DiscussionThis case report describe

Discussion
This case report describes a patient with a chief complaint of
PFPS managed with a neuromuscular training and education
program. Interventions focused on optimizing movement patterns
by maintaining the knee optimally positioned relative to both the
hip and the foot. Movement patterning that maintained hip over
knee, over lateral foot was achieved. Clinically relevant results
were achieved with treatments focused solely on neuromuscular
training and education of functional movement patterns.
As Willson and Davis (2008) concluded, several combinations
of hip and knee rotations could result in increased medial collapse
as documented via 2D values. Proximal or distal factors may lead
to medial collapse. The patient in this case demonstrated
excessive foot pronation which has been linked to undesirable
lower extremity mechanics. While foot pronation as well as other
additional factors could contribute to the observed medial
collapse, the patient was able to perform a corrected movement
pattern with training and feedback. While cause and effect cannot
be established, movement training, rather than specifically
addressing impairments, was associated with positive outcomes
for this patient. Given the marked improvement in the observed
movement pattern and PFPS, other impairments were not
addressed.
The first purpose of this case report was to describe an
evaluation tool to assess medial collapse in a clinical setting.
Clinical measures to determine medial collapse are challenging.
Despite the limitations, observational movement analysis is a key
component of the physical therapy examination (Harris-Hayes,
Sahrmann, Norton, and Salsich, 2008). A simplified method using
2D frontal plane assessment is presented. Chmielewski et al
(2007) caution that without structure for visually analyzing
movement, clinicians could make dissimilar conclusions about the
same patient and ultimately apply different treatment plans. The
simplistic method presented requires categorization into one of
the two categories eliminating the possibility of large discrepancies
in ratings. Specific joint angle measurement may be less
important to the clinician, than simply establishing whether or not
a patient is exhibiting medial collapse and, therefore, would
benefit from movement pattern training.
Video recording of the patient performing functional activities
of double leg squats, step-up and step-down activities were
evaluated. The method of a plumb line falling from a point at the
middle of the knee joint was easily reproduced during this study.
Establishment of only two categories also allowed the patient the
ability to clearly define proper versus improper movements.
Consistent visual input was utilized during treatments to
strengthen the patient’s ability to categorize movements.
Continued research is needed to establish the reliability and
validity of this evaluation method.
The second purpose of this report was to describe a clinical
neuromuscular training program aimed at eliminating a patient’s
medial collapse and associated PFPS symptoms. Lowry, Cleland,
and Dyke (2008) reported that few studies have examined
interventions directed toward the lower extremity as a functional
unit, as most are studying segments in isolation. In this case, the
focus was on the lower extremity as a functional unit rather than
interventions directed as specific joints or specific impairments.
In the clinical setting, interventions focused on correcting
abnormal movement patterns may be initiated even when the
exact etiology of the PFPS in unknown. This case describes a
neuromuscular training program to correct medial collapse and
improve lower extremity movement patterns in a patient with
PFPS.
While proximal hip strengthening is documented as an
intervention for medial collapse, (Hollman et al, 2009; Lowry,
Cleland, and Dyke, 2008; Mascal, Landel, and Powers, 2003;
Sigward, Ota, and Powers, 2008; Souza and Powers, 2009;
Willson, Ireland, and Davis, 2006) not all researchers have found
hip weakness associated with medial collapse (Bolgla, Malone,
Umberger, and Uhl, 2008). No clear consensus has been made
between hip weakness and altered knee mechanics. This report
described a patient who exhibited hip weakness, who was able to
decrease medial collapse and decrease her complaints of pain
even though she continued to display proximal hip weakness.
Bolgla, Malone, Umberger, and Uhl (2008) likewise described
subjects correcting movement patterns after short-term training,
without increasing hip strength.
