Sometimes a building just says “loo

Sometimes a building just says “look at me” before you know it and your eyes are captivated in curiosity and wonder. It was an icy cold January afternoon with a brisk breeze, on a walk south of Grand Street in Manhattan’s Lower East Side. The brick storefronts of the 19th century tenement buildings beckoned warmly, with their delis, cafes, boutiques, offices, and taverns. Then suddenly in the distance the Blue Condominium appeared, above most of the rest and flanked by a bright afternoon blue sky, as if the two were appearing in tandem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางครั้งอาคารก็กล่าวว่า "สิ่งที่ฉัน" ก่อนคุณรู้ว่าตาจะหลงชื่นชมในความอยากรู้ และสงสัย มันเป็นน้ำแข็งเย็นมกราคมช่วงบ่ายกับลมที่แรง บนเดินจากแกรนด์ถนนในฝั่งตะวันออกล่างของแมนฮัตตัน Storefronts อิฐของอาคารแถวศตวรรษ beckoned อบอุ่น มีทั้ง คาเฟ่ ร้าน สำนักงาน และ taverns แล้วก็ในระยะ คอนโดมิเนียมบลู ปรากฏ ด้านบนของส่วนเหลือ และนักการบ่ายฟ้าใส ว่าทั้งสองได้ปรากฏตัวตามกันไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บางครั้งการสร้างเพียงแค่บอกว่า "มองมาที่ผม" ก่อนที่คุณจะรู้ว่ามันและดวงตาของคุณจะหลงรักในความอยากรู้และสงสัย มันเป็นช่วงบ่ายมกราคมเย็นฉ่ำกับสายลมเร็วเดินใต้ของแกรนด์ถนนในแมนฮัตตันฝั่งตะวันออก อิฐร้านค้าของศตวรรษที่ 19 อาคารตึกแถวกวักมือเรียกอย่างอบอุ่นด้วย Delis ของพวกเขา, ร้านกาแฟ, ร้านเสื้อผ้า, สำนักงานและร้านเหล้า แล้วก็ในระยะคอนโดมิเนียมสีน้ำเงินปรากฏข้างต้นส่วนที่เหลือและขนาบข้างด้วยช่วงบ่ายสดใสสีฟ้าราวกับว่าทั้งสองได้ปรากฏควบคู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บางครั้งอาคารก็กล่าวว่า " มองฉัน " ก่อนที่คุณจะรู้ว่ามัน และดวงตาของคุณจะหลงรักอย่างสงสัย และสงสัย มันเป็นเย็นมกราคมบ่ายกับสายลมแรง เดินไปทางใต้ของแกรนด์ถนนในแมนฮัตตันฝั่งตะวันออกล่าง อิฐ storefronts ศตวรรษที่บ้านพักอาศัยอาคารกวักมือเรียกอย่างอบอุ่น พร้อมกับคริกเก็ต , ร้านกาแฟ , ร้านค้า , สำนักงาน และ โรงเหล้างั้นก็อยู่ไกลคอนโดสีฟ้าปรากฏเหนือมากที่สุดของส่วนที่เหลือและขนาบข้างด้วยช่วงบ่าย ท้องฟ้าสีฟ้าสดใส ถ้าสองคนปรากฏขึ้นพร้อมๆ กัน