3.1 Functional Anatomy of the GutTh

3.1 Functional Anatomy of the Gut
The mouth exhibits a variety of fascinating adaptations for capturing, holding and sorting food, ratcheting it into the oesophagus and otherwise manipulating it prior to entry into the stomach. Only two which have possible relevance to digestion Will be discussed.
In milkfish (Chanos), the gill cavity contains epibranchial (suprabranchia) organs dorsally on each side, consisting either of simple blind sacs or elaborate, spirally-coiled ducts. The organs occur in several relatively unrelated families of lower teleosts and apparently relate to the kind of food eaten. Those fish with simple ducts all eat macro-plankton and those with the larger ducts microplankton. Although their function is unknown, concentrating the plankton has been suggested as a possibility.
The common carp provides an excellent example of non-mandibular teeth being used as the primary chewing apparatus. Pharyngeal teeth occur in the most fully developed forms of the Cyprinidae and Cobitidae, although many other groups also show some degree of abrading or triturating ability with some part of the gill bars. In carp, the lower ends of the gill bars have a well developed musculature which operates two sets of interdigitating teeth so as to grind plants into small pieces before swallowing them. The grinding presumably increases the rather small proportion of plant cells which can otherwise be successfully attached by digestive enzymes.
Many fish which chew their food have some ability to secrete mucus at the same time and place. This would have some apparent benefit when ingesting abrasive food. Although one might be tempted to equate such secretions with saliva, enzyme activity in the mucus does not appear to have been demonstrated, so the mucus is only partly comparable to saliva.
The oesophagus, in most cases, is a short, broad, muscular passageway between the mouth and the stomach. Taste buds are usually present along with additional mucus cells. Freshwater fishes are reputed to have longer (stronger?) oesophageal muscles than marine fish, presumably because of the osmoregulatory advantage to be gained by squeezing out the greatest possible amount of water from their food (i.e., marine fish would be drinking seawater in addition to that ingested with their food and freshwater fish would have to excrete any excess water).
The oesophagus of eels (Anguilla) is an exception to this general pattern. It is relatively long, narrow, and serves during seawater residence to dilute ingested seawater before it reaches the stomach. A possible conflict between the osmoregulatory and digestive roles of the gut in marine fish in general will be discussed later (Section 3.5).
Fish stomachs may be classified into four general configurations. These include (a) a straight stomach with an enlarged lumen, as in Esox, (b) a U-shaped stomach with enlarged lumen as in Salmo, Coregonus, Clupea, (c) a stomach shaped like a Y on its side, i.e., the stem of the Y forms a caudally-directed caecum, as in Alosa, Anguilla, the true cods, and ocean perch, and (d) the absence of a stomach as in cyprinids, gobidids, cyprinodonts gobies, blennies, scarids and many others, some families of which only one genus lacks a stomach.
The particular advantage of any configuration seems to rest primarily with the stomach having a shape convenient for containing food in the shape in which it is ingested. Fish which eat mud or other small particles more or less continuously have need for only a small stomach, if any at all. The Y-shaped stomach, at the other extreme, seems particularly suited for holding large prey and can readily stretch posteriorly as needed with little disturbance to the attachments of mesenteries or other organs. Regardless of configuration, all stomachs probably function similarly by producing hydrochloric acid and the enzyme, pepsin.
The transport of food from the stomach into the midgut is controlled by a muscular sphincter, the pylorus. The control of the pylorus has not bean demonstrated in fish, but the best guess at this time is that it resembles that in higher vertebrates. The pylorus is developed to various degrees in different species for unknown reasons, in some species even being absent. In the latter case, the nearby muscles of the stomach wall take over this function, which may also include a grinding function by the roughened internal lining. In fish which lack a stomach, the pylorus is absent and the oesophageal sphincter serves to prevent regress of food from the intestine, i.e., in fish lacking a stomach and pylorus, the midgut attaches directly to the oesophagus.
The digestive processes of the midgut have not been studied extensively, except histo-chemically (see Section 4 for details on enzymes), but so far as known resemble the higher vertebrates. The midgut is mildly alkaline and contains enzymes from the pancreas and the intestinal wall, as well as bile from the liver. These enzymes attack all three classes of foods - proteins, lipids, and carbohydrates - although predators such as salmonids may be largely deficient in carbohydrases. The pyloric caecae attached to the anterior part of the midgut have attracted considerable attention because of their elaborate anatomy and their taxonomic significance. Histological examination has proved them to have the same structure and enzyme content as the upper midgut. Another suggestion was that pyloric caecae might contain bacteria which produce B-vitamins as in the rodent caecum. When tested, this hypothesis had no factual basis either. Pyloric caecae apparently represent a way to increase the surface area of the midgut and nothing more. This still leaves an interesting question of how food is moved into and out of the blind sacs which are often rather lone and slim: e.g., in salmonids.
