระหว่างทุนทางเศรษฐกิจที่สุดท้ายทศวรรษได้ผงาดขึ้นเป็นที่สุดระหว่างผู้ปฏิบัติ (ดูตัวอย่างมาร์ริสัน 2002)แต่จริงสถาบันพลังกระจายทุนทางเศรษฐกิจในอุตสาหกรรมจัดอันดับตัวแทนชุมชน ธนาคารปรับทุนทางเศรษฐกิจไม่ให้มาตรฐานข้อบังคับ แต่ถึงthe capital adequacy expectations coming from rating agencies. Economic Capital is themeasure of the maximum probable loss that the bank must appear to be able to withstand inorder to justify its target credit rating.Given that rating agency opinions concern different banks to different extent, EconomicCapital (or its promise) appeals primarily to banks that wish to maintain a high credit rating.For example, firms rated AA by Standard & Poor’s (S&P) have historically defaulted with a0.03 per cent probability over a one-year horizon. If a bank aims for an AA credit rating, thenthe corresponding capital level (Economic Capital) is the amount required to keep the firmsolvent over a one-year period with 99.97 per cent confidence (Garside & Nakada 1999).Given the higher confidence level applied, the ‘economic’ capital amount is to be higher thanthe regulatory minimum.Economic Capital, as a measurement tool is, in effect, a restatement of value-at-risk amountsusing a set of parameters that corresponds to a solvency standard (rather than to the regulatoryrules). It can be calculated on market, credit and (measurable) operational risks, with the helpof judgment where data is not sufficient or cannot be simulated (especially in case ofoperational risk).Furthermore, Economic Capital is recognised by the new Basel II framework as a promisingtool for financial institutions to allocate capital internally across the business units. This isbecause of the ability of the Economic Capital technique to aggregate risk (measured in risksilos) in a given subsidiary. While internal capital allocation is a regulatory requirement,doing so via Economic Capital models is not. The Basel Committee sets its use out merely asan option.Economic Capital, as the common denominator for the measurable risk types, creates aconsistent and comprehensive framework, or at least the appearance of it, in which risks canbe compared and aggregated, enterprise-wide. Further, risk limits can be set according to thesolvency standards (by second-guessing rating agency expectations), expressed in the form ofEconomic Capital. Thus Economic Capital, if applied, can become the new language of risklimit setting (risk control) too.The Economic Capital framework gives rise to a new risk management ideal type – IntegratedRisk Management. It is defined here as a risk management approach that applies theEconomic Capital framework for the measurement, comparison, aggregation and control ofrisks.It is not suggested that Integrated Risk Management is a necessary evolutionary step afterRisk Silo Management. For example, the take-up rate of Economic Capital among Swisscanton-banks is very low and they continue to show little interest in it.8 The explanation lies inthe particular circumstances (historic traditions) of these banks – Swiss canton-banks typicallyreserve 200 per cent of the minimum regulatory capital. It is plausible that banks, which bytradition hold capital levels well above the regulatory minimum, see little benefit from thefine-tuning of their capital levels via the use of Economic Capital.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