Decreasing or eliminating medial collapse can theoretically
result in a decrease of the dynamic Q-angle (Mascal, Landel, and
Powers, 2003). Decreased dynamic Q-angle theoretically results
in an increased femoral lateral rotation that in turn results in
increased patella surface contact area (Powers, 2003; Salsich and
Perman, 2007). Research by Lee, Morris, and Csintal

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อภิปรายอธิบายรายงานกรณีนี้ผู้ป่วยที่ มีการร้องเรียนหัวหน้าของPFPS จัดการกับกล้ามเนื้อการฝึกอบรมและการศึกษาโปรแกรม มุ่งเน้นเพิ่มประสิทธิภาพรูปแบบการเคลื่อนไหวแทรกแซงโดยการรักษาเข่าวางตำแหน่งเหมาะสมสัมพันธ์กับทั้งสองสะโพกและเท้า แบบเคลื่อนที่รักษาการสะโพกเข่า ผ่านด้านข้างเท้าสำเร็จ ผลลัพธ์ทางคลินิกที่เกี่ยวข้องบรรลุผลกับการรักษาที่มุ่งเน้นแต่เพียงผู้เดียวในกล้ามเนื้อการฝึกอบรมและการศึกษารูปแบบการเคลื่อนไหวทำงานเป็น Willson และเดวิส (2008) สรุป หลายชุดสะโพกและหัวเข่า หมุนเวียนอาจส่งผลให้ยุบอยู่ตรงกลางที่เพิ่มขึ้นตามที่ระบุไว้ผ่านค่า 2D อาจนำปัจจัยที่ใกล้เคียง หรือปลายไปอยู่ตรงกลาง ผู้ป่วยในกรณีนี้แสดงให้เห็นมหาวิทยาลัยเท้ามากเกินไปซึ่งมีการเชื่อมโยงที่ไม่พึงปรารถนาต่ำกว่าปลายกลศาสตร์ ในขณะที่เท้ามหาวิทยาลัยเป็นเพิ่มเติมอาจปัจจัยด้านสังเกตยุบ ผู้ป่วยก็สามารถที่จะทำการเคลื่อนไหวแก้ไขรูปแบบการฝึกอบรมและคำติชม ในขณะที่เหตุและผลไม่ได้ก่อตั้งขึ้น การฝึกการเคลื่อนไหว มากกว่าโดยเฉพาะจัดการกับความบกพร่อง ถูกเชื่อมโยงกับผลบวกสำหรับผู้ป่วยรายนี้ ได้รับการปรับปรุงที่ทำเครื่องหมายในการสังเกตรูปแบบการเคลื่อนไหวและ PFPS บกพร่องทางอื่น ๆ ไม่ได้ได้รับการแก้ไขวัตถุประสงค์แรกของรายงานกรณีนี้คือการ อธิบายการเครื่องมือการประเมินการประเมินด้านยุบในทางคลินิกมาตรการทางคลินิกการตรวจสอบด้านยุบจะท้าทายแม้ มีข้อจำกัด การเคลื่อนไหวเชิงวิเคราะห์เป็นคีย์คอมโพเนนต์ของการตรวจสอบทางกายภาพบำบัด (แฮร์ริสเฮย์สSahrmann, Norton และ Salsich, 2008) การประยุกต์วิธีการใช้มีการนำเสนอการประเมินเครื่องบินหน้าผาก 2D Chmielewski et alข้อควรระวัง (2007) ที่ไม่มีโครงสร้างการวิเคราะห์ด้วยสายตาการเคลื่อนไหว แพทย์อาจทำให้ข้อสรุปที่แตกต่างกันเกี่ยวกับการผู้ป่วยเดียวกัน และในที่สุด ใช้แผนการรักษาที่แตกต่างกัน การวิธีง่าย ๆ ที่นำเสนอต้องจัดประเภทเป็นหนึ่งสองประเภทที่ขจัดความเป็นไปได้ของความขัดแย้งขนาดใหญ่ในการจัดอันดับ การวัดมุมร่วมกันที่เฉพาะเจาะจงอาจจะน้อยสิ่งสำคัญที่แพทย์ กว่าเพียงแค่การสร้างหรือไม่ผู้ป่วยจะแสดงอยู่ตรงกลางยุบ และ จึง จะได้รับประโยชน์จากการฝึกอบรมรูปแบบการเคลื่อนไหวบันทึกวิดีโอของผู้ป่วยทำกิจกรรมการทำงานของคู่ขา squats กิจกรรมช่วงก้าว และขั้นตอนลงได้ประเมินนั้น วิธีการของสายดิ่งที่ตกจากจุดที่การกลางของข้อเข่าถูกถ่ายทอดออกมาได้ง่าย