The demarcation between midgut and hindgut is often minimal in terms of gross anatomy, but more readily differentiated histologically - most secretory cells are lacking in the hindgut except for mucus cells. The blood supply to the hindgut is usually comparable to that in the posterior midgut, so presumably absorption is continuing similarly as in the midgut. Formation of faeces and other hindgut functions appear to have been studied minimally, except histologically.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.1 กายวิภาคศาสตร์ทำงานของลำไส้
ปากจัดแสดงหลากหลายน่าสนใจท้องจับ ถือเรียงอาหาร ratcheting เข้าหลอดอาหาร และจัดการมิฉะนั้น ก่อนเข้าท้อง จะได้กล่าวถึงสองเท่าซึ่งมีความเกี่ยวข้องเป็นการย่อยอาหาร
ในปลานวลจันทร์ทะเล (Chanos), ช่องเหงือกประกอบด้วยอวัยวะ epibranchial (suprabranchia) dorsally ในแต่ละด้าน ประกอบ ของถุงอย่างตาบอดหรือประณีต คอยล์รอยเกลียวท่อ อวัยวะเกิดขึ้นในครอบครัวไม่เกี่ยวข้องค่อนข้างหลายของ teleosts ล่าง และเห็นได้ชัดว่าเกี่ยวข้องกับชนิดของอาหารที่รับประทาน ท่อทั้งหมดอย่างที่ปลากินแพลงก์ตอนแมโครและผู้ microplankton ท่อใหญ่ แม้ว่าการทำงานไม่รู้จัก concentrating แพลงก์ตอนมีการแนะนำเป็นไปได้
ไนตัวอย่างดีไม่ใช่ข้อต่อขากรรไกรฟันถูกใช้เป็นเครื่องหลัก chewing ฟันอย่างที่เกิดขึ้นในแบบฟอร์มการพัฒนาอย่างสมบูรณ์ที่สุดในวงศ์ปลาตะเพียนและวงศ์ปลาหมู แม้ว่ากลุ่มอื่น ๆ แสดงบางส่วนของ abrading หรือ triturating สามารถกับบางส่วนของแถบเหงือกด้วย ในปลาคาร์ฟ ปลายล่างของแท่งเหงือกมี musculature ดีที่ดำเนินงานสองชุด interdigitating ฟันเพื่อบดพืชเป็นชิ้นเล็ก ๆ ก่อนกลืนพวกเขา บดน่าจะเพิ่มสัดส่วนค่อนข้างเล็กของเซลล์พืชซึ่งสามารถอื่นเรียบร้อยแนบ โดยเอนไซม์ช่วยย่อยอาหาร
ปลามากที่วเจตอาหารบางความสามารถในการหลั่งเมือกที่เวลาและสถานที่เดียวกันได้ นี้จะมีประโยชน์ชัดเจนเมื่อ ingesting abrasive อาหาร ถึงแม้ว่าหนึ่งอาจล่อลวงให้คิดว่าการหลั่งเช่น มีน้ำลาย เอนไซม์ในเมือกไม่ปรากฏให้มีการสาธิต ดังนั้นเมือกเป็นเฉพาะบางส่วนเทียบได้กับน้ำลาย
เรา ส่วนใหญ่ ระเบียงสั้น ออกกำลังกาย กล้ามเนื้อระหว่างปากและกระเพาะอาหารได้ รสอยู่ปกติกับเซลล์เมือกเพิ่มเติม ปลาน้ำจืดมีชื่อเสียงจะมีกล้ามเนื้อ oesophageal (ปลอดภัย) ยาวมากกว่าปลาทะเล สันนิษฐานว่าเนื่องจากประโยชน์ osmoregulatory ที่จะ squeezing ออกจำนวนน้ำจากอาหารมากที่สุดที่เป็นไปได้ (เช่น ปลาทะเลต้องดื่มกินอาหารของพวกเขาใน ทะเล และปลาน้ำจืดจะต้องขับถ่ายน้ำส่วนเกินใด ๆ)
