Attempts at international control o

Attempts at international control of marine pollution commenced as early as 1926 in a proposal to limit oil pollution in the sea by a convention which failed to be ratified. The first successful Convention for the Prevention of Pollution of the Sea by Oil was adopted in 1954 and amended in 1962. An attempt will be made to expand the terms of this Convention at a Conference on Marine Pollution to be convened by the Inter-Governmental Maritime Consultative Organization in October 1973. It is planned to include other noxious substances than oil carried by ships, as well as ship-generated garbage and sewage.

The Convention on the Dumping of Wastes at Sea, adopted in London on November 13, 1972, will be responsible for the control of marine pollution arising from dumping wastes at sea, where certain substances are prohibited from being dumped and others can only be dumped under close supervision. The International Law of the Sea Conference to be convened in Santiago, Chile, during April 1974, will attempt to introduce international control over other forms of marine pollution by legislative action.

There are various inter-governmental bodies dealing with the scientific aspects of marine pollution, including the Intergovernmental Oceanographic Commission (IOC) of UNESCO, the International Atomic Energy Agency, the Food and Agricultural Organization and the World Meteorological Organization. These bodies, along with others, formed the IMCO/FAO/UNESCO/WMO/WHO/IAEA/UN Joint Group of Experts on the Scientific Aspects of Marine Pollution, which met for the first time in March 1969, and annually since then, to deal with scientific matters pertaining to marine pollution. The International Coordination Group on the Global Investigation of Pollution in the Marine Environment of the IOC met for the first time in April 1973 to coordinate a global approach to studying the marine pollution problem. Under the Integrated Global Ocean Station System, a pilot project, to monitor oil pollution in the North Atlantic and contiguous seas, has been initiated.

There are a number of regional programs which might be incorporated into a global monitoring program, such as the North Sea and Baltic projects, coordinated under the International Council for Exploration of the Sea. National programs under the International Decade of Ocean Exploration will also be candidates for inclusion in global pollution studies. In addition, a number of non-governmental bodies such as the Scientific Committee on Oceanic Research and Scientific Committee on Problems of Environment of the International Council of Scientific Unions are addressing themselves to scientific issues of marine pollution.

The solution of global problems of marine pollution can only be achieved through international legislative action combined with strong backing by scientific research and monitoring. Many national programs will have to be coordinated by an international mechanism probably under the aegis of IOC. In the final analysis, the problem of global pollution can only be solved by cooperation of states with control of pollution nationally first and then internationally second.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความพยายามที่ควบคุมมลพิษทางทะเลระหว่างประเทศเริ่มเป็นช่วงต้นปีค.ศ. 1926 ในข้อเสนอในการจำกัดมลพิษน้ำมันในทะเล โดยมีแผนการที่ล้มเหลวในการให้สัตยาบัน การประชุมประสบความสำเร็จครั้งแรกสำหรับการป้องกันมลพิษทางทะเลโดยน้ำมันถูกนำมาใช้ใน 1954 และแก้ไขในปี 1962 ความพยายามที่จะทำการขยายเงื่อนไขของอนุสัญญานี้ในการประชุมเกี่ยวกับมลพิษทางทะเลที่จะมีประชุมองค์กร Consultative ทะเล Inter-Governmental ตุลาคม 1973 มันมีการวางแผนการรวมสารอื่น ๆ กว่าน้ำมันที่ดำเนินการ โดย เรือ เป็นเรือสร้างขยะ และสิ่งปฏิกูลอนุสัญญาว่าด้วยการทุ่มตลาดของของเสียที่ทะเล นำในลอนดอนบน 13 พฤศจิกายน 1972 จะรับผิดชอบสำหรับการควบคุมมลพิษทางทะเลที่เกิดจากการทุ่มตลาดขยะในทะเล ซึ่งสารบางประเภทห้ามถูกทิ้ง และคนอื่นสามารถจะทิ้งภายใต้การดูแลใกล้ชิด กฎหมายระหว่างประเทศของการจะมีประชุมในซันติอาโก ชิลี ระหว่าง 1974 เมษายน สัมมนาทะเลจะพยายามแนะนำนานาชาติควบคุมมลพิษทางทะเลในรูปแบบอื่น ๆ โดยการกระทำของฝ่ายนิติบัญญัติมีร่างกาย inter-governmental ต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับด้านวิทยาศาสตร์ของมลพิษทางทะเล รวมทั้งว่าด้วย Oceanographic คอมมิชชั่น (IOC) ขององค์การยูเนสโก ที่ สำนักงานพลังงานปรมาณูระหว่างประเทศ อาหาร และ องค์กรเกษตร และ องค์การอุตุนิยมวิทยาโลก ร่างกายเหล่านี้ พร้อมกับผู้อื่น เกิด IMCO/FAO/UNESCO/WMO/WHO/IAEA/UN ร่วม กลุ่มของผู้เชี่ยวชาญในการทางวิทยาศาสตร์ลักษณะของมลพิษทางทะเล ซึ่งพบครั้งแรก ใน 1969 มีนาคม และตั้งแต่ปี แล้ว การจัดการกับเรื่องทางวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวกับมลพิษทางทะเล กลุ่มผู้ประสานงานนานาชาติบนสอบสวนส่วนกลางของมลพิษในสิ่งแวดล้อมทางทะเลของ IOC ที่พบครั้งแรกในปี 1973 เมษายนประสานงานแนวทางสากลเพื่อศึกษาปัญหามลพิษทางทะเล ภายใต้โลกมหาสมุทรสถานีระบบบูรณาการ โครงการนำร่อง การตรวจสอบมลพิษน้ำมันในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือและอยู่ติดทะเล ได้มีการเริ่มต้นขึ้นมีจำนวนของโปรแกรมระดับภูมิภาคซึ่งอาจจะรวมอยู่ในโปรแกรมการตรวจสอบทั่วโลก เช่นโครงการทะเลเหนือและทะเลบอลติก ประสานงานภายใต้สภานานาชาติเพื่อสำรวจทะเล โปรแกรมชาติภายใต้ทศวรรษสำรวจมหาสมุทรนานาชาติยังจะผู้สมัครในการศึกษาโลกมลพิษ นอกจากนี้ จำนวนของหน่วยงานเอกชนเช่นคณะวิทยาศาสตร์วิจัยมหาสมุทรและปัญหาสิ่งแวดล้อมสภานานาชาติของสหภาพวิทยาศาสตร์ทางวิทยาศาสตร์คณะกรรมการจะกำหนดตัวเองกับปัญหาทางวิทยาศาสตร์ของมลพิษทางทะเลการแก้ปัญหาของปัญหามลพิษทางทะเลของโลกสามารถทำได้ผ่านทางกฎหมายร่วมกับแข็งแกร่งสนับสนุน โดยงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์และการตรวจสอบ หลายโปรแกรมที่ชาติจะต้องมีการประสานงาน โดยกลไกการนานาชาติภายใต้การสนับสนุนของ IOC คง สรุปปัญหามลพิษโลกจะเท่านั้นสามารถแก้ไขได้ โดยความร่วมมือของรัฐกับการควบคุมมลภาวะแรกระดับประเทศ และระดับนานาชาติสอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความพยายามที่จะควบคุมระหว่างประเทศของมลพิษทางทะเลเริ่มเป็นช่วงต้น 1926 ในข้อเสนอที่จะ จำกัด มลพิษน้ำมันในทะเลโดยการประชุมที่ล้มเหลวในการได้รับการยอมรับ การประชุมประสบความสำเร็จเป็นครั้งแรกสำหรับการป้องกันมลพิษทางทะเลโดยใช้น้ำมันถูกนำมาใช้ในปี 1954 และที่แก้ไขเพิ่มเติมในปี 1962 มีความพยายามที่จะทำเพื่อขยายแง่ของอนุสัญญานี้ที่ประชุมเกี่ยวกับมลพิษทางทะเลที่จะชุมนุมโดยระหว่างรัฐบาลเดินเรือ องค์กรให้คำปรึกษาในเดือนตุลาคมปี 1973 มันมีการวางแผนที่จะรวมถึงสารอื่น ๆ ที่มีพิษกว่าน้ำมันที่ดำเนินการโดยเรือเช่นเดียวกับเรือที่สร้างขยะและสิ่งปฏิกูล.

อนุสัญญาว่าด้วยการทุ่มตลาดของเสียในทะเลนำมาใช้ในลอนดอนในวันที่ 13 พฤศจิกายน 1972 จะ เป็นผู้รับผิดชอบในการควบคุมมลพิษทางทะเลที่เกิดขึ้นจากการทุ่มตลาดของเสียในทะเลที่สารบางอย่างไม่ได้รับอนุญาตจากการถูกทิ้งและคนอื่น ๆ เท่านั้นที่สามารถทิ้งภายใต้การดูแลอย่างใกล้ชิด กฎหมายระหว่างประเทศของการประชุมซีที่จะมีการประชุมในซันติอาโก, ชิลี, ในช่วงเดือนเมษายนปี 1974 จะพยายามที่จะแนะนำการควบคุมระหว่างประเทศมากกว่ารูปแบบอื่น ๆ ของมลพิษทางทะเลโดยการดำเนินการทางกฎหมาย.

มีหน่วยงานระหว่างรัฐบาลต่างๆที่เกี่ยวข้องกับด้านวิทยาศาสตร์ของมลพิษทางทะเล รวมทั้งประสานงานระหว่างรัฐบาลคณะกรรมาธิการ (IOC) ของยูเนสโกสำนักงานพลังงานปรมาณูระหว่างประเทศขององค์การอาหารและเกษตรและองค์การอุตุนิยมวิทยาโลก หน่วยงานเหล่านี้พร้อมกับคนอื่น ๆ ที่เกิดขึ้น IMCO / FAO / ยูเนสโก / WMO / WHO / IAEA / UN ร่วมกลุ่มของผู้เชี่ยวชาญในด้านวิทยาศาสตร์ของมลพิษทางทะเลซึ่งพบเป็นครั้งแรกมีนาคม 1969 และเป็นประจำทุกปีตั้งแต่นั้นไป จัดการกับเรื่องทางวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับมลพิษทางทะเล กลุ่มประสานงานระหว่างประเทศในการสืบสวนทั่วโลกของมลพิษในสิ่งแวดล้อมทางทะเลของ IOC พบกันครั้งแรกในเดือนเมษายนปี 1973 ประสานงานวิธีการที่ทั่วโลกเพื่อศึกษาปัญหามลพิษทางทะเล ภายใต้ระบบแบบบูรณาการสถานีมหาสมุทรทั่วโลก, โครงการนำร่องในการตรวจสอบมลพิษน้ำมันในภาคเหนือมหาสมุทรแอตแลนติกและทะเลที่อยู่ติดกันได้รับการริเริ่ม.

มีจำนวนของโครงการระดับภูมิภาคซึ่งอาจจะรวมอยู่ในโปรแกรมตรวจสอบระดับโลกเช่นทะเลเหนือมี และโครงการบอลติกการประสานงานภายใต้สภาระหว่างประเทศเพื่อการสำรวจทะเล โครงการระดับชาติภายใต้ทศวรรษนานาชาติสำรวจมหาสมุทรยังจะเป็นผู้สมัครสำหรับการรวมในการศึกษามลพิษทั่วโลก นอกจากนี้ยังมีจำนวนของหน่วยงานที่ไม่ใช่ภาครัฐเช่นคณะกรรมการทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับมหาสมุทรวิจัยและวิทยาศาสตร์คณะกรรมการเกี่ยวกับปัญหาสิ่งแวดล้อมของสภาระหว่างประเทศของสหภาพวิทยาศาสตร์มีที่อยู่ตัวเองไปสู่ปัญหาทางวิทยาศาสตร์ของมลพิษทางทะเล.

แก้ปัญหาระดับโลกของมลพิษทางทะเล สามารถทำได้โดยการดำเนินการทางกฎหมายระหว่างประเทศรวมกับแรงสนับสนุนจากการวิจัยทางวิทยาศาสตร์และการตรวจสอบ โครงการระดับชาติหลายคนจะต้องได้รับการประสานงานโดยกลไกระหว่างประเทศอาจจะอยู่ภายใต้การอุปถัมภ์ของ IOC ในการวิเคราะห์สุดท้ายปัญหามลพิษทั่วโลกจะสามารถแก้ไขได้โดยเฉพาะความร่วมมือของรัฐที่มีการควบคุมมลพิษครั้งแรกในระดับประเทศและในระดับสากลแล้วสอง