Is it possible to live without spen

Is it possible to live without spending any cash whatsoever? After becoming disillusioned with consumer society, one man decided to give it a tryMark BoyleMon 9 Nov 2009 00.05 GMTFirst published on Mon 9 Nov 2009 00.05 GMTShares1,093Comments48Mark Boyle, aka no-cash man Mark Boyle in his caravan on the farm where he lives. Photograph Sam FrostThe morning I finally decided to give up using cash, the whole world changed. It was the same day news broke about the banks' misbehaviour in the sub-prime mortgage market, so when I began telling people of my plans, they assumed it was in preparation for some sort of apocalyptic financial meltdown. However, having long viewed credit as a debit against future generations, I was infinitely more worried about what George Monbiot called the "nature crunch". Nature, unfortunately, doesn't do bailouts.I suppose the seeds of my decision to give up money – not just cash but any form of monetary credit – were sown seven years ago, in my final semester of a business and economics degree in Ireland, when I stumbled upon a DVD about Gandhi. He said we should "be the change we want to see in the world". Trouble was, I hadn't the faintest idea what change I wanted to be back then. I spent the next five years managing organic food companies, but by 2007, I realised that even "ethical business" would never be quite enough. The organic food industry, while a massive stepping stone to more ecological living, was rife with some of the same environmental flaws as the conventional system it was trying to usurp – excess plastic packaging, massive food miles, big businesses buying up little ones.AdvertisementMy eureka moment came during an afternoon's philosophising with a mate. We were chatting about global issues such as sweatshops, environmental destruction, factory farms, animal testing labs, wars over resources, when I realised I was looking at the world the wrong way – like a western doctor looks at a patient, focusing on symptoms more than root causes. Instead, I decided to attempt what I awkwardly term "social homeopathy".I believe the key reason for so many problems in the world today is the fact we no longer have to see directly the repercussions of our actions. The degrees of separation between the consumer and the consumed have increased so much that people are completely unaware of the levels of destruction and suffering involved in the production of the food and other "stuff" we buy. The tool that has enabled this disconnection is money.If we grew our own food, we wouldn't waste a third of it as we do today. If we made our own tables and chairs, we wouldn't throw them out the moment we changed the interior decor. If we had to clean our own drinking water, we wouldn't waste it so freely.As long as money exists, these symptoms will surely persist. So I decided, last November, to give it up, for one year initially, and reconnect directly with the things I use and consume.The first step in the process was to find a form of sustainable shelter. For this I turned to the amazing project Freecycle, through which I located a caravan that someone else didn't want any more. I also needed somewhere to put this new home, so I decided to volunteer three days a week at an organic farm near Bristol in return for a place to park my caravan. Had I equated this in terms of my previous salary, it would be like paying penthouse apartment rent for what was effectively a little tin box. But that was the type of thinking I was now trying to get away from.Having no means of paying bills, the next challenge was to set this home up to be off-grid. For heating I installed a wood-burner I'd converted from an old gas bottle, using a flue pipe I had salvaged from the skip. I fuelled it using wood from trees we coppiced on the farm, meaning fuel miles became fuel metres.A local member of the Freeconomy Community (the alternative economy which I founded in 2007), then showed me how to make a "rocket stove" from a couple of old olive oil catering tins that were destined for landfill. This meant that for the next 12 months, I was going to have to cook outside. I was a touch overwhelmed by the thought of cooking in the snow, rain and northerly winds of a British winter. But, surprisingly, it has become one of the joys of my life.While feeding the stove with broken-up old vegetable boxes, I would watch the moon rise in winter and the sun set in summer for the time it took to prepare my evening's repast. Birds in the trees around my kitchen became my new iPod, and observing wildlife taught me much more about nature than any documentary I'd seen on the television.The one thing I did spend money on (about £360) before beginning the experiment was a solar panel to supply me with enough electricity for a light, my laptop and my phone (on which I could only receive calls). Solar isn't ideal because of the embodied energy involved, but at the start of what might be a lifelong journey, I c

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นไปได้ที่จะมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องใช้จ่ายใด ๆ เงินสดใด ๆ หลังจากที่กลายเป็นไม่แยแสกับสังคมบริโภค, ชายคนหนึ่งตัดสินใจที่จะให้มันลอง
มาร์คบอยล์