หลอดอาหารปลาไหล (แองกวิลลา) เป็นข้อยกเว้นนี้รูปแบบทั่วไป มันค่อนข้างยาว แคบ และทำหน้าที่ระหว่างทะเลอาศัยการ dilute ทะเลติดเครื่องแล้วตอนท้อง ได้ความขัดแย้งระหว่างบทบาท osmoregulatory และย่อยอาหารของลำไส้ในปลาทะเลโดยทั่วไปจะกล่าวถึงในภายหลัง (ส่วน 3.5)
Stomachs ปลาอาจแบ่งตามการตั้งค่าคอนฟิกทั่วไป 4 เหล่านี้รวมถึง (ก) ท้องตรงกับ lumen การขยาย Esox ใน (ข) กระเพาะอาหารเป็นรูปตัวยูกับ lumen ขยายใน Salmo, Coregonus, Clupea, (c) ท้องมีรูปร่างคล้าย Y ตะแคง เช่น ก้าน Y รูปแบบการกำกับ caudally caecum อยู่ใน Alosa แองกวิลลา cods จริง และปลากะพง และ (d) ของกระเพาะอาหารใน cyprinids, gobidids, cyprinodonts gobies, blennies, scarids และอื่น ๆ อีกมากมาย บางครอบครัวที่สกุลเดียวขาดท้อง
เฉพาะข้อดีของการตั้งค่าคอนฟิกใด ๆ น่าจะ วางตัวเป็นหลักกับท้องมีรูปร่างที่ประกอบด้วยรูปร่างที่มันจะกินอาหารสะดวก ปลาซึ่งกินโคลนหรืออนุภาคอื่น ๆ เล็กน้อยอย่างต่อเนื่อง ได้ต้องการเฉพาะตัวเล็กท้อง ถ้ามีทั้งหมด รูปตัว Y ท้อง ที่สุดอื่น ๆ ดูเหมือนว่าเหมาะอย่างยิ่งสำหรับจับเหยื่อขนาดใหญ่ และสามารถพร้อมยืด posteriorly ตาม ด้วยรบกวนเล็กน้อยเพื่อแนบ mesenteries หรืออวัยวะอื่น ๆ ไม่กำหนด stomachs ทั้งหมดอาจทำงานในทำนองเดียวกันผลิตกรดไฮโดรคลอริก และเอนไซม์ เพพซิน
การขนส่งอาหารจากกระเพาะอาหารไป midgut ถูกควบคุม โดยหูรูดกล้ามเนื้อ pylorus การควบคุมของ pylorus มีถั่วไม่แสดงในปลา แต่เดาดีที่สุดในขณะนี้คือ ว่า มันมีลักษณะที่ใน vertebrates สูง คือพัฒนา pylorus ที่องศาต่าง ๆ ในต่างชนิดไม่ทราบสาเหตุ บางชนิดแม้ไม่มา ในกรณีหลัง กล้ามเนื้อใกล้เคียงของผนังกระเพาะอาหารใช้เวลามากกว่านี้ฟังก์ชัน ซึ่งอาจรวมฟังก์ชันบด โดยเยื่อบุภายใน roughened ในปลาที่มีท้อง pylorus ไม่มาทำหน้าที่ป้องกันการถดถอยของอาหารจากลำไส้ เช่น ในปลาขาดท้องและ pylorus หูรูด oesophageal, midgut แนบโดยตรงกับเรา
ในกระบวนการย่อยอาหารของ midgut มีไม่ถูกศึกษาอย่างกว้างขวาง ยกเว้น histo-สารเคมี (ดูหมวดที่ 4 รายละเอียดเกี่ยวกับเอนไซม์), แต่ ตราบใดที่รู้จักคล้าย vertebrates สูง Midgut mildly ด่าง และประกอบด้วยเอนไซม์ในตับอ่อน และผนังลำไส้ และน้ำดีจากตับ เอนไซม์เหล่านี้โจมตีทั้งหมดสามประเภทอาหาร - โปรตีน โครงการ และ คาร์โบไฮเดรต - แม้ล่าเช่น salmonids อาจขาดสารส่วนใหญ่ใน carbohydrases Caecae pyloric แนบกับส่วนของ midgut แอนทีเรียร์ได้ดึงดูดความสนใจมากเนื่องจากกายวิภาคศาสตร์ของความละเอียดและความสำคัญของอนุกรมวิธาน ตรวจสรีรวิทยาได้พิสูจน์ให้มีโครงสร้างเดียวกันและเนื้อหา midgut บนเอนไซม์ คำแนะนำอื่นได้ที่ caecae pyloric อาจประกอบด้วยแบคทีเรียที่ผลิตวิตามิน B ใน rodent caecum เมื่อทดสอบ สมมติฐานนี้มีมูลไม่เป็น Pyloric caecae แสดงวิธีการเพิ่มพื้นที่ผิวของ midgut และไม่มีอะไรมากขึ้นเห็นได้ชัด นี้ยังทิ้งคำถามที่น่าสนใจของวิธีย้ายอาหารเข้า และออก จากถุงตาบอดซึ่งมักจะเกาะโหลน และบาง: เช่น ใน salmonids
