The second was the "Bottom Up Revie

The second was the "Bottom Up Review." Billed as a comprehensive review of U.S. military policy in the post-cold war era, its results disappointed many. As a congressperson, Aspin had advocated a win-hold-win" strategy in which the United States would possess an armed force capable of defeating an aggressor at bay. Once the first aggressor was defeated, the United States would turn its full resources to bear against the second and defeat it as well. Instead of embracing this strategy, the Bottom Up Review reaffirmed the "two-war" strategy that had been guiding U.S. force decision. Under this policy, the United States needs the simultaneous ability to fight and win two wars.

Cut. Reducing spending on new weapons may not be enough. It may also be necessary to do something that the Bottom up Review did not really do: make major cuts in the size of the military forces themselves. The fear expressed by analysts such as Caroline Ziemke and Joseph Romm is that when this happens the United States will return to the cost-cutting practices of the 1970s post-Vietnam era. Rather than cut back on the overall size of the military establishment, cuts were made in such invisible areas as spare parts, ammunition, training, and maintenance. The result was "hollow forces," a military establishment that looked robust on paper but was sorely lacking in readiness and could not be sustained over a long period of time.

The Defense Department's value system

Secretary of Defense. Secretaries of defense generally have adopted one of two roles. The first is that of the generalist. According to James Roherty, the generalist recognizes and defers to military expertise. He is concerned with coordinating and integrating the judgement he receives from the military professionals. He sees himself as being the Defense Department’s representatives in the policy process. In contrast, the functionalist is concerned with consolidating management and policy control in the office of the secretary of defense. The functionalist rejects the notion that there exists a unique area of military expertise, and he sees himself as first among equals in defense policy decisions making. Above all else the functionalist seeks to effectively manage the system in accordance with presidential policy objectives.

Among the early secretaries of defense, James Forrestal adopted the generalist perspective while Robert McNamara was a functionalist. McNamara's tenure was significant for his efforts to expand the range of issues that the secretary of defense had control over and the methodology used in making decisions. Until McNamara, even functionalist-oriented secretaries of defense largely restricted themselves to managing the budgetary process and mediating between inter service rivalries. McNamara sought and acquired a voice in designing defense policy. In doing so he brought Planning, Programming, and Budgetary Systems (PPBS) analysis to the Defense Department. As was commonplace in other government bureaucracies, the Defense Department’s budget was organized by department (Army, Navy, and Air Force) and broken down into such traditional categories as personnel, maintenance, and construction. Under PPBS "all military forces and systems were grouped into output-oriented programs according to their principal mission [conventional defense of Europe, nuclear deterrence], even though mission cut across traditional service boundaries categories." Cost-benefit calculations were then made on whether or not to acquire a new system. Based on this type of decision calculus, the B-70 manned bomber, the Sky bolt missile, and nuclear naval vessels were rejected while the Poseidon submarine, F-111 fighter, and the Minuteman III missile were accepted.

Donald Rumsfeld, George W. Bush's secretary of defense, established himself from the very outset of the administration as a functionalist who organization. While few seem to disagree that urgent reform is necessary, Rumsfeld has encountered stiff resistance from senior officers and congress people over his proposals. In part this is a matter of style. Rumsfeld is considered brusque, and many of his opponents feel that they have not been adequately consulted. He selected a military reformer, Andrew Marshall, who was a longtime antagonist of the military for his frequent questioning of the need for carriers, tanks, and short-range fighters. It is also a matter of the content of the proposed reforms. Rumsfeld proposed to do away with the "two major war" benchmark. While unclear on what measure of fitness is to replace this standard, it is clear that he wants American military strategy focused more on Asia than on Europe. Rumsfeld wants to cut the B-1 bomber force by one third and close military bases as a cost-saving device in order to invest more funds in next-generation weapons. One of those weapons systems will be a national ballistic missile defense system. Finally Rumsfeld has sought to make good on a Bush campaign promise to significantly cut the number of nuclear warheads, prompting the commander of U.S. strategy forces to term the proposal as "naive and mistaken." He referred senators to a 1997 Clinton administration nuclear posture review that endorsed the existing nuclear triad. Complicating matters for Rumsfeld was the Bush administration's tax cut, which effectively postponed any significant boost in military spending until at least 2003. The $18.4 billion the Bush administration requested for FY 2002 was below the amount desired by Rumsfeld and the JCS.

The situation changed dramatically for both Rumsfeld and the budget following the terrorist attacks on the World Trade Center and the Pentagon in September 2001. Wishing to avoid conflict with the president, Congress passed a $343.3 billion defense bill that gave President Bush much of what he asked for, including $8.3 billion for missile defense. Funds to combat terrorism were increased from $1 billion to $7 billion. The contentious issues of base closing was sidestepped by the creation of a new commission that would make recommendations on which bases to close. Bowing to House opposition to further base closing the White House agreed that the commission would begin its work in 2005 rather than 2003 as Bush wanted. Despite rumors that he had been seriously weakened politically by his failure to achieve significant military reforms, Rumsfeld now become one of the key administration decision makers in pursuing the war against terrorism in Afghanistan.

