Background: Since functional ankle

Background: Since functional ankle instability (FAI) lacks a
“gold standard” measure, a variety of self-reported ankle instability
measures have been created. The purpose of this study
was to determine which ankle instability measure identifies individuals
who meet a minimum acceptable criterion for FAI.
Methods: Participants volunteered from a large university population
which included 242 participants (104 males, 138 females;
21.4 ± 1.4 years). The predictor variables were seven ankle
instability questionnaires: Ankle Instability Instrument (AII),
Ankle Joint Functional Assessment Tool (AJFAT), Chronic
Ankle Instability Scale (CAIS), Cumberland Ankle Instability
Tool (CAIT), Foot and Ankle Ability Measure (FAAM), Foot
and Ankle Instability Questionnaire (FAIQ), and Foot and
Ankle Outcome Score (FAOS). The outcome variable (MC FAI)
was created based on the minimum acceptable criteria for
FAI. This was established as at least one ankle sprain and an
episode of giving way. Data were modeled using chi-square and
multinomial logistic regression.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลัง: ตั้งแต่ข้อเท้าทำงานขาดเสถียรภาพ (ฝ้าย) ขาดการ"มาตรฐานทอง" วัด ความหลากหลายของข้อเท้าตนเองรายงานความไม่แน่นอนมีการสร้างวัด วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ ตรวจสอบที่วัดความไม่แน่นอนของข้อเท้าระบุบุคคลที่ตรงกับเกณฑ์การยอมรับสำหรับไฟวิธีการ: ผู้เข้าร่วม volunteered จากประชากรมหาวิทยาลัยขนาดใหญ่ซึ่งรวม 242 คน (ชาย 104 หญิง 13821.4 ± 1.4 ปี) ตัวแปร predictor ถูกเจ็ดข้อเท้าแบบสอบถามความไม่มีเสถียรภาพ: ข้อเท้าความไม่เสถียรของเครื่องมือ (AII),ข้อเท้าร่วมทำเครื่องมือประเมิน (AJFAT), เรื้อรังขนาดข้อเท้าขาดเสถียรภาพ (CAIS), คัมเบอร์แลนด์ข้อเท้าขาดเสถียรภาพเครื่องมือ (CAIT), เท้าและข้อเท้าสามารถวัด (FAAM), เท้าและแบบสอบถามเกี่ยวกับความไม่แน่นอนของข้อเท้า (FAIQ), และเท้า และข้อเท้าผลคะแนน (FAOS) ตัวแปรผล (MC ฝาย)ถูกสร้างขึ้นตามเกณฑ์ต่ำสุดที่ยอมรับได้สำหรับไฟ นี้ก่อเป็นข้อเท้าแพลงและตอนที่ให้วิธี ข้อมูลถูกจำลองโดยใช้ chi-square และถดถอยโลจิสติกก็ตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมา: เนื่องจากความไม่แน่นอนของการทำงานที่ข้อเท้า (FAI) ขาด
"มาตรฐานทองคำ"
วัดความหลากหลายของข้อเท้าตนเองรายงานความไม่แน่นอนของมาตรการที่ได้ถูกสร้างขึ้น วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้คือการตรวจสอบว่าข้อเท้าวัดความไม่แน่นอนระบุบุคคลที่ตรงกับเกณฑ์ขั้นต่ำที่ยอมรับสำหรับหนาน. วิธีการ: ผู้เข้าร่วมเป็นอาสาสมัครจากประชากรมหาวิทยาลัยขนาดใหญ่ซึ่งรวมถึงผู้เข้าร่วม242 (104 เพศชายเพศหญิง 138; 21.4 ± 1.4 ปี) ตัวแปรทำนายเจ็ดข้อเท้าแบบสอบถามความไม่แน่นอน: ข้อเท้าเกิดความไม่เสถียรตราสาร (AII) ข้อเท้าร่วมเครื่องมือประเมินการทำงาน (AJFAT) เรื้อรังเกิดความไม่เสถียรข้อเท้าชั่ง (CAIS) คัมเบอร์แลนด์ข้อเท้าเกิดความไม่เสถียรเครื่องมือ(CAIT), เท้าและข้อเท้าความสามารถในการวัด (FAAM) เท้าและข้อเท้าเกิดความไม่เสถียรแบบสอบถาม(FAIQ) และการเดินเท้าและคะแนนผลข้อเท้า(FAOS) ตัวแปรผล (MC หนาน) ถูกสร้างขึ้นบนพื้นฐานของเกณฑ์ที่ยอมรับได้ขั้นต่ำสำหรับหนาน นี้ได้รับการก่อตั้งขึ้นเป็นอย่างน้อยหนึ่งข้อเท้าแพลงและตอนของวิธีการให้ ข้อมูลโดยใช้รูปแบบไคสแควร์และพหุนามถดถอยโลจิสติก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเป็นมา : เนื่องจากความไม่แน่นอนข้อเท้าหน้าที่ ( ฝ้าย ) ขาด
" มาตรฐานทอง " วัดความหลากหลายของ self-reported ข้อเท้าไม่มั่นคง
มาตรการได้ถูกสร้างขึ้น วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษาซึ่งวัด

ที่ข้อเท้าไม่มั่นคงระบุบุคคลที่ตรงกับเกณฑ์ขั้นต่ำที่ยอมรับสำหรับฝ้าย .
วิธีการ : ผู้เข้าร่วมอาสาจากมหาวิทยาลัยขนาดใหญ่ ประชากร
ซึ่งรวม 242 คน ( 104 คน แต่ผู้หญิง ;
21.4 ± 1.4 ปี ) ตัวแปรตัวแปรเจ็ดข้อเท้า
ความไม่แน่นอนแบบสอบถามเครื่องมือข้อเท้าไม่มั่นคง ( ทั้งหมด ) ,
ข้อเท้า การประเมินผลการทำงานเครื่องมือ ( ajfat ) เรื้อรัง
ข้อเท้าไม่มั่นคง ขนาด ( ใบสมัคร ) , Cumberland ข้อเท้าไม่มั่นคง
เครื่องมือ ( cait ) และวัดความสามารถ เท้า ข้อเท้า เท้า
( faam ) และแบบสอบถามข้อเท้าไม่มั่นคง ( faiq )เท้าและข้อเท้า
คะแนนและผล ( faos ) ผลของตัวแปร ( MC ไฟ )
ถูกสร้างขึ้นบนพื้นฐานที่ยอมรับได้เกณฑ์
ฝ้าย . นี้ก่อตั้งขึ้นเป็นอย่างน้อยหนึ่งที่ข้อเท้าแพลงและ
ตอนของวิธีการให้ ข้อมูล คือ แบบไคสแควร์และ
Multinomial Logistic Regression .