รวมความเสี่ยงได้รับความท้าทายในการปฏิบัติงานมีความเสี่ยงเป็นเวลานาน นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากความหลากหลายของความเสี่ยงนำไปใช้กับไซโลความเสี่ยงที่แตกต่างกันและความสัมพันธ์ที่มีอยู่ระหว่างความเสี่ยง การพัฒนาที่ผ่านมาของวัดส่วนร่วมสำหรับตลาดสินเชื่อและความเสี่ยงในการดำเนินงานจะช่วยให้ บริษัท ที่จะรวมความเสี่ยงเชิงปริมาณของพวกเขาเป็นความเสี่ยงรวมประมาณการ ตัวหารร่วมที่เกิดขึ้นใหม่ของความเสี่ยงเชิงปริมาณที่เรียกว่าเศรษฐกิจ (ความเสี่ยง) ทุน. เศรษฐกิจทุนเป็นจำนวนเงินทุนที่สามารถนำมาใช้เพื่อให้ครอบคลุมหนี้สินทั้งหมดในที่เลวร้ายที่สุดกรณีสถานการณ์ - ตลาดที่ไม่คาดคิดเครดิตในการปฏิบัติงานและ / หรือการประกัน loss.7 แนวคิดอุทธรณ์ของวิธีการทุนทางเศรษฐกิจเป็นที่ยอมรับเร็ว ๆ นี้โดยการควบคุมคือการที่พวกเขาสามารถให้ตัวชี้วัดเดียวตามที่ทุกประเภทของความเสี่ยงที่สามารถวัดได้ '(BIS 2003: 6) แม้แม้ว่าจะมีหลายวิธีในการคำนวณทางเศรษฐกิจทุนเป็นสมมติฐานที่และข้อมูลที่ใช้ในการเลี้ยงรุ่นอาจแตกต่างจากธนาคารไปยังธนาคารทั้งหมดทุนเศรษฐกิจกรอบเหมือนแนวคิด. คณะกรรมการบาเซิลยัง legitimized วิธีการทุนทางเศรษฐกิจที่อยู่ใน ที่ผ่านมาสิบปีได้กลายเป็นวิธีที่ดีที่สุดในหมู่ผู้ปฏิบัติงาน(ดูตัวอย่าง Marrison 2002). แต่แรงสถาบันจริงที่อยู่เบื้องหลังการแพร่กระจายของทุนทางเศรษฐกิจในอุตสาหกรรมที่เป็นชุมชนของสถาบันจัดอันดับ ธนาคารตัดเศรษฐกิจทุนไม่ให้มีมาตรฐานการกำกับดูแล แต่ความคาดหวังที่เพียงพอของเงินกองทุนที่มาจากหน่วยงานที่ประเมิน ทุนทางเศรษฐกิจเป็นตัวชี้วัดของการสูญเสียที่น่าจะเป็นสูงสุดที่ธนาคารจะต้องปรากฏเพื่อให้สามารถทนต่อในเพื่อที่จะแสดงให้เห็นถึงการจัดอันดับเครดิตเป้าหมาย. ระบุว่าความคิดเห็นที่สถาบันจัดอันดับความกังวลธนาคารที่แตกต่างกันในขอบเขตที่แตกต่างกันทางเศรษฐกิจทุน (หรือสัญญา) สนใจเป็นหลัก กับธนาคารที่ต้องการที่จะรักษาอันดับเครดิตที่สูง. ยกตัวอย่างเช่น บริษัท จัดอันดับ AA โดยสแตนดาร์ดแอนด์พัวร์ (S & P) ผิดนัดในอดีตที่มีความน่าจะเป็นร้อยละ0.03 ในช่วงขอบฟ้าหนึ่งปี หากมีจุดมุ่งหมายที่ธนาคารสำหรับการจัดอันดับเครดิต AA แล้วระดับทุนที่สอดคล้องกัน(เศรษฐกิจทุน) เป็นจำนวนเงินที่ต้องเพื่อให้ บริษัท ที่ตัวทำละลายในช่วงระยะเวลาหนึ่งปีกับ99.97 ต่อความเชื่อมั่นร้อย (Garside และ Nakada 1999). ได้รับความเชื่อมั่นที่สูงขึ้น ระดับนำไปใช้ที่ 'เศรษฐกิจ' จำนวนเงินทุนที่จะสูงกว่าขั้นต่ำการกำกับดูแล. เศรษฐกิจทุนเป็นเครื่องมือวัดที่มีผลการปรับย้อนหลังของจำนวนเงินที่มีมูลค่าที่มีความเสี่ยงโดยใช้ชุดของพารามิเตอร์ที่สอดคล้องกับมาตรฐานละลาย(แทนที่จะเป็นไปตามกฎระเบียบกฎ) มันสามารถคำนวณได้ในตลาดสินเชื่อและ (ที่วัด) ความเสี่ยงในการดำเนินงานด้วยความช่วยเหลือของการตัดสินที่มีข้อมูลไม่เพียงพอหรือไม่สามารถจำลอง(โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่มีความเสี่ยงด้านปฏิบัติการ). นอกจากนี้เศรษฐกิจทุนเป็นที่ยอมรับโดยกรอบการทำงานใหม่ Basel II มีแนวโน้มเป็นเครื่องมือสำหรับสถาบันการเงินที่จะจัดสรรเงินทุนภายในข้ามหน่วยธุรกิจ นี้เป็นเพราะความสามารถของเทคนิคทุนทางเศรษฐกิจมีความเสี่ยงรวม(วัดความเสี่ยงไซโล) ใน บริษัท ย่อยที่กำหนด ในขณะที่การจัดสรรเงินทุนภายในเป็นความต้องการการกำกับดูแลการทำเช่นนั้นผ่านแบบจำลองเศรษฐกิจทุนไม่ได้ คณะกรรมการบาเซิลชุดการใช้งานออกเป็นเพียงตัวเลือก. เศรษฐกิจทุนเป็นตัวหารร่วมสำหรับประเภทความเสี่ยงที่วัดที่สร้างกรอบการทำงานที่สอดคล้องและครอบคลุมหรืออย่างน้อยการปรากฏตัวของมันที่มีความเสี่ยงสามารถนำมาเปรียบเทียบและรวมขององค์กรกว้าง นอกจากนี้เพดานความเสี่ยงที่สามารถตั้งค่าตามมาตรฐานละลาย (โดยคะแนนสองคาดเดาความคาดหวังของหน่วยงาน) แสดงในรูปแบบของเศรษฐกิจทุน ดังนั้นเศรษฐกิจทุนถ้าใช้จะกลายเป็นภาษาใหม่ของความเสี่ยงการ จำกัด การตั้งค่า (การควบคุมความเสี่ยง) ด้วย. กรอบทุนทางเศรษฐกิจก่อให้เกิดการบริหารความเสี่ยงใหม่ที่เหมาะประเภท - บูรณาการการบริหารความเสี่ยง มันถูกกำหนดที่นี่เป็นวิธีการบริหารความเสี่ยงที่นำไปใช้กรอบทุนทางเศรษฐกิจสำหรับการวัดเปรียบเทียบการรวมตัวและการควบคุมความเสี่ยง. มันไม่ได้ชี้ให้เห็นว่าการบริหารความเสี่ยงแบบบูรณาการเป็นขั้นตอนที่จำเป็นหลังจากที่วิวัฒนาการการบริหารจัดการความเสี่ยงไซโล ยกตัวอย่างเช่นการใช้ขึ้นอัตราทุนทางเศรษฐกิจในหมู่ชาวสวิสตำบล-ธนาคารอยู่ในระดับต่ำมากและพวกเขายังคงแสดงความสนใจน้อยใน it.8 คำอธิบายอยู่ในสถานการณ์เฉพาะ (ประเพณีประวัติศาสตร์) ของธนาคารเหล่านี้ - สวิสตำบล-ธนาคารโดยทั่วไป สำรองร้อยละ 200 ของเงินกองทุนขั้นต่ำ มันเป็นไปได้ว่าธนาคารซึ่งโดยประเพณีถือระดับเงินทุนที่สูงกว่าขั้นต่ำกฎระเบียบเห็นประโยชน์เล็ก ๆ น้อย ๆ จากการปรับจูนของระดับทุนของพวกเขาผ่านการใช้ทุนทางเศรษฐกิจ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