Professional military To understand the system of value operating inside the Defense Department, we must also look at the outlook that the professional military has on policy making. Two different general sets of perspectives exist. The traditional view sees the professional soldier as being above partisan politics. A clear line separates military and political affairs, and professional soldiers are expected to restrict themselves to speaking out only on those subjects falling within their sphere of expertise. In the fusionist perspective the professional soldier must acquire and use political skills if he or she is to exercise an effective voice on military matters. Moreover, the line separating military decisions from political ones is blurred. No pure area of military expertise exists wherein the professional soldier can expect to find his or fusionist, military involvement in traditional nonmilitary areas is all but guaranteed by the increasing use of the military as an instrument of foreign policy and by problems of resource scarcity.

Cut. Reducing spending on new weapons may not be enough. It may also be necessary to do something that the Bottom up Review did not really do: make major cuts in the size of the military forces themselves. The fear expressed by analysts such as Caroline Ziemke and Joseph Romm is that when this happens the United States will return to the cost-cutting practices of the 1970s post-Vietnam era. Rather than cut back on the overall size of the military establishment, cuts were made in such invisible areas as spare parts, ammunition, training, and maintenance. The result was "hollow forces," a military establishment that looked robust on paper but was sorely lacking in readiness and could not be sustained over a long period of time.

The Defense Department's value system

Secretary of Defense. Secretaries of defense generally have adopted one of two roles. The first is that of the generalist. According to James Roherty, the generalist recognizes and defers to military expertise. He is concerned with coordinating and integrating the judgement he receives from the military professionals. He sees himself as being the Defense Department’s representatives in the policy process. In contrast, the functionalist is concerned with consolidating management and policy control in the office of the secretary of defense. The functionalist rejects the notion that there exists a unique area of military expertise, and he sees himself as first among equals in defense policy decisions making. Above all else the functionalist seeks to effectively manage the system in accordance with presidential policy objectives.

Among the early secretaries of defense, James Forrestal adopted the generalist perspective while Robert McNamara was a functionalist. McNamara's tenure was significant for his efforts to expand the range of issues that the secretary of defense had control over and the methodology used in making decisions. Until McNamara, even functionalist-oriented secretaries of defense largely restricted themselves to managing the budgetary process and mediating between inter service rivalries. McNamara sought and acquired a voice in designing defense policy. In doing so he brought Planning, Programming, and Budgetary Systems (PPBS) analysis to the Defense Department. As was commonplace in other government bureaucracies, the Defense Department’s budget was organized by department (Army, Navy, and Air Force) and broken down into such traditional categories as personnel, maintenance, and construction. Under PPBS "all military forces and systems were grouped into output-oriented programs according to their principal mission [conventional defense of Europe, nuclear deterrence], even though mission cut across traditional service boundaries categories." Cost-benefit calculations were then made on whether or not to acquire a new system. Based on this type of decision calculus, the B-70 manned bomber, the Sky bolt missile, and nuclear naval vessels were rejected while the Poseidon submarine, F-111 fighter, and the Minuteman III missile were accepted.

Donald Rumsfeld, George W. Bush's secretary of defense, established himself from the very outset of the administration as a functionalist who organization. While few seem to disagree that urgent reform is necessary, Rumsfeld has encountered stiff resistance from senior officers and congress people over his proposals. In part this is a matter of style. Rumsfeld is considered brusque, and many of his opponents feel that they have not been adequately consulted. He selected a military reformer, Andrew Marshall, who was a longtime antagonist of the military for his frequent questioning of the need for carriers, tanks, and short-range fighters. It is also a matter of the content of the proposed reforms. Rumsfeld proposed to do away with the "two major war" benchmark. While unclear on what measure of fitness is to replace this standard, it is clear that he wants American military strategy focused more on Asia than on Europe. Rumsfeld wants to cut the B-1 bomber force by one third and close military bases as a cost-saving device in order to invest more funds in next-generation weapons. One of those weapons systems will be a national ballistic missile defense system. Finally Rumsfeld has sought to make good on a Bush campaign promise to significantly cut the number of nuclear warheads, prompting the commander of U.S. strategy forces to term the proposal as "naive and mistaken." He referred senators to a 1997 Clinton administration nuclear posture review that endorsed the existing nuclear triad. Complicating matters for Rumsfeld was the Bush administration's tax cut, which effectively postponed any significant boost in military spending until at least 2003. The $18.4 billion the Bush administration requested for FY 2002 was below the amount desired by Rumsfeld and the JCS.

The situation changed dramatically for both Rumsfeld and the budget following the terrorist attacks on the World Trade Center and the Pentagon in September 2001. Wishing to avoid conflict with the president, Congress passed a $343.3 billion defense bill that gave President Bush much of what he asked for, including $8.3 billion for missile defense. Funds to combat terrorism were increased from $1 billion to $7 billion. The contentious issues of base closing was sidestepped by the creation of a new commission that would make recommendations on which bases to close. Bowing to House opposition to further base closing the White House agreed that the commission would begin its work in 2005 rather than 2003 as Bush wanted. Despite rumors that he had been seriously weakened politically by his failure to achieve significant military reforms, Rumsfeld now become one of the key administration decision makers in pursuing the war against terrorism in Afghanistan.

