The Black CatYou are not going to b

The Black Cat
You are not going to believe this story. But it is a true story,
as true as I sit here writing it as true as I will die in the
morning. Yes, this story ends with my end, with my death
tomorrow.
I have always been a kind and loving person everyone will
tell you this. They will also tell you that I have always loved
animals more than anything. When I was a little boy, my family
always had many different animals round the house. As I grew
up, I spent most of my time with them, giving them their food
and cleaning them.
I married when I was very young, and I was happy to find
that my wife loved all of our animal friends as much as I did.
She bought us the most beautiful animals. We had all sorts of
birds, gold fish, a fine dog and a cat.
The cat was a very large and beautiful animal. He was black,
black all over, and very intelligent. He was so intelligent that my
wife often laughed about what some people believe; some
people believe that all black cats are evil, enemies in a cat's
body.
Pluto — this was the cat's name — was my favourite. It was
always I who gave him his food, and he followed me everywhere.
I often had to stop him from following me through the
streets! For years, he and I lived happily together, the best of
friends.
But during those years I was slowly changing. It was that
evil enemy of Man called Drink who was changing me. I was
not the kind, loving person people knew before. I grew more
and more selfish. I was often suddenly angry about unimportant
things. I began to use bad language, most of all with my
1
I hit my wife sometimes. And by that time, of course, I was often
doing horrible things to our animals.
wife. I even hit her sometimes. And by that time, of course, I
was often doing horrible things to our animals. I hit all of
them — but never Pluto. But, my illness was getting worse oh
yes, drink is an illness! Soon I began to hurt my dear Pluto
too.
I remember that night very well. I came home late, full of
drink again. I could not understand why Pluto was not pleased
to see me. The cat was staying away from me. My Pluto did
not want to come near me! I caught him and picked him
up, holding him strongly. He was afraid of me and bit my
hand.
Suddenly, I was not myself any more. Someone else was in my
2
body: someone evil, and mad with drink! I took my knife from
my pocket, held the poor animal by his neck and cut out one of
his eyes.
The next morning, my mind was full of pain and horror
when I woke up. I was deeply sorry. I could not understand how
I could do such an evil thing. But drink soon helped me to
forget.
Slowly the cat got better. Soon he felt no more pain. There
was now only an ugly dry hole where the eye once was. He
began to go round the house as usual again. He never came
near me now, of course, and he ran away when I went too
close.
I knew he didn't love me any more. At first I was sad. Then,
slowly, I started to feel angry, and I did another terrible
thing . . .
I had to do it — I could not stop myself. I did it with a terrible
sadness in my heart — because I knew it was evil. And that was
why I did it — yes! I did it because I knew it was evil. What did I do?
I caught the cat and hung him by his neck from a tree until he
was dead.
That night I woke up suddenly — my bed was on fire. I
heard people outside shouting, 'Fire! Fire!' Our house was
burning! I, my wife and our servant were lucky to escape.
We stood and watched as the house burned down to the
ground.
There was nothing left of the building the next morning.
All the walls fell down during the night, except one — a wall
in the middle of the house. I realized why this wall did not
burn: because there was new plaster on it. The plaster was still
quite wet.
I was surprised to see a crowd of people next to the wall.
They were talking, and seemed to be quite excited. I went
closer and looked over their shoulders. I saw a black shape in
3
I saw a black shape in the new white plaster. It was the shape
of a large cat, hanging by its neck.
the new white plaster. It was the shape of large cat, hanging by
its neck.
I looked at the shape with complete horror. Several minutes
passed before I could think clearly again. I knew I had to try to
think clearly. I had to know why it was there.
I remembered hanging the cat in the garden of the house next
door. During the fire the garden was full of people. Probably,
someone cut the dead cat from the tree and threw it through the
window — to try and wake me. The falling walls pressed the
animal's body into the fresh plaster. The cat burned completely,
leaving the black shape in the new plaster. Yes, I was sure that was
what happened.
But I could not forget that black shape for months. I even
saw it in my dreams. I began to feel sad about losing the
animal. So I began to look for another one. I looked mostly
in the poor parts of our town where I went drinking. I
searched for another black cat, of the same size and type as
Pluto.
One night, as I sat in a dark and dirty drinking-house, I
noticed a black object on top of a cupboard, near some bottles of
wine. I was surprised when I saw it. 'I looked at those bottles a
few minutes ago,' I thought, 'and I am sure that object was not
there before . .
I got up, and went to see what it was. I put my hand up,
touched it, and found that it was a black cat — a very large one, as
large as Pluto. He looked like Pluto too — in every way but one:
Pluto did not have a white hair anywhere on his body; this cat
had a large white shape on his front.
He got up when I touched him, and pressed the side of his
head against my hand several times. He liked me. This was the
animal I was looking for! He continued to be very friendly and
later, when I left, he followed me into the street. He came all the
way home with me — we now had another house — and came
5
inside. He immediately jumped up on to the most comfortable
chair and went to sleep. He stayed with us, of course. He loved
both of us and very soon he became my wife's favourite
animal.
But, as the weeks passed, I began to dislike the animal more
and more. I do not know why, but I hated the way he loved me.
Soon, I began to hate him — but I was never unkind to him. Yes, I
was very careful about that. I kept away from him because I
remembered what I did to my poor Pluto. I also hated the animal
because he only had one eye. I noticed this the morning after he
came home with me. Of course, this only made my dear wife
love him more!
But the more I hated the cat, the more he seemed to love
me. He followed me everywhere, getting under my feet all
the time. When I sat down, he always sat under my chair.
Often he tried to jump up on my knees. I wanted to murder
him when he did this, but I did not. I stopped myself
because I remembered Pluto, but also because I was afraid of
the animal.
How can I explain this fear? It was not really a fear of
something evil . . . but then how else can I possibly describe
it? Slowly, this strange fear grew into horror. Yes, horror. If
I tell you why, you will not believe me. You will think I
am mad.
Several times, my wife took the cat and showed me the
white shape on his chest. She said the shape was slowly
changing. For a long time I did not believe her, but slowly,
after many weeks, I began to see that she was right. The
shape was changing. Its sides were becoming straighter and
straighter. It was beginning to look more and more like an
object . . . After a few more weeks, I saw what the shape was.
It was impossible not to see! There, on his front, was the
shape of an object I am almost too afraid to name . . . It
6
There, on the cat's front was the shape of that terrible machine of pain
and death — the gallows!
was that terrible machine of pain and death — yes, the
GALLOWS!*
I no longer knew the meaning of happiness, or rest. During
the day, the animal never left me. At night he woke me up
nearly every hour. I remember waking from terrible dreams and
feeling him sitting next to my face, his heavy body pressing down
on my heart!
I was now a very different man. There was not the smallest
piece of good left in me. I now had only evil thoughts — the
darkest and the most evil thoughts. I hated everyone and
everything, my dear wife too.
One day she came down into the cellar with me to cut some
wood (we were now too poor to have a servant). Of course, the
* Gallows. The place where criminals are hanged.
7
I tried to cut the animal in two. My wife stopped my arm with
her hand. This made me even more angry.
cat followed me down the stairs and nearly made me fall. This
made me so angry, that I took the axe and tried to cut the animal
in two. But as I brought the axe down, my wife stopped my arm
with her hand. This made me even more angry, and I pulled her
hand away from my wrist, lifted the tool again, brought it down
hard and buried it in the top of her head.
I had to hide the body. I knew I could not take it out of
the house. The neighbours noticed everything. I thought of
cutting it into pieces and burning it. I thought of burying it
in the floor of the cellar. I thought of throwing it into the
river at the end of the garden. I thought of putting it into a
wooden box and taking it out of the house that way. In the
end, I decided to hide the body in one of the walls of the
cellar.
It was quite an old building, near the river, so the walls of
the cellar were quite wet and the plaster was soft. There was
new plaster on one of the walls, and I knew that underneath it
the wall was not very strong. I also knew that this wall was very
thick. I could hide the body in the middle of it.
It was not difficult. I took off some plaster, took out a few
stones and made a hole in the earth that filled the middle of the
wall. I put my wife there, put back the stones, made some new
plaster and put it on the wall. Then I cleaned the floor, and
looked carefully round. Everything looked just as it did before.
Nobody would ever know.
Next, I went upstairs to kill the cat. The animal