กลุ่มเสี่ยงได้รับการท้าทายให้เสี่ยงแพทย์เป็นเวลานาน นี้ส่วนใหญ่
เนื่องจากความหลากหลายของความเสี่ยงมาตรการใช้ไซโลความเสี่ยงที่แตกต่างกัน และความสัมพันธ์ที่
อยู่ระหว่างความเสี่ยง การพัฒนาล่าสุดของวัดเหมือนกัน สำหรับตลาดสินเชื่อให้บริษัท
งานรวมของความเสี่ยงการประเมินความเสี่ยงเชิงปริมาณใน
รวมตัวหารร่วมของความเสี่ยงที่เกิดขึ้นใหม่นั้นเรียกว่าเศรษฐกิจ ( เสี่ยง )

ทุน ทุนทางเศรษฐกิจ คือ ปริมาณของเงินทุนที่อาจจะใช้เพื่อให้ครอบคลุมหนี้สินทั้งหมดในสถานการณ์กรณีที่เลวร้ายที่สุด
–ไม่ตลาด , สินเชื่อ , การดำเนินงานและ / หรือการสูญเสียการประกัน . 7

ขอแนวคิดวิธีทุนทางเศรษฐกิจ และการยอมรับเมื่อเร็วๆ นี้ โดยเครื่องที่พวกเขาสามารถ
ให้ตัวชี้วัดเดียวพร้อมซึ่งทุกประเภทของความเสี่ยงสามารถวัดได้ ( ทวิ 2546 : 6 ) แม้
ถึงแม้ว่ามีหลายวิธีเพื่อคำนวณต้นทุนทางเศรษฐกิจเป็นสมมติฐาน
และข้อมูลที่ใช้ในการฟีดรูปแบบอาจแตกต่างไปจากธนาคารไปยังธนาคารต่างๆ ทุนทางเศรษฐกิจทั้งหมดเป็นแนวคิดที่เหมือนกัน
.
คณะกรรมการบาเซิลยัง legitimised ทุนทางเศรษฐกิจ วิธีการสุดท้าย

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.