การแบ่งระหว่าง midgut และ hindgut มีมักน้อยในแง่มหกายวิภาคศาสตร์ แต่เพิ่มเติมพร้อมแยกแยะ histologically - สุด secretory เซลล์จะขาด hindgut ยกเว้นเซลล์เมือก เลือดการ hindgut เป็นมักจะเปรียบว่า midgut หลัง ดังนั้นน่าจะดูดซึมกำลังดำเนินการต่อในทำนองเดียวกันใน midgut กำเนิดของ faeces และ hindgut ฟังก์ชันอื่น ๆ จะมีการศึกษาผ่า ยกเว้น histologically

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.1 กายวิภาคการทำงานของ Gut
ปากจัดแสดงนิทรรศการความหลากหลายของการปรับตัวที่น่าสนใจสำหรับการจับถือและการเรียงลำดับอาหาร ratcheting มันเข้าไปในหลอดอาหารและอื่น ๆ การจัดการกับมันก่อนที่จะเข้าสู่กระเพาะอาหาร เพียงสองซึ่งมีความเป็นไปได้ในการย่อยอาหารจะได้รับการกล่าวถึง
ในปลานวลจันทร์ทะเล (Chanos) ช่องเหงือกมี epibranchial (suprabranchia) อวัยวะโสมในแต่ละด้านประกอบด้วยทั้งถุงตาบอดง่ายหรือซับซ้อนท่อเกลียว-ขด อวัยวะที่เกิดขึ้นในหลายครอบครัวที่ค่อนข้างที่ไม่เกี่ยวข้องของ teleosts ลดลงและเห็นได้ชัดว่าเกี่ยวข้องกับชนิดของอาหารที่รับประทาน ปลาที่มีท่อง่ายทั้งหมดกินมหภาคแพลงก์ตอนและผู้ที่มีท่อขนาดใหญ่ microplankton แม้ว่าการทำงานของพวกเขาไม่เป็นที่รู้จักจดจ่อแพลงก์ตอนได้รับการแนะนำความเป็นไปได้
ปลาคาร์พที่พบให้เป็นตัวอย่างที่ดีของฟันล่างที่ไม่ถูกใช้เป็นอุปกรณ์หลักในการเคี้ยว ฟันคอหอยเกิดขึ้นในรูปแบบที่พัฒนามากที่สุดอย่างเต็มที่ของปลาตะเพียนและ Cobitidae แม้ว่ากลุ่มอื่น ๆ อีกมากมายยังแสดงให้เห็นระดับของการขัดหรือ triturating ความสามารถกับส่วนหนึ่งของบาร์เหงือกบางบาง ในปลาคาร์พที่ปลายล่างของบาร์เหงือกมีกล้ามเนื้อพัฒนาดีซึ่งดำเนินการสองชุดของฟัน interdigitating เพื่อบดพืชเป็นชิ้นเล็ก ๆ ก่อนที่จะกลืนพวกเขา บดน่าจะเพิ่มขึ้นในสัดส่วนที่ค่อนข้างเล็กของเซลล์พืชที่สามารถเป็นอย่างอื่นได้รับการติดประสบความสำเร็จโดยเอนไซม์ย่อยอาหาร
ปลาจำนวนมากที่เคี้ยวอาหารของพวกเขามีความสามารถในการหลั่งเมือกในเวลาเดียวกันและสถานที่บาง นี้จะได้รับประโยชน์ที่ชัดเจนบางอย่างเมื่อการบริโภคอาหารที่มีฤทธิ์กัดกร่อน แม้ว่าหนึ่งอาจถูกล่อลวงไปถือเอาสารคัดหลั่งดังกล่าวกับน้ำลายเอนไซม์ในเมือกไม่ปรากฏว่าได้รับการแสดงให้เห็นดังนั้นเมือกเป็นเพียงส่วนหนึ่งที่สามารถเทียบเคียงได้กับน้ำลาย
