The poem is a long metaphor in firs

The poem is a long metaphor in first person point of view. The poet is saying in her words, "Life ain't no crystal stair", when she says this, she is talking about life and how it is not easy or as beautiful as a crystal. The entire poem is about life not being easy, life is not a beautiful experience every second of every day, but the author of this poem is saying that she "won't stop climbin' that old staircase, no matta' how many splinters I get in my feet". and this means that when she gets to stop and take a break from work and relax or do something simple and small that she enjoys, she will love and appreciate the time she has in this life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทกวีเป็นอุปมายาวในครั้งแรกคนมอง กวีไม่ว่า จะเป็นคำพูดของเธอ "ชีวิตไม่บันไดไม่มีคริสตัล" เมื่อเธอกล่าวว่า นี้ เธอพูดเกี่ยวกับชีวิตและวิธีมันไม่ง่าย หรือสวยงามเป็นแบบผลึก บทกวีทั้งหมดเกี่ยวกับชีวิตไม่ได้ง่าย ชีวิตไม่ใช่ประสบการณ์สวยงามทุกวินาทีของทุกวัน แต่ไม่ว่า จะเป็นผู้เขียนกวีนี้ที่เธอ "จะไม่หยุดที่บันไดเก่า matta ไม่ climbin'' จำนวนลูกธนูคะในเท้าของฉัน" หมายความ ว่า เมื่อเธอได้รับการหยุดพักผ่อนจากการทำงาน และผ่อนคลาย หรือทำสิ่ง เล็ก ๆ ที่เธอชอบ เธอจะรัก และชื่นชอบเวลาที่เธอมีในชีวิตนี้แล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวีเป็นคำเปรียบเทียบที่ยาวนานในจุดที่คนแรกของมุมมอง กวีไม่ว่าจะเป็นในคำพูดของเธอ "ชีวิตไม่ได้เป็นไม่มีบันไดผลึก" เมื่อเธอบอกว่าเธอจะพูดคุยเกี่ยวกับชีวิตและวิธีการที่มันไม่ได้เป็นเรื่องง่ายหรือสวยงามเป็นคริสตัล บทกวีทั้งหมดเป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิตไม่ได้ง่ายในชีวิตไม่ได้เป็นประสบการณ์ที่สวยงามทุกวินาทีของทุกวัน แต่ผู้เขียนบทกวีนี้จะบอกว่าเธอ "จะไม่หยุด climbin 'ที่บันไดเก่าไม่มี Matta' เศษหลายวิธีที่ฉัน ได้รับในเท้าของฉัน " และนี้หมายความว่าเมื่อเธอได้รับที่จะหยุดและใช้เวลาพักจากการทำงานและการพักผ่อนหรือทำสิ่งที่ง่ายและขนาดเล็กที่เธอชอบเธอจะรักและชื่นชมเวลาที่เธอมีในชีวิตนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทกวีเป็นอุปมาในจุดคนแรกของมุมมอง กวีพูดในคำพูดของเธอ " ชีวิตไม่มีบันไดคริสตัล " เมื่อเธอกล่าวว่า เธอจะพูดคุยเกี่ยวกับชีวิตและวิธีการมันไม่ได้ง่ายหรือสวยงามเป็นคริสตัล กลอนทั้งหมดจะเกี่ยวกับชีวิตไม่ได้ง่าย ชีวิตไม่ได้เป็นประสบการณ์ ทุกๆวินาที ทุกๆวัน สวยงาม แต่ผู้เขียนกลอนนี้ บอกว่า " ไม่ได้หยุดปีนขึ้นไปที่บันไดเก่า ไม่มีเมตตา " กี่เศษได้ในเท้าของฉัน " และนี้หมายความว่า เมื่อเธอได้รับที่จะหยุดและใช้เวลาพักจากการทำงาน และพักผ่อน หรือทำสิ่งที่ง่ายและขนาดเล็กที่เธอชอบ เธอจะรักและชื่นชมเวลาที่เธอได้ในชีวิตนี้