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แมวดำคุณจะไม่ไปเชื่อเรื่องนี้ แต่มันเป็นเรื่องจริงเป็นจริงที่ฉันนั่งที่นี่เขียนเป็นจริงที่ฉันจะตายในการตอนเช้า ใช่ เรื่องนี้ลงท้าย ด้วยจุดสิ้นสุดของฉัน กับความตายของฉันวันพรุ่งนี้มีชนิดและคนรักที่ทุกคนจะคุณบอกนี้ พวกเขาจะยังบอกว่า ฉันมีรักเสมอสัตว์มากกว่าอะไร เมื่อผมชาย ครอบครัวมักจะมีสัตว์ต่าง ๆ หลายรอบบ้าน ขณะที่ฉันเติบโตมาผมใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของฉันกับพวกเขา ให้อาหารและทำความสะอาดได้แต่งเมื่อสมัยหนุ่มมาก และฉันมีความสุขในการค้นหาว่า ภรรยารักของเพื่อนสัตว์ของเรามากที่สุดค่ะเธอซื้อเราสัตว์สวยที่สุด เรามีทุกประเภทของนก ปลาทอง สุนัขดี และแมวแมวเป็นสัตว์ที่ใหญ่ และสวยงาม เขามีสีดำดำทุกคน และสูง เขาเป็นอัจฉริยะเพื่อที่ฉันภรรยามักจะหัวเราะเกี่ยวกับอะไรบางคนเชื่อว่า บางคนเชื่อว่า แมวสีดำทั้งหมดเป็นความชั่วร้าย ศัตรูในของแมวร่างกายดาวพลูโตซึ่งคือชื่อของแมวตัวชื่นชอบ มันเป็นเสมอฉันผู้ให้อาหารเขา และเขาตามฉันทุกบ่อยครั้งผมจะหยุดเขาจากการตามเราผ่านการถนน ปี และเขาอาศัยอยู่อย่างมีความสุขร่วมกัน ส่วนของเพื่อนแต่ในระหว่างปี ฉันถูกเปลี่ยนแปลง มันเป็นที่ศัตรูร้ายของมนุษย์เรียกว่าเครื่องดื่มที่เปลี่ยนแปลงฉัน ฉันไม่ชนิด รักคนผู้รู้ก่อน ฉันเติบโตมากขึ้นและเห็นแก่ตัวมากขึ้น ผมมักจะโกรธทันทีเกี่ยวกับความสำคัญสิ่งที่ เริ่มใช้ภาษาที่ไม่สุภาพ ที่สุดของทั้งหมดมีของฉัน1บางครั้งผมตีภรรยา และ โดยขณะนั้น แน่นอน ฉันมักจะมีทำสิ่งที่น่ากลัวให้สัตว์ของเราภรรยา ฉันจะตีเธอบางครั้ง และ เวลานั้น แน่นอน ฉันมักไม่ทำสิ่งที่น่ากลัวให้สัตว์ของเรา เข้าชมทั้งหมดพวกเขา — แต่ดาวพลูโตไม่ แต่ ฉันเจ็บป่วยคือการแย่โอ้ใช่ เครื่องดื่มเป็นการเจ็บป่วย เร็ว ๆ นี้ เริ่มเจ็บดาวพลูโตที่รักของฉันเกินไปผมจำได้ว่า คืนดีกัน ฉันมาบ้านสาย เต็มไปด้วยดื่มอีก ฉันไม่สามารถเข้าใจเหตุผลดาวพลูโตไม่ยินดีเห็นฉัน แมวอยู่ห่างจากฉัน ดาวพลูโตของฉันได้ไม่ต้องมาใกล้ฉัน ฉันจับเขา และเลือกเขาขึ้น โฮลดิ้งเขาอย่างยิ่ง เขากลัวฉัน และบิตฉันมือทันที ไม่มีตัวเองอีกด้วย ใครอยู่ในของฉัน2ร่างกาย: คนร้าย และบ้าดื่ม ผมเอามีดของฉันจากกระเป๋าของฉัน จัดสัตว์ไม่ดี โดยคอของเขา และตัดออกหนึ่งตาของเขาเช้าวันถัดไป ใจของฉันเป็นความเจ็บปวดและน่ากลัวเมื่อฉันตื่นขึ้น ผมขออภัยอย่างลึกซึ้ง ฉันไม่สามารถเข้าใจวิธีไม่ดังกล่าวเป็นสิ่งชั่วร้าย แต่เครื่องดื่มเร็ว ๆ นี้ช่วยในการลืมช้าแมวได้ดี เร็ว ๆ นี้ เขารู้สึกปวดมากขึ้น มีได้ตอนนี้เท่านั้นเกลียดแห้งหลุมที่ตาเคย เขาเริ่มไปรอบบ้านตามปกติอีกครั้ง ไม่เคยมาใกล้ฉันตอนนี้ แน่นอน และเขาวิ่งหนีไปเมื่อฉันเดินไปปิดรู้ว่า เขาไม่รักฉันอีก ตอนแรก ผมเศร้า แล้วช้า ฉันเริ่มรู้สึกโกรธ และไม่ได้อีกน่ากลัวสิ่ง...ผมจะทำได้ — ฉันไม่สามารถหยุดตัวเองได้ ไม่ได้ มีความน่ากลัวความโศกเศร้าในหัวใจของฉัน – เพราะฉันรู้ว่า มันเป็นความชั่วร้าย และที่เป็นเหตุผลที่ฉันไม่ได้ — ใช่ ฉันไม่ได้ก็ เพราะผมรู้ว่า มันเป็นความชั่วร้าย ฉันไม่ได้ทำอะไรฉันจับแมว และแขวนเขา โดยคอจากต้นไม้ของเขาจนกระทั่งเขาได้ตายไปคืนนั้นตื่นขึ้นอย่างฉับพลันโดยไฟไหม้ ฉันได้ยินคนนอก shouting, ' ไฟ ไฟไหม้!' บ้านเราได้เขียน คนรับใช้ของเราและภรรยาได้โชคดีหลบหนีเรายืนอยู่ และดูเหมือนบ้านเขียนลงไปพื้นดินมีอะไรเหลือของเช้าวันถัดไปทั้งหมดที่กำแพงพังลงในตอนกลางคืน ยกเว้นหนึ่งตัวกำแพงกลางบ้าน ฉันรู้นี้ผนังทำไมไม่เขียน: เนื่องจากมีปูนฉาบใหม่นั้น ปูนได้ยังค่อนข้างเปียกผมแปลกใจที่เห็นฝูงชนของคนขึ้นอยู่กับพวกเขากำลังพูด และดูเหมือน จะค่อนข้างตื่นเต้น ฉันไปใกล้ชิด และมองผ่านไหล่ของพวกเขา ผมเห็นรูปร่างสีดำใน3ผมเห็นรูปร่างสีดำในปูนขาวใหม่ มันเป็นรูปร่างของแมว แขวนคอของมันโดยการปูนสีขาวใหม่ มันเป็นรูปร่างของแมวใหญ่ แขวนด้วยคอของมันผมมองที่รูปร่างกับสยองขวัญสมบูรณ์ หลายนาทีผ่านก่อนสามารถคิดได้อย่างชัดเจนอีกด้วย ผมรู้ว่า ผมจะพยายามคิดว่า ชัดเจน ผมจะทราบเหตุก็มีฉันจำแขวนแมวในสวนของบ้านต่อไปdoor. During the fire the garden was full of people. Probably,someone cut the dead cat from the tree and threw it through thewindow — to try and wake me. The falling walls pressed theanimal's body into the fresh plaster. The cat burned completely,leaving the black shape in the new plaster. Yes, I was sure that waswhat happened.But I could not forget that black shape for months. I evensaw it in my dreams. I began to feel sad about losing theanimal. So I began to look for another one. I looked mostlyin the poor parts of our town where I went drinking. Isearched for another black cat, of the same size and type asPluto.One night, as I sat in a dark and dirty drinking-house, Inoticed a black object on top of a cupboard, near some bottles ofwine. I was surprised when I saw it. 