จันทร์ที่ 9 พฤศจิกายน 2009 00.05 GMTFirst เผยแพร่ในวันจันทร์ 9 พฤศจิกายน 2009 00.05 GMT
หุ้น
1,093
ความคิดเห็น
48
มาร์คบอยล์อาคาไม่มีมนุษย์คนใดเงินสด
มาร์คบอยล์ในคาราวานของเขาใน ฟาร์มที่เขาอาศัยอยู่ ถ่ายภาพแซมฟรอสต์
เช้าวันในที่สุดผมก็ตัดสินใจที่จะเลิกใช้เงินสดทั่วโลกที่มีการเปลี่ยนแปลง มันเป็นข่าวในวันเดียวกันยากจนเกี่ยวกับพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของธนาคารในตลาดจำนอง Sub-prime ดังนั้นเมื่อผมเริ่มบอกคนของแผนของพวกเขาคิดว่ามันเป็นในการเตรียมการจัดเรียงของวิกฤตการเงินสันทรายบาง แต่มีดูยาวเครดิตเดบิตกับคนรุ่นอนาคตผมอนันต์เพิ่มเติมกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่จอร์จเบียตที่เรียกว่า "ธรรมชาติกระทืบ" ธรรมชาติ, น่าเสียดายที่ไม่ได้ทำอนุมัติงบประมาณ

ฉันคิดว่าเมล็ดของการตัดสินใจของฉันที่จะให้ขึ้นเงิน - ไม่เพียง แต่รูปแบบเงินสดของเครดิตทางการเงินใด ๆ - ถูกหว่านเจ็ดปีที่ผ่านมาในภาคการศึกษาสุดท้ายของฉันของระดับธุรกิจและเศรษฐกิจในไอร์แลนด์เมื่อฉันเจอดีวีดีเกี่ยวกับคานธี เขาบอกว่าเราควรจะ "มีการเปลี่ยนแปลงที่เราต้องการที่จะเห็นในโลก" ปัญหาคือผมไม่ได้คิด faintest สิ่งที่เปลี่ยนฉันอยากจะกลับมาแล้ว ผมใช้เวลาห้าปีข้างหน้าการจัดการ บริษัท อาหารอินทรีย์ แต่ปี 2007 ผมตระหนักว่าแม้แต่ "จริยธรรมทางธุรกิจ" จะไม่มากพอ อุตสาหกรรมอาหารอินทรีย์ในขณะที่ก้าวหินขนาดใหญ่กับการใช้ชีวิตในระบบนิเวศมากขึ้นก็เต็มไปด้วยบางส่วนของข้อบกพร่องด้านสิ่งแวดล้อมเช่นเดียวกับระบบเดิมมันก็พยายามที่จะแย่งชิง - บรรจุภัณฑ์พลาสติกส่วนเกินไมล์อาหารขนาดใหญ่ธุรกิจขนาดใหญ่ซื้อถึงคนน้อย

การโฆษณา

ขณะ eureka ของฉันออกมาในช่วงบ่าย philosophising กับเพื่อน เราได้พูดคุยเกี่ยวกับปัญหาระดับโลกเช่นอยุ่ทำลายสิ่งแวดล้อมโรงงานฟาร์มห้องปฏิบัติการทดสอบในสัตว์สงครามเหนือทรัพยากรเมื่อผมรู้ว่าผมกำลังมองไปที่โลกทางที่ผิด - ชอบหมอลักษณ์ตะวันตกที่ผู้ป่วยโดยมุ่งเน้นที่อาการมากขึ้น กว่ารากเหง้า แต่ฉันตัดสินใจที่จะพยายามสิ่งที่ฉันระยะเชื่องช้า "homeopathy สังคม"

ผมเชื่อว่าเหตุผลสำคัญสำหรับปัญหามากมายในโลกวันนี้คือความจริงที่เราไม่ต้องดูโดยตรงผลกระทบจากการกระทำของเรา องศาของการแยกระหว่างผู้บริโภคและผู้บริโภคได้เพิ่มขึ้นมากว่าคนที่มีความสมบูรณ์ไม่รู้ระดับของการทำลายและความทุกข์ทรมานที่เกี่ยวข้องในการผลิตอาหารและ "สิ่งที่" อื่น ๆ ที่เราซื้อ เครื่องมือที่ได้เปิดใช้งานการเชื่อมต่อนี้เป็นเงิน