Professional military To understand the system of value operating inside the Defense Department, we must also look at the outlook that the professional military has on policy making. Two different general sets of perspectives exist. The traditional view sees the professional soldier as being above partisan politics. A clear line separates military and political affairs, and professional soldiers are expected to restrict themselves to speaking out only on those subjects falling within their sphere of expertise. In the fusionist perspective the professional soldier must acquire and use political skills if he or she is to exercise an effective voice on military matters. Moreover, the line separating military decisions from political ones is blurred. No pure area of military expertise exists wherein the professional soldier can expect to find his or fusionist, military involvement in traditional nonmilitary areas is all but guaranteed by the increasing use of the military as an instrument of foreign policy and by problems of resource scarcity.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ที่สองคือ "ล่างค่าตรวจทาน" เรียกเก็บเงินเป็นการตรวจสอบครอบคลุมนโยบายทางทหารของสหรัฐอเมริกาในยุคสงครามเย็นหลัง ผลลัพธ์ผิดหวังมาก เป็นการ congressperson, Aspin มี advocated ค้างชนะ"กลยุทธ์สหรัฐอเมริกาจะมีกองทัพติดอาวุธสามารถเอาชนะผู้รุกรานที่เบย์ เมื่อผู้รุกรานแรกที่แพ้ ประเทศสหรัฐอเมริกาจะเปิดทรัพยากรเต็มหมีกับสอง และพ่ายแพ้เช่นกัน แทนบรรดากลยุทธ์นี้ ล่างค่าทบทวนยืนยันกลยุทธ์ "สองสงคราม" ที่มีการแนะนำตัดสินใจกองทัพสหรัฐอเมริกา ภายใต้นโยบายนี้ สหรัฐอเมริกาจำเป็นพร้อมความสามารถในการต่อสู้ และชนะสงคราม 2ตัด ลดค่าใช้จ่ายในอาวุธใหม่อาจจะไม่เพียงพอ นอกจากนี้ยังอาจจำเป็นต้องทำบางสิ่งบางอย่างที่ด้านล่างค่าตรวจทานจริง ๆ ไม่: ให้ตัดหลักในขนาดของกองทัพตัวเองได้ ความกลัวที่แสดง โดยนักวิเคราะห์ Ziemke แคโรไลน์และโจเซฟครบถ้วนได้ที่เมื่อเกิดเหตุการณ์นี้สหรัฐฯ จะกลับไปปฏิบัติต้นทุนยุคทศวรรษ 1970 หลังเวียดนาม แทนที่ตัดกลับมาในขนาดโดยรวมของการจัดตั้งทหาร ตัดที่เกิดขึ้นในพื้นที่ดังกล่าวสามารถมองเห็นชิ้นส่วนอะไหล่ กระสุน ฝึกอบรม และการบำรุงรักษา ผลคือ "กลวงกอง ก่อตั้งกองทัพที่ดูแข็งแกร่งบนกระดาษ แต่ถูก sorely ขาดความพร้อม และไม่สามารถจะยั่งยืนเป็นระยะเวลานานระบบค่าของฝ่ายป้องกัน การป้องกันของเลขานุการ เรื่องของทหารโดยทั่วไปได้นำสองบทบาทอย่างใดอย่างหนึ่ง ครั้งแรกเป็นของคนที่ ตาม James Roherty คนที่รู้จัก และ defers การความเชี่ยวชาญทางทหาร เขานั้น มีการประสานงาน และบูรณาการตัดสินเขาได้รับจากผู้เชี่ยวชาญทางทหาร เขามองเห็นตัวเองเป็น ตัวแทนของฝ่ายทหารในกระบวนนโยบาย ในทางตรงกันข้าม functionalist ที่จะเกี่ยวข้องกับรวมการจัดการและนโยบายการควบคุมในสำนักงานของการป้องกันของเลขานุการ Functionalist ที่ปฏิเสธความมีอยู่ในพื้นที่เฉพาะของความเชี่ยวชาญทางทหาร และเขามองเห็นตัวเองเป็นครั้งแรกระหว่างเท่ากับทำให้การตัดสินใจนโยบายป้องกัน เหนือสิ่งอื่น functionalist ที่พยายามที่จะจัดการระบบตามวัตถุประสงค์นโยบายประธานาธิบดีได้อย่างมีประสิทธิภาพ ในช่วงต้นเรื่องของป้องกัน James Forrestal นำมุมมองคนขณะ ที่ functionalist โรเบิร์ตแม็กนามารา อายุงานของแม็กนามาราถูกที่สำคัญสำหรับเขาพยายามที่ขยายช่วงของการป้องกันของเลขานุการได้ควบคุมและระเบียบวิธีที่ใช้ในการตัดสินปัญหา จนแม็กนามารา แม้ functionalist เน้นเรื่องของป้องกันส่วนใหญ่จำกัดตัวเองการจัดการกระบวนการงบประมาณ และเป็นสื่อกลางระหว่างอินเตอร์ rivalries บริการ แม็กนามาราค้นหา และซื้อเสียงในการออกนโยบายป้องกัน ในการทำให้ เขามาวิเคราะห์วางแผน เขียนโปรแกรม และระบบงบประมาณ (PPBS) ไปยังกรมป้องกัน เป็นดาด ๆ ธรรมดาใน bureaucracies รัฐอื่น ๆ งบประมาณของแผนกป้องกันถูกจัดระเบียบตามแผนก (ทหารบก กองทัพเรือ และอากาศ) และแบ่งย่อยเป็นประเภทแบบดั้งเดิมเช่นบุคลากร บำรุงรักษา และก่อสร้าง ภายใต้ PPBS "กองทัพและระบบทั้งหมดถูกจัดกลุ่มเป็นโปรแกรมที่มุ่งเน้นผลผลิตตามภารกิจหลักของพวกเขา [ปกติป้องกันของยุโรป นิวเคลียร์คน], แม้ว่าภารกิจตัดประเภทขอบเขตการบริการแบบดั้งเดิม" คำนวณต้นทุนผลประโยชน์แล้วทำบนระบบใหม่ได้หรือไม่ ขึ้นอยู่กับชนิดนี้ของแคลคูลัสตัดสิน B 70 manned ระเบิด จรวดสายฟ้าฟ้า และทางเรือนิวเคลียร์ถูกปฏิเสธในขณะที่โพไซดอนเรือดำน้ำ เครื่องบินรบ F-111 และขีปนาวุธ Minuteman III ได้รับการยอมรับ โดนัลด์ Rumsfeld จอร์จ W. บุชเลขานุการของกลาโหม ก่อตั้งขึ้นเองจากมือมากบริหารเป็น functionalist การที่องค์กร ในขณะที่ไม่กี่ดูเหมือนจะไม่เห็นด้วยว่าการปฏิรูปอย่างเร่งด่วนจำเป็น Rumsfeld ได้พบแข็งต่อต้านจากเจ้าหน้าที่อาวุโสและสภาประชาชนมากกว่าข้อเสนอของเขา ในส่วนนี้เป็นเรื่องของสไตล์ Rumsfeld ถือห้วน ๆ ต่อ และจำนวนมากของฝ่ายตรงข้ามของเขารู้สึกว่า ได้ไม่ได้อย่างเพียงพอความศรัทธา เขาเลือกนักปฏิรูปการทหาร แอนดรูว์มาร์แชล ผู้เป็นปฏิปักษ์ทางทหารสำหรับเขาบ่อยสงสัยต้อง การสายการบิน รถถัง นักรบ short-range longtime นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องของเนื้อหาของการปฏิรูปที่นำเสนอ Rumsfeld เสนอเพื่อกำจัดมาตรฐาน "สองหลักการสงคราม" ขณะที่ชัดเจนในการออกกำลังกายวัดใดจะแทนมาตรฐานนี้ เป็นที่ชัดเจนว่า เขาต้องการกลยุทธ์ทางทหารอเมริกันที่เน้นมากขึ้นในเอเชียมากกว่าในยุโรป Rumsfeld ต้องตัดกำลังเครื่องบินทิ้งระเบิด B-1 โดยหนึ่งในสาม และปิดฐานทหารเป็นอุปกรณ์ประหยัดต้นทุนเพื่อการลงทุนเงินทุนเพิ่มเติมในรุ่นต่อไปอาวุธ ระบบอาวุธเหล่านั้นจะมีระบบป้องกันขีปนาวุธแห่งชาติ สุดท้าย Rumsfeld ได้ขอให้ดีบนสัญญาแคมเปญบุชมากตัดหมายเลขของขีปนาวุธนิวเคลียร์ พร้อมท์ผู้บัญชาการของกองทัพกลยุทธ์สหรัฐอเมริกาให้ข้อเสนอเป็นระยะ "ขำน่า และผิด" เขาเรียกว่า senators 1997 คลินตันดูแลนิวเคลียร์ท่ารีวิวที่รับรอง triad นิวเคลียร์ที่มีอยู่ Complicating เรื่องสำหรับ Rumsfeld บุชการจัดการภาษีตัด ซึ่งเลื่อนเพิ่มอย่างมีนัยสำคัญใด ๆ ในการใช้จ่ายทางทหารจนถึง 2003 น้อยได้อย่างมีประสิทธิภาพ 18.4 พันล้านเหรียญบริหารของบุชที่ร้องขอสำหรับปี 2002 ได้ต่ำกว่าจำนวนเงินที่ต้องโดย Rumsfeld JCS สถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างมากทั้ง Rumsfeld และงบประมาณต่อการโจมตีเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์และเพนตากอในเดือนกันยายนปีค.ศ. 2001 ประสงค์เพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้งกับประธาน สภาผ่านรายการป้องกัน 343.3 พันล้านเหรียญที่ประธานาธิบดีบุชมากอะไรเขาขอ รวม 8.3 พันล้านเหรียญสำหรับการป้องกันขีปนาวุธ เงินทุนเพื่อต่อสู้กับการก่อการร้ายได้เพิ่มจาก 1 พันล้านเหรียญไปยัง $7 พันล้าน ประเด็นโต้เถียงปิดฐานถูก sidestepped โดยการสร้างคณะกรรมการใหม่ที่จะให้คำแนะนำบนฐานที่ปิด โค้งการบ้านการต่อต้านการปิดเพิ่มเติมฐานทำเนียบขาวตกลงว่า นายจะเริ่มงานในปี 2005 มากกว่า 2003 เป็นบุชต้อง แม้ มีข่าวลือว่า เขาได้รับอย่างจริงจังลดลงทางการเมือง โดยความล้มเหลวของเขาเพื่อให้เกิดการปฏิรูปอย่างมีนัยสำคัญทางทหาร Rumsfeld ตอนนี้กลายเป็นหนึ่งในผู้ตัดสินใจจัดการคีย์ในการใฝ่หาสงครามต่อต้านการก่อการร้ายในอัฟกานิสถานมืออาชีพทหารเข้าใจระบบของค่าการทำงานภายในกรมทหาร เราต้องพิจารณาดู outlook ที่ทหารอาชีพมีนโยบายที่ทำ มีอยู่สองชุดทั่วไปแตกต่างกันของมุมมอง มุมมองแบบดั้งเดิมเห็นทหารมืออาชีพเป็นเหนือพรรคการเมือง บรรทัดชัดเจนแยกกิจการทหาร และการเมือง และทหารอาชีพจะต้องจำกัดตัวเองพูดออกในเรื่องเหล่านั้นอยู่ภายในทรงกลมของพวกเขาของความเชี่ยวชาญเฉพาะ ในการ fusionist มุมมองมืออาชีพทหารต้องได้รับ และใช้ทักษะทางการเมืองถ้าเขาหรือเธอจะเป็นเสียงที่มีประสิทธิภาพในเรื่องทหารออกกำลังกาย นอกจากนี้ บรรทัดแยกทหารตัดสินใจจากคนเมืองจะเบลอ ตั้งไม่บริสุทธิ์ของความเชี่ยวชาญทางการทหารอยู่นั้นทหารมืออาชีพสามารถคาดว่าจะพบเขาหรือ fusionist ทหารมีส่วนร่วมในพื้นที่ดั้งเดิม nonmilitary แต่จะรับประกัน โดยการเพิ่มใช้ทหารเป็นเครื่องมือของนโยบายต่างประเทศ และปัญหาการขาดแคลนทรัพยากร