'I looked at those bottles afew minutes ago,' I thought, 'and I am sure that object was notthere before . .I got up, and went to see what it was. I put my hand up,touched it, and found that it was a black cat — a very large one, aslarge as Pluto. He looked like Pluto too — in every way but one:Pluto did not have a white hair anywhere on his body; this cathad a large white shape on his front.He got up when I touched him, and pressed the side of hishead against my hand several times. He liked me. This was theanimal I was looking for! He continued to be very friendly andlater, when I left, he followed me into the street. He came all theway home with me — we now had another house — and came5inside. He immediately jumped up on to the most comfortablechair and went to sleep. He stayed with us, of course. He lovedboth of us and very soon he became my wife's favouriteanimal.But, as the weeks passed, I began to dislike the animal moreand more. I do not know why, but I hated the way he loved me.Soon, I began to hate him — but I was never unkind to him. Yes, Iwas very careful about that. I kept away from him because Iremembered what I did to my poor Pluto. I also hated the animalbecause he only had one eye. I noticed this the morning after hecame home with me. Of course, this only made my dear wifelove him more!But the more I hated the cat, the more he seemed to loveme. He followed me everywhere, getting under my feet allthe time. When I sat down, he always sat under my chair.Often he tried to jump up on my knees. I wanted to murderhim when he did this, but I did not. I stopped myselfbecause I remembered Pluto, but also because I was afraid ofthe animal.How can I explain this fear? It was not really a fear ofsomething evil . . . but then how else can I possibly describeit? Slowly, this strange fear grew into horror. Yes, horror. IfI tell you why, you will not believe me. You will think Iam mad.Several times, my wife took the cat and showed me thewhite shape on his chest. She said the shape was slowlychanging. For a long time I did not believe her, but slowly,after many weeks, I began to see that she was right. Theshape was changing. Its sides were becoming straighter andstraighter. It was beginning to look more and more like anobject . . . After a few more weeks, I saw what the shape was.It was impossible not to see! There, on his front, was theshape of an object I am almost too afraid to name . . . It6There, on the cat's front was the shape of that terrible machine of painand death — the gallows!was that terrible machine of pain and death — yes, theGALLOWS!*I no longer knew the meaning of happiness, or rest. Duringthe day, the animal never left me. At night he woke me upnearly every hour. I remember waking from terrible dreams andfeeling him sitting next to my face, his heavy body pressing downon my heart!I was now a very different man. There was not the smallestpiece of good left in me. I now had only evil thoughts — thedarkest and the most evil thoughts. I hated everyone andeverything, my dear wife too.One day she came down into the cellar with me to cut somewood (we were now too poor to have a servant). Of course, the* Gallows. The place where criminals are hanged.7I tried to cut the animal in two. My wife stopped my arm withher hand. This made me even more angry.cat followed me down the stairs and nearly made me fall. Thismade me so angry, that I took the axe and tried to cut the animalin two. But as I brought the axe down, my wife stopped my armwith her hand. This made me even more angry, and I pulled her
hand away from my wrist, lifted the tool again, brought it down
hard and buried it in the top of her head.
I had to hide the body. I knew I could not take it out of
the house. The neighbours noticed everything. I thought of
cutting it into pieces and burning it. I thought of burying it
in the floor of the cellar. I thought of throwing it into the
river at the end of the garden. I thought of putting it into a
wooden box and taking it out of the house that way. In the
end, I decided to hide the body in one of the walls of the
cellar.
It was quite an old building, near the river, so the walls of
the cellar were quite wet and the plaster was soft. There was
new plaster on one of the walls, and I knew that underneath it
the wall was not very strong. I also knew that this wall was very
thick. I could hide the body in the middle of it.
It was not difficult. I took off some plaster, took out a few
stones and made a hole in the earth that filled the middle of the
wall. I put my wife there, put back the stones, made some new
plaster and put it on the wall. Then I cleaned the floor, and
looked carefully round. Everything looked just as it did before.
Nobody would ever know.
Next, I went upstairs to kill the cat. The animal