ๆ ในระหว่างการศึกษานี้จัดตั้งเพียงสองประเภทก็ได้ผู้ป่วยความสามารถในการกำหนดอย่างชัดเจนที่เหมาะสมเมื่อเทียบกับการเคลื่อนไหวที่ไม่เหมาะสมข้อมูลสายตาที่สอดคล้องกันถูกนำมาใช้ในระหว่างการบำบัดเสริมสร้างความสามารถของผู้ป่วยเพื่อจัดประเภทการเคลื่อนไหวยังคงจำเป็นต้องมีการวิจัยเพื่อสร้างความน่าเชื่อถือ และความถูกต้องของวิธีการประเมินนี้ของรายงานนี้คือการ อธิบายในทางคลินิกโปรแกรมฝึกกล้ามเนื้อมุ่งกำจัดผู้ป่วยอยู่ตรงกลางยุบและอาการ PFPS ที่เกี่ยวข้อง Lowry, Clelandและ Dyke (2008) รายงานว่า มีการตรวจสอบการศึกษาน้อยแทรกแซงตรงไปทางขาลงเป็นการทำงานหน่วย สุดเรียนกลุ่มแยก ในกรณีนี้ การโฟกัสเป็นบนกเรเป็นหน่วยทำงานแทนแทรกแซงโดยตรงเป็นข้อต่อที่เฉพาะเจาะจงหรือเฉพาะเจาะจงบกพร่องในทางคลินิก การแทรกแซงเน้นการแก้ไขแม้การเคลื่อนไหวผิดปกติที่อาจจะเริ่มต้นรูปแบบการสาเหตุที่แน่นอนของ PFPS ในไม่รู้จัก กรณีนี้อธิบายการโปรแกรมฝึกกล้ามเนื้อต้องล่มสลายอยู่ตรงกลาง และปรับปรุงรูปแบบการเคลื่อนไหวปลายล่างในผู้ป่วยที่มีPFPSในขณะที่สะโพกแข็งใกล้เคียงมีการระบุไว้เป็นการสำหรับด้านการแทรกแซงยุบ, (Hollman et al, 2009 LowryCleland และ Dyke, 2008 Mascal, Landel และอำนาจ 2003Sigward, Ota และ อำนาจ 2008 อซูและอำนาจ 2009Willson ไอร์แลนด์ และเดวิ ส 2006) นักวิจัยทั้งหมดที่ไม่ได้พบเกี่ยวข้องกับด้านความอ่อนแอสะโพกยุบ (Bolgla, MaloneUmberger และช่างบรรลัยยนต์ 2008) ไม่มีฉันทามติที่ชัดเจนได้ระหว่างความอ่อนแอสะโพกและข้อเข่ามีการเปลี่ยนแปลงกลไก รายงานนี้ผู้ป่วยที่แสดงความอ่อนแอสะโพก ที่สามารถอธิบายลดด้านยุบ และลดข้อร้องเรียนของเธอเจ็บปวดแม้ว่า เธอยังคงแสดงความอ่อนแอสะโพกที่ใกล้เคียงBolgla มาโลน Umberger และช่างบรรลัยยนต์ (2008) อธิบายไว้ทำนองเดียวกันเรื่องการแก้ไขรูปแบบการเคลื่อนไหวหลังจากฝึกอบรมระยะสั้นโดยไม่ต้องเพิ่มความแข็งแรงสะโพกลด หรือกำจัดด้านยุบสามารถในทางทฤษฎีลดลงของ Q-มุมแบบไดนามิก (Mascal, Landel และอำนาจ 2003) ในทางทฤษฎีผลแบบไดนามิกลดลงมุม Qในการหมุนด้านข้าง femoral เพิ่มขึ้นที่มีผลในการเปิดติดต่อพื้นที่ผิวเพิ่มขึ้นกระดูกสะบ้า (อำนาจ 2003 Salsich และปาร์แมน 2007) วิจัย โดยลี มอร์ริส Csintal

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปราย
รายงานกรณีนี้อธิบายถึงผู้ป่วยที่มีการร้องเรียนหัวหน้า
PFPS การจัดการกับการฝึกอบรมของกล้ามเนื้อและการศึกษา
โปรแกรม การแทรกแซงการมุ่งเน้นไปที่การเพิ่มประสิทธิภาพของรูปแบบการเคลื่อนไหว
โดยการรักษาเข่าตำแหน่งที่เหมาะสมที่สุดเมื่อเทียบกับทั้ง
สะโพกและเท้า เลียนแบบการเคลื่อนไหวที่การบำรุงรักษาสะโพกเหนือ
เข่าเท้าด้านข้างก็ประสบความสำเร็จ ทางคลินิกผลลัพธ์ที่เกี่ยวข้อง
กำลังประสบความสำเร็จกับการรักษามุ่งเน้นกล้ามเนื้อ
การฝึกอบรมและการศึกษาของรูปแบบการเคลื่อนไหวการทำงาน.