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ประการที่สองคือ "รีวิวล่างขึ้น." เรียกเก็บเงินเป็นทานที่ครอบคลุมของนโยบายของสหรัฐทหารในยุคหลังสงครามเย็นผิดหวังผลประกอบการจำนวนมาก ในฐานะที่เป็น congressperson, Aspin ได้สนับสนุน win-ถือ-win "กลยุทธ์ในการที่สหรัฐอเมริกาจะมีกองกำลังติดอาวุธที่มีความสามารถในการเอาชนะผู้รุกรานที่อ่าว. เมื่อรุกรานครั้งแรกก็พ่ายแพ้ที่สหรัฐอเมริกาจะเปิดทรัพยากรอย่างเต็มรูปแบบที่จะทน กับสองและความพ่ายแพ้ก็เช่นกัน. แทนที่จะกอดกลยุทธ์นี้ขึ้นรีวิวล่างกรุณาธิคุณ "สองสงครามกลยุทธ์" ที่ได้รับการชี้แนะสหรัฐบังคับให้ตัดสินใจ. ภายใต้นโยบายนี้ที่สหรัฐอเมริกาต้องการความสามารถพร้อมกันที่จะต่อสู้และชนะ สองสงคราม. ตัดลดการใช้จ่ายในอาวุธใหม่อาจจะไม่เพียงพอนอกจากนี้ยังอาจมีความจำเป็นที่จะทำบางสิ่งบางอย่างที่ด้านล่างขึ้นมาทบทวนไม่ได้จริงๆทำ... ให้ตัดที่สำคัญในขนาดของกองกำลังทหารของตัวเองกลัวที่แสดงโดยนักวิเคราะห์ เช่นแคโรไลน์ Ziemke และโจเซฟ Romm คือว่าเมื่อเกิดเหตุการณ์นี้สหรัฐอเมริกาจะกลับไปปฏิบัติที่ตัดค่าใช้จ่ายของปี 1970 ยุคโพสต์เวียดนาม. แทนที่จะตัดกลับขนาดโดยรวมของสถานประกอบการทหารตัดได้ทำในที่มองไม่เห็นเช่น พื้นที่อะไหล่กระสุนฝึกอบรมและการบำรุงรักษา ผลที่ตามมาก็คือ "กองกำลังกลวง" สถานประกอบการทางทหารที่ดูแข็งแกร่งบนกระดาษ แต่เป็นอย่างมากขาดในการเตรียมความพร้อมและไม่สามารถยั่งยืนในระยะเวลานานของเวลา. ระบบค่าของกระทรวงกลาโหมกระทรวงกลาโหม เลขานุการของการป้องกันโดยทั่วไปได้นำหนึ่งในสองบทบาท ครั้งแรกที่เป็นที่ของ generalist อ้างอิงกับเจมส์ Roherty ตระหนัก generalist และคล้อยตามความเชี่ยวชาญทางทหาร เขาเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับการประสานงานและบูรณาการที่เขาได้รับการตัดสินจากผู้เชี่ยวชาญด้านการทหาร เขาเห็นตัวเองในฐานะที่เป็นผู้แทนกระทรวงกลาโหมในกระบวนการนโยบาย ในทางตรงกันข้าม functionalist ที่เกี่ยวข้องกับการรวมการจัดการและการควบคุมนโยบายในสำนักงานเลขานุการของการป้องกัน functionalist ปฏิเสธความคิดที่ว่ามีอยู่ในพื้นที่ที่ไม่ซ้ำกันของความเชี่ยวชาญด้านทหารและเขาเห็นว่าตัวเองเป็นครั้งแรกในเท่าเทียมกันในการตัดสินใจนโยบายการป้องกันการทำ เหนือสิ่งอื่นใด functionalist พยายามที่จะจัดการอย่างมีประสิทธิภาพระบบการให้เป็นไปตามวัตถุประสงค์ของนโยบายประธานาธิบดี. ท่ามกลางเลขานุการในช่วงต้นของการป้องกันเจมส์ฟอร์เรนำมุมมองในขณะที่โรเบิร์ต generalist นาราเป็น functionalist วาระการดำรงตำแหน่งของนาราอย่างมีนัยสำคัญสำหรับความพยายามของเขาที่จะขยายช่วงของปัญหาที่เลขานุการของการป้องกันควบคุมได้และวิธีการที่ใช้ในการตัดสินใจ จนกระทั่งนาราเลขานุการแม้ functionalist ที่มุ่งเน้นในการป้องกันตัวเอง จำกัด มากในการจัดการกระบวนการงบประมาณและไกล่เกลี่ยระหว่างการแข่งขันบริการระหว่าง นาราขอและได้รับเสียงในการออกแบบนโยบายการป้องกัน ในการทำเช่นนั้นเขานำมาวางแผนการเขียนโปรแกรมและระบบงบประมาณ (PPBS) การวิเคราะห์การกระทรวงกลาโหม ในฐานะที่เป็นเรื่องธรรมดาในการปกครองอื่น ๆ ของรัฐบาลงบประมาณกระทรวงกลาโหมได้รับการจัดโดยกรม (กองทัพบกกองทัพเรือและกองทัพอากาศ) และแบ่งออกเป็นหมวดหมู่แบบดั้งเดิมเช่นบุคลากรการบำรุงรักษาและการก่อสร้าง ภายใต้ PPBS "กองกำลังทหารและระบบถูกแบ่งออกเป็นโปรแกรมการส่งออกที่มุ่งเน้นตามภารกิจหลักของพวกเขา [ป้องกันการชุมนุมของยุโรปต่อต้านนิวเคลียร์] แม้ว่าภารกิจตัดข้ามขอบเขตประเภทบริการแบบดั้งเดิม." การคำนวณต้นทุนและผลประโยชน์ที่ได้ทำแล้วหรือไม่ที่จะได้รับระบบใหม่ ขึ้นอยู่กับชนิดของแคลคูลัสการตัดสินใจครั้งนี้ B-70 เครื่องบินทิ้งระเบิดบรรจุขีปนาวุธสายฟ้า Sky และเรือลำนิวเคลียร์ถูกปฏิเสธในขณะที่เรือดำน้ำโพไซดอน, F-111 เครื่องบินรบและขีปนาวุธ Minuteman III ได้รับการยอมรับ. โดนัลด์รัมสเฟลด์, จอร์จดับเบิล