หลอดอาหารในกรณีส่วนใหญ่เป็นระยะสั้นกว้างทางเดินของกล้ามเนื้อ ระหว่างปากและกระเพาะอาหาร รสมักจะนำเสนอพร้อมกับเซลล์เมือกเพิ่มเติม ปลาน้ำจืดที่มีชื่อเสียงที่จะมีอีกต่อไป (ดี?) กล้ามเนื้อทางเดินอาหารมากกว่าปลาทะเลน่าจะเป็นเพราะความได้เปรียบ osmoregulatory ที่จะได้รับโดยการบีบอัดออกมาในปริมาณที่เป็นไปได้มากที่สุดของน้ำจากอาหารของพวกเขา (เช่นปลาทะเลจะได้รับการดื่มน้ำทะเลที่นอกเหนือไปจาก ที่กินกับอาหารและปลาน้ำจืดของพวกเขาจะมีการขับถ่ายน้ำส่วนเกินใด ๆ )
หลอดอาหารของปลาไหล (แองกวิลลา) เป็นข้อยกเว้นรูปแบบทั่วไปนี้ มันเป็นค่อนข้างยาวแคบและทำหน้าที่ในช่วงที่มีถิ่นที่อยู่ในน้ำทะเลเพื่อเจือจางน้ำทะเลติดเครื่องก่อนที่จะถึงกระเพาะอาหาร ความขัดแย้งที่เป็นไปได้ระหว่างบทบาท osmoregulatory และการย่อยอาหารของกระเพาะอาหารในปลาทะเลโดยทั่วไปจะได้รับการกล่าวถึงในภายหลัง (มาตรา 3.5)
ท้องปลาอาจจะแบ่งได้เป็นสี่การตั้งค่าทั่วไป เหล่านี้รวมถึง (ก) ในกระเพาะอาหารตรงกับลูเมนโตใน Esox, (ข) ในกระเพาะอาหารรูปตัวยูที่มีลูเมนโตใน Salmo, Coregonus, Clupea, (ค) ในกระเพาะอาหารมีรูปร่างเหมือน Y ทางด้านข้างเช่น , ก้าน Y รูปแบบ caecum caudally กำกับเช่นเดียวกับใน Alosa, แองกวิลลา, cods จริงและปลาทะเลและ (ง) กรณีที่ไม่มีของกระเพาะอาหารใน cyprinids, gobidids, gobies cyprinodonts, blennies, scarids และหลาย คนอื่น ๆ บางครอบครัวซึ่งเป็นเพียงหนึ่งชนิดขาดท้อง
ประโยชน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งของการกำหนดค่าใด ๆ ที่ดูเหมือนว่าจะเกี่ยวเนื่องกับส่วนที่เหลือในกระเพาะอาหารที่มีรูปร่างสะดวกสำหรับอาหารที่มีอยู่ในรูปทรงที่มีการติดเครื่อง ปลาที่กินโคลนหรืออนุภาคขนาดเล็กอื่น ๆ มากขึ้นหรือน้อยลงอย่างต่อเนื่องมีความต้องการเพียงกระเพาะอาหารขนาดเล็กถ้าใด ๆ เลย ท้อง y-รูปที่มาก ๆ ดูเหมือนว่าเหมาะอย่างยิ่งสำหรับการถือครองเหยื่อขนาดใหญ่และพร้อมที่จะยืดปลายทางตามที่ต้องการด้วยการรบกวนน้อยสิ่งที่แนบมาของ mesenteries หรืออวัยวะอื่น ๆ โดยไม่คำนึงถึงการตั้งค่าท้องทั้งหมดอาจจะทำงานในลักษณะเดียวกันโดยการผลิตกรดไฮโดรคลอและเอนไซม์น้ำย่อย
การขนส่งของอาหารจากกระเพาะอาหารเข้าสู่กระเพาะจะถูกควบคุมโดยกล้ามเนื้อหูรูดของกล้ามเนื้อกระเพาะอาหารส่วนปลาย การควบคุมของกระเพาะอาหารส่วนปลายยังไม่ได้แสดงให้เห็นในถั่วปลา แต่เดาที่ดีที่สุดในเวลานี้ก็คือว่ามันคล้ายกับว่าในสัตว์ที่มีกระดูกสันหลังที่สูงขึ้น กระเพาะอาหารส่วนปลายได้รับการพัฒนาให้เป็นองศาที่แตกต่างกันในรูปแบบที่แตกต่างกันโดยไม่ทราบสาเหตุในบางชนิดแม้จะขาด ในกรณีหลังนี้กล้ามเนื้อในบริเวณใกล้เคียงของผนังกระเพาะอาหารใช้เวลามากกว่าฟังก์ชั่นนี้ซึ่งยังอาจรวมถึงฟังก์ชั่นการบดโดยเยื่อบุภายในไหลเวียน ในปลาที่ขาดท้อง, กระเพาะอาหารส่วนปลายจะหายไปและกล้ามเนื้อหูรูดหลอดอาหารจะทำหน้าที่ป้องกันไม่ให้ถอยหลังของอาหารจากลำไส้คือในปลาขาดในกระเพาะอาหารและกระเพาะอาหารส่วนปลาย, กระเพาะแนบโดยตรงไปยังหลอดอาหาร