ในฐานะที่เป็นวิลสันและเดวิส (2008) ได้ข้อสรุปหลายรวมกัน
ของสะโพกและข้อเข่าผลัดอาจส่งผลในการล่มสลายอยู่ตรงกลางเพิ่มขึ้น
เป็นเอกสารผ่านทางค่า 2D ปัจจัยที่ใกล้เคียงหรือปลายอาจนำไปสู่
​​การล่มสลายอยู่ตรงกลาง ผู้ป่วยในกรณีนี้แสดงให้เห็นถึง
pronation เท้ามากเกินไปซึ่งได้รับการเชื่อมโยงกับการที่ไม่พึงประสงค์
ต่ำสุดกลศาสตร์ ในขณะที่ pronation เท้าเช่นเดียวกับอีก
ปัจจัยเพิ่มเติมอาจนำไปสู่ตรงกลางสังเกต
การล่มสลายผู้ป่วยก็สามารถที่จะดำเนินการเคลื่อนไหวการแก้ไข
รูปแบบด้วยการฝึกอบรมและข้อเสนอแนะ ขณะที่เหตุและผลไม่สามารถ
จะจัดตั้งขึ้น, การฝึกอบรมการเคลื่อนไหวมากกว่าโดยเฉพาะ
การแก้ไขความบกพร่องในการได้รับการเชื่อมโยงกับผลบวก
สำหรับผู้ป่วยรายนี้ ได้รับการปรับปรุงการทำเครื่องหมายในการสังเกต
รูปแบบการเคลื่อนไหวและการ PFPS, บกพร่องอื่น ๆ ที่ไม่ได้
รับการแก้ไข.
วัตถุประสงค์แรกของรายงานกรณีนี้คือการอธิบาย
เครื่องมือการประเมินผลเพื่อประเมินการล่มสลายอยู่ตรงกลางในการตั้งค่าทางคลินิก.
มาตรการทางคลินิกเพื่อตรวจสอบการล่มสลายอยู่ตรงกลางมีความท้าทาย.
แม้จะมี ข้อ จำกัด ของการวิเคราะห์การเคลื่อนไหวสังเกตการณ์เป็นสำคัญ
ส่วนหนึ่งของการตรวจสอบการรักษาทางกายภาพ (แฮร์ริสเฮย์ส
Sahrmann นอร์ตันและ Salsich 2008) วิธีการง่ายโดยใช้
การประเมินเครื่องบินหน้าผาก 2D จะนำเสนอ Chmielewski, et al
(2007) ข้อควรระวังว่าไม่มีโครงสร้างสำหรับการวิเคราะห์สายตา
เคลื่อนไหวแพทย์อาจให้ข้อสรุปที่แตกต่างกันเกี่ยวกับ
ผู้ป่วยรายเดิมและในที่สุดนำไปใช้แผนการรักษาที่แตกต่างกัน
วิธีง่าย ๆ ที่นำเสนอต้องมีการจัดหมวดหมู่เป็นหนึ่งใน
สองประเภทการขจัดความเป็นไปได้ของความแตกต่างที่มีขนาดใหญ่
ในการจัดอันดับ โดยเฉพาะการวัดมุมร่วมกันอาจจะน้อยกว่า
ที่สำคัญในการแพทย์กว่าเพียงแค่การสร้างหรือไม่ว่า
ผู้ป่วยจะจัดแสดงนิทรรศการการล่มสลายอยู่ตรงกลางและจึงจะ
ได้รับประโยชน์จากการฝึกอบรมการเคลื่อนไหวรูปแบบ.
การบันทึกวิดีโอของผู้ป่วยปฏิบัติกิจกรรมการทำงาน
ของ squats ขาคู่จํา Step และกิจกรรมขั้นตอนลงได้รับการ
ประเมิน วิธีการของสายดิ่งตกลงมาจากจุดที่ The
กลางของข้อเข่าถูกทำซ้ำได้อย่างง่ายดายในระหว่างการศึกษานี้.
จัดตั้งเพียงสองประเภทนอกจากนี้ยังอนุญาตให้ผู้ป่วย
มีความสามารถในการกำหนดอย่างชัดเจนที่เหมาะสมเมื่อเทียบกับการเคลื่อนไหวที่ไม่เหมาะสม.