เลขานุการของบุชของการป้องกันตัวเองจากการจัดตั้งเริ่มแรกมากของการบริหารในฐานะที่เป็นองค์กรที่ functionalist ในขณะที่ไม่กี่ดูเหมือนจะไม่เห็นว่าการปฏิรูปอย่างเร่งด่วนเป็นสิ่งที่จำเป็นรัมสเฟลด์ได้พบกับการต่อต้านแข็งจากเจ้าหน้าที่อาวุโสและคนที่มีเพศสัมพันธ์มากกว่าข้อเสนอของเขา ในส่วนนี้เป็นเรื่องของสไตล์ รัมสเฟลด์ถือว่าเป็นผลุนผลันและหลายฝ่ายตรงข้ามของเขารู้สึกว่าพวกเขายังไม่ได้รับการพิจารณาอย่างเพียงพอ เขาเลือกนักปฏิรูปทหารแอนดรูมาร์แชลล์ซึ่งเป็นศัตรูกันมานานของทหารสำหรับคำถามที่พบบ่อยของเขาจากความจำเป็นในการให้บริการ, รถถังและเครื่องบินรบช่วงสั้น นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องของเนื้อหาของการปฏิรูปที่เสนอให้ รัทมเสนอที่จะทำไปด้วย "สองสงคราม" มาตรฐาน ในขณะที่ไม่มีความชัดเจนในสิ่งที่ตัวชี้วัดของการออกกำลังกายคือการเปลี่ยนมาตรฐานนี้ก็เป็นที่ชัดเจนว่าเขาต้องการกลยุทธ์ทางทหารอเมริกันเน้นมากขึ้นในเอเชียมากกว่ายุโรป รัทมต้องการที่จะลดแรงเครื่องบินทิ้งระเบิด B-1 โดยหนึ่งในฐานทหารที่สามและใกล้เคียงเป็นอุปกรณ์ที่ประหยัดค่าใช้จ่ายในการลงทุนเงินทุนมากขึ้นในการใช้อาวุธรุ่นต่อไป หนึ่งในระบบอาวุธเหล่านั้นจะระบบป้องกันขีปนาวุธแห่งชาติ รัมสเฟลด์ในที่สุดได้พยายามที่จะทำตามคำสัญญาแคมเปญบุชอย่างมีนัยสำคัญลดจำนวนของขีปนาวุธนิวเคลียร์กระตุ้นผู้บัญชาการกองกำลังสหรัฐกลยุทธ์เพื่อระยะข้อเสนอขณะที่ "ไร้เดียงสาและเข้าใจผิด." เขาเรียกวุฒิสมาชิก 1997 คลินตันทบทวนท่านิวเคลียร์ที่ได้รับการรับรองสามนิวเคลียร์ที่มีอยู่ เรื่องที่ซับซ้อนสำหรับรัมสเฟลด์เป็นลดภาษีของรัฐบาลบุชที่มีประสิทธิภาพเลื่อนออกไปใด ๆ เพิ่มที่สำคัญในการใช้จ่ายทางทหารอย่างน้อยก็จนกว่า 2003 $ 18400000000 รัฐบาลขอปีงบประมาณ 2002 ต่ำกว่าจำนวนที่ต้องการโดยรัมสเฟลด์และ JCS ได้. สถานการณ์การเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ทั้งรัมสเฟลด์และงบประมาณต่อไปนี้การโจมตีของผู้ก่อการร้ายใน World Trade Center และเพนตากอนในเดือนกันยายนปี 2001 ที่ประสงค์จะหลีกเลี่ยงความขัดแย้งกับประธานสภาคองเกรสผ่าน $ 343,300,000,000 การเรียกเก็บเงินการป้องกันที่ให้ประธานาธิบดีบุชมากในสิ่งที่เขาขอรวมถึง $ 8.3 พันล้านสำหรับการป้องกันขีปนาวุธ เงินทุนในการต่อต้านการก่อการร้ายเพิ่มขึ้นจาก $ 1 พันล้าน $ 7000000000 ประเด็นที่ถกเถียงของการปิดฐานเลี่ยงโดยการสร้างคณะกรรมการใหม่ที่จะให้คำแนะนำที่ฐานที่จะปิด โค้งคำนับให้กับความขัดแย้งบ้านฐานต่อไปปิดทำเนียบขาวเห็นว่าคณะกรรมการจะเริ่มต้นการทำงานในปี 2005 มากกว่าปี 2003 เป็นบุชต้องการ แม้จะมีข่าวลือว่าเขาได้รับการลดลงอย่างจริงจังทางการเมืองจากความล้มเหลวของเขาเพื่อให้บรรลุการปฏิรูปทางทหารที่สำคัญรัทมตอนนี้กลายเป็นหนึ่งในผู้มีอำนาจตัดสินใจการบริหารงานที่สำคัญในการใฝ่หาการทำสงครามต่อต้านการก่อการร้ายในอัฟกานิสถาน. ทหารมืออาชีพเพื่อให้เข้าใจระบบการทำงานของค่าในการดำเนินงานภายในกระทรวงกลาโหม เรายังต้องดูแนวโน้มว่าทหารมืออาชีพที่มีต่อการทำนโยบาย สองชุดทั่วไปที่แตกต่างของมุมมองที่มีอยู่ มุมมองแบบดั้งเดิมเห็นทหารมืออาชีพในฐานะที่เป็นพรรคการเมืองดังกล่าวข้างต้น เส้นที่ชัดเจนแยกกิจการทหารและการเมืองและทหารมืออาชีพที่คาดว่าจะ จำกัด ตัวเองที่จะพูดออกมาเพียง แต่ในวิชาเหล่านั้นตกอยู่ในรูปทรงกลมที่มีความเชี่ยวชาญ ในมุมมองของ fusionist ทหารมืออาชีพต้องได้รับและใช้ทักษะทางการเมืองถ้าเขาหรือเธอคือการออกกำลังกายเสียงที่มีประสิทธิภาพในเรื่องการทหาร นอกจากนี้สายการตัดสินใจแยกทางทหารจากคนการเมืองจะเบลอ ไม่มีพื้นที่บริสุทธิ์ของความเชี่ยวชาญด้านการทหารที่มีอยู่นั้นทหารมืออาชีพสามารถคาดหวังที่จะหาหรือ fusionist ของเขามีส่วนร่วมของทหารในพื้นที่ nonmilitary แบบดั้งเดิมเป็นสิ่งที่การันตี แต่ใช้ที่เพิ่มขึ้นของทหารเป็นเครื่องมือของนโยบายต่างประเทศและจากปัญหาของการขาดแคลนทรัพยากร