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แมวดำคุณจะไม่เชื่อเรื่องนี้ แต่มันเป็นเรื่องจริงที่เป็นจริงขณะที่ผมนั่งเขียนนี่เป็นความจริงตามที่ผมจะตายในตอนเช้า ใช่เรื่องนี้จบลงด้วยการสิ้นสุดของฉันกับการตายของฉันในวันพรุ่งนี้. ฉันได้รับเสมอชนิดและทุกคนที่รักคนที่จะบอกคุณนี้ พวกเขาจะบอกคุณว่าฉันได้รักเสมอสัตว์มากกว่าสิ่งใด เมื่อตอนที่ผมยังเป็นเด็กเล็ก ๆ น้อย ๆ ครอบครัวของฉันเคยมีสัตว์ที่แตกต่างกันหลายรอบบ้าน ในฐานะที่ผมเติบโตขึ้นมาผมใช้เวลาส่วนใหญ่กับพวกเขาฉันให้พวกเขามีอาหารของพวกเขาและการทำความสะอาดพวกเขา. ฉันแต่งงานเมื่อฉันยังเด็กมากและฉันก็มีความสุขที่จะหาว่าภรรยาของฉันรักเพื่อนทุกคนของสัตว์ของเราให้มากที่สุดเท่าที่ผมทำ. เธอซื้อเราสัตว์ที่สวยที่สุด เรามีทุกประเภทของนกปลาทองสุนัขที่ดีและแมว. แมวเป็นสัตว์ที่มีขนาดใหญ่มากและสวยงาม เขาเป็นสีดำสีดำมากกว่าและฉลาดมาก เขาจึงอัจฉริยะที่ฉันภรรยามักจะหัวเราะเกี่ยวกับสิ่งที่บางคนเชื่อ บางคนเชื่อว่าแมวสีดำทั้งหมดเป็นความชั่วร้ายศัตรูในแมวร่างกาย. ดาวพลูโต - นี้เป็นชื่อแมว - เป็นที่ชื่นชอบของฉัน มันเป็นเสมอฉันซึ่งทำให้เขาอาหารของเขาและเขาก็ทำตามฉันทุกที่. ฉันมักจะมีที่จะหยุดเขาจากการติดตามเราผ่านถนน! ปีที่ผ่านมาและเขามีความสุขฉันอาศัยอยู่ร่วมกันที่ดีที่สุดของเพื่อน. แต่ในช่วงปีที่ผ่านมาผมได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างช้าๆ มันคือการที่ศัตรูชั่วร้ายของผู้ชายที่เรียกว่าเครื่องดื่มที่ได้รับการเปลี่ยนแปลงฉัน ผมก็ไม่ได้ชนิดที่คนรักคนรู้มาก่อน ผมเติบโตมากขึ้นและเห็นแก่ตัวมากขึ้น ผมก็มักจะอยู่ ๆ ก็โกรธไม่สำคัญสิ่งที่ ผมเริ่มที่จะใช้ภาษาที่ไม่ดีที่สุดของทั้งหมดที่มีของฉัน1 ฉันตีภรรยาของผมบางครั้ง และตามเวลาที่แน่นอนผมก็มักจะทำสิ่งที่น่ากลัวกับสัตว์ของเรา. ภรรยา ฉันก็ตีบางครั้งเธอ และตามเวลาที่แน่นอนผมมักจะทำสิ่งที่น่ากลัวกับสัตว์ของเรา ฉันตีทั้งหมดของพวกเขา - แต่ไม่เคยพลูโต แต่การเจ็บป่วยของฉันได้เลวร้ายลงโอ้ใช่เครื่องดื่มเจ็บป่วย! เร็ว ๆ นี้ผมเริ่มที่จะทำร้ายฉันรักพลูโตเกินไป. ผมจำได้ว่าคืนนั้นได้เป็นอย่างดี ฉันมาที่บ้านปลายเต็มรูปแบบของเครื่องดื่มอีกครั้ง ผมไม่เข้าใจว่าทำไมดาวพลูโตไม่พอใจที่จะเห็นฉัน แมวได้รับอยู่ห่างจากฉัน ดาวพลูโตของฉันไม่ได้ต้องการที่จะเข้ามาใกล้ฉัน! ผมจับเขาและเลือกเขาขึ้นเขาถือมั่น เขากลัวของฉันและฉันกัดมือ. ทันใดนั้นผมไม่ได้เป็นตัวเองอีกต่อไป คนอื่นที่อยู่ในของฉัน2 ร่างกาย: คนชั่วและเครื่องดื่มบ้า! ผมเอามีดของฉันจากกระเป๋าของฉันได้จัดให้มีสัตว์ที่น่าสงสารจากคอของเขาและตัดออกจากหนึ่งในสายตาของเขา. เช้าวันรุ่งขึ้นใจของฉันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความสยองขวัญเมื่อฉันตื่นขึ้นมา ผมรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง ฉันไม่สามารถเข้าใจวิธีการที่ฉันจะทำเช่นสิ่งที่ชั่วร้าย แต่เครื่องดื่มที่ช่วยให้เร็ว ๆ นี้ฉันจะลืม. ช้าแมวดีขึ้น ในไม่ช้าเขารู้สึกว่าไม่มีอาการปวดมากขึ้น มีตอนนี้เพียงหลุมแห้งที่น่าเกลียดตาเคยเป็น เขาเริ่มที่จะไปรอบบ้านตามปกติอีกครั้ง เขาไม่เคยเข้ามาใกล้ฉันตอนนี้แน่นอนและเขาวิ่งหนีออกมาเมื่อผมไปเกินไปใกล้. ผมรู้ว่าเขาไม่ได้รักฉันอีกต่อไป ตอนแรกผมก็เศร้า จากนั้นค่อย ๆ ผมก็เริ่มที่จะรู้สึกโกรธและฉันไม่น่ากลัวอีกสิ่ง . . ผมต้องทำมัน - ฉันไม่สามารถหยุดตัวเอง ฉันไม่ได้มีความน่ากลัวความโศกเศร้าในหัวใจของฉัน - เพราะผมรู้ว่ามันเป็นความชั่วร้าย และนั่นก็คือเหตุผลที่ฉันไม่ได้ - ใช่! ฉันไม่ได้เพราะผมรู้ว่ามันเป็นความชั่วร้าย ผมทำอะไรผมจับแมวและแขวนเขาโดยคอของเขาจากต้นไม้จนกว่าเขาจะตาย. คืนฉันตื่นขึ้นมาอย่างกระทันหันที่ - เตียงของฉันถูกไฟไหม้ ผมได้ยินคนที่อยู่นอกตะโกน 