ป้อนข้อมูลภาพที่สอดคล้องกันถูกนำมาใช้ในระหว่างการรักษา เพื่อ
เสริมสร้างความสามารถของผู้ป่วยเพื่อจัดหมวดหมู่การเคลื่อนไหว.
วิจัยอย่างต่อเนื่องเป็นสิ่งจำเป็นในการสร้างความน่าเชื่อถือและ
ความถูกต้องของวิธีการประเมินผลนี้.
โดยมีวัตถุประสงค์ที่สองของรายงานฉบับนี้คือการอธิบายทางคลินิก
โปรแกรมการฝึกอบรมประสาทและกล้ามเนื้อมุ่งเป้าไปที่การกำจัดของผู้ป่วย
การล่มสลายอยู่ตรงกลางและอาการ PFPS เกี่ยวข้อง โลว์รีย์คลี
และเลสเบี้ยน (2008) รายงานว่าการศึกษาน้อยมีการตรวจสอบ
การแทรกแซงพุ่งตรงไปที่ขาเป็นทำงาน
หน่วยเป็นส่วนใหญ่กำลังศึกษาในการแยกส่วน ในกรณีนี้
โฟกัสอยู่บนขาเป็นหน่วยการทำงานมากกว่า
การแทรกแซงการกำกับเป็นข้อต่อที่เฉพาะเจาะจงหรือความบกพร่องที่เฉพาะเจาะจง.
ในการตั้งค่าทางคลินิกการแทรกแซงการมุ่งเน้นไปที่การแก้ไข
รูปแบบการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติอาจจะเริ่มต้นแม้เมื่อ
สาเหตุที่แน่นอนของ PFPS ใน ไม่ทราบ กรณีนี้จะอธิบาย
โปรแกรมการฝึกอบรมประสาทและกล้ามเนื้อในการแก้ไขการล่มสลายอยู่ตรงกลางและ
ปรับปรุงต่ำรูปแบบการเคลื่อนไหวขาในผู้ป่วยที่มี
PFPS.
ในขณะที่การเสริมสร้างความเข้มแข็งสะโพกใกล้เคียงเป็นเอกสารที่เป็น
แทรกแซงการล่มสลายอยู่ตรงกลาง (Hollman et al, 2009; โลว์รีย์
คลีและเลสเบี้ยน 2008 Mascal, Landel และพลัง 2003
Sigward โอตะและพลัง 2008 ซูซ่าและพลัง 2009;
วิลสัน, ไอซ์แลนด์และเดวิส, 2006) ไม่ได้นักวิจัยทุกคนได้พบ
จุดอ่อนสะโพกที่เกี่ยวข้องกับการล่มสลายอยู่ตรงกลาง (Bolgla มาโลน ,
Umberger และ Uhl 2008) ไม่มีฉันทามติที่ชัดเจนได้รับการทำ
ระหว่างอ่อนแอสะโพกและหัวเข่ากลศาสตร์การเปลี่ยนแปลง รายงานนี้
อธิบายผู้ป่วยที่แสดงความอ่อนแอสะโพกที่สามารถไป
ลดการล่มสลายอยู่ตรงกลางและลดข้อร้องเรียนของเธอเจ็บปวด
แม้ว่าเธอจะยังคงแสดงความอ่อนแอสะโพกใกล้เคียง.
Bolgla มาโลน, Umberger และ Uhl (2008) อธิบายไว้ในทำนองเดียวกัน
วิชาแก้ไขรูปแบบการเคลื่อนไหว หลังการฝึกอบรมระยะสั้น
โดยไม่ต้องเพิ่มความแข็งแรงสะโพก.
ลดหรือกำจัดการล่มสลายอยู่ตรงกลางในทางทฤษฎีสามารถ
ส่งผลให้เกิดการลดลงของแบบไดนามิก Q-มุม (Mascal, Landel และ
พลัง, 2003) ลดลงแบบไดนามิก Q-มุมในทางทฤษฎีจะส่งผล
ในการเพิ่มขึ้นด้านข้างหมุนเส้นเลือดว่าในผลการเปิดใน
พื้นที่ผิวสัมผัสสะบ้าเพิ่มขึ้น (พลัง 2003; Salsich และ
Perman 2007) วิจัยโดยลีมอร์ริสและ Csintal