กระบวนการย่อยอาหารของกระเพาะมี ไม่ได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางยกเว้น Histo-เคมี (ดูมาตรา 4 สำหรับรายละเอียดเกี่ยวกับเอนไซม์) แต่จนถึงขณะนี้เป็นที่รู้จักกันในลักษณะที่สูงกว่าสัตว์ที่มีกระดูกสันหลัง กระเพาะเป็นด่างอย่างอ่อนโยนและมีเอนไซม์จากตับอ่อนและผนังลำไส้เช่นเดียวกับน้ำดีจากตับ เอนไซม์เหล่านี้โจมตีทั้งสามชั้นเรียนของอาหาร - โปรตีนไขมันและคาร์โบไฮเดรต - แม้ว่าล่าเช่น salmonids อาจจะขาดส่วนใหญ่อยู่ใน carbohydrases caecae กระเพาะอาหารติดกับส่วนหน้าของกระเพาะได้ดึงดูดความสนใจมากเพราะร่างกายของพวกเขาที่ซับซ้อนและความสำคัญของการจัดหมวดหมู่ของพวกเขา การตรวจสอบเนื้อเยื่อได้พิสูจน์แล้วว่าพวกเขาจะมีโครงสร้างเดียวกันและเอนไซม์เนื้อหาบนกระเพาะ ข้อเสนอแนะอีกประการหนึ่งก็คือการที่ caecae กระเพาะอาหารอาจมีเชื้อแบคทีเรียที่ผลิต B-วิตามินใน caecum หนู เมื่อการทดสอบสมมติฐานนี้มีพื้นฐานข้อเท็จจริงอย่างใดอย่างหนึ่ง กระเพาะอาหาร caecae เห็นได้ชัดว่าเป็นตัวแทนของวิธีการเพิ่มพื้นที่ผิวของกระเพาะและไม่มีอะไรเพิ่มเติม นี้ยังคงทิ้งคำถามที่น่าสนใจว่าอาหารจะถูกย้ายเข้าและออกจากถุงตาบอดซึ่งมักจะค่อนข้างโดดเดี่ยวและบาง: เช่นใน salmonids
แบ่งเขตระหว่างกระเพาะและ hindgut มักจะน้อยที่สุดในแง่ของลักษณะทางกายวิภาคขั้นต้น แต่มีความแตกต่างมากขึ้นอย่างรวดเร็ว histologically - เซลล์หลั่งส่วนใหญ่จะขาดใน hindgut ยกเว้นสำหรับเซลล์เมือก ปริมาณเลือดที่ hindgut มักจะเทียบได้กับการที่อยู่ในกระเพาะหลังจึงสันนิษฐานว่าการดูดซึมอย่างต่อเนื่องเช่นเดียวกันในกระเพาะ การก่อตัวของอุจจาระและฟังก์ชั่นอื่น ๆ hindgut ปรากฏว่าได้รับการศึกษาน้อยที่สุดยกเว้น histologically

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.1 กายวิภาคศาสตร์เชิงหน้าที่ของลำไส้
ปากจัดแสดงความหลากหลายของการปรับตัวที่น่าสนใจสำหรับจับถือและอาหารเรียง , ratcheting ลงในหลอดอาหาร หรือจัดการมันก่อนที่จะเข้าไปในกระเพาะอาหาร เพียงสองที่เป็นไปได้ที่เกี่ยวข้องกับการย่อยอาหารจะถูกกล่าวถึง
ในปลานวลจันทร์ทะเล ( chanos )ช่องเหงือกมี epibranchial ( suprabranchia ) อวัยวะ dorsally ในแต่ละด้าน ซึ่งประกอบด้วยทั้งถุงบอดง่ายหรือซับซ้อน spirally ขดท่อ . อวัยวะที่เกิดขึ้นในครอบครัวที่ค่อนข้างเกี่ยวข้องหลาย teleosts ล่าง และเห็นได้ชัดว่าเกี่ยวข้องกับชนิดของอาหารที่รับประทาน ปลาพวกนั้นกับท่อง่ายทั้งหมดกินแพลงก์ตอน แมโครและผู้ที่มีท่อขนาดใหญ่ microplankton .แม้ว่าหน้าที่ของพวกเขาคือไม่รู้จักมุ่งเน้นแพลงก์ตอนได้แนะนำความเป็นไปได้