ถ้าเราเติบโตอาหารของเราเองเราจะไม่เสียหนึ่งในสามของมันในขณะที่เราทำในวันนี้ ถ้าเราทำตารางของเราเองและเก้าอี้ที่เราจะไม่โยนพวกเขาออกมาจากช่วงเวลาที่เราเปลี่ยนการตกแต่งภายใน ถ้าเรามีน้ำดื่มที่สะอาดของเราเองเราจะไม่เสียมันเพื่อให้ได้อย่างอิสระ

ตราบใดที่เงินอยู่แล้วอาการเหล่านี้ก็จะยังคงมี ดังนั้นผมจึงตัดสินใจเมื่อเดือนพฤศจิกายนที่จะให้มันขึ้นเป็นเวลาหนึ่งปีแรกและเชื่อมต่อโดยตรงกับสิ่งที่ผมใช้และบริโภค

ขั้นตอนแรกในกระบวนการที่จะหารูปแบบของที่พักอาศัยอย่างยั่งยืน สำหรับวันนี้ผมหันไปโครงการที่น่าตื่นตาตื่นใจ Freecycle ผ่านที่ฉันอยู่คาราวานที่คนอื่นไม่ต้องการใด ๆ เพิ่มเติม ฉันยังต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งที่จะนำบ้านใหม่นี้ดังนั้นฉันตัดสินใจที่จะเป็นอาสาสมัครสามวันต่อสัปดาห์ในฟาร์มเกษตรอินทรีย์ที่อยู่ใกล้กับบริสตอกลับมาอยู่ในสถานที่จอดคาราวานของฉัน ฉันได้บรรจุเรื่องนี้ในแง่ของเงินเดือนของฉันก่อนหน้ามันจะเป็นเช่นจ่ายเพิงเช่าอพาร์ทเม้นสำหรับสิ่งที่เป็นได้อย่างมีประสิทธิภาพกล่องดีบุกเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่นั่นก็เป็นประเภทของการคิดผมก็กำลังพยายามที่จะได้รับจาก

ไม่มีวิธีการจ่ายเงินค่า, ความท้าทายต่อไปคือการตั้งบ้านนี้ขึ้นเพื่อเป็นปิดตาราง เพื่อให้ความร้อนผมติดตั้งไม้เตาฉันดัดแปลงมาจากขวดก๊าซเก่าโดยใช้ท่อปล่องควันที่ฉันได้กู้ขึ้นมาจากข้าม ฉันเชื้อเพลิงโดยใช้ไม้จากต้นไม้ที่เราป่าละเมาะในฟาร์มที่มีความหมายไมล์เชื้อเพลิงกลายเป็นเชื้อเพลิงเมตร

สมาชิกในท้องถิ่นของ freeconomy ชุมชน (เศรษฐกิจทางเลือกที่ผมก่อตั้งขึ้นในปี 2007) จากนั้นแสดงให้ฉันเห็นวิธีที่จะทำให้ "จรวดเตา" จากคู่ของเก่ากระป๋องน้ำมันมะกอกทำอาหารรับประทานเองที่ถูกลิขิตให้ฝังกลบ นั่นหมายความว่าเป็นเวลา 12 เดือนข้างหน้าผมจะมีการปรุงอาหารนอก ผมก็สัมผัสครอบงำโดยความคิดของการปรุงอาหารในหิมะฝนและลมเหนือของอังกฤษในช่วงฤดูหนาว แต่น่าแปลกใจที่มันได้กลายเป็นหนึ่งในความสุขของชีวิตของฉัน

ในขณะที่อาหารเตากับกล่องผักเก่าเสียขึ้นผมจะดูดวงจันทร์ขึ้นในฤดูหนาวและชุดดวงอาทิตย์ในช่วงฤดูร้อนสำหรับระยะเวลาที่ใช้ในการเตรียมมื้ออาหารเย็นวันของฉัน นกในต้นไม้รอบ ๆ ห้องครัวของฉันกลายเป็น iPod ใหม่ของฉันและการสังเกตสัตว์ป่าสอนให้ฉันมากขึ้นเกี่ยวกับธรรมชาติมากกว่าสารคดีใด ๆ ที่ฉันเคยเห็นในโทรทัศน์