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ที่สองคือ " ด้านล่างขึ้นมาพิจารณา " การเรียกเก็บเงินเป็นตรวจสอบที่ครอบคลุมนโยบายทางทหารของสหรัฐฯ ในยุคหลังสงครามเย็น ผลของมัน ผิดหวังมาก เป็น congressperson แอ็สปิ้น , มีการสนับสนุนชนะถือชนะกลยุทธ์ " ที่สหรัฐอเมริกา จะมีอาวุธบังคับสามารถเอาชนะการรุกรานที่อ่าว เมื่อผู้รุกรานก่อนก็แพ้สหรัฐอเมริกาจะเปิดทรัพยากรเต็มทน กับครั้งที่สอง และเอาชนะมันได้เป็นอย่างดี แทนที่จะกอดกลยุทธ์นี้ด้านล่างขึ้นตรวจสอบยืนยัน " สองสงคราม " กลยุทธ์ที่ได้รับการชี้นำการตัดสินใจของสหรัฐอเมริกากองทัพ ภายใต้นโยบายนี้ สหรัฐอเมริกาต้องการความสามารถพร้อมกันเพื่อต่อสู้และชนะสองสงคราม

ตัด การลดการใช้ อาวุธใหม่ อาจจะไม่เพียงพอมันอาจจะต้องทำบางอย่างที่ด้านล่างขึ้นตรวจสอบไม่ได้จริงๆทำให้ตัดหลักในขนาดของกำลังทางทหาร ด้วยตนเอง ความกลัวที่แสดงออกโดยนักวิเคราะห์ เช่น แคโรไลน์และ ziemke โจเซฟ รอมม์นั้นเมื่อนี้เกิดขึ้นที่สหรัฐอเมริกาจะกลับไปตัดต้นทุนการปฏิบัติของ 1970 โพสต์เวียดนามยุคแทนที่จะตัดกลับบนขนาดโดยรวมของทหารตั้งตัดได้เช่นมองไม่เห็นพื้นที่เป็นชิ้นส่วนอะไหล่ , กระสุน , การฝึกอบรมและการบำรุงรักษา ผลที่ได้คือ " กองกำลังกลวง " ทหารจัดตั้งที่ดูแข็งแกร่งบนกระดาษ แต่ยังขาดอย่างมากในความพร้อม และอาจไม่ยั่งยืนในระยะยาว