ปลาคาร์พทั่วไปมีตัวอย่างที่ดีที่ไม่ฟันฟันถูกใช้เป็นหลักโดยเครื่องมือ ฟันคอหอยอักเสบเกิดขึ้นมากที่สุดเต็มที่พัฒนารูปแบบของกลุ่มดาวยูนิคอร์น และวงศ์ปลาหมูแม้ว่ากลุ่มอื่นๆยังแสดงบางส่วนของ abrading หรือบดละเอียดความสามารถที่มีบางส่วนของเหงือกที่บาร์ ในปลาคาร์พ ปลายล่างของเหงือกแถบมีการพัฒนาดีกล้ามเนื้อซึ่งทำงานสองชุด interdigitating ฟันเพื่อบดพืชออกเป็นชิ้นเล็กๆ ก่อนจะกลืนมันคัฟ น่าจะเพิ่มสัดส่วนค่อนข้างเล็กเซลล์ของพืชซึ่งมิฉะนั้นจะได้แนบ โดยเอนไซม์ที่ใช้ในการย่อยอาหาร
ปลามากที่เคี้ยวอาหารของพวกเขามีความสามารถในการหลั่งเมือกในเวลาเดียวกันและสถานที่ นี้จะมีประโยชน์เมื่อได้รับอาหารชัดเจนขัด แม้ว่าหนึ่งอาจจะอยากต่อการหลั่งเช่นน้ำลาย ,กิจกรรมของเอนไซม์ในเมือกที่ไม่ปรากฏที่จะได้รับการพิสูจน์เพื่อให้เมือกเป็นเพียงบางส่วนกับน้ำลาย
หลอดอาหาร ในกรณีส่วนใหญ่ คือ สั้น กว้าง ทางผ่าน กล้ามเนื้อปากและกระเพาะอาหาร รสมักจะปรากฏพร้อมกับเซลล์เมือกเพิ่มเติม ปลาที่มีชื่อเสียงจะมีอีกต่อไป ( ปลอดภัย ? ) กล้ามเนื้อ oesophageal กว่าทะเลปลาสันนิษฐานว่า เพราะประโยชน์ที่จะได้รับโดย osmoregulatory บีบออกมามากที่สุด ปริมาณน้ำจากอาหารของพวกเขา ( เช่น ปลาทะเลจะดื่มน้ำทะเล นอกจากนี้ยังกินกับอาหารของพวกเขาและปลาน้ำจืดจะต้องขับถ่ายน้ำส่วนเกินใด ๆ )
หลอดอาหารของปลาไหล ( แองโกลา ) เป็นข้อยกเว้นในรูปแบบทั่วไป มันค่อนข้างยาว แคบและให้บริการในน้ำทะเลที่อยู่เจือจางจากทะเลก่อนที่จะถึงท้อง ความขัดแย้งที่เป็นไปได้ระหว่าง osmoregulatory และบทบาทของระบบย่อยอาหารในลำไส้ในปลาทะเลโดยทั่วไปจะกล่าวถึงในภายหลัง ( มาตรา 3 )
ท้องปลาอาจจะแบ่งเป็นสี่การตั้งค่าทั่วไป เหล่านี้รวมถึง ( ก ) ท้องตรงกับการขยายลูเมน ใน esox ,( ข ) เป็นรูปตัวยูท้องกับขยายลูเมนในซาลโม coregonus clupea , , , ( C ) ท้องรูปร่างเหมือน Y บนด้านของมัน คือ ลำต้นของ Y caudally กำกับ ในรูปแบบ ใน alosa แองกวิลลา , cods , จริง , และมหาสมุทรเกาะและ ( d ) การขาดของ ท้องใน cyprinids gobidids cyprinodonts บู่ blennies , , , , scarids และหลายคนอื่น ๆบางครอบครัวที่มีเพียงหนึ่งสกุลไม่มีท้อง
ประโยชน์เฉพาะของการตั้งค่าใด ๆดูเหมือนว่าจะเหลือหลักที่มีกระเพาะอาหารมีรูปร่างที่เหมาะสำหรับบรรจุอาหารในรูปร่างซึ่งจะถูกกลืนกิน ปลาที่กินโคลน หรืออนุภาคขนาดเล็กอื่น ๆ มากขึ้น หรือน้อยลงอย่างต่อเนื่อง ต้องมีเพียงท้องเล็ก ถ้าใด ๆที่ทั้งหมด ท้อง y-shaped ในอื่น ๆที่รุนแรงดูเหมือนว่าเหมาะอย่างยิ่งสำหรับจับเหยื่อขนาดใหญ่ และสามารถพร้อมยืด posteriorly เป็นเพียงเล็กน้อยรบกวนแนบของมีเซนเทอรี หรืออวัยวะอื่น ๆ โดยไม่คำนึงถึงการตั้งค่าทั้งหมดที่ท้องอาจฟังก์ชันเดียวกัน โดยผลิตกรดเกลือ และเอนไซม์ เอนไซม์เปปซิน