สิ่งหนึ่งที่ฉันได้เงินใช้จ่าย (ประมาณ£ 360) ก่อนที่จะเริ่มการทดลองแผงเซลล์แสงอาทิตย์ในการจัดหาฉันด้วยไฟฟ้าเพียงพอสำหรับแสง, แล็ปท็อปและโทรศัพท์ของฉันของฉัน (ที่ฉันสามารถรับสาย) พลังงานแสงอาทิตย์ไม่เหมาะเพราะพลังงานเป็นตัวเป็นตนเกี่ยวข้อง แต่ในช่วงเริ่มต้นของสิ่งที่อาจจะมีการเดินทางตลอดชีวิตผมค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันทำให้รู้สึกสิ่งแวดล้อมที่ดีที่จะใช้โดยผลิตภัณฑ์แทนการใช้ทรัพยากรเกษตรขาดแคลนและน้ำเพื่อทำให้กระดาษหรือผ้าถุงหรือพลาสติกตามพืช

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณสามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องใช้เงิน หนึ่งตัดสินใจที่จะลองหลังจากภาพลวงตาของสังคมผู้บริโภค
บอยล์มาร์ค
2009 วันจันทร์วันจันทร์วันจันทร์วันจันทร์วันอาทิตย์วันจันทร์วันอาทิตย์วันจันทร์วันจันทร์วันจันทร์วันอาทิตย์วันจันทร์วันจันทร์วันอาทิตย์
แบ่งปัน
ปี
แสดงความคิดเห็น
ชุด
มาร์คบอยล์หรือที่เรียกว่าแคชแมน
มาร์คบอยล์อยู่ในคาราวานในฟาร์มของเขา ภาพโดยแซมฟรอสต์
เช้าวันนั้นในที่สุดฉันก็ตัดสินใจที่จะเลิกใช้เงินสดและโลกก็เปลี่ยนไป ในวันเดียวกันข่าวเกี่ยวกับพฤติกรรมที่ไม่ดีของธนาคารในตลาดซับไพรม์มาดังนั้นเมื่อฉันเริ่มที่จะบอกคนเกี่ยวกับแผนของฉันพวกเขาคิดว่ามันเป็นเพียงการเตรียมความพร้อมสำหรับบางชนิดของการล่มสลายทางการเง อย่างไรก็ตามฉันได้เห็นเครดิตเป็นเงินกู้ยืมเพื่อลูกหลานของฉันและฉันกังวลมากขึ้นเกี่ยวกับสิ่งที่จอร์จ Monbioot กล่าวว่าวิกฤติธรรมชาติ แต่น่าเสียดายที่ธรรมชาติไม่ได้ให้ความช่วยเหลือ
ฉันคิดว่าฉันตัดสินใจที่จะให้ขึ้นเมล็ดพันธุ์ของเงินไม่ใช่แค่เงินสดแต่รูปแบบของสินเชื่อทางการเงินใดๆที่ฉันได้รับในไอร์แลนด์เมื่อเจ็ดปีก่อนเมื่อเทอมสุดท้ายของฉันในธุรกิจและ เขากล่าวว่าเราควรจะเปลี่ยนเป็นสิ่งที่เราต้องการเห็นในโลก ปัญหาคือผมไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ชนิดของการเปลี่ยนแปลงที่ฉันต้องการจะทำ ฉันใช้เวลาห้าปีในการจัดการบริษัทอาหารอินทรีย์แต่โดย 2007 ฉันตระหนักว่าแม้แต่บริษัทจริยธรรมจะไม่เพียงพอ อุตสาหกรรมอาหารอินทรีย์แม้ว่าจะเป็นหินก้าวใหญ่ชีวิตนิเวศวิทยามากขึ้นเต็มไปด้วยข้อบกพร่องด้านสิ่งแวดล้อมเช่นเดียวกับมันพยายามที่จะแย่งชิงระบบแบบดั้งเดิมของบรรจุภัณฑ์พลาสติกส่วนเกินไมล์อาหารขนาดใหญ
โฆษณา
ช่วงเวลาของฉันในยูริก้าเกิดขึ้นในช่วงบ่ายของการสนทนาทางปรัชญากับคู่ของฉัน เมื่อเราพูดคุยเกี่ยวกับปัญหาระดับโลกเช่น sweatshops ความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อมโรงงานฟาร์มสัตว์ห้องปฏิบัติการทดสอบและสงครามทรัพยากรฉันตระหนักว่าฉันได้เห็นโลกผิดเหมือนหมอตะวันตกได้อ่านผิดเกี่ยวกับผู้ป แต่ฉันตัดสินใจที่จะลองสิ่งที่ฉันอายเรียกว่า homeopathy ทางสังคม