ค่าแผนกป้องกันระบบรัฐมนตรีกลาโหม เลขานุการของการป้องกันโดยทั่วไปมีเป็นสองบทบาท แรกของผู้มีความรู้ความสามารถหลากหลาย . ตามที่เจมส์ roherty , เจเนอรัลลิสต์ที่รู้จัก และเมื่อความเชี่ยวชาญทางทหาร เขาเกี่ยวข้องกับการประสานงานและการบูรณาการป. เขาได้รับจากผู้เชี่ยวชาญด้านการทหารเขาเห็นตัวเองเป็นผู้แทนกระทรวงกลาโหม ในกระบวนการนโยบาย ในทางตรงกันข้าม , คติคำนึงประโยชน์ที่เกี่ยวข้องกับการรวมการจัดการและการควบคุมในสำนักงานปลัดกระทรวงกลาโหม นโยบาย และคติคำนึงประโยชน์ปฏิเสธความคิดที่ว่ามีพื้นที่เฉพาะของความเชี่ยวชาญทางทหาร และเขาเห็นตัวเองเป็นครั้งแรกในหมู่เท่ากับในการตัดสินใจกำหนดนโยบายการป้องกันเหนือสิ่งอื่นใดและคติคำนึงประโยชน์และจัดการระบบงานให้สอดคล้องกับวัตถุประสงค์ของนโยบายประธานาธิบดีได้อย่างมีประสิทธิภาพ .

ระหว่างเลขานุการแรกของการป้องกัน , เจมส์ ฟอร์เรสตัลบุญธรรมผู้มีความรู้ความสามารถหลากหลายมุมมองในขณะที่โรเบิร์ตแม็กนามาราเป็นคติคำนึงประโยชน์ .ตัวแทนของงานสำคัญสำหรับความพยายามของเขาที่จะขยายช่วงของปัญหาที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม มีการควบคุม และวิธีการที่ใช้ในการตัดสินใจ จนกระทั่ง แมคนามารา แม้คติคำนึงประโยชน์เชิงเลขานุการกลาโหมส่วนใหญ่ จำกัด ตัวเองเพื่อการจัดการกระบวนการงบประมาณขณะระหว่างการแข่งขัน อินเตอร์ เซอร์วิสตัวแทนค้นหาและได้รับเสียงในการออกแบบนโยบายการป้องกัน ในการทำเช่นนั้นเขาได้นำโปรแกรมการวางแผนและระบบงบประมาณ ( เสนอแนะแนวทาง ) การวิเคราะห์กรมป้องกัน เป็นแบบในการปกครองของรัฐบาลอื่น ๆว่า งบประมาณกลาโหม คือ กรม ( จัดโดย กองทัพบก กองทัพเรือ และกองทัพอากาศ ) และแบ่งออกเป็นประเภทเช่นแบบดั้งเดิมเป็นบุคลากร การบำรุงรักษา

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.