การขนส่งของอาหารจากกระเพาะอาหารเข้าไปในประสิทธิภาพและเหมาะสมจะถูกควบคุมโดยหูรูดกล้ามเนื้อที่ส่วนปลาย . การควบคุมของส่วนปลายยังไม่ได้แสดงให้เห็นในปลา ถั่ว แต่เดาที่ดีที่สุดในเวลานี้คือ ว่า มันคล้ายกับว่าในสัตว์มีกระดูกสันหลังสูงกว่า ที่ส่วนปลายมีการพัฒนาเพื่อองศาที่แตกต่างกันในชนิดต่าง ๆสำหรับเหตุผลที่ไม่รู้จักในบางชนิดแม้จะขาด ในกรณีหลัง กล้ามเนื้อที่ผนังกระเพาะอาหารใช้เวลามากกว่าฟังก์ชันนี้ซึ่งอาจรวมถึงการบดฟังก์ชันโดย roughened ภายในบุ ในปลาที่ไม่มีกระเพาะอาหาร , เหยียบมันขาดและกล้ามเนื้อหูรูด oesophageal บริการเพื่อป้องกันการเสื่อมถอยของอาหารจากลำไส้ เช่น ในปลาขาดกระเพาะส่วนปลาย , ประสิทธิภาพและเหมาะสม ให้ตรงหลอดอาหาร
กระบวนการย่อยอาหารของประสิทธิภาพและเหมาะสม ยังไม่ได้มีการศึกษาอย่างกว้างขวางยกเว้น histo เคมี ( ดูมาตรา 4 รายละเอียดเอนไซม์ ) แต่เท่าที่ทราบคล้ายกับกระดูกสันหลังสูงขึ้น ส่วนประสิทธิภาพและเหมาะสมเป็นด่างเล็กน้อยและมีเอนไซม์จากตับอ่อนและผนังลำไส้ รวมทั้งน้ำดีจากตับ เอนไซม์เหล่านี้โจมตีทั้งสามประเภทของอาหาร เช่น โปรตีน ลิพิดและคาร์โบไฮเดรต - แม้ว่าผู้ล่า เช่น salmonids อาจขาดไปในเอนไซม์ที่ย่อยคาร์โบไฮเดรท . การ pyloric caecae แนบบริเวณส่วนของประสิทธิภาพและเหมาะสมได้ดึงดูดความสนใจมากเพราะความละเอียดของกายวิภาคศาสตร์อนุกรมวิธานและความสำคัญของพวกเขา ผลการตรวจสอบได้พิสูจน์แล้วว่าพวกเขามีเนื้อหาโครงสร้างเดียวกันและเอนไซม์เป็นประสิทธิภาพและเหมาะสมบนข้อเสนอแนะอื่นคือ pyloric caecae อาจประกอบด้วยแบคทีเรียที่ผลิตวิตามินบีในสัตว์ฟันแทะใน . เมื่อทดสอบสมมติฐานนี้ไม่มีมูลความเหมือนกัน pyloric caecae เห็นได้ชัดแสดงวิธีในการเพิ่มพื้นที่ผิวของประสิทธิภาพและเหมาะสมและไม่มีอะไรเพิ่มเติมนี้ยังคงทิ้งคำถามที่น่าสนใจของวิธีการที่อาหารจะถูกย้ายเข้าและออกของคนตาบอดถุงซึ่งมักจะค่อนข้างโดดเดี่ยวและบาง เช่น ใน salmonids . เส้นแบ่งเขตระหว่างประสิทธิภาพและเหมาะสม hindgut
และมักจะเป็นน้อยที่สุดในแง่ของกายวิภาคศาสตร์ แต่เพิ่มเติมพร้อมความแก่ - เซลล์บางๆ ส่วนใหญ่จะขาดใน hindgut ยกเว้นเมือกเซลล์ปริมาณเลือดที่ hindgut มักจะเทียบเท่ากับในประสิทธิภาพและเหมาะสมกัน ดังนั้นน่าจะดูดซึมอย่างต่อเนื่องเช่นกันในประสิทธิภาพและเหมาะสม . การก่อตัวของอุจจาระและฟังก์ชั่นอื่น ๆ hindgut ปรากฏได้รับการศึกษาน้อยที่สุด ยกเว้นภาพ .