ฉันคิดว่าเหตุผลหลักสำหรับปัญหามากมายที่เกิดขึ้นในโลกวันนี้คือว่าเราไม่ต้องเห็นผลโดยตรงของการกระทำของเรา ระดับของการแยกระหว่างผู้บริโภคและผู้บริโภคได้เพิ่มขึ้นอย่างมากดังนั้นคนไม่รู้ว่าความเสียหายและความเจ็บปวดที่เกี่ยวข้องกับการผลิตอาหารและสิ่งอื่นๆที่เราซื้อ เครื่องมือที่ทำให้การเชื่อมต่อนี้เป็นเงิน
ถ้าเราปลูกเมล็ดของเราเองเราก็จะไม่เสียหนึ่งในสามของวันนี้ ถ้าเราทำโต๊ะและเก้าอี้เองเราก็จะไม่ทิ้งมันทันทีที่เราเปลี่ยนมัน ถ้าเราต้องล้างน้ำดื่มของเราเองเราก็จะไม่เสียเวลา
อาการเหล่านี้จะคงอยู่ตราบเท่าที่มีเงิน ดังนั้นเมื่อเดือนพฤศจิกายนที่ผ่านมาฉันตัดสินใจที่จะทิ้งมันและปีแรกที่ฉันได้โดยตรงและใช้สิ่งที่เชื่อมโยงกับการบริโภค
ขั้นตอนแรกในกระบวนการนี้คือการหาที่พักที่ยั่งยืน ดังนั้นผมจึงหันไปรอบๆโครงการที่น่าตื่นตาตื่นใจของเสรีภาพและผ่านโครงการนี้ฉันพบกองคาราวานที่ไม่มีใครต้องการ ฉันยังต้องการสถานที่ที่จะได้รับบ้านใหม่ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะทำงานเป็นอาสาสมัครสามวันต่อสัปดาห์ในฟาร์มอินทรีย์ใกล้บริสตอลในคืนที่ฉันต้องการที่จะหาสถานที่ที่จะจอด ถ้าฉันเปรียบเทียบกับเงินเดือนก่อนหน้านี้ของฉันมันก็เหมือนจ่ายค่าเช่าอพาร์ทเมนต์ชั้นบนสุดสำหรับกล่องดีบุกขนาดเล็ก แต่นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการที่จะกำจัด
โดยไม่ต้องจ่ายค่าตั๋วความท้าทายต่อไปคือการสร้างบ้านห่างจากตารางอำนาจ เพื่อให้ความอบอุ่นฉันติดตั้งเตาไม้ที่ฉันเปลี่ยนขวดแก๊สเก่าเป็นปล่องควันที่ฉันดึงขึ้นจากที่ตักผง ผมใช้ไม้ที่เราตัดต้นไม้ในฟาร์มเพื่อให้เชื้อเพลิงซึ่งหมายความว่าระยะเชื้อเพลิงจะกลายเป็นเมตรเชื้อเพลิง
สมาชิกท้องถิ่นของชุมชนเศรษฐกิจฟรีซึ่งผมก่อตั้งขึ้นในปี 2007 ได้แสดงให้เห็นถึงวิธีการทำเตาจรวดจากกระป๋องเก่าของน้ำมันมะกอกที่ใช้ในการฝังกลบ นั่นหมายความว่าฉันจะต้องทำอาหารข้างนอกในอีกเดือน ความคิดของการปรุงอาหารในฤดูหนาวหิมะฝนและลมเหนือในอังกฤษทำให้ฉันสับสนนิดหน่อย แต่น่าแปลกนะมันเป็นส่วนหนึ่งของความสนุกสนานในชีวิตของฉัน
ในขณะที่ฉันให้อาหารเตาเก่าเสียกล่องผมดูพระจันทร์ขึ้นในฤดูหนาวดวงอาทิตย์ในฤดูร้อนและเตรียมอาหารเย็น นกในต้นไม้รอบๆครัวได้กลายเป็น iPod ใหม่ของฉันดูสัตว์ป่าได้สอนฉันเพิ่มเติมเกี่ยวกับธรรมชาติมากกว่าสารคดีที่ผมเห็นในโทรทัศน์
ก่อนที่จะเริ่มการทดลองผมใช้เวลา 360 ปอนด์ซื้อแผงเซลล์แสงอาทิตย์เพื่อให้พลังงานเพียงพอสำหรับไฟแล็ปท็อปและโทรศัพท์มือถือของฉันที่ฉันสามารถรับโทรศัพท์ ดวงอาทิตย์ไม่เหมาะเพราะมันมีพลังงานแต่ที่จุดเริ่มต้นของชีวิตจูล