'ไฟ! ไฟ!' บ้านของเราถูกเผาไหม้! . ฉันภรรยาของฉันและคนรับใช้ของเราโชคดีที่จะหลบหนีเรายืนดูเป็นบ้านเผาลงไป. พื้นดิน. มีอะไรเหลืออยู่ของอาคารเช้าวันรุ่งขึ้นเป็นทั้งหมดกำแพงทรุดตัวลงในช่วงกลางคืนยกเว้นหนึ่ง- ผนังในช่วงกลางของบ้าน ฉันรู้ว่าทำไมผนังนี้ไม่ได้เผาไหม้เพราะมีพลาสเตอร์ใหม่ในมัน พลาสเตอร์ก็ยังคงเปียกค่อนข้าง. ฉันรู้สึกประหลาดใจที่จะเห็นฝูงชนของคนที่ติดกับผนัง. พวกเขาได้พูดคุยและดูเหมือนจะค่อนข้างตื่นเต้น ผมไปใกล้ชิดและมองไปไหล่ของพวกเขา ผมเห็นรูปทรงดำใน3 ผมเห็นรูปร่างสีดำในพลาสเตอร์สีขาวใหม่ มันเป็นรูปร่างของแมวขนาดใหญ่ห้อยคอ. พลาสเตอร์สีขาวใหม่ มันเป็นรูปทรงของแมวที่มีขนาดใหญ่ห้อยคอ. ผมมองที่รูปร่างด้วยความกลัวที่สมบูรณ์ หลายนาทีผ่านไปก่อนที่ฉันจะคิดอย่างชัดเจนอีกครั้ง ผมรู้ว่าผมจะพยายามที่จะคิดอย่างชัดเจน ฉันจะต้องทราบว่าทำไมมันอยู่ที่นั่น. ผมจำแขวนแมวในสวนของบ้านต่อไปที่ประตู ในช่วงที่ไฟไหม้สวนที่เต็มไปด้วยผู้คน อาจจะมีคนตัดแมวตายจากต้นไม้และโยนมันผ่านหน้าต่าง- และพยายามปลุกฉัน กำแพงล้มกดร่างกายของสัตว์เข้ามาในพลาสเตอร์ที่สดใหม่ แมวเผาสมบูรณ์ออกจากรูปร่างสีดำในพลาสเตอร์ใหม่ ใช่ผมมั่นใจว่าเป็นสิ่งที่เกิดขึ้น. แต่ผมไม่สามารถลืมว่ารูปร่างสีดำสำหรับเดือน ผมก็เห็นว่ามันอยู่ในความฝันของฉัน ผมเริ่มที่จะรู้สึกเศร้ากับการสูญเสียสัตว์ ดังนั้นผมจึงเริ่มที่จะมองหาอีกคนหนึ่ง ส่วนใหญ่ผมมองในส่วนที่ดีของเมืองของเราที่ผมไปดื่ม ฉันหาแมวดำอีกขนาดเดียวกันและประเภทเป็นดาวพลูโต. คืนหนึ่งขณะที่ผมนั่งอยู่ในที่มืดและสกปรกดื่มบ้านผมสังเกตเห็นวัตถุสีดำที่ด้านบนของตู้ใกล้กับบางส่วนของขวดไวน์ ฉันรู้สึกประหลาดใจเมื่อฉันเห็นมัน 'ผมมองไปที่ขวดเหล่านั้นไม่กี่นาทีที่ผ่านมาว่า' ฉันคิดว่า 'และผมแน่ใจว่าวัตถุไม่ได้มีมาก่อน . ผมได้ขึ้นไปดูสิ่งที่มันเป็น ฉันใส่มือของฉันขึ้นสัมผัสมันและพบว่ามันเป็นแมวดำ - หนึ่งที่มีขนาดใหญ่มากในขณะที่มีขนาดใหญ่เป็นดาวพลูโต เขามองเหมือนดาวพลูโตมากเกินไป - แต่ในทางที่ทุกคน: ดาวพลูโตไม่ได้มีผมสีขาวที่ใดก็ได้ในร่างกายของเขา; แมวนี้มีรูปทรงสีขาวขนาดใหญ่ที่ด้านหน้าของเขา. เขาลุกขึ้นเมื่อฉันสัมผัสเขาและกดด้านข้างของเขาหัวกับมือของฉันหลายครั้ง เขาชอบฉัน นี่เป็นสัตว์ที่ผมกำลังมองหา! เขายังคงเป็นมิตรมากและต่อมาเมื่อผมออกจากเขาตามผมไปที่ถนน เขาเดินเข้ามาทุกทางกลับบ้านกับฉัน - เราตอนนี้มีบ้านอื่น - มา 5 ภายใน ทันทีที่เขากระโดดขึ้นไปบนที่สะดวกสบายที่สุดเก้าอี้และไปนอน เขาอยู่กับเราแน่นอน เขารักทั้งสองของเราและเร็ว ๆ นี้เขาได้กลายเป็นที่ชื่นชอบของภรรยาของฉันสัตว์. แต่เป็นสัปดาห์ที่ผ่านมาผมเริ่มจะไม่ชอบสัตว์มากขึ้นและมากขึ้น . ผมไม่ทราบว่าทำไม แต่ฉันเกลียดวิธีที่เขารักฉันเร็วๆ นี้ผมเริ่มที่จะเกลียดเขา - แต่ฉันก็ไม่เคยที่ไร้ความปรานีกับเขา ใช่ฉันเป็นระมัดระวังเกี่ยวกับการที่ ผมเก็บไว้ห่างจากเขาเพราะผมจำได้ว่าสิ่งที่ฉันได้ไปดาวพลูโตที่ไม่ดีของฉัน ฉันยังเกลียดสัตว์เพราะเขามีเพียงหนึ่งตา ผมสังเกตเห็นนี้ตอนเช้าหลังจากที่เขามาที่บ้านกับฉัน ของหลักสูตรนี้ทำเพียงภรรยาที่รักของฉันรักเขามากขึ้น! แต่ยิ่งฉันเกลียดแมวมากขึ้นดูเหมือนว่าเขาจะรักฉัน เขาเดินตามฉันทุกที่ที่ได้รับภายใต้เท้าของฉันทุกเวลา เมื่อฉันนั่งลงเขามักจะนั่งอยู่ใต้เก้าอี้ของฉัน. บ่อยครั้งที่เขาพยายามที่จะกระโดดขึ้นไปบนหัวเข่าของฉัน ฉันอยากจะฆ่าเขาเมื่อเขาทำอย่างนี้ แต่ผมไม่ได้ ฉันหยุดตัวเองเพราะผมจำได้ว่าดาวพลูโตแต่ยังเพราะผมกลัวของสัตว์. ฉันจะอธิบายความกลัวนี้? มันไม่ได้จริงๆความกลัวของสิ่งที่ชั่วร้าย . . แต่แล้ววิธีการที่ฉันสามารถอาจจะอธิบายมันได้หรือไม่ ช้านี้กลัวแปลกกลายเป็นหนังสยองขวัญ ใช่สยองขวัญ ถ้าผมบอกคุณว่าทำไมคุณจะไม่เชื่อฉัน คุณจะคิดว่าฉันที่ฉันบ้า. หลายครั้งที่ภรรยาของฉันเอาแมวและแสดงให้ฉันเห็นรูปสีขาวบนหน้าอกของเขา เธอบอกว่ารูปร่างค่อย ๆเปลี่ยน เป็นเวลานานผมไม่เชื่อว่าเธอ แต่ช้าหลังจากหลายสัปดาห์ที่ผ่านมาผมเริ่มที่จะเห็นว่าเธอขวา รูปร่างก็เปลี่ยน ด้านข้างได้กลายเป็นตรงและตรง มันเป็นจุดเริ่มต้นที่จะมองมากขึ้นและมากขึ้นเช่นวัตถุ . . หลังจากที่สัปดาห์ที่ผ่านมามากขึ้นไม่กี่ผมเห็นสิ่งที่รูปร่างเป็น. มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เห็น! มีที่อยู่ด้านหน้าของเขาเป็นรูปร่างของวัตถุที่ผมเกือบเกินไปกลัวที่จะชื่อ . . มัน6 มีที่อยู่ด้านหน้าของแมวเป็นรูปทรงของเครื่องที่น่ากลัวของความเจ็บปวดและความตาย - ตะแลงแกงได้ว่าเครื่องที่น่ากลัวของความเจ็บปวดและความตาย- ใช่! GALLOWS * ฉันไม่รู้ว่าความหมายของความสุขหรือส่วนที่เหลือ ในระหว่างวันที่สัตว์ไม่เคยทิ้งฉัน ในเวลากลางคืนเขาตื่นฉันขึ้นเกือบทุกชั่วโมง ผมจำได้ว่าตื่นจากความฝันที่น่ากลัวและความรู้สึกที่เขานั่งอยู่ติดกับใบหน้าของฉัน, ร่างกายของเขาหนักกดลงบนหัวใจของฉัน! ผมตอนนี้เป็นคนที่แตกต่างกันมาก ไม่มีที่เล็กที่สุดชิ้นส่วนของด้านซ้ายที่ดีในตัวผม ตอนนี้ผมมีความคิดชั่วร้าย - ตามที่มืดที่สุดและความคิดชั่วร้ายมากที่สุด ฉันเกลียดทุกคนและทุกอย่างภรรยาที่รักของฉันเกินไป. วันหนึ่งเธอมาลงไปในห้องใต้ดินกับผมที่จะตัดบางไม้ (ตอนนี้เรามีความยากจนเกินไปที่จะมีคนรับใช้) แน่นอน* ตะแลงแกง สถานที่ที่มีการแขวนคออาชญากร. 7 ผมพยายามที่จะตัดสัตว์สอง ภรรยาของฉันหยุดแขนของฉันด้วยมือของเธอ นี้ทำให้ผมโกรธมากยิ่งขึ้น. แมวตามฉันลงบันไดและเกือบทำให้ผมตกอยู่ นี้ทำให้ผมโกรธมากที่ผมเอาขวานและพยายามที่จะตัดสัตว์ในสอง แต่ที่ผมนำขวานลงภรรยาของฉันหยุดแขนของฉันด้วยมือของเธอ นี้ทำให้ผมโกรธมากยิ่งขึ้นและผมดึงเธอมือออกจากข้อมือของฉันยกเครื่องมืออีกครั้งนำมันลงมาอย่างหนักและฝังไว้ในที่ด้านบนของหัวของเธอ. ฉันต้องซ่อนร่างกาย ผมรู้ว่าผมไม่สามารถเอามันออกจากบ้าน เพื่อนบ้านสังเกตเห็นทุกอย่าง ฉันคิดว่าการตัดมันออกเป็นชิ้น ๆ และการเผาไหม้มัน ฉันคิดว่ามันฝังอยู่บนพื้นห้องใต้ดิน ฉันคิดว่าการโยนมันลงไปในแม่น้ำในตอนท้ายของสวน ฉันคิดว่าการวางลงในกล่องไม้และนำมันออกจากบ้านว่าวิธีการ ในตอนท้ายผมตัดสินใจที่จะซ่อนร่างกายในหนึ่งของผนังของห้องใต้ดิน. มันก็ค่อนข้างเป็นอาคารเก่าใกล้แม่น้ำเพื่อให้ผนังของห้องใต้ดินเปียกมากและพลาสเตอร์นุ่ม มีพลาสเตอร์ใหม่ที่หนึ่งของผนังและฉันรู้ว่ามันอยู่ภายใต้ผนังไม่แข็งแรงมาก ฉันก็รู้ว่ากำแพงนี้เป็นอย่างหนา ฉันจะซ่อนร่างกายในช่วงกลางของมัน. มันก็ไม่ยาก ผมเอาพลาสเตอร์ปิดบางเอาออกไม่กี่ก้อนหินและทำหลุมในโลกที่เต็มไปตรงกลางของที่ผนัง ฉันใส่ภรรยาของฉันมีหินนำกลับมาทำใหม่บางพลาสเตอร์และวางไว้บนผนัง แล้วฉันจะทำความสะอาดพื้นและมองไปรอบ ๆ อย่างรอบคอบ ทุกสิ่งที่มองเช่นเดียวกับมันก่อน. ไม่มีใครเคยจะรู้. ต่อไปผมจะเดินขึ้นบันไดที่จะฆ่าแมว สัตว์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณแมวดำจะไม่เชื่อเรื่องนี้ แต่มันเป็นเรื่องจริง
ความจริงที่ว่าฉันนั่งเขียนมันเป็นความจริงที่ผมจะตายใน
ตอนเช้า ใช่ เรื่องนี้จบลงด้วยการสิ้นสุดของฉันกับความตายของฉันพรุ่งนี้
.
ฉันได้รับเสมอเป็นคนน่ารัก
ทุกคนจะบอกคุณเรื่องนี้ พวกเขาจะบอกคุณว่าฉันมีความรักเสมอ
สัตว์มากกว่าอะไรทั้งนั้น ตอนฉันเป็นเด็ก ครอบครัวของฉัน
มักจะมีสัตว์ต่าง ๆรอบบ้าน ขณะที่ผมขยายตัว
ขึ้น ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของฉันกับพวกเขา ให้พวกเขาทำความสะอาดพวกเขาและอาหาร
.
ฉันแต่งงานเมื่อฉันยังเด็กมากและผมมีความสุขที่จะหา
ที่ภรรยาผมรักทั้งหมดของสัตว์เพื่อนของเราเท่าที่ผม .
เธอซื้อสัตว์ที่สวยงามมาก เรามีทุกประเภทของ
นก ปลาทอง สุนัขและแมว
แมวมากขนาดใหญ่และสวยงามสัตว์ เขาเป็นคนผิวดำ
สีดำไปทั่วและมากฉลาด เขาเป็นคนฉลาดที่ภรรยาของฉัน
มักจะหัวเราะเรื่องอะไร บางคนเชื่อ บางคน
คนเชื่อว่า แมวสีดำก็ร้าย ศัตรูในร่างของ

พลูโต - แมว นี้เป็นชื่อของแมวของฉันชื่นชอบ มันคือ
เสมอฉันที่ให้อาหารของเขา เขาติดตามผมไปทุกที่ .
ฉันมักจะต้องหยุดเขาจากการติดตามเราผ่าน
ถนน ปี และเขาก็อาศัยอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขที่สุด

เพื่อน แต่ในระหว่างปีนั้นฉันกำลังเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ มันคือศัตรูร้ายของชายที่ถูกเรียกว่า
ดื่มที่เปลี่ยนฉัน ผม
ไม่เหมือน คน คน รัก รู้มาก่อน ผมเติบโตมากขึ้น
และเห็นแก่ตัวมากขึ้น ผมอยู่บ่อยๆ ก็โกรธเรื่องไม่สำคัญ
สิ่งผมเริ่มที่จะใช้ภาษาที่ไม่ดี ส่วนใหญ่ของทั้งหมดด้วย

1 ของฉันฉันตีภรรยาของฉันบางครั้ง และด้วยเวลาที่แน่นอน , ฉันมักจะทำสิ่งเลวร้ายกับสัตว์ของเรา
.
ภรรยา ฉันตีเธอในบางครั้ง และเวลาที่แน่นอน ผมก็มักจะทำสิ่งแย่ๆ
สัตว์ของเรา ผมตีทั้งหมดของ
- แต่ไม่เคยพลูโต แต่อาการของฉันแย่ลงอ่ะ
ครับ ดื่มเป็นเจ็บป่วย !เร็วๆ นี้ฉันเริ่มเจ็บ

พลูโตที่รักเหมือนกัน ผมจำคืนนั้นได้เป็นอย่างดี ผมกลับบ้านดึก เต็ม
ดื่มอีกครั้ง ฉันไม่สามารถเข้าใจว่าทำไมพลูโตไม่พอใจ
ที่เห็นฉัน แมว อยู่ห่างจากฉัน ของผมพลูโตทำ
ไม่ต้องมาใกล้ฉัน ฉันจับเขาและรับเขา
ขึ้นถือเขาอย่างยิ่ง เค้ากลัวผม และกัดมือของฉัน
.
จู่ๆ ก็ไม่ใช่ตัวเองอีก ใครอยู่

2 ของฉันร่างกาย : คนที่ชั่วร้าย และบ้ากับดื่ม ฉันเอามีดจาก
กระเป๋า ถือสัตว์ที่น่าสงสาร โดยคอของเขาและตัดออกหนึ่ง

ตาของเขา เช้าวันรุ่งขึ้น จิตใจของฉันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความน่ากลัว
เมื่อฉันตื่น ผมเสียใจอย่างสุดซึ้ง ผมไม่สามารถเข้าใจวิธีการ
ผมสามารถทำสิ่งเลวร้ายอย่างนี้ . แต่ดื่มแล้วช่วยให้ฉัน

ค่อยๆลืม แมวอาการดีขึ้น เร็ว ๆนี้เขารู้สึกปวดมากขึ้น มี
คือตอนนี้เท่านั้นที่น่าเกลียดบริการหลุมที่ตาเคย เขา
เริ่มไปรอบบ้านเป็นปกติอีกครั้ง เขาไม่เคยมา
ใกล้ฉัน ในตอนนี้ และเขาหนีไปตอนผมไปด้วย

ปิด ผมรู้ว่าเขาไม่ได้รักฉันอีกต่อไปแล้ว ตอนแรกผมก็เสียใจ งั้น
ช้าๆ ผมเริ่มรู้สึกโกรธ และฉันจะทำอีกสิ่งที่น่ากลัว
. . . . . . . .
ฉันต้องทำ - ฉันไม่สามารถหยุดตัวเองได้ ฉันทำมันกับแย่
ความเศร้าในจิตใจของฉัน เพราะฉันรู้ว่ามันคือปีศาจ และนั่นคือ
ทำไปทำไมครับ ฉันทำมันเพราะฉันว่ามันเป็นปีศาจ ฉันทำอะไร ?
ผมจับแมวและแขวนคอเขาจากต้นไม้จน

แล้ว คืนนั้นผมตื่นขึ้นมาก็นอน ผมก็ถูกไฟไหม้ ฉันได้ยินผู้คนภายนอก
ตะโกน " ไฟไหม้ ! ไฟ ! บ้านเรา
ไหม้ ! ผม ภรรยา และผู้รับใช้ของเรา
โชคดีที่หนีออกมาได้เรายืนดูบ้านเผาลง

ไม่มีพื้นดิน ด้านซ้ายของอาคารในเช้าวันถัดไป .
ผนังทั้งหมดหล่นลงในช่วงกลางคืน ยกเว้น - ผนัง
ตรงกลางของบ้าน ผมรู้แล้วว่าทำไมกำแพงนี้ไม่ได้
เขียน : เพราะมีปูนใหม่บน ปูนยัง

ค่อนข้างเปียก ผมตกใจมากที่เห็นฝูงชนของคนข้างๆ กำแพง
พวกเขาคุยกันและดูเหมือนจะค่อนข้างตื่นเต้น ผมไป
ใกล้ชิดและมองผ่านไหล่ของพวกเขา ผมเห็นรูปร่างดำ
3
ผมเห็นรูปร่างสีดำในพลาสเตอร์สีขาวใหม่ มันเป็นรูปร่าง
แมวขนาดใหญ่ ห้อยคอ
ปูนสีขาวใหม่ มันเป็นรูปแมวขนาดใหญ่ ห้อยคอด้วย
.
ผมมองรูปร่างกับความน่ากลัวที่สมบูรณ์ ผ่านไปหลายนาที
ก่อนที่ฉันจะคิดอย่างชัดเจนอีกครั้งผมรู้ว่าผมต้องลอง

คิดอย่างชัดเจน ผมต้องรู้ให้ได้ว่าทำไมมันมี
จำได้แขวนแมวในสวนของบ้านต่อไป
ประตู ระหว่างไฟสวนที่เต็มไปด้วยผู้คน น่าจะเป็น
คนตัดแมวที่ตายจากต้นไม้และโยนมันผ่าน
หน้าต่างและพยายามปลุกฉัน ผนังสาย กดร่างของสัตว์ในพลาสเตอร์
สด แมว